De laatste jaren ben ik me steeds meer gaan verdiepen in wat onze veteranen hebben meegemaakt. Sommigen zijn daar heel open over, maar er zijn er meer die je amper hoort. Waarschijnlijk ben ik getriggerd door de Afghanistan-uitzending van mijn nicht. Mijn vader, een Indië-veteraan, was zo iemand die je er bijna nooit over hoorde. Zijn spaarzame verhalen zijn blijven hangen, maar begonnen jammer genoeg pas na zijn dood bij mij te leven.
Vermoedelijk heeft iedereen wel een familielid, vriend(in) of kennis die uitgezonden is naar een conflictgebied. Veel militairen pakken de draad bij thuiskomst moeiteloos weer op, maar er is ook een groep die er psychische klachten aan overhoudt. En die klachten worden soms pas na jaren herkend en erkend.
Gelukkig is er steeds meer begrip en waardering voor onze veteranen. De zorg vanuit defensie en overheid (Veteranenwet) is de laatste jaren steeds beter geworden. Maar het belangrijkste is dat de veteranen zich gesteund voelen door hun omgeving.
Naast de landelijke Veteranendag, organiseert onze gemeente haar eigen Veteranendag in Varsseveld. U zult mij daar volgend jaar weer zien.
Jaap Veldhorst
