Poliflw

"Buitenkans". Zo noemt het college van B&W het plan om in Horst aan de Americaanse weg drie grote woningen te bouwen in het buitengebied, aan de rand van de bebouwde kom. Een mooie naam natuurlijk, maar is het ook daadwerkelijk een buitenkans?

Het perceel waar de drie woningen - als het aan het college ligt - gebouwd gaan worden, is nu nog een grasveld. Om drie grote huizen te bouwen op dit perceel moet het bestemmingsplan gewijzigd worden. In de raadsvergadering van 8 september 2020 moest de gemeenteraad besluiten of zij met het voorstel van B&W in zouden stemmen.

Normaal gesproken zou je zeggen dat dat prima is, want er wordt weer gebouwd en er is vraag genoeg naar huizen. Toch blijft de SP kritisch op twee aspecten.

Allereerst er is een ontzettende achterstand in de bouw van sociale huurwoningen in onze gemeente (lees hier het artikel over de plannen om woningen te bouwen in Horst aan de Maas). Er wordt veel over gepraat. De andere partijen willen dit ook, zeggen ze, maar effectief gezien komt er maar weinig van de grond. Er wordt in Horst aan de Maas eerder gebouwd in het duurdere segment dan voor mensen die dat niet kunnen betalen en behoefte hebben aan een betaalbare koop- of (sociale) huurwoning.

Een tweede argument is de afspraak die in de gemeenteraad gemaakt is. Voor dit soort plannen geldt een “Nee, tenzij”-politiek. Dit houdt in dat de gemeente zulke plannen niet oppakt, tenzij er goede argumenten zijn om het wel te doen. Het argument dat het college nu gebruikt om de plannen wél op te pakken is "kwaliteit". En daarnaast worden er in het kader van de Structuurvisie en de daarmee verbonden beleidsnotitie "Groter Bouwen in het Buitengebied" oude stallen afgebroken.

Het tweede argument is subjectief. De SP vraagt zich af of de drie grote huizen een verbetering zijn ten opzichte van een weiland? Over smaak valt te twisten, maar dit hoeft dus niet per se een kwaliteitsverbetering te heten. De afbraak van stallen? Prima als de verrommeling van het platteland tegen wordt gegaan.

Volgens de SP moeten er duidelijkere argumenten komen voor dergelijke plannen. Maatwerk mag geen willekeur worden en dat laatste is de valkuil van dit soort plannen.

Op 8 september 2020 moest de gemeenteraad zeggen wat zij vond van de "Regionale woonvisie Noord-Limburg". Er moeten meer woningen komen, vindt de voltallige gemeenteraad. Dat is belangrijk. Maar voor de SP is de vraag nog belangrijker wat voor woningen we moeten bouwen.

De SP zegt al jaren dat we veel bij moeten bouwen en dan vooral sociale huurwoningen. In de grotere dorpen, maar ook in de kleine kernen.  

Sonja van Giersbergen, SP woordvoerder in de gemeenteraad: "Veel mensen willen best bewegen in de woningmarkt die compleet op slot zit: ouderen willen graag kleiner gaan wonen, jonge gezinnen graag groter, starters kunnen de hoge koopprijzen niet opbrengen en op een huurwoning moet je jaren wachten. Kortom, mensen zitten klem in een huis dat niet meer past of kunnen simpelweg geen huis krijgen. Daar is maar één remedie voor: bijbouwen! En dan vooral kleinere huizen - want grote huizen heeft Horst aan de Maas genoeg - betaalbaar en aangepast aan de doelgroep. Daarnaast moet het percentage sociale huurwoningen omhoog. In Horst is 14% van de woningvoorraad een sociale huurwoning tegen 21% landelijk".

In de gemeenteraad werd voorgesteld om tot en met 2023 minimaal driehonderd bouwvergunningen af te geven. Dat is natuurlijk hartstikke mooi. Maar de indieners van het voorstel weigerden tegemoet te komen aan het verzoek van de SP aan het voorstel toe te voegen dat van de driehonderd woningen er honderd sociale huurwoningen moesten worden gebouwd. Voor de SP was die weigering onbegrijpelijk!

In het debat met Sonja van Giersbergen liet wethouder Tegels (CDA)  zich uiteindelijk verleiden tot de uitspraak om dan 420 vergunningen af te geven, waarvan driehonderd koopwoningen en honderdtwintig sociale huurwoningen.

Sonja van Giersbergen: "Dat is een mooi resultaat waar wij als SP best tevreden mee zijn. We zitten hiermee nog lang niet aan 21% sociale huurwoningen. Maar op deze manier kunnen er weer honderdtwintig huishoudens in Horst aan de Maas blijven, of gaan wonen, in een betaalbare huurwoning en daar zijn we best trots op".

Wethouder Bouten (PvdA) heeft besloten het verblijf van arbeidsmigranten pas te gaan registreren na zeven maanden. Dat meldt de wethouder in een raadsinformatiebrief (zie bijlage). Nu is dat nog na vier maanden - op basis van een wettelijke verplichting. Paul Geurts, voorzitter van de SP-werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten, vindt het idee van wethouder Bouten niet best. "Bouten laat omwonenden van grootschalige huisvesting gewoon in de steek!", aldus Geurts.

Registratie Geurts: "Het klinkt mooi, wat de wethouder stelt. De gemeente kan veel geld besparen door pas later te gaan registreren. En daarnaast kan de inzet van de gemeente op een betere integratie van arbeidsmigranten alleen maar toegejuicht worden. Maar feitelijk laat hij daarmee de bewoners in het buitengebied, die te maken hebben met huisvesting van arbeidsmigranten in hun omgeving, gewoon in de steek. Want juist in hun buurt wonen de tijdelijke arbeidsmigranten die straks niet meer geregistreerd worden".

Nog maar een maand geleden heeft de Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten naar wethouder Bouten een notitie gestuurd, waarin ze onder andere hamert op een goede handhaving van de regels, om daarmee overlast van de bij hen in de buurt gehuisveste arbeidsmigranten te voorkomen. Eén van de belangrijkste punten in dat kader is de registratie. De werkgroep schrijft: Om een goede handhaving te kunnen realiseren is een adequaat en sluitend registratiesysteem, waarin alle aanwezige arbeidsmigranten opgenomen zijn, een absolute must. Indien de gemeente dat niet kan realiseren is 'handhaving' een loze kreet"... Kennelijk heeft Bouten er geen moeite mee de opmerking van de werkgroep te negeren, terwijl hij nog onlangs in een gesprek met de werkgroep aangaf de werkgroep intensief te willen betrekken bij de beleidsontwikkeling.

Het nieuwe beleid van de gemeente druist ook in tegen de aanbevelingen van het zogenaamde "Aanjaagteam" onder voorzitterschap van Emile Roemer, dat de regering heeft ingesteld om advies te geven over het beleid ten aanzien van arbeidsmigranten, met name in verband met de coronacrisis. In één van de aanbevelingen stelt het Aanjaagteam dat wanneer er onder arbeidsmigranten een uitbraak van het coronavirus plaatsvindt, het van cruciaal belang is dat snel bekend wordt wie er mogelijk besmet zijn om direct de juiste coronamaatregelen te treffen. "Daarvoor is het belangrijk dat iedereen geregistreerd is om te kunnen weten waar hij of zij woont". Het Aanjaagteam gaat zelfs nog een stapje verder: "Bij normale bedrijfsvoering zullen de inlener en het uitzendbureau deze gegevens altijd actueel hebben om goed te kunnen inroosteren, te kunnen factureren en de loonheffingen en sociale zekerheidspremies te kunnen afdragen. De huisvester zal de beschikking hebben op het niveau van locatie en gebouwnummer. Het niet beschikbaar hebben van deze gegevens kan een indicatie zijn van tekortschietende bedrijfsvoering of verdere tekortkomingen". De regering heeft de aanbevelingen van het Aanjaagteam overgenomen, zo blijkt uit een brief aan de Tweede Kamer.

Juist in verband met de coronaproblemen heeft de Werkgroep Huisvesting Arbeidsmigranten aan het college van B&W in augustus een brief gestuurd waarin ze aandringt op een betere handhaving. In de brief stelt de werkgroep vraagtekens bij het toezicht, de controle en handhaving van de coronamaatregelen vanuit de gemeente.

Geurts: "Het is vreemd dat wethouder Bouten nu juist een tegengestelde beweging maakt en juist minder gaat registreren. Zijn verhaal over de hoge kosten is betrekkelijk. Het zijn de werkgevers, de uitzendbureaus en de huisvesters van arbeidsmigranten, die door de inschakeling en huisvesting van arbeidsmigranten flink geld verdienen. De kosten voor registratie kunnen gewoon bij hen in rekening worden gebracht. Dat dat nu al niet gebeurt is eigenlijk vreemd. Nu draait de lokale gemeenschap daar voor op". Een lid van de werkgroep, zélf werkgever, stelde: "Rare actie van de gemeente om de arbeidsmigranten niet meteen te registreren. Ik begrijp dat niet. Het registreren hoeft niet veel tijd te kosten. Gewoon gegevens overnemen uit het paspoort. Het geeft wel meteen duidelijkheid van wie waar gehuisvest is, waar men vandaan komt, in welke sector hij of zij werkt en wanneer men hier is gestart met werken. Bij de eerste registratie kun je er meteen bij zeggen: wanneer niet de juiste gegevens zijn aangereikt, dan kan dat tot sancties leiden bij registratie na 7 maanden, bijvoorbeeld terug naar eigen land.

Integratie Geurts vindt het beleid om de arbeidsmigranten beter te integreren in de samenleving een belangrijk punt. Met name het stimuleren van de Nederlandse taal is daarbij belangrijk. "Als er problemen zijn met je buren is het belangrijk dat je met elkaar kunt praten. Dan zijn problemen vaak gemakkelijk op te lossen. En op de werkvloer is het spreken van dezelfde taal alleen al vanuit veiligheidsoogpunt uitermate belangrijk", aldus Geurts. "Maar als je de plannen van Bouten leest, gaat hij die zaken pas aanpakken als de arbeidsmigrant besloten heeft in Nederland te blijven. Wij zijn van mening dat al vanaf het begin gewerkt moet worden aan de beheersing van de Nederlandse Taal. Werkgevers moeten gewoon tijdens werktijd ruimte vrij maken voor les in de Nederlandse taal. Dat moet binnen werktijd, omdat de meeste arbeidsmigranten als eerste doel hebben om geld te verdienen. Om dan buiten werktijd - vaak met een zware werkdag achter de rug - nog les Nederlands te gaan volgen is vaak te veel gevraagd. En het is ook logisch dat - vanuit het veiligheidsrisico op de werkvloer geredeneerd - de werkgevers dat bekostigen en niet de gemeente met gemeenschapsgeld. En het zijn immers ook die bedrijven die profiteren van de goedkope arbeidskrachten uit verre landen!". Wethouder Bouten schrijft in de raadsinformatiebrief dat hij aan de werkgevers een (vrijblijvende) 'solidariteitsbijdrage' wil vragen om de integratie te bevorderen. "Alsof het hier gaat om solidariteit", aldus Geurts. "Als je het op de keper beschouwt, betaalt de gemeente met gemeenschapsgeld de kosten van integratie en zou je dat kunnen zien als - overigens misplaatste - solidariteit met de werkgever... In die zin" - zo concludeert Geurts - "legt dit college de accenten precies verkeerd".

Omroep Horst aan de Maas besteedde aandacht aan het beleid van wethouder Bouten en vroeg Paul Geurts om commentaar op de plannen. De reportage is hier te bekijken.

Bijlage: 

Raadsinformatiebrief over latere registratie arbeidsmigranten

Arbeidsmigratie. Een belangrijk onderwerp voor mensen in Horst aan de Maas die te maken krijgen met huisvesting van "internationale werknemers", zoals het gemeentebestuur het noemt. De SP geeft binnen en buiten de gemeenteraad veel aandacht aan dit thema. Sonja van Giersbergen, fractievoorzitter van de SP in de raad, laat haar licht er over schijnen in onderstaande column.

"Elk jaar werken honderden, zoniet duizenden arbeidsmigranten in onze gemeente. Volgens werkgevers om het werk te doen wat Nederlanders niet willen doen. Maar is dat wel zo?

Vroeger werden asperges gestoken door huisvrouwen die een centje bij wilden verdienen. Ook in de kassen werden tomaten, komkommers en andere gewassen geoogst door, met name, vrouwen terwijl hun kinderen op school zaten. In de vakantieperiodes namen middelbare scholieren het van hen over.

Maar zoals in zovele sectoren is ook de tuinbouwsector geïndustrialiseerd en zijn er megabedrijven ontstaan die elkaar beconcurreren om zo goedkoop mogelijk te produceren. Een heel klein beetje voor ons eigen land, maar het merendeel voor het buitenland. Ook de logistieke centra, de blokkendozen op Greenport, hebben veel werkplekken voor arbeidsmigranten.

Al deze mensen hebben een dak boven hun hoofd nodig. Handige spelers op de markt bouwen migrantenhotels en ondernemers huisvesten hun eigen werknemers. Dat is geen liefdadigheid, want er wordt grof geld verdiend. Een woning met drie slaapkamers levert al gauw een kleine 2000 euro per maand op.

Sommige arbeidsmigranten willen zich hier vestigen. Dat is hun recht. Zij zijn immers Europees staatsburger. Er is echter zo’n groot tekort aan woningen dat dit tot nog meer spanning op de oververhitte woningmarkt leidt.

Arbeidsmigratie moet beter gereguleerd worden – zeker in een tijd dat veel Nederlanders hun baan kwijtraken –, dat arbeidsvoorwaarden te allen tijde gerespecteerd dienen te worden en dat bij huisvesting een fatsoenlijk gesprek plaats moet vinden met de bewoners in de omgeving waarin zij gehuisvest worden".

In verband met de heersende coronacrisis heeft het College van B&W van Horst aan de Maas een aantal maatregelen genomen. De SP-fractie heeft daar haar waardering over uitgesproken.

De SP-fractie heeft tegelijkertijd op 24 maart 2020 een aantal schriftelijke vragen gesteld en haar zorgen geuit over een aantal thema’s die in de maatregelen weinig aandacht hebben gekregen. Zoals bijvoorbeeld over de financiering van de jeugdzorg en de situatie van arbeidsmigranten in Horst aan de Maas (lees hier het artikel over deze vragen).

B&W heeft al op 27 maart jl. gereageerd op de zorgen en vragen van de SP-fractie (zie de bijlage). De SP-fractie is blij met die snelle beantwoording. Dit betekent echter niet dat de zorgen door de reactie van het college helemaal weggenomen zijn.

Allereerst blijkt uit het antwoord van B&W over de sollicitatieplicht van mensen in de bijstand dat er rekening gehouden wordt met wat het college noemt “de uitdagingen die de huidige situatie van werkzoekenden en werkgevers vraagt”. Een wat onduidelijke formulering. Het college zegt nu niet anders te handelen dan in ‘normale’ tijden.  Je kunt je afvragen of het college daar niet wat meer zélf verantwoordelijkheid zou moeten nemen. Want ook sollicitaties kunnen risico’s met zich meebrengen met betrekking tot de verspreiding van het coronavirus.

Met betrekking tot de vraag over de veiligheid van gezinnen in verband met huiselijk geweld (nu gezinnen vanwege de overheidsmaatregelen meer thuis moeten blijven)  geeft het college duidelijk aan dat zij  aanvullende afspraken heeft gemaakt met professionele partners om voor kwetsbare gezinnen extra controle toe te passen of passende nieuwe oplossingen te bieden. Deze oplossingen zullen gericht zijn op het verminderen van onveilige omstandigheden.

De SP-fractie heeft signalen gekregen dat de financiering aan jeugdzorg en ondersteuning in het kader van de Wmo gestopt worden, als die vanwege het coronavirus niet adequaat kunnen worden geleverd. Het antwoord van B&W stelt de SP voorlopig gerust. Het college antwoordt dat zij – indien zorgaanbieders zich houden aan de dienstverlening die passend is bij deze bijzondere omstandigheden – blijven financieren.

Wat betreft de vragen met betrekking tot de voedselbank heeft het college aangegeven dat per week wordt bekeken waar als gemeente bijgedragen kan worden. Zowel voor de verspreiding als voor voedsel is er toegezegd extra te zullen ondersteunen.

Ook reageert B&W positief op de dringende vraag van de SP om in de huidige moeilijke tijd huisuitzettingen te verbieden. Inmiddels heeft B&W daar afspraken over gemaakt met bijvoorbeeld Wonen Limburg. Voor het geval in Horst aan de Maas mensen dakloos worden, heeft B&W toegezegd dat zij bereid zijn om naar andere oplossingen te kijken, waaronder naar het voorstel van de SP om daklozen op te vangen in bijvoorbeeld leegstaande hotels of huizen.

Gezien het antwoord op de vragen van de SP-fractie over de situatie van arbeidsmigranten maakt de fractie zich tenslotte ook nog zorgen. Het college van B&W geeft geen waarborgen voor de veiligheid van arbeidsmigranten qua huisvesting en werkzaamheden . Arbeidsmigranten zijn veelal gehuisvest in panden waarbij ze dicht op elkaar zitten, eten en slapen en waar ze geen mogelijkheid hebben om een afstand van anderhalve meter tot elkaar in acht te nemen. Ook bij het werk of bij het vervoer naar het werk zitten ze vaak dicht op elkaar. Met als gevolg dat onderlinge besmetting makkelijk plaats kan vinden. Het college vindt dat de verantwoordelijkheid voor het waarborgen van de veiligheid ligt bij de huisvester en de werkgever. B&W beperkt zich in dit opzicht  tot het verstrekken van informatie (overigens alleen bij huisvesters van meer dan 50 arbeidsmigranten), zodat deze de maatregelen kennen en hoopt dat die huisvesters en werkgevers dat naleven. Gesteld wordt dat waar maatregelen overtreden worden, de gemeente handhavend zal optreden. Bij dat laatste kunnen vraagtekens geplaatst worden, want ook in tijden voorafgaande aan de coronacrisis werd er nauwelijks gehandhaafd, eenvoudig omdat er te weinig handhavers waren. Volgens de SP zou de gemeente zich op dit punt veel  proactiever op moeten stellen, niet alleen ten behoeve van de bescherming van de arbeidsmigranten, maar óók ter bescherming van andere inwoners van Horst aan de Maas, die risico lopen op besmetting.

Hoewel de SP vertrouwen blijft houden in de intenties en de maatregelen van het college van B&W vinden wij het haar plicht om kritisch te blijven. Want de bestrijding van de coronacrisis is niet alleen een verantwoordelijkheid van het college, maar óók van de rest van het gemeentebestuur en meer in het bijzonder van de gemeenteraad.

En natuurlijk wenst de SP iedereen een goede gezondheid toe.

Bijlage: 

Reactie van College va B&W Horst aan de Maas op vragen van de SP

In verschillende dorpen van Horst aan de Maas zijn gesprekken geweest met de gemeente over de wensen met betrekking tot (blijven) wonen in het eigen dorp. Per dorp zijn er verschillende behoeften. Zoals jeugd die niet kan kopen omdat er geen woningen beschikbaar zijn en/of die te duur zijn. Of senioren die niet weg kunnen uit hun te grote, of ongeschikte huis omdat er geen seniorenhuisvesting beschikbaar is. Beide groepen willen wel graag in eigen dorp blijven, of weer komen, wonen. En er is ook een tekort aan huurwoningen, zowel in de sociale- als in de markthuur (boven 720 euro per maand).

In Horst is “de drie-wijken-problematiek” aan de orde geweest. Dit gaat over de leefbaarheid in de wijken In de Riet, Mussenbuurt en Norbertuswijk. Van oudsher zijn daar grote concentraties huurwoningen. De laatste jaren verandert de samenstelling van de bevolking in deze wijken waardoor er minder samenhang ervaren wordt door de bewoners. Het komt ook steeds vaker voor dat arbeidsmigranten huurwoningen toegewezen krijgen.

De gemeente en Wonen Limburg willen ‘herstructureren’, maar dat houdt vaker in dat huurwoningen plaats gaan maken voor duurdere koopwoningen. De SP vindt dat er eerst meer sociale huurwoningen gebouwd moeten worden en als de voorraad is aangevuld komen de andere soorten woningen aan de beurt.

Werkgroepen gaan per dorp een plan maken over wonen en eventueel zorg. Wethouder Bouten heeft beloofd zo snel mogelijk tot actie over te gaan.

In een rijke gemeente als Horst aan de Maas heeft iedere burger recht op een passend dak boven zijn hoofd. Dat dit door de stijgende huizenprijzen en de strengere regels voor sociale huurwoningen voor veel mensen niet meer zo vanzelfsprekend is, wist de SP al heel lang. Onze herhaalde voorstellen voor meer sociale woningbouw werden categorisch door de andere fracties afgewezen, maar we vinden dat ze er nu niet meer onderuit kunnen.

Op 10 december 2019 is een lantaarnpaal geplaatst aan de parkeerlus bij het Zonnehof te Tienray. Het sluitstuk van een jaar lang praten met bewoners (met ondersteuning van de SP), Wonen Limburg, gemeente en dorpsoverleg Tienray.

Het begon met een aantal bewoners van het Zonnehof die contact opnamen met de SP omdat zij ons rapport over seniorenwoningen hadden gelezen (het artikel over dat rapport kunt u hier lezen). Dat riep een aantal vragen op over hun eigen situatie. Het ging dan over het toewijzingsbeleid van de huurwoningen, de verschillen in de hoogte van de huur, overlast door auto’s, stofoverlast, overhangende takken van bomen, gaten in het achterpad en de parkeerlus en, als belangrijkste, de donkere omgeving als men ’s avonds van de parkeerlus naar de eigen achterdeur moest lopen. Men voelde zich dan niet veilig en was ook bang voor valpartijen.

Een aantal enthousiaste bewoners is alle deuren langs geweest om steunbetuigingen te krijgen voor het plan om verlichting te laten plaatsen. Een groot aantal bewoners steunde het plan. Omdat er in het Zonnehof veel mensen wonen die met allerlei problemen kampen – ouderdom of een slechte beheersing van de Nederlandse taal, om er maar eens twee te noemen – was het een hele uitdaging om de initiatiefnemers enthousiast te houden. Meerdere keren dreigde de handdoek in de ring gegooid te worden.

Foto: Wilma Kurvers / SP Horst aan de Maas

Foto: Wilma Kurvers / SP Horst aan de Maas

Foto: Wilma Kurvers / SP Horst aan de Maas

In de afgelopen weken werden er drie avonden georganiseerd met als titel “een gezonde blik op wonen”. Bijna alle dorpen vragen aandacht voor de jongeren die graag in het dorp willen blijven wonen, of terug wilen komen na hun studie. Zij willen wel graag kopen, maar hebben een studieschuld en geen eigen vermogen, waardoor kopen bijna onmogelijk is. Daarnaast is er bijna geen betaalbare woning te krijgen.

Daarnaast wordt er in de dorpen aandacht gevraagd voor de senioren. Ook zij willen graag in het eigen dorp blijven wonen. Vaak wordt geneigd naar een levensloopbestendige of senioren-huurwoning. Helaas zijn die er bijna niet en vooral in de kleinere dorpen zijn de seniorenwoningen zo verouderd dat veel senioren ze niet meer aantrekkelijk vinden (lees hier het verslag van een recent onderzoek van de SP Horst aan de Maas naar de staat van de seniorenwoningen). Zij blijven dus noodgedwongen zitten waar ze zitten.

Uit onderzoek blijkt dat elke verhuizing van een senior vier tot vijf verhuizingen tot gevolg heeft. In het huis van de senior komt een gezin te wonen, in hun huis een jong stel, dat op zijn beurt weer een appartement of kamers vrij maakt voor een jongere.

Alle reden dus om te bouwen, zeker als we willen dat de voorspelde krimp van de bevolking (dat steeds als argument gebruikt werd om niet bij te bouwen) nog even op zich laat wachten. Helaas is er weinig bouwgrond beschikbaar en heeft Wonen Limburg aangegeven alleen nog maar te willen bouwen in de grote kernen. Ook het stikstofbesluit en de PFAS-discussie helpt niet om snel woningen toe te voegen in de verschillende kernen.

Al jaren voert de SP actie voor meer mogelijkheden voor  jongerenhuisvesting (foto: actie Rood voor meer jongerenhiisvesting) en pleit de SP in de gemeenteraad om de mogelijkheden voor jongerenhuisvesting beter te benutten (lees hier een artikel uit 2005 ovr hetzelfde onderwerp). Mondjesmaat komen er nu toch initiatieven van de grond zoals recent het bankgebouw aan de Spoorstraat in Hegelsom. Dit is echter nog lang niet genoeg.

De SP wil dat er betaalbaar en duurzaam wordt gebouwd. Er moeten 100 sociale huurwoningen extra bijgebouwd worden in de grote én in de kleine kernen. Want Horst aan de Maas dat zijn we allemaal, of niet soms?!

In 1960 werd pand Mooren geopend en het heeft sinds die tijd meerdere functies gehad: winkel, kantoorruimte – ook als tijdelijk onderkomen voor ambtenaren van het gemeentehuis – en recentelijk nog lunchroom Beej Mooren dat  op 1 augustus jl. de deuren sloot. In 2006 dreigde het pand gesloopt te worden om plaats te maken voor woningen. Maar de actiegroep Behoud Gebouw Mooren – waar de SP ook deel van uitmaakte – wist via een handtekeningenactie de gemeente op andere gedachten te brengen. Het pand bleef behouden en kreeg na een grondige renovatie een invulling met onder andere een lunchroom en vergaderruimtes.

Of je het nu mooi vindt of niet, het is in ieder geval een karakteristiek en beeldbepalend gebouw voor Horst. Er is de afgelopen decennia al zoveel aan karakteristieke gebouwen gesloopt dat de SP zich ook nu in ieder geval wil inzetten vóór behoud van het pand.

In een brief aan het college (zie bijlage) wil de SP weten of er destijds afspraken zijn gemaakt met Rendiz, de organisatie die ongeveer 9 jaar geleden betrokken was bij de renovatie en voor de nieuwe bestemming van het pand heeft gezorgd. Uiteraard is het ook interessant om te horen of het college de meerwaarde van het pand als beeldbepalend voor Horst ziet. Volgens de SP kan het pand prima aangepast worden voor bijvoorbeeld huisvesting voor jongeren.

Bijlage: 

Brief SP aan College van B&W met vragen over Pand Mooren