Poliflw

Door Peter van Dalen, Peter Ester op 20 juli 2020 om 17:23

Europa: bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen

De spanningen in Europa lopen hoog op. Met name tussen zuidelijke landen als Italië en Spanje enerzijds, en noordelijke landen als Nederland anderzijds. Het “zuiden” verwijt het “noorden” een harde, ongevoelige opstelling die wars is van solidariteit. Het “noorden” wil staatsschulden niet in één gezamenlijke Europese pot stoppen. Dat zou leiden tot vergemeenschappelijking van nationale schulden en de druk bij zuidelijke landen wegnemen om drastisch te hervormen.

Nationalistische partijen roepen om het hardst dat de Europese geldkraan niet permanent open mag staan voor Rome of Madrid. Zelfs wordt gepleit voor ontbinding van de eurozone en ook de Nexit-gedachte wordt weer beluisterd. Globalistische, eurofiele partijen zien hun kans schoon en eisen een versnelde federalisering van de Europese Unie. Het politieke debat verhardt in snel tempo.

Derde weg

Wij bepleiten een derde weg. De weg van redelijkheid, die nuchterheid en solidariteit verbindt. Het is ook Nederlands belang dat we Zuid-Europa niet opzadelen met een schuldenlast waaronder ze bezwijken. Nederland exporteert stevig naar zuidelijke landen, van vis tot bloemen, van agrarische machines tot kaas. Ons MKB is hier zeer actief. Tal van Nederlandse bedrijven en instellingen hebben financiële belangen ten zuiden van de Alpen en Pyreneeën. Het is dus ook in ons belang dat zuidelijke landen financieel-economisch overeind blijven en maatschappelijk niet verslonzen. Maar minstens zo belangrijk: het spoort met fundamentele waarden van barmhartigheid en gerechtigheid. We laten landen die in de gevarenzone zitten niet aan hun lot over en hun bevolking niet verkommeren.

Bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen. Uitgebreide leenfaciliteiten bijvoorbeeld voor landen die hun toch al hoge staatsschuld verder zien oplopen, met Italië voorop. Om de coronacrisis te overleven heeft Italië geld nodig, veel geld. Hun zo belangrijke toeristische sector is ineengestort. Veel Italianen komen nauwelijks rond. Miljoenen Italianen hebben een collectieve oudedagsvoorziening van amper 500 euro. Onze AOW is het dubbele. Een sociaal drama dreigt voor landen als Italië, ook voor de jongste generatie. Juist nu moet Nederland laten zien dat onze principes van saamhorigheid en gerechtigheid hier leidend zijn. Kredieten uit het Europees stabiliteitsmechanisme (ESM) voor zuidelijke landen moeten worden versterkt. Laten we de voorwaarden niet te hard maken. Wij denken aan soepele terugbetalingsregelingen. De rentestand maakt dat mogelijk.

Vergroening

Voorts willen wij het ESM-pakket versterken met andere constructies zoals herstelobligaties of ‘corona-bonds’. Dat zijn leningen die door de Europese Unie worden aangegaan met als specifiek doel om voor een bepaalde looptijd (zeg 15 jaar) in de lidstaten de klappen van de coronacrisis op te vangen en te bestrijden. Omdat de EU gezamenlijk leent, kan de rente zeer laag zijn. Lager dan wanneer Italië of Spanje zelf zouden lenen op de kapitaalmarkt. Dergelijke leenfaciliteiten willen we koppelen aan milieu- en klimaatdoelstellingen zoals die (gaan) gelden voor de EU als zodanig. Lidstaten die projecten en bedrijven steunen die groener uit de crisis willen komen, zouden voor een dubbeldeel van deze obligaties in aanmerking kunnen komen. We sturen daarmee op de noodzakelijke verduurzaming van Europa. Let wel: dit zijn geen eurobonds waarbij tegen een vrijwel onbeperkte looptijd ongericht obligaties worden uitgegeven. Die leiden immers tot collectivisering van schulden in de gehele eurozone. Onze derde weg verbindt solidariteit met zuidelijke landen met gericht herstelbeleid en verduurzaming van hun economie.

De richting die de ministers van Financiën van de Eurogroep de afgelopen dagen in zijn geslagen, zien we als een goede stap: crisisondersteuning vanuit het ESM. Noodzakelijk omdat de situatie nu echt anders is dan bij de eurocrisis van enkele jaren geleden. En, er zijn in zuidelijk Europa sindsdien stappen gezet; denk aan de hervormingen op de arbeidsmarkt in Spanje en de reductie van de Portugese staatsschuld. Italië heeft een begin gemaakt met hervorming van de pensioenen. Het zou bijzonder cru zijn dit allemaal te laten vervliegen.

Wij bepleiten de ESM-faciliteit aan te vullen met onze voorstellen zoals herstelobligaties of ‘corona-bonds’, hand-in-hand met vergroening. Zo blijft de Europese solidariteit in stand en wordt de duurzame ontwikkeling aangejaagd. Deze waardengedreven combinatie is de kern van onze derde weg. Ook voor Nederland geldt dat in deze bijzondere tijden, bijzondere maatregelen moeten worden genomen.

Peter van Dalen is Europarlementariër voor de ChristenUnie en Peter Ester is Senator voor de ChristenUnie

Door Joël Voordewind op 6 maart 2020 om 14:23

EU, weersta de chantage en laat de Turkse acties gepaard gaan met consequenties

Laat Nederland binnen de EU en de NAVO duidelijk maken dat Turkse acties in Syrië die schadelijk zijn voor Europese veiligheid, consequenties moeten hebben voor Turkije.

Nu Turkije door eigen toedoen in de Syrische provincie Idlib in botsing gekomen is met Rusland en het Assad-regime, wil het steun van de NAVO-bondgenoten. Maar op dezelfde dag dat Turkije vroeg om een NAVO-spoedoverleg zette het migranten op de bus naar de grens met Griekenland voor een ongecontroleerde oversteek. Daarmee schendt Turkije en passant de afspraken die zijn gemaakt over opvang van vluchtelingen, waar het notabene zes miljard euro van de EU voor ontvangt.

Turkije weigert tegelijkertijd vluchtelingen vanuit Idlib binnen te laten. Syrische vluchtelingen worden met een hoge muur langs de grens tegengehouden. Wie probeert erover te klimmen wordt beschoten, vaak met dodelijk gevolg.

Het gaat Turkije dus niet om het lot van de vluchtelingen uit Idlib, maar het gebruikt vluchtelingen juist als drukmiddel richting de EU. De inzet: blijvende Europese steun, ondanks de Turkse agressie in Syrië. Turkije geen kritiek op de illegale inval en mensenrechtenschendingen in Afrin en Noordoost-Syrië. Geen kritiek op de steun voor het extremisme aldaar.

De eigen militaire operatie in Idlib is er vanwege de Turkse drang om een deel van Syrië onder controle te houden, waarbij het samenwerkt met al-Qaeda (HTS) in Idlib en andere jihadisten elders in het noorden van Syrië.

De mensen in Afrin en Noordoost-Syrië - de Koerden, christenen en andere minderheden - zijn verzameld in wat de Syrian Democratic Council heet. Zij zijn het die samen met de Amerikanen en de EU, ook Nederland, ISIS versloegen en daarbij ruim 10.000 mannen en vrouwen opofferden in die strijd. En juist zij zijn het die nu door Turkije aangevallen en deels verdreven worden, of lijden nu onder vreselijke mensenrechtenschendingen.

Libië

Maar er speelt meer. Turkije heeft een tweede front geopend in Libië en de oostelijke Middellandse Zee. Turkije verplaatste duizenden jihadisten uit Syrië naar Libië, zodat de regering in Tripoli controle krijgt over de oostelijke kuststreek van Libië. Als dat lukt, willen Tripoli en Turkije hun claim op de oostelijke Middellandse Zee zo verleggen dat Turkse en Libische claims aan elkaar grenzen. Zo willen ze bodemschatten in internationale wateren claimen en de geplande gaspijplijn tussen Israël, Egypte en Griekenland afsnijden. Deze gaspijplijn zal de Europese Unie minder afhankelijk maken van Russisch gas.

Door middel van de deal met Tripoli legt Turkije ook een claim op bodemschatten in Grieks-Cypriotische en Griekse wateren. Nu al probeert Turkije naar gas te boren in Grieks-Cypriotische wateren. De EU protesteert tevergeefs tegen deze schendingen van de soevereiniteit van EU-lidstaten.

Dit alles roept een fundamentele vraag op. Is dit Turkije in lijn met, of juist tegengesteld aan dat wat de NAVO wil?

Turkije steunt het terrorisme dat een bedreiging is voor NAVO-lidstaten. Turkije houdt zich niet aan de afspraken over opvang van vluchtelingen, ondanks Europese miljardensteun die hiervoor is gegeven. Telkens weer wordt er geroepen dat ‘Turkije onze NAVO-partner is’. Maar dat kan alleen waar zijn als Turkije niet doelbewust in strijd handelt met het NAVO-verdrag en NAVO-belangen, en niet langer doelbewust de veiligheid en stabiliteit van NAVO-lidstaten ondermijnt.

Steun voor moskeeën

In dat licht is het goed dat de Kamer nu ook kijkt naar de manier waarop Turkije opereert via Turkse moskeeën. Het tegengaan van integratie is tegenstrijdig met de veiligheid en de belangen van Nederland. We moeten naar een beleid toe dat dit gedrag ontmoedigt. Maar dat Turkije zich verzekerd voelt van NAVO-steun, moedigt dit gedrag juist aan.

Nederland kan nu al binnen de EU en de NAVO duidelijk maken dat Turkse acties die schadelijk zijn voor Europese veiligheid, gepaard moet gaan met consequenties voor Turkije. Het doelbewust verslepen van vluchtelingen naar de Griekse en Bulgaarse grenzen kan ontmoedigd worden door verscherpte Europese sancties zoals bevriezing van alle NAVO-steun, bevriezen van leningen, opschorten van de douane-unie met Turkije en het formeel stoppen van de toetredingsonderhandelingen.

De boodschap van dit verhaal is niet dat we anti-Turkije moeten zijn. Turkije ligt aan de buitengrenzen van de Europese Unie en dus is het belangrijk om daar waar mogelijk afspraken te maken. Maar die afspraken vallen of staan wel met ook het nakomen van die afspraken, zowel van Europese als van Turkse zijde. En ook de EU moet daarin meer doen, bijvoorbeeld in de hervestiging van vluchtelingen binnen de EU.

De EU heeft een andere mogelijkheid dan toegeven aan Turkse dreigementen en chantage. Alleen als Turkije zich terugtrekt uit Noordoost-Syrië, Afrin en Libië en de steun aan jihadisten opgeeft, kan er weer sprake zijn van steun op basis van NAVO-lidmaatschap en kan er gesproken worden over nieuwe steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije, met wederzijds commitment om die afspraken na te komen. Pas als Turkije zich gedraagt als een waardige NAVO-lidstaat die de NAVO-waarden serieus neemt, kan het als zodanig behandeld worden.

Deze column verscheen op 6 maart in het Nederlands Dagblad en is een co-productie van Joël Voordewind en Johannes de Jong, directeur Sallux, de denktank van de European Christian Political Movement.

Door Webredactie op 6 maart 2020 om 10:08

Segers (ChristenUnie): “Coalitie met Forum niet geloofwaardig”

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers acht het vormen van een coalitie tussen zijn partij en het Forum voor Democratie van Thierry Baudet ‘niet geloofwaardig’. Segers reageert hiermee op de stellingname van WI-directeur Wouter Beekers, die vindt dat de partij moet nadenken over samenwerking. Volgens de partijleider “ondermijnt Forum de rechtsstaat, houdt partijleider Baudet onvoldoende afstand tot racisme en trekt hij wetenschap en onafhankelijk onderzoek voortdurend in twijfel. Het is niet geloofwaardig om ons daaraan te verbinden.”

Segers: “Ik ben het met Beekers eens dat je heel goed moet luisteren naar de stem van alle kiezers, ook van hen die op populistische partijen stemmen. Maar uiteindelijk moeten we die zorgen voorzien van een eigen, christelijk-sociaal antwoord. Dat wil dus ook niet zeggen dat je met iedere partij móet samenwerken in een coalitie. Ik zie het momenteel niet gebeuren.”

De ChristenUnie sluit uit principe nooit een partij op voorhand uit: democratisch gekozen partijen worden door de kiezer verplicht om samen te zoeken naar oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken.

Segers: “Ik zal dat ook nu principieel niet doen. Je kunt altijd een bak koffie doen, je kunt altijd praten. Soms steunen we moties, of dienen we ze zelfs samen in. Daarbij zijn onze idealen leidend, bijvoorbeeld als het gaat om het omgaan met de schepping en het bouwen aan een samenleving waarin elk leven waardevol is, waarin we omzien naar elkaar en waarin we tegenstellingen verkleinen. Maar als je uiteindelijk de afweging moet maken of je geloofwaardig met elkaar in een coalitie kunt stappen, dan denk ik van niet. Dan zou er zó veel moeten veranderen bij Forum en zou Baudet terug moeten komen op bepaalde uitspraken die hij heeft gedaan, dat je op dit moment moet zeggen: een coalitie met Forum is niet realistisch.”

Eerder sprak de ChristenUnie in Zuid-Holland kortstondig met onder andere Forum voor Democratie over een mogelijke coalitie. De ChristenUnie brak deze gesprekken uiteindelijk af, mede vanwege uitingen van partijleider Baudet op Twitter. In het Europees Parlement verliet de ChristenUnie de ECR-fractie toen die fractie mede door toetreding van Forum voor Democratie steeds meer opschoof van een conservatieve naar een rechts-populistische fractie.

Door Webredactie op 19 juni 2019 om 22:11

ChristenUnie en SGP verder in twee Europese fracties

Peter van Dalen (ChristenUnie) en Bert-Jan Ruissen (SGP) gaan in het Europees Parlement verder in twee fracties. Van Dalen sluit zich aan bij de EVP, namens de SGP blijft Ruissen lid van de ECR. De beide Europarlementariërs blijven ook in de nieuwe situatie met elkaar samenwerken.

ChristenUnie en SGP hebben veel overeenkomsten. Tegelijkertijd zijn ChristenUnie en SGP twee verschillende partijen, met beide een eigen positie in het politieke landschap, die zich beide op een eigen manier tot bepaalde politieke ontwikkelingen verhouden.

ChristenUnie en SGP waren de afgelopen periode beide lid van de ECR-fractie. Volgens de ChristenUnie is de ECR in die tijd dusdanig veranderd dat de partij vindt dat zij niet meer geloofwaardig onderdeel van de ECR-fractie kan zijn. Voor de SGP ligt dat anders.

Beide partijen hechten aan de onderlinge samenwerking en zijn daarom gezamenlijk op zoek gegaan naar een voor beide partijen acceptabel politiek onderkomen. Ook het starten van een nieuwe fractie van partijen uit verschillende landen was nadrukkelijk een optie, maar dat is niet kansrijk gebleken.

Aansluiten bij de Europese Volkspartij waar onder meer het CDA in participeert is voor de SGP een brug te ver. Volgens de SGP is er bij de EVP onvoldoende ruimte om op een geloofwaardige manier een EU-kritisch geluid te laten horen.

De ChristenUnie sluit zich nu aan bij de EVP. Peter van Dalen: “Voor de ChristenUnie is het allerbelangrijkste dat wij geloofwaardig een herkenbaar christelijk-sociaal geluid kunnen laten horen. Dat we een verhaal kunnen vertellen dat mensen niet verdeelt, maar verbindt. Een verhaal waarbij zorg voor de schepping hoog in het vaandel staat. Dat de Europese Unie niet versterkt of verzwakt, maar verandert. Ik ben ervan overtuigd dat de ChristenUnie de ruimte heeft om dat vanuit de EVP ook te kunnen doen.”

De SGP blijft lid van de ECR. Bert-Jan Ruissen: “Binnen de ECR hebben we in de afgelopen tijd onze boodschap op een goede manier naar voren kunnen brengen. Die lijn zet ik graag voort. In de ECR heb ik alle ruimte voor een EU-kritisch en christelijk geluid en kan ik geloofwaardig opkomen voor mijn speerpunten, zoals Israël, Landbouw en vervolgde christenen.

Van Dalen en Ruissen en ook de gezamenlijke besturen geven aan dat hun onderlinge verhouding, ondanks de verschillende keuzes, altijd goed zijn gebleven. Van Dalen: “Het is geen verrassing dat er nog steeds veel overeenkomsten tussen onze partijen zijn. Bert-Jan en ik blijven samenwerken om onze idealen dichterbij te brengen.” Ruissen reageert: “Op deze manier kunnen we nu ons christelijke geluid in twee Europese fracties laten horen.”

Door Gert-Jan Segers op 22 mei 2019 14:46

Waarom ik hoop dat u uw stem morgen aan ons toevertrouwt

Europa raakt ons allemaal. In Brussel staan vergadertafels waar veel macht en geld samenkomen. Aan die tafels vallen beslissingen die de levens van mensen raken in Nederland, in andere Europese landen en ver daarbuiten. Aan deze tafels schuiven ook politici als Carola Schouten en Peter van Dalen aan om - vanuit hun christelijk-sociale overtuiging en met hart en ziel - ervoor te zorgen dat er ook rechtvaardige besluiten worden genomen.

Ik vraag u om met uw stem dat christelijke geluid te versterken. Ik vraag u om morgen uw vertrouwen te geven aan onze man in Brussel, Peter van Dalen.

Europa roept verschillende gevoelens op.

Als ik denk aan de Europese geschiedenis met de decennia van bloedige oorlogen of het nieuws volg over geweld op andere plekken op deze aarde, grijpt me dat aan. Dan beschouw ik Europese samenwerking in de eerste plaats als een wonder en een zegen.

Deze samenwerking is niet gewoon en mogen we nooit voetstoots aannemen. Daarvoor ben ik dankbaar en als ChristenUnie staan we voor deze samenwerking. De suggestie van een nexit en het einde van de Europese samenwerking is spelen met vuur. De Europese toekomst is een toekomst waarin we samen optrekken!

Maar bij mij roept de Europese Unie soms ook gevoelens van afstand en vervreemding op. Voor mij is glashelder dat er nieuwe breuklijnen ontstaan als politici door blijven duwen richting federale samenwerking en altijd alleen maar meer EU willen. We willen geen Europees leger, geen Europese belastingen, geen begroting voor de eurozone en geen uitbreiding van de EU met Turkije. Dat zijn stappen in de verkeerde richting. Dat willen we bijsturen.

Eurorealistisch

Juist tussen de Europese dromers en zwartkijkers is het eurorealistische geluid van onze fractie onder leiding van Peter van Dalen hard nodig. Hij maakt zich sterk voor een Europa waar recht wordt gedaan, een Europa met oog voor mensen.

Peter blijft het belang van geloofsvrijheid op de agenda zetten en pleit bijvoorbeeld voor een Europese zwarte lijst met landen waar de vrijheid van gelovigen geschonden wordt.

Hij pleit voor een Europees pooierverbod en voert in Brussel de strijd tegen mensenhandel - bij uitstek een grensoverschrijdend probleem.

Peter daagt de Europese Commissie uit om de strijd tegen antisemitisme op te voeren.

Hij staat voor een Europees klimaatbeleid waarmee de landen samen zorgdragen dat de schepping op een schone manier wordt doorgegeven aan de volgende generaties.

Peter staat voor rechtvaardig transportbeleid, humane opvang van vluchtelingen, controle over de grenzen en het tegengaan van belastingontduiking.

Bij al die onderwerpen die mensen raken laat Peter het christelijk-sociale geluid klinken. Hij is met zijn fractie geroepen om daar in Brussel het goede te zoeken. Hij en zijn team brengen daar de christelijke politiek in de praktijk. Ze geven geloof een stem.

Die rol kan hij met zijn fractie ook de komende jaren vervullen. En wie weet – als we deze verkiezingen voldoende stemmen krijgen dan mogen we een extra zetel innemen in het Europees Parlement. Op plek drie van de gecombineerde lijst staat Anja Haga, een ervaren Friese ChristenUnie-politica met een groot groen hart voor de schepping. Een aanwinst voor het Europees parlement!

Daarom mijn verzoek:

Vertrouw morgen uw stem toe aan de ChristenUnie-SGP. Vertrouw uw stem toe aan Peter van Dalen en zijn team.

Voor een christelijk geluid in Europa!

Door Webredactie op 21 mei 2019 06:30

ChristenUnie: zwarte lijst voor notoire schenders van godsdienstvrijheid

Er moet een Europese zwarte lijst komen van landen die structureel de vrijheid van godsdienst schenden. ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers en Europees lijsttrekker Peter van Dalen willen dat landen als Pakistan, China en Saoedi-Arabië én hun politiek leiders te maken krijgen met sancties wanneer ze de vrijheid van godsdienst niet respecteren. Segers en Van Dalen doen hun voorstel vandaag in het Nederlands Dagblad.

Volgens Segers moeten Nederland en Europa “veel meedogenlozer zijn in het verdedigen van onze vrijheden. Vrijheid, ook de vrijheid van godsdienst, moet uiteindelijk prevaleren boven ‘goede verhoudingen’ en ons handelsbelang.”

Van Dalen gaat in het nieuwe Europees Parlement op zoek naar steun voor het voorstel. “Er liggen talloze rapporten, studies en verslagen over mensen die wereldwijd vervolgd worden vanwege hun geloof. In de afgelopen jaren is met regelmaat over die rapporten gesproken. Nu wordt het tijd dat de Europese Unie woorden omzet in daden.”

Bevriezen tegoeden, opheffen handelsvoorwaarden

De ChristenUnie wil dat de Europese Raad en het Europese Parlement samen met de nieuwe Hoge Vertegenwoordiger voor Externe Betrekkingen nog voor de zomer een lijst vaststellen waar de schending op het recht van godsdienstvrijheid het meest ernstig is. Per land moet vervolgens geformuleerd worden welke beleid de EU voert om die landen onder druk te zetten om de schendingen te stoppen. Als voorbeeld noemt Van Dalen het bevriezen van tegoeden van politieke sleutelfiguren en het opheffen van gunstige tariefvoorwaarden bij de import van goederen.

Daarnaast wordt er wat de ChristenUnie betreft opnieuw een speciale Gezant voor Godsdienstvrijheid door de EU aangesteld. Deze moet direct onder de Commissievoorzitter opereren en daar ook ‘een vol mandaat en een adequaat budget’ voor krijgen, stelt Van Dalen, die daar in het Europees Parlement voor gaat pleiten.

De ChristenUnie Tweede Kamerfractie vindt dat Nederland zich ook als lidstaat in EU-verband moet uitspreken voor het instellen van de zwarte lijst.

Door Stieneke van der Graaf op 3 april 2019 15:42

‘Vrede zoeken, recht doen’, ook in Europa

Nu mijn zwangerschapsverlof is begonnen, vind ik even de tijd om terug te blikken op een thema dat me de laatste maanden veel heeft bezig gehouden. Het is voorlopig mijn laatste blog omdat ik me de komende maanden mag richten op het nieuwe leven dat we mogen verwachten, maar ik kijk er naar uit om bij terugkeer in de Kamer weer met dit thema bezig te gaan. Het is iets dat ons allemaal raakt.

Rechters die worden benoemd omdat deze loyaal zijn aan de regering, wijzigingen aan het kiesstelsel ten behoeve van de zittende regering, een ombudsman die te maken krijgt met een lastercampagne, journalisten die onder druk staan en een universiteit die haar vergunning kwijt raakt. Het zijn enkele nieuwsberichten uit Polen en Hongarije, onze mede EU-lidstaten. Deze en andere zorgen, waren voor de commissie Europese Zaken van de Tweede Kamer aanleiding om mij te benoemen als rapporteur voor de rechtsstatelijkheid in de Europese Unie.

Rechtsstatelijkheid is een mond vol. We hebben het dan over de kern van de rechtstaat, over de instituten die cruciaal zijn voor het functioneren van de democratie. Denk aan de rechterlijke macht, het functioneren van de parlementaire democratie, de media, het maatschappelijk middenveld of het onderwijs. Wanneer die instituten onder druk staan, dan staat de rechtsstaat onder druk. Dan staat de manier van samenleven die we in Europa zo belangrijk vinden onder druk. Dan staan de vrede en het recht onder druk.

De ChristenUnie ziet Europa als een waardengemeenschap. Dat komt juist tot uitdrukking in de rechtsstaat. De waarden waarop de Unie berust, zijn eerbied voor de menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, waaronder de rechten van minderheden. Dat bindt ons en daar moeten we pal voor staan en elkaar op (durven te) bevragen.

Aanleiding genoeg om onderzoek te doen en daarvoor ook af te reizen naar Polen. Daar had ik diepgaande gesprekken. Parlementsleden vertelden over hun zorgen, rechters en officieren van justitie vertelden hoe ze belet worden om hun werk te doen of zelfs hun baan verliezen. We spraken ook met leden van de regering die de maatregelen hebben doorgevoerd waardoor er meer politieke invloed is gekomen op het benoemen van rechters. Het waren stevige maar ook goede gesprekken. Mijn conclusie is dat de scheiding der machten onder druk staat. Dat is een belangrijke basis voor de rechtsstaat en dus is er genoeg reden om de vinger aan de pols te houden. Bij het toetreden van nieuwe landen tot de Europese Unie kijken we hier nauwkeurig naar, maar als landen eenmaal ‘binnen’ zijn, lijken ze het minder strikt te nemen. Dat moeten we niet laten gebeuren.

Er dreigt een kantelmoment waarbij de rechtsstaat niet meer goed functioneert. Dit heeft natuurlijk in de eerste plaats impact in de landen zelf, maar het raakt ook aan de fundamentele waarden van de Europese Unie en daarmee direct aan het vertrouwen tussen lidstaten. We leveren nu bijvoorbeeld geen verdachten meer uit aan Polen. Een extra reden om er ook vanuit Nederland mee bezig te zijn. Op dit moment lopen er via de Europese Unie procedures tegen Polen en Hongarije op het gebied van de rechtsstaat. Ik heb de indruk dat een land als Polen calculerend met zo’n procedure omgaat. Ze rekenen erop dat er voor de verkiezingen niets gebeurt en dat andere EU-lidstaten hen zullen steunen. We moeten nog afwachten waar de procedure uiteindelijk toe leidt, maar ik pleit er voor om nieuwe middelen te vinden.

In mijn rapport bepleit ik dat de Tweede Kamer en Nederland hierin een rol innemen. Heel concreet stel ik voor om vanuit het parlement de dialoog aan te gaan met parlementsleden uit andere EU lidstaten. Iets dat ik deed tijdens mijn bezoek, maar dat kan vaker en intensiever. Daarnaast adviseer ik de regering om maatschappelijke organisaties te steunen die zich met deze thema’s bezig houden in andere EU lidstaten. Maar het meest belangrijke nu is dat EU lidstaten een systeem ontwikkelen om onderling een periodieke check-up te organiseren van de rechtsstaat. Dan kunnen landen onderling zelf ook vanuit gelijkwaardigheid in gesprek en ligt het niet louter bij de Europese commissie om landen tot de orde te roepen, hoewel de Commissie hier wel een rol in heeft als hoedster van de verdragen. Eerder al deed ik een voorstel hiertoe dat kon rekenen op steun van de Kamer en de regering werkt er momenteel aan samen met onder andere België en Duitsland.

Dit zal ook betekenen dat wij bevraagd worden op de keuzes die Nederland maakt en dat juich ik toe. Dat onderlinge gesprek kan ons helpen om de rechtsstaat nog beter te maken. We moeten ook altijd kritisch naar het functioneren van de rechtsstaat in ons eigen land kijken, bijvoorbeeld waar het gaat om het waarborgen van de toegang tot het recht, waar we momenteel ook over discussiëren in de Tweede Kamer.

Als jurist liggen deze thema’s me nauw aan het hart en vind ik het erg belangrijk dat deze aandacht er is van ons parlement en de regering voor de rechtstaat. Mijn motivatie gaat wel dieper. Want ik nam deze rol op me omdat ik me gemotiveerd weet door de woorden van het nieuwe beginselprogramma van de ChristenUnie. Dat heeft de mooie titel ‘Vrede zoeken, recht doen’.

Die opdracht neem ik serieus en ik geloof dat de Europese waardengemeenschap die we willen zijn, juist ook op deze punten concreet wordt. Juist vanuit die waarden moeten we zorgen dat Europa een samenleving van vrede en recht is en blijft. Dat doen we voor inwoners van de EU lidstaten, voor Nederlanders en juist ook voor de volgende generaties. Met dat besef neem ik nu tijdelijk afscheid voor mijn zwangerschapsverlof, maar ook vol motivatie om weer terug te komen om dit werk op te pakken.

Meer lezen?

Door Nico Drost op 29 maart 2019 11:50

Het was een bijzondere week voor mij. Na de beëdiging met familie, vrienden en uiteraard de collega’s van de ChristenUnie-fractie op dinsdag, mocht ik op donderdag voor het eerst het woord voeren tijdens een debat in de Tweede Kamer.

Tijdens deze zogenaamde maidenspeech mag een Kamerlid niet onderbroken worden en is er wat meer ruimte voor persoonlijke inspiratie. We spraken met de minister-president over de Brexit en de Europese samenwerking. Ik koos ervoor om iets te zeggen over iemand die mij zeer inspireert en hopelijk ook anderen kan inspireren: Erasmus.

Voor velen een bekende naam, maar het is niet breed bekend dat hij een overtuigd christen was en juist daarom geloofde in samenwerking en zich inzette voor vrede en verzoening tussen volken.

Met mijn inbreng bij het debat hoop ik niet alleen deze week, maar ook de komende maanden een goede bijdrage te leveren aan het parlementaire werk. Maar door alles heen probeer ik ook mensen aan het denken te zetten en iets te laten zien van wat me drijft.

Dat is best spannend en een uitdaging, maar ik weet me gedragen door de steun en het gebed van de mensen om me heen. Dat geeft houvast.

Hieronder mijn spreektekst:

Geachte voorzitter,

Ik vind het een eer en een groot voorrecht om hier vandaag te mogen staan.

Maar allereerst wil ik vanaf deze plaats collega Stieneke van der Graaf heel veel gezondheid en voorspoed toewensen voor de tijd die voor haar ligt.

Voorzitter, ik zou mijn inbreng in uw Kamer willen beginnen aan de hand van drie facetten uit het leven en werk van een in ons land en in Europa zeer bekend theoloog, filosoof en schrijver uit het begin van de 16e eeuw.

Ik heb het over Desiderius Erasmus van Rotterdam. Naar hem zijn scholengemeenschappen, een Europees onderwijsprogramma, straten en bruggen, een academisch ziekenhuis en een universiteit vernoemd.

Het eerste facet: Erasmus was een diepgelovig en zeer devoot christen. Sterker nog, dat was de basis (grondslag) van zijn leven en werk. Dat was wat hem vormde en hoe hij alles om hem heen bezag en bestudeerde. Zo las hij klassieke filosofen, schreef hij zijn boeken en brieven. Of, zoals hij het zelf zei:

“Want dit is het uiteindelijke doel waarvoor de mens geschapen is, om zijn Schepper, Verlosser, Heerser en Weldoener te kennen, lief te hebben en met gezangen te loven”

Voorzitter, deze basis zorgde er bij Erasmus voor dat hij ‘goed leven’ als een persoonlijke verantwoordelijkheid voor ieder mens zag. Van koning tot landbouwer, van geestelijke tot leek. Niet wijzen naar de ander, maar beginnen in je eigen hart: Is mijn oogmerk zuiver, heb ik het beste voor met de mensen om me heen.

Het tweede aspect, voorzitter, wat me raakte toen ik een aantal van Erasmus’ werken las, was de manier waarop hij het debat aanging. Erasmus verstond de kunst om, ondanks een scherp meningsverschil, toch te zoeken naar de intentie achter wat de ander bewoog om tot een standpunt te komen. Om dan dat innerlijke motief ook te benoemen en te vergezellen van een suggestie hoe iets nog beter zou kunnen.

Ter illustratie, in parafrase: het is niet verkeerd om zoveel van je land te houden dat je er zelfs het verlaten van de Europese Unie voor over hebt om het nog mooier te maken. Maar was het niet nog beter, nog meer tot opbouw van de natie geweest, als al die tijd en energie was gestoken in het verder uitbannen van armoede en uitbuiting van mensen.

Voorzitter, ik denk dat het winst zou zijn als we in ons land weer iets meer bereid zouden zijn om het goede in de ander te zien en dat ook te benoemen. En op die manier blijk geven van het echt oog te hebben voor elkaar.

Het derde punt, voorzitter, is het continue pleiten van Erasmus voor vrede en samenwerking tussen volkeren, voor barmhartigheid en voor mededogen.

En daarmee sla ik de brug naar het debat van vandaag. Want Erasmus legde met dat streven de basis voor de Europese Unie zoals wij die nu kennen. Want dezelfde geest dreef ook Robert Schuman toen die op 9 mei 1950 zijn beroemde verklaring voorlas die de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal markeerde.

Niet als een opportunistische samenwerking op economisch vlak. Maar als een gemeenschap van volkeren die zochten en zoeken naar duurzame vrede en verzoening. Een unieke stap in onze geschiedenis.

En daarin zit dan ook vooral de pijn van Brexit. In het feit dat een van de inbrengers van die vrede en samenwerking er nu voor kiest om de band te verbreken die we zo bewust gelegd hadden.

En dat is dan ook, voorzitter, de reden dat de ChristenUnie blijvend pleit voor een soft Brexit. Want als een van de partners het huwelijk opzegt, dan is het zaak om de scheiding zelf op een goede manier te regelen maar er ook voor te zorgen dat daarna zo snel mogelijk weer een verstandige relatie overblijft.

De gebeurtenissen van afgelopen week leiden bij ons dan ook tot de volgende vragen aan de minister-president:

Hoe schat de regering inmiddels de kans op een no deal Brexit, of zijn de kansen op een soft Brexit toegenomen? Ziet u nog manieren om vanuit Europese kant het proces in de gewenste richting te sturen?

Is de regering met ons van mening dat het van groot belang is dat we nu al vooruitkijken naar de nieuwe en goede vervolgrelatie met Groot-Brittannië en dat het dus van belang is in de onderhandelingen over de uiteindelijke scheiding die flexibiliteit te betonen die daarvoor een goede basis legt.

Ik sluit graag af voorzitter, met een laatste quote van Erasmus.

“Intussen moet je je eerzucht laten varen, en je koppige wil om te winnen, je voorkeuren laten gaan net als je persoonlijke vetes, het oorverdovende geschreeuw van waanzinnige ruzie moet zwijgen en uiteindelijk moet de vrede-brengende waarheid oplichten. Laat het mededogen erbij komen, zodat beide partijen elkaar iets toegeven, iets wat nodig is voor eenheid.”

Dank u wel.