Poliflw

Geen eurobonds, wel uitbreiding van de voorwaarden waaronder het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) mag worden ingezet. Dat lijkt de conclusie van de eurotop die afgelopen week plaatsvond. Een coronapakket van 540 miljard euro moet garanderen dat Zuid-Europese landen de medische kosten kunnen dekken en hun economie overeind kunnen houden. Voor de EU een nieuwe stap richting een ever closer union.Eenmaking boven gezond verstandMaar de crisis toont nogmaals aan dat de euro onhoudbaar is. De verschillen tussen Noord- en Zuid-Europa zijn simpelweg te groot. Die les had al getrokken moeten worden in de vorige eurocrisis, toen Griekenland, Ierland en Portugal met steunpakketten overeind werden gehouden. Maar telkens worden zowel Noord-Europese landen als Zuid-Europese landen het slachtoffer van de Europese eenmakingsdrang. Onze economieën en samenlevingen worden ondergeschikt gemaakt aan de EU-ideologie.

Dat werkt zo. Bij de invoering van de euro werd een monetaire unie gecreëerd, maar geen politieke unie. Het idee: de noodzaak voor een politieke unie zou wel blijken. De euro als breekijzer waarmee de politieke unie aan lidstaten zou worden opgedrongen. 

Aan dit idee hebben de EU-leiders vastgehouden toen ze, tegen alle gezond verstand en economische principes in, Griekenland binnen de euro hielden. Het doel is niet daadwerkelijk het ondersteunen van Griekenland of Italië, maar het creëren van een politieke unie en van “economische convergentie”. Noord mag Noord niet meer zijn, Zuid niet meer Zuid. Een ideologie die haaks staat op wat vanuit economisch perspectief verstandig is.

Een Zuid-Europees perspectiefDe Zuid-Europese kritiek op de euro snijdt hout. Bij de invoering van de euro is de concurrentiepositie van Zuid-Europa ernstig verzwakt, omdat de euro een “duurdere” munt is dan de lire, de peseta of de drachme. Daardoor werd exporteren voor Zuid-Europa moeilijker dan voorheen, wat de maakindustrie hard heeft getroffen.

Toen de financiële crisis Zuid-Europa aan de rand van de afgrond bracht, was een gecontroleerde ontvlechting de beste optie geweest. In plaats daarvan gingen de Europese leiders akkoord met het slechtste van beide werelden. Noord-Europa stond toe dat honderden miljarden belastinggeld in de Zuid-Europese staatsschulden werden gepompt. In feite verdween een groot deel van dat geld direct naar de banken, niet in de Zuid-Europese economie. Het geld bestaat alleen fictief. Zuid-Europeanen hebben er nooit iets van gezien.

Intussen werden Zuid-Europese landen gedwongen Brusselse budgetdictaten na te leven. Ongekozen regeringen met technocraten - zoals die onder leiding van Mario Monti in Italië - voerden harde bezuinigingen door, waardoor de werkloosheid hoog bleef. Hierdoor verslechterde de koopkracht en werd de crisis alleen maar verdiept. Zelfs na jaren van relatieve economische voorspoed zijn landen als Spanje en Griekenland deze crisis nog steeds niet te boven gekomen. De werkloosheid blijft er hoog. Men kan zich afvragen of deze toestand niet permanent zal zijn.

Twee zijden van dezelfde medailleVoor Noord-Europese landen is de invoering van eurobonds terecht onacceptabel. Het is niet rechtvaardig om Nederlandse en Oostenrijkse belastingbetalers te vragen om - direct of indirect - voor Zuid-Europese staatsschulden te betalen. Maar het is ook duidelijk dat de huidige situatie voor Zuid-Europa niet werkt. Het holt van crisis naar crisis. Intussen worden democratie, economie en samenleving ondermijnd door Brussels bezuinigingsbeleid.

Sommige politici proberen Noord- en Zuid-Europeanen tegen elkaar uit te spelen. Noord-Europese “vrekken en egoïsten” versus Zuid-Europese “knoflooklanden met een gat in hun hand”. Maar in werkelijkheid zijn zowel Nederlanders als Italianen, zowel Duitsers als Grieken slachtoffer van de EU-eenmakingswaan van de politieke klasse, die het ideaal van de ever closer union steeds maar weer voorrang geeft ten koste van de belangen van de eigen bevolking. De Zuid-Europese woede over de antidemocratische troika die de economie kapotbezuinigt en het Noord-Europese onbegrip over het zoveelste miljardenpakket om de Zuid-Europese toegang tot de internationale kapitaalmarkt te garanderen: ze zijn niet tegengesteld, maar juist twee zijden van dezelfde medaille.

Eenmaking of ontvlechting?Er zijn nu twee opties: eindeloze Europese eenmaking of gecontroleerde ontvlechting.

We kunnen doorgaan op hetzelfde pad. Dat kan langzaam of snel. VVD en CDA zijn voorstander van doormodderen. Zij lijken verdere monetaire en politieke eenmaking hooguit te willen afremmen, maar moeten - zoals Hoekstra - keer op keer akkoord gaan met een nieuwe stap vooruit. Eurofederalisten zijn op hun beurt van mening dat crises als de huidige aantonen dat de eenmaking een stuk sneller zou moeten verlopen. Alsof de Nederlandse en Italiaanse economie op elkaar gaan lijken als we de budgetmacht naar Brussel overhevelen of een schuldenunie aangaan. Een gevaarlijke illusie. Nederland zal nooit Italië worden, Griekenland nooit Duitsland. De convergentiewaan is gebaseerd op een fundamentele onderschatting van de diepgeworteldheid van de gewoontes en tradities die Europa rijk is, weerspiegeld in onze samenlevingen en dus in onze economieën. Eurofederalisten begrijpen dat de huidige situatie onhoudbaar is, maar niet dat verdere eenmaking heel Europa slechts dieper in het moeras zal trekken.

Het enige alternatief: gecontroleerde ontvlechting van de eurozone; de terugkeer van monetaire soevereiniteit naar de natiestaten van Europa. Zuid-Europese regeringen kunnen het begrotingsbeleid voeren dat de bevolking gewenst acht - wellicht met meer publieke investeringen - en zullen een betere concurrentiepositie hebben, waarmee ze de werkloosheid kunnen terugdringen en hun economie uit het slop kunnen trekken. Noord-Europese landen hoeven niet met miljardensteunpakket na miljardensteunpakket akkoord te gaan en worden behoed van een eeuwig voortdurende schulden- en transferunie, waarbij de koopkracht van gewone Noord-Europeanen op het altaar van de internationale financiële markt wordt geofferd aan een fictieve god in Brussel.

Hoe moet die gecontroleerde ontvlechting er precies uitzien? Hoe zorgen we ervoor dat onze economieën niet volledig worden ontwricht en dat we onze welvaart beschermen? Dat is een volgende stap, waarover goed moet worden nagedacht. Maar dat de ontvlechting moet plaatsvinden, is duidelijk - en wordt alleen maar duidelijker door de eurogroepbijeenkomst van afgelopen week. Verdere eenmaking kent alleen verliezers; gecontroleerde ontvlechting en nationale soevereiniteit zijn in ieders belang.

Op dinsdag 26 november hebben VVD en CDA in het Europees Parlement gestemd vóór het terughalen van IS-kinderen naar Europa. Mede door hun stem kon een EU-resolutie worden aangenomen die kinderen van IS-strijders laat terugkeren naar de Europese landen waar hun IS-ouders verbleven.

FeitenDe resolutie op initiatief van Groenlinks, D66 en PvdA, roept lidstaten op om “alle kinderen van buitenlandse strijders in het noordoosten van Syrië te repatriëren”. VVD en CDA stemden hier vóór. Het Europees Parlement dringt er nu bij EU-lidstaten op aan om “alle kinderen te repatriëren, rekening houdend met hun specifieke gezinssituatie en het belang van het kind als belangrijkste overweging”. De resolutie “betreurt” ook “dat de EU-lidstaten tot nu toe geen actie in die richting hebben ondernomen.”1 

Juist kinderen van IS-strijders zijn vatbaar voor radicalisering op latere leeftijd. Van jongs af aan zijn ze geïndoctrineerd met de giftige, kwaadaardige ideologie van de radicale islam. Ze zijn vanaf hun geboorte blootgesteld aan ongeëvenaarde gruwelijkheden en geweld en zijn opgevoed met wapens, trainingen en uiterst strenge islamitische beginselen. We weten dat het levensgevaarlijke, tikkende tijdbommen zijn die op ieder moment kunnen ontploffen. Het zijn bovendien kinderen die op geen enkele relevante manier Nederlands of Europees zijn. Het is dus niet alleen zeer gevaarlijk en volkomen strijdig met onze belangen om ze terug te halen; ook de argumenten om ze wél hierheen te halen, blijken flinterdun.

Verweer van VVD en CDAVVD en CDA verweren zich voor dit stuitende stemgedrag door te zeggen dat zij tegen de  omstreden tekst uit paragraaf 61 hebben gestemd.  VVD en CDA stemden weliswaar tegen dit stukje tekst, maar stemden uiteindelijk gewoon vóór de resolutie waar de betreffende tekst uit paragraaf 61 nog steeds onderdeel van was. Ze stemden dus vóór het halen van IS-kinderen naar Europese landen.

Illustratief voor probleem EUDeze hele gang van zaken is natuurlijk tekenend voor de onacceptabele opstelling van VVD en CDA in Brussel; ondanks alle verkiezingsbeloftes en praatjes voor de bühne stemmen ze uiteindelijk in met alle bizarre Brusselse plannen.

Bovendien laat het zien op welke wijze de Europese Unie constant de eigen macht weet te vergroten - en fundamenteel onhervormbaar is. Tussen een groot aantal bepalingen waar niemand het eigenlijk mee oneens kan zijn - maar die ook niet veel uithalen - wordt een kleine passage verwerkt waarin de soevereiniteit van EU-lidstaten wordt ondermijnd, immigratie verder wordt aangewakkerd, klimaatmaatregelen worden opgedrongen of transfers van Noord naar Zuid worden geregeld.

Omdat deze bepaling slechts een kleine speld in de hooiberg van wollige algemeenheden is, zien de meeste partijen altijd wel een reden om er toch voor te stemmen. Of voelen ze zich opgelaten om tegen te stemmen. Of lopen ze dan de beloofde toezegging die zij - op hun beurt - dan weer wilden opstrijken mis.

Zo dijt het bureaucratische monster in Brussel telkens weer een stukje verder uit. VVD en CDA zijn daaraan volledig medeplichtig.

1 Zoals de resolutie onder punt 61 bepaalt: “Toont zich uiterst bezorgd over de humanitaire situatie van kinderen van buitenlandse strijders in het noordoosten van Syrië en dringt er bij de lidstaten op aan alle Europese kinderen te repatriëren, rekening houdend met hun specifieke gezinssituatie en het belang van het kind als belangrijkste overweging, en de nodige steun te verlenen voor hun rehabilitatie en herintegratie; betreurt het dat de EU-lidstaten tot nu toe geen actie in die richting hebben ondernomen en dat er geen sprake is van coördinatie op EU-niveau”.

Anders dan VVD en CDA - die in Brussel werken voor Merkel en Verhofstadt - werkt FVD in het Europees Parlement voor het NEDERLANDS belang. Onder leiding van Derk Jan Eppink zet het team van FVD zich dagelijks in om de desastreuze plannen van de Europese Commissie tegen te houden. Vanaf vandaag schrijft Eppink maandelijks een column over zijn ervaringen in de EU.

Column: Moord op de middenklasse

Met het aantreden van Ursula von der Leyen als voorzitter van de Europese Commissie en Christine Lagarde als directeur van de Europese Centrale Bank (ECB) wil de EU-elite dit najaar ‘meer Europa’ afdwingen.

Mensen moeten geen dubbele belasting betalen over spaargeld waarover ze al belasting hebben betaald. Al helemaal niet als het gespaarde geld ook nog eens wordt verdampt door de kunstmtig lage rentes van het ECB. Daarom wil FVD de door VVD en PvdA bedachte vermogensrendementsheffing volledig afschaffen. FVD wil dat de economie weer een stevige impuls krijgt en dat mensen eindelijk weer meer te besteden krijgen. Steun ons! https://fvd.nl/word-lid

Schrap de onrechtvaardige spaarders-taks!

Om volstrekt onduidelijke redenen heeft het CDA na bijna 3 maanden onderhandelen het reeds gesloten inhoudelijk hoofdlijnenakkoord in Zuid Holland de rug toegekeerd. Dit terwijl zicht was op een solide meerderheid en al was gesproken met kandidaat-gedeputeerden voor een te vormen college.

Als grootste partij nam FVD na de verkiezingen van 20 maart 2019 het initiatief in Zuid Holland en vroeg Hans Wiegel om als informateur op te treden. Vervolgens gingen FVD, VVD en CDA met elkaar aan tafel en werden het op hoofdlijnen eens. Zowel VVD-fractievoorzitter Floor Vermeulen als CDA-fractievoorzitter Adri Bom-Lemstra lieten tussentijds meermaals weten de samenwerking met FVD zeer constructief te vinden en vertrouwen te hebben in een stabiele samenwerking.

Op het moment dat zicht kwam op een daadwerkelijke meerderheid in de Staten van Zuid-Holland, is het CDA plots van de onderhandelingstafel weggelopen. Na bijna 3 maanden blijken de Christendemocraten, die zelf van 7 naar 4 zetels gingen, opeens toch niet bereid tot het nemen van bestuurlijke verantwoordelijkheid. Zowel FVD als VVD zijn verbijsterd over deze abrupte koerswijziging.

AchtergrondNa de verkiezingen van 20 maart is FVD de verkenning ingegaan met de inhoud van het eigen partijprogramma voorop. Op voorhand hebben we geen enkele partij uitgesloten. GroenLinks, D66 en PvdA bleken direct niet bereid om überhaupt aan tafel te komen. FVD-fractievoorziter Rob Roos over deze uitsluit-politiek van de linkse partijen: 

Gesprekken met VVD en CDA leverden aanvankelijk wél resultaat op. Een inhoudelijk akkoord op hoofdlijnen volgde. Maar nog geen meerderheid in zetels - want FVD, VVD en CDA hebben tezamen 25 zetels, drie te weinig.

Verkennende gesprekkenDiverse partijen, waaronder CU/SGP, PVV en DENK waren bereid om daarop in gesprek te gaan om de benodigde 28 zetels te halen. CU/SGP (5 zetels) leek de voor de hand liggende coalitiepartner. Roos: 

Roos stoorde zich aan die handelswijze. Het deed geen recht aan de inhoudelijke gesprekken die waren gevoerd. Een alternatief met enkele kleinere partijen bleek echter nog goed mogelijk. Op basis van het eerder gesloten akkoord op hoofdlijnen. Op de valreep trok CDA zich echter zonder inhoudelijke motivatie terug. Tot verbijstering van FVD en VVD. 

Terug- en vooruitblikRoos kijkt met opgeheven hoofd terug op de afgelopen drie maanden:

Roos heeft Wiegel inmiddels geïnformeerd. Wiegel beëindigt zijn opdracht. Roos: 

In campagnetijd doen VVD en CDA heel eurosceptisch, maar in het Europees Parlement werken ze samen met Verhofstadt, Juncker en Merkel. Een stem voor VVD of CDA is dus gewoon een stem voor een Europees Leger, Europese belastingen en een transferunie waarin we honderden miljarden moeten overschrijven naar Zuid-Europa. FVD wil de macht terug van Brussel naar Den Haag. Stem Forum voor Democratie op 23 mei! #EP2019 #FVD

Hoe werkt het EP eigenlijk?

#FVD-lijsttrekker voor het Europees Parlement Derk Jan Eppink was vandaag te gast bij Business Class om de Europese plannen van FVD toe te lichten. Eppink: "De EU is een immigratiemachine en de misstanden worden door VVD-staatssecretaris Harbers zorgvuldig weggemoffeld." FVD wil dat Nederland weer zelf kan beslissen wie we toelaten en wie niet! Stem Forum voor Democratie op 23 mei. #EP2019

Eppink: De EU is een immigratiemachine

Vandaag ondertekent FVD-leider Thierry Baudet in Parijs een intentieverklaring om na de Europese Parlementsverkiezingen op 23 mei 2019 een groot eurosceptisch blok te gaan vormen met eurokritische partijen uit heel Europa. Doel is om de vorming van een Europese superstaat te stoppen. 

Op de bijeenkomst in Parijs zijn onder meer afgevaardigden van eurosceptische partijen uit Frankrijk, Polen, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, België, Italië , Bulgarije Letland en Finland aanwezig. Ook FVD-lijsttrekker voor het Europees Parlement Derk Jan Eppink is bij de bijeenkomst. 

LEES HIER DE VERKLARING DIE DE BASIS VORMT VOOR DE ALLIANTIE

VERKLARING OVER DE TOEKOMST VAN EUROPA

De Europese Unie biedt niet langer wat de volkeren van Europa wensen en nodig hebben. Gedreven door de obsessie om een federale Europese superstaat te creëren, is de organisatie te machtig, te arrogant en te afstandelijk geworden. De EU bleek niet in staat om antwoorden te geven op de belangrijkste economische en sociale vraagstukken van de eenentwintigste eeuw. De euro en de open grenzen hebben de zaken alleen maar erger gemaakt. De EU moet inzien dat zij schuld heeft aan de grote crises van nu: ongecontroleerde immigratie, zwakke economische groei, grote werkloosheid in Zuid Europa, gebrek aan veiligheid op het continent.

Het beleid van de Europese Unie vormt kortom een bedreiging voor de Europese beschaving. De machtsgreep die de belangrijkste Europese instellingen hebben ondernomen gaat ten koste van de lidstaten en ondermijnt hun onderlinge samenwerking. De Europese democratie wordt gedwarsboomd door de concentratie van aanzienlijke bevoegdheden in de handen van Brusselse technocraten. Zo is de Europese Unie een ‘Kartel Unie’ geworden - gedomineerd in de Europese Raad door een handjevol leden, in het Europees Parlement door slechts twee politieke fracties die amper een meerderheid hebben, en in de Europese Commissie door een ontspoorde, ideologisch gedreven elite.

We hebben een nieuwe aanpak nodig. Een nieuw Europees realisme dat gebaseerd is op respect voor de natiestaten van Europa en de behoeftes van de verschillende volkeren. Want die volkeren, die naties, zijn de kern van onze Europese samenlevingen en vormen de basis van onze democratieën. 

Wij zijn van mening dat Europa moet terugkeren naar de oorsprong van het Europese ideaal en een plaats moet zijn waar trotse natiestaten samenkomen om samen te werken in een vrije associatie van soevereine actoren.

Wij geloven dat de natiestaten van Europa moeten streven naar samenwerking waar die toegevoegde waarde voor de bevolking oplevert. Deze Europese samenwerking moet flexibel, efficiënt en democratisch verantwoord zijn.

Wij geloven dat lidmaatschap van de euro vrijwillig moet zijn. Geen enkel land zou verplicht moeten zijn om toe te treden en bestaande leden zouden het recht moeten hebben om eruit te stappen.

Wij geloven dat het waarborgen van de veiligheid en de eigen identiteit van onze landen vereist dat we zelf uiteindelijk de macht hebben om de eigen grenzen te bewaken en ook zelf te beslissen over toekenning of ontneming van het burgerschap aan ingezetenen.

Zo zien we een hernieuwd Europa voor ons en we vertrouwen erop dat allen die ons geloof in democratie en nationale soevereiniteit delen, zich hierin herkennen. We voelen de plicht om samen te komen met gelijkgestemden om de belangen van de volkeren van Europa te dienen en daarom verklaren we vandaag dat we nauw willen gaan samenwerken in het nieuwe Europese Parlement.