Poliflw

Henri Bontenbal is onze lijsttrekker! Onze verenigingsraad heeft unaniem ingestemd met de voordracht van het landelijk bestuur. Om 16:00 uur vindt de presentatie van Henri plaats in Amersfoort. Daarna informeren wij je graag verder!

De huidige generatie groeide op met het idee dat de hele wereld zich zou vormen naar onze westersewaarden en normen. Buitenlandse zaken was iets abstracts. De meeste aandachtging uit naar de economie en welvaart. Bij de afgelopen verkiezingen speelde het buitenland nauwelijks een rol omdat we vergeten waren dat ook ons leven voor een groot deel bepaald wordt door wat er in het buitenland gebeurt. Corona en de Russische aanval op Oekraïne hebben het buitenland weer op de agenda gezet. We waren het vergeten. Generaties groeiden op zonder grootschalig geweld oftegenslag. Oorlog was iets van lang geleden. Vrijheid en veiligheid warenvanzelfsprekend. Een soort recht, zonder het besef dat dit ook plichten en offersvraagt. Nederland is een klein land met heel veel buitenland. Dan is het zinloos om tedenken dat het ons niet raakt, naïef om te demonstreren dat dit ‘niet mijn oorlog’ is. Reden voor Tweede Kamerlid Derk Boswijk om een nieuwe kijk op buitenlandbeleid op papier te zetten toen hij dit voorjaar woordvoerder buitenlandse zaken werd:"Oorlogen, migratie en een pandemie waren de grote thema’s die het leven van mijnopa’s bepaalden, maar net zo goed onze toekomst. Resoluut, robuust en realistisch buitenlandbeleid is in het belang Voor Heel Nederland."

Deze week kwam in het nieuwshttps://www.hoekschnieuws.nl/2023/07/06/meer-aandacht-voor-voedseleducatie-in-de-hoeksche-waard/?fbclid=IwAR2-7G9b0aj9Lywh99hI6XUebsGI9C3Autb6kmBJ2622ps4WjCLIJ3UEljw dat JongLerenEten in samenwerking met de gemeente vanuit het project Foodlab èn lokale agrarisch ondernemers onder andere de scholen gaat ondersteunen op het gebied van voedseleducatie zoals met het aanbieden van kant-en-klare lesprogramma’s en het organiseren van activiteiten zoals ‘boer in de klas’. CDA Hoeksche Waard heeft hier regelmatig aandacht voor gevraagd en we zijn zeer verheugd dat deze samenwerking nu tot stand is gebracht. Het is prachtig als kinderen opgroeien in de Hoeksche Waardse groene agrarische omgeving en dan ook bekend raken en/of blijven met deze omgeving en de gezonde en lekkere producten die hier uit voortkomen. Daarnaast is het heel positief dat de al zo druk bezette leerkrachten ondersteund gaan worden met de kant-en-klare lesprogramma’s. En complimenten aan de nieuwe stichting ‘Natuurlijkbijdeboer’ die hiermee al direct een supermooie activiteit hebben neergezet.

Dit weekend was raadslid Jeanette Kuipers-van Nugteren op bezoek bij de Jor (Jongerenontmoetingsruimte) in de Ark in Zuid Beijerland, achter de Eendrachtskerk. Karin van der Heiden is al jaren de drijvende kracht achter dit succesvolle initiatief waar de jeugd op vrijdagavond samenkomt om te chillen, een spel te spelen of te dansen op discomuziek. De JOR is elke vrijdag geopend van half 8 tot 10 uur. Weer zo’n fantastisch initiatief dat helemaal door vrijwilligers wordt gerund en zo belangrijk is voor de verbinding in onze samenleving. Succes Karin en collega’s!

Dames en heren, Het is een eer en een genoegen om hier te staan en het academische jaar in Leiden te openen. In mijn studententijd ben ik talloze keren langs de Pieterskerk gelopen, en heb hier regelmatig tentamen gedaan. Het voelt dan ook als een groot voorrecht om juist hier mijn gedachten over het Nederlands buitenlandbeleid uiteen te mogen zetten. Bij binnenkomst heeft u ongetwijfeld de enorme wereldbol achterin de zaal gezien. Ik kijk er vanaf hier recht op af. Dit prachtige project van de Britse kunstenaar Luke Jerram is met een haast onzichtbare draad vastgemaakt aan hetgewelf van de kerk. Stevige bevestigingsmechanismen zorgen voor de precaire balans waarmee alles op zijn plek gehouden wordt. Dames en heren, Ik zou hard mijn best moeten doen een betere metafoor te bedenken voor de noodzaak van het internationale systeem. Een wereld die onmiddellijk uiteenvalt als de ankers die de balans bewaren los zouden raken. Deze wereld – die hier in de Pieterskerk – hangt stevig aan het gewelf. Maar laat ik eerlijk zijn: over onze eigen wereld maak ik mij grote zorgen. Over de ankers die door conflict los dreigen te raken, waardoor de wereld nog verder uit balans raakt. Nergens is dat zichtbaarder dan op ons eigen continent. Met de volstrekt illegale invasie van Oekraïne op 24 februari heeft Rusland ons terug gesleurd naar een tijd van oorlog. In het oosten van ons continent vechten de Oekraïners voor hun vrijheid. Bijna 7 miljoen mensen zijn inmiddels hun land ontvlucht. De afschuwelijke beelden uit Bucha en Irpin tonen ons de realiteit van de Russische bezetting waarvoor zij vluchten. Lichamen in de straat, kapotgeschoten huizen, een letterlijk weggevaagde wereld. Ik heb veel van die schade zelf gezien, toen ik met mijn Duitse collega in Oekraïne was. De kwaadaardige vernietiging, het geweld tegen een volstrekt onschuldige bevolking, de angst. Maar ook de hoop. Iedereen die ik daar sprak vertelde me hetzelfde: Wij geven niet op.Wij blijven vechten. Wij zullen dit winnen. En straks, als het stof is neergedaald, zullen we ons land herbouwen. Het is een vastberadenheid die ik zeer bewonder. Zij vechten daar voor de onafhankelijkheid van hun land, en voor waarden die ook de onze zijn: vrijheid, zelfbeschikking, mensenrechten en de rechtsstaat. En ze vechten voor de veiligheid van dit continent. De dreiging strekt verder dan Oekraïne alleen: Poetin is een imperialist die niet vanzelf zal stoppen. Hij daagt ons uit te accepteren dat Rusland met geweld een buurland annexeert. Dat zullen we nooit doen. Want als dat in Oekraïne kan, kan het ook elders in Europa. En in de wereld. De Leidse hoogleraar Cornelis van Vollenhoven schreef ruim een eeuw geleden al dat Nederland een roeping had de internationale rechtsorde te bevorderen. Dat ben ik met hem eens. Al wil ik daar graag aan toevoegen dat dit niet alleen een morele roeping is, maar juist ook een strategisch belang. Onsstrategisch belang. Dames en heren, De oorlog is in veel opzichten een wake-up call. De realiteit is dat we alveel langer geopolitiek worden uitgedaagd. De opkomst van autocratische regimes en de uitholling van de internationale rechtsorde zijn al veel langer aan de gang. Landen als Rusland en China doen er alles aan om de regels van het spel te herschrijven, en de bovenhand te krijgen. Daar komt bij dat dezegeopolitieke rivalen een fundamenteel ander wereldbeeld voorstaan, zonder democratie of rechtsstaat. Met deze uitdagingen worden we al langer geconfronteerd, en toch hebben we te weinig geïnvesteerd in defensie en veiligheid. Net als veel van onze bondgenoten. Onze toevoer van energie en strategische grondstoffen zijn bovendien te afhankelijk van anderen, en daarmee kwetsbaar. Daar komt nog bij dat dat de groep landen die we vroeger omschreven als ‘het Westen’, quabevolkingsaantal eneconomisch gewicht relatief gezien ieder jaar kleinerwordt. Voor Nederland is dit een gevaarlijke samenloop van omstandigheden. Juist wij, vrij, welvarend en verbonden met alle uithoeken van de wereld, hebbenbelang bij stabiliteit. Bij betrouwbare handelsafspraken. Bij respect voor internationaal recht. Wat in het buitenland gebeurt raakt ons. Het buitenland is ook binnenland. Dat is voor Nederland overigens altijd zo geweest, dat weet u hier in Leiden als geen ander. Deze universiteit is opgericht te midden van oorlog: de opstand van de Nederlanden tegen de Spaans-Habsburgse overheersing. Vandaar ook die geweldige lijfspreuk: Praesidium Libertatis. Bolwerk der vrijheid. Eenzelfde vrijheidsbegrip is ook aanwezig in ons buitenlandbeleid. Vanuit zowel onze geschiedenis als onze positie op het wereldtoneel staan stabiliteit, vrijheid, zelfbeschikking en respect voor internationaal recht centraal. We omschrijven het pallet aan internationaalrechtelijke regels en verdragen vaak als waarden, maar juist voor een land als Nederland gaan ze hand in hand met onze realpolitieke belangen. Dames en heren, Als we niets doen, zullen naar mijn overtuiging de stabiliteit en de machtsbalans in de wereld alleen maar verder onder druk komen te staan. Om onze belangen beter te beschermen zullen we daarom de geopolitiek ten volle moeten omarmen, metassertieve diplomatie en een actief buitenlandbeleid. Dit vereist dat we op 3 borden tegelijk schaken: nationaal, continentaal, en mondiaal. Nationaal, door ons land beter voor te bereiden op het nieuwe tijdsgewricht waarin we in leven. Continentaal, door de geopolitieke slagkracht van Europa aanzienlijk te versterken. Samen met onze Europese bondgenoten zullen we onze belangen op ons continent en daarbuiten beter moeten beschermen. Mondiaal, door als Nederland en onze bondgenoten overal ter wereld de banden aan te halen en partners te zoeken. Ten 1e, nationaal. Want het werk begint ineigen land. Ik wees al op de gevolgen van de oorlog in Oekraïne, en hoeveel er voor Europa en voor Nederland op het spel staat. Inmiddels is de oorlog van de meeste voorpagina’s verdwenen, maar zijn hoge energieprijzen voor gezinnen in heel Europa keihard voelbaar geworden. Oorlogsmoeheid,war fatigue, ligt in zo’n situatie op de loer. En reken maar dat Poetin zal proberen deze vermoeidheid aan te wakkeren. Toch is er geen alternatief voor volhouden. Volhouden, in de wetenschap dat ergeen enkele garantie is dat deze oorlog binnenkort voorbij is. De oorlog van de Sovjetunie in Afghanistan nam 9 jaar in beslag, en de Russische bezetting van Oost-Europa duurde decennia. Bij dit conflict zijn voor ons existentiële belangen gemoeid. Zij vergen een langjarige en vastberaden inzet. Dat was zo tijdens de Koude Oorlog, en dat is nu opnieuw het geval. De situatie waar Europa zich in bevindt vraagt omgeduld, om vastberadenheid en offers. Die offers zijn het waard om te brengen, omwille van de veiligheid en stabiliteit van ons continent. Dat betekent wel dat niemand in de kou mag blijven zitten. Dat we de lasten van een exploderende energierekening samen zullen moeten dragen. En mensen die in de knel komen een helpende hand zullen moeten bieden. Ook blijven we investeren. In defensie, in diplomatie, in kennis, in handelsbetrekkingen, in kritieke infrastructuur. Internationaal gezien zijn we een innovatief, welvarend en relatief stabiel en veilig land. Metslechts 17 miljoen inwoners zijn wij de 17eeconomie ter wereld. Die combinatie is een indrukwekkende prestatie, maar er is geen enkele garantie dat dit zo blijft. Het verdedigen en verder versterken van onze belangen vraagt om onderhoud, geld en toewijding. Iedere dag opnieuw. Dames en heren, Daarmee kom ik bij het 2e, continentale speerpunt van ons buitenlandbeleid: een geopolitiek Europa. Ons continent dient weerbaarder te worden, en meer verantwoordelijkheid te nemen voor zijn economische veiligheid en defensie. De Europese Unie heeft een ongekende economische slagkracht. Wij zijn het grootste handelsblok ter wereld, en zetten op handelsgebied letterlijk internationaal de standaarden. Maar tegelijkertijd zijn we er nog onvoldoende in geslaagd die enorme economische macht om te zetten in geopolitiek vermogen. Gelukkig zet de EU de1e stappen op gebied van eenanti-coercion instrument. Dat betekent dat de EU tegenmaatregelen neemt als een lidstaat economisch onder druk wordt gezet door grootmachten van buitenaf. Een belangrijke defensieve stap, die verder moet worden uitgebouwd. Daar komt bij dat we in de huidige crisis als Europa keihard met de neus op de feiten worden gedrukt. Voor onze energievoorziening blijken we afhankelijk te zijn van de grillen van een dictator. Ook in de coronacrisis bleek onze kwetsbaarheid, toen op het gebied van medische hulpmiddelen. Dat mag ons geen 3e keer overkomen. Laten we daaromonze strategische afhankelijkheid van landen als Rusland en China afbouwen. En voorkomen dat landen opnieuw dit soortleverage tegen ons kunnen inzetten. Naast energie denk ik dan in 1e plaats aan chips. Vrijwel ieder aspect van ons leven wordt mogelijk gemaakt door deze technologie. De smartwatch om je pols, de laptop op je bureau, de auto waarmee velen van ons naar werk rijden. De economische basis van ons continent rust steeds zwaarder op de chips-industrie. Daarom is het cruciaal de toevoer van noodzakelijke grondstoffen daarvoor veel beter veilig te stellen. Nog fundamenteler dan het beschermen van onze economie, is het garanderen van onze veiligheid. Om dit effectiever te doen, schroeven we de militaire samenwerking binnen de NAVO, maar ook tussen de NAVO en de EU verder op. Het is van groot belang dat we in Europese defensie investeren, en is het tegelijkertijd vancruciaalbelang dat we samen met de VS optrekken. In de NAVO en daarbuiten. Dat is opnieuw gebleken in de Oekraïnecrisis. Terecht ging het de afgelopen maanden vaak over de klassieke bescherming van ons grondgebied. Veel minder gaat het over een onzichtbaar front, waar des te meer aan de hand is: cyber. De veiligheidsdiensten zijn er duidelijk over: in Europa hebben burgers, bedrijven en overheden op grote schaal te maken cyberaanvallen, en vaak zijn die afkomstig uit China, Rusland en Iran. De gevolgen hiervan zijn potentieel enorm. Netwerken die worden platgelegd, elektriciteitsvoorziening die wordt onderbroken, distributieketens die worden ontregeld. Natuurlijk verdedigen we ons hiertegen, zeker in Nederland. Maar de dreiging groeit, juist ook buiten het klassieke veiligheidsdomein. En dus is er voor de EU maar 1 optie: zelf een cybermachtvan wereldformaat te worden,in nauwe samenwerking met de NAVO. Met alle middelen die nodig zijn om aanvallers af te schrikken en af te slaan. Dames en heren, Mijn 3e en laatste punt is onze inzet richting de rest van de wereld. Daarmee bedoel ik de gezamenlijke inzet van Nederland, onze partners in de Europese Unie, vanzelfsprekend de VS, en landen als Canada, Japan, Australië en Zuid-Korea. We staan er gelukkig niet alleen voor in de wereld. De Oekraïne-crisis toont ons opnieuw het grote belang van de trans-Atlantische relatie. Die hebben we hard nodig in de geopolitieke machtsstrijd die nu volop aan de gang is. Maar de realiteit is – en ik zeg dat met spijt – datveel landen onze blik op de wereld steeds minder delen. 141 landen hebben in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Russische invasie veroordeeld. Goed nieuws, zou je zeggen. Maar als je vervolgens onder de motorkap kijkt, dan ziet het er veel minder rooskleurig uit. Ongeveer de helft van de wereldbevolking woont in landen die Rusland niet veroordeelden. Bovendien steunen de meeste landen de sancties tegen Rusland niet. Vaak omdat zij dit uiteindelijk toch in de 1e plaats als een regionaal Europees conflict zien. Omdat ons morele appèl op democratie, mensenrechten, en rechtstaat onvoldoende resoneert. En, fundamenteler, omdat zij vinden dat het Westen ten principale te weinig oog heeft voor hun belangen. Ze voelen zich beter gehoord en bediend door onze geopolitieke rivalenChina en Rusland. Dat vraagt dus om een sterkere, assertievere diplomatieke inzet. Met meer oog voor de belangen van onze gesprekspartners. Met de bereidheid handelsakkoorden te sluiten, en scherper in te zetten op economische ontwikkelingen elders. En ook om actiever samen te werken op het gebied van cyber, klimaatverandering en veiligheid. Daarnaast is het zaak om het gesprek veel nadrukkelijker te voeren vanuit een noemer die ons verbindt. Ook de landen die ons perspectief op democratie en rechtstaat helaas maar beperkt delen, onderschrijven wel vaak de essentie van stabiliteit. Van soevereiniteit. Van het wederzijdse belang van internationaal recht. Dat biedt mogelijkheid om betrekkingen te intensiveren en het systeem van internationale afspraken en recht te versterken. Tenslotte is het een kwestie van het substantieel intensiveren van het contact. 'Wat je aandacht geeft, groeit',' luidt het gezegde. Dat zullen wij moeten toepassen in alle regio’s, en op alle gebieden waar wij belangen hebben. Met intensievere dialoog en samenwerking, zowel met oude als nieuwe partners in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Want net als die grote wereldbol hier in de kerk, heeft de echte wereld ankers nodig om in balans te blijven. Onze wereld schuift en helt. Daarom zullen wij oude ankers verstevigen, en nieuwe ankers uitgooien. Met nationale vastberadenheid, Europese actiegerichtheid, en mondiale assertiviteit. Beste studenten, Aan het einde van mijn verhaal richt ik mij graag in het bijzonder tot jullie. Ja, als je er zo naar luistert en het nieuws leest het is een lange lijst met uitdagingen waar de wereld en Nederland mee te kampen hebben. Maar laat je er niet door intimideren. Iedere generatie ziet zich steeds opnieuw voor grote uitdagingen gesteld. En iedere generatie heeft ook altijd weer de antwoorden gevonden op de grote vragen van hun tijd. Dat zal bij jullie niet anders zijn. En wat betreft die jaren hier, in Leiden: probeer nieuwe dingen. Ontmoet nieuwe mensen. Haal eruit wat erin zit. En het is ok, als je daarbij af en toe onderuit gaat. Dat hoort erbij. Zo is het mij ook talloze keren vergaan. Je leert ervan, staat weer op en gaat verder. Ik wens jullie hier in Leiden heel veel plezier, succes en levensgeluk toe. En ik hoop datjullie later met net zoveel voldoening en dankbaarheid op jullie jaren aan de deze universiteit zullen terugkijken, als ik dat doe. Dank jullie wel.

Oorlogsmisdadigers in de Oekraïne mogen hun straf niet ontlopen. In de eerste week van het reces vond daarom in Den Haag - stad van vrede en recht - een internationale conferentie plaats waar werd gesproken over het verzamelen van bewijs, het bevorderen van vervolging en het efficiënt en effectief coördineren van inspanningen van landen. Dit laatste ook ter bescherming van slachtoffers zodat zij maar één keer hun verhaal hoeven te vertellen. Wopke Hoekstra, minister van Buitenlandse Zaken, is samen met Karim A.A. Khan QC, aanklager van het internationaal Gerechtshof, en Eurocommissaris Didier Reynders gastheer van deze conferentie. Nederland vervult een voortrekkersrol. In een interview in het AD op 14 juli zegt Hoekstra hierover: ‘Het past bij onze traditie als land dat hecht aan mensenrechten, aan het internationaal recht en aan bewaken en beschermen van vrede en veiligheid. In OekraÏne gebeuren letterlijk elke dag de meest verschrikkelijke dingen.’ De kortste weg om oorlogsmisdadigers voor de rechter te brengen is vervolging in eigen land, maar dat is voor een land in oorlog niet mogelijk. Oekraïne vroeg daarom het Internationaal Strafhof en de EU-lidstaten om hulp. Straffeloosheid is geen optie. De aanval in Oekraïne is volstrekt onrechtmatig en mensenrechten worden geschonden. Verantwoordelijken voor de verschrikkingen in Oekraïne moeten daar verantwoording voor afleggen voor de rechter. Nederland vindt het belangrijk om samen met andere landen alles op alles te zetten om te zorgen voor waarheidsvinding en gerechtigheid voor Oekraïne. Nederland stuurde al een onderzoeksteam naar Oekraïne om bewijs te verzamelen, door te praten met slachtoffers, door dna-onderzoek en getuigenverklaringen. We dragen 2 miljoen euro bij aan het OHCHR ter versterking van hun veldkantoor in Oekraïne en de bereidheid is er om opnieuw een onderzoeksteam te sturen. Daarnaast heeft Nederland drie miljoen uitgetrokken om straffeloosheid in de Oekraïne-oorlog te voorkomen. Een miljoen voor het Internationaal Strafhof, een miljoen voor de Verenigde Naties en een miljoen voor onderzoek naar seksueel geweld. Aan de aanpak van het onderzoek naar seksueel geweld werd in het bijzonder aandacht besteed tijdens de conferentie. Hoekstra: ‘Het liefst heb je morgen gerechtigheid. Maar de realiteit is dat het lang zal duren en veel misdaden helaas onbestraft zullen blijven. Maar verschrikkingen verjaren niet. Het is aan het Internationaal Gerechtshof om te bepalen wie zij gaan vervolgen. Maar het is aan ons - de internationale gemeenschap - om te laten zien dat we er alles aan doen om straffeloosheid te voorkomen. De slachtoffers en nabestaanden verdienen dit.’

In de aanloop naar de tweede Dag van de Christendemocratie presenteert CDA-fractievoorzitter een langer essay over democratie, empathie en wederkerigheid. Centraal thema in dit essay is de vraag hoe we de democratie overeind houden in een tijd van grote veranderingen, polarisatie en individualisme. Heerma beschrijft hoe dertig jaar individualisme en marktdenken de samenleving heeft verdeeld in winnaars en verliezers. Daardoor heeft een deel van de samenleving steeds vaker het gevoel er alleen voor te staan. Om het tij te keren bepleit Heerma een afscheid van een liberale marktfilosofie en het individualisme. Het idee dat ieder voor zich een betere samenleving oplevert is onjuist. Een sterke samenleving is gebaseerd op empathie, wederkerigheid en verantwoordelijkheid. In een cooperatieve samenleving is samenwerken de norm. Minder ik, meer wij is een positieve visie op een gezamenlijke toekomst. ‘Alleen door samenwerking en saamhorigheid kunnen we onze vrijheid, recht en vrede in de democratische rechtsstaat duurzaam behouden. Lees hier het hele essay.

Wat een mooi campagneweekend Afgelopen zaterdag waren we weer in verschillende dorpen in de Hoeksche Waard te vinden. Zo waren we op bezoek bij Gymnastiekvereniging De Drie Lelies in de speciale turnhal van de Kees Verkerkhal in Puttershoek. We spraken daar met Marianne van Bree en we kregen een geweldige turndemonstratie te zien. De Drie Lelies is een Gymnastiekvereniging die voor jong en oud wat te bieden heeft. De turnafdeling, waar geturnd wordt van beginners- tot topniveau, trekt jongeren vanuit heel de Hoeksche Waard en zelfs van daarbuiten. Daarnaast wordt er ook ouderengymnastiek georganiseerd en is er een volleybalafdeling voor iedereen die recreatief een potje wil ballen. Ook waren we in Westmaas, Mijnsheerenland en Heinenoord om te spreken met inwoners over zaken die hen bezighouden.Onderhoud van de openbare ruimte moet weer op het vertrouwende kwaliteitsniveau komen. Wij maken ons hard voor schone straten en dorpen. Bij ons bezoek aan Mijnsheerenland zijn we alvast begonnen met het opruimen van onkruid en zwerfvuil

Paul van Geest opende het bijzonder congres in Den Bosch met een meditatief moment over 'Luisteren'. Lees hier zijn bijdrage.

Inbreng Wopke Hoekstra tijdens het formatiedebat Dank aan mevrouw Hamer. Aan haar engelengeduld en haar inlevingsvermogen heeft het niet gelegen.Dan het hetgeen er op tafel ligt. Het is niet ideaal, maar zo moet het maar. Maar als we eerlijk zijn, is het het midden tussen een surplace en de snelheid van de slak. Als CDA hebben we steeds gezegd: een groot aantal opties is potentieel bespreekbaar om een coalitie te vormen. Tot wel 6, 7 of 8 opties hebben we benoemd.Ook zijn er wat ons betreft meerdere vervolgstappen denkbaar - met 6, met 4, alleen de heer Rutte, en ook deze vorm van 2. Al is de grote vraag wel wat het precies oplevert. Dan een inhoudelijk vraag aan mevrouw Hamer: in uw verslag spreekt u over een werkgroep van de Kamer die de agenda van het versterken van de democratische rechtsorde moet gaan uitwerken. Nu is er deze week in dit huis de Commissie Van der Staaij ingesteld. Hoe ziet u uw voorstel in relatie tot die commissie? Overlapt dit, of vult het aan? Voor ons geldt dat wat de formatie ook nog brengen zal, we ons blijven inzetten voor een eerlijke en sterke economie. Voor een veilige, inclusieve samenleving, voor alle Nederlanders. Waarbij we voorbij het systeemdenken gaan, naar dienstbare instituties. Met balans tussen leren, werken en zorgen. Waar de menselijke maat voorop staat. Met dit alles indachtig de volgende generatie die hier in de waan de dag zo vaak vergeten wordt. Daar staan we voor, daar mag iedere kiezer ons op aanspreken.