Poliflw

Dinsdag 30 juni werd door een delegatie van de fractie en bestuur een werkbezoek afgelegd bij de heer Jaap Kwant aan de Oude Nijkerkerweg.In 2016 kocht hij zijn perceel om hier behalve een fraaie nieuwe boerderijwoning en dito schuren ook aan landschaps- en natuurontwikkeling te doen.Om dit goed vorm te geven heeft hij een landschapsarchitect in de arm genomen.Het resultaat is de aanplant van niet minder van drieduizend boompjes. Door de droogte zijn hier vorig jaar zo’n vijfhonderd exemplaren door dood gegaan. Al deze bomen vormen testament een houtwal van zes meter breed als omzoming van het grasland. Dit grasland wordt ook agrarisch gebruikt. De aanwezige moestuin wordt beheert door een tweetal mensen met een beperking. Op deze manier kunnen de begeleiders uit de stad ook zien dat boontjes aan een plantje groeien...Verder is een vennetje gegraven wat zwemplaatsen voor eenden oplevert. Het gebied was behoorlijk nat. Hierdoor is het terrein droger geworden. Ook is een wal met wilgen gepland om het zicht op de campers weg te nemen.Het doel is bereikt: de reeën die van rust en water houden weten de locatie goed te vinden.Steenuilen zijn nog niet gesignaleerd. “Maar die houden ook meer van een rommeliger locatie” weet een aanwezig raadslid te melden. Hij gaf er ten slotte nog een advies bij om het voor deze diersoort ook aantrekkelijk te maken: “De boel laten verpauperen.”Met vriendelijke groet,P.W. (Pieter) Stam

Raadslid SGP

Vanavond werd in de gemeenteraad gesproken over de positie van de horeca tijdens en na de coronacrisis. Er werden twee moties ingediend. De eerste motie was van de VVD, waarin werd gevraagd om uitbreiding van ruimte voor de terrassen, zodat horeca meer gasten kwijt kunnen. De tweede motie werd ingediend door Pro'98. Zij vroegen om kwijtschelding van gemeentelijke lasten voor de horeca, omdat de horeca zware klappen krijgt tijdens de coronacrisis.

Onze reactie op de motie van VVD:

De SGP gunt de horeca ruimte in deze moeilijke tijden. Uitbreiding van de terrassen is ruimte bieden om meer klanten te kunnen bedienen. Maar ruimte bieden aan de horeca betekent ook ruimte inperken voor anderen. We denken hierbij met name aan het winkelend publiek en de overlast van de vele geparkeerde fietsen op voetpaden. Uitbreiding van de terrassen mag niet leiden tot meer overlast van geluid en minder veiligheid. We roepen de horecaondernemers en het college op om hier actief op toe te zien.

Tevens willen we de wethouder vragen om aan deze terrasuitbreiding een termijn te koppelen van 3 maanden en daarna te evalueren en te bekijken of verlening nodig is.

Onze reactie op de motie van Pro'98:

De SGP is tegen deze motie. Niet omdat we ondernemers niet willen helpen. We hebben het hier over  € 3700 per maand gemiddeld 37,00 per ondernemer. Als SGP stellen we voor de motie aan te passen in de volgende tekst: Verzoekt het college en de raad minimaal 1x per maand te gaan dineren bij 1 van de horecaondernemers. Daar worden ze blij van. Dit vindt de SGP symboolpolitiek.

In de vorige Calvijn is, onder de titel ‘Uitspraak PAS doet ook in Ermelo stof opwaaien’ een artikel geplaatst over de zgn. stikstofproblematiek. Zo werd o.a. opgemerkt dat hierdoor in Ermelo 55 projecten worden geraakt. Ook op de laatst gehouden SGP-ledenvergadering werd aan dit onderwerp aandacht besteed, zoals u in deze Calvijn kunt lezen.

Het leek de redactie goed om eens nader in te zoomen op de problematiek en vooral aandacht te besteden aan de gevolgen op menselijk/persoonlijk terrein voor diegenen die hier direct of indirect mee te maken hebben of krijgen. Dit omdat naar ons idee het te vaak en te veel gaat over cijfers en berekeningen en te weinig over de gevolgen en effecten voor mensen die vaak al heel lang proberen een bedrijf draaiende te houden en voor wie de maatregelen verbonden aan de stikstofproblematiek soms dramatische gevolgen hebben.

We hebben daartoe een gesprek gehad met Erik en Roelie Staal van de Arkelandshoeve annex Landwinkel aan de Telgterweg 200. Wellicht staat de door hen geschetste situatie ook een beetje model voor anderen. Hun bedrijf ligt in een gebied dat is aangewezen als één van de Natura 2000 gebieden en is/of wordt daarom onderworpen aan allerlei beperkende maatregelen en voorschriften onder andere betreffende de uitstoot van stikstof.

Bedrijf ‘Ontdek de dieren op de boerderij en de verse producten bij Landwinkel Arkelandshoeve in Ermelo! Onder deze slogan stellen de boerderij en de Landwinkel zich voor op internet. Dieren op de boerderij en producten bij de Landwinkel. En er is inderdaad veel te ontdekken. Je kunt de dieren zelf ontmoeten en ervaren hoe ze leven en verzorgd worden. De boerderij met landwinkel van Erik en Roelie (en hun kinderen) ligt aan de rand van Ermelo, in de buurtschap Telgt. Op het pluimveebedrijf worden vleeseenden en vleeskuikens gehouden. De dieren worden zonder antibiotica grootgebracht en het vlees daarvan vind je in de schappen van de Landwinkel. En de boerderij beschikt over een groente- en pluktuin!

Geschiedenis De boerderij bevindt zich al decennialang op deze plek. En is ook al heel lang familiebezit. Al heel veel jaren wordt hier het boerenbedrijf uitgeoefend. Net zo als dit het geval is met andere boerenbedrijven in dat gebied. Op de boerderij worden vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw eenden gehouden. Tot 1998 werden de eenden buiten gehouden, maar sindsdien is het verplicht ze in schuren te huisvesten. De eenden komen als eendagskuikens op de boerderij en worden dan in een warme schuur van 31 graden met stro op de vloer opgevangen. Na drie weken worden ze verplaatst naar andere schuren, waar ze blijven totdat ze slachtrijp zijn. Elke dag wordt een nieuw laagje vers stro aangebracht, zodat de schuur droog blijft en de dieren heerlijk kunnen liggen en snebberen. In de jaren 80 kwamen er naast de eenden ook vleeskuikens op de boerderij. Ook deze komen als eendagskuikens en worden opgevangen in een stal waarin het 32 graden is. Sinds maart 2013 is er de Landwinkel. Naast het eigen eenden, -kippen-, rund- en lamsvlees, wordt daar een prachtig en smaakvol assortiment van boerderij- en streekproducten verkocht.

Vogelgriep De start van de Landwinkel heeft indirect te maken gehad met de situatie rond de vogelgriep. Het speelde zich af in 2003, dat Erik en Roelie hun pluimveebedrijf dan wel niet daadwerkelijk in ‘vlammen’ zagen opgaan, maar wel met lede ogen en veel verdriet moesten toezien dat alle eenden en vleeskuikens vernietigd werden. Heel ingrijpend! Waarom? In een naburig gelegen bedrijf( bedrijven) was het pluimvee besmet met een virus, de vogelgriep. Alle bedrijven in de omgeving werden geruimd, of het pluimvee wel of niet besmet was. Terwijl vastgesteld was dat op het bedrijf van Erik en Roelie geen sprake was van een vogelgriepvirus! 

Vanaf 1998, het moment dat de eenden niet meer buiten mochten worden gehouden, waren de nodige voorzieningen getroffen, schuren gebouwd, voorgeschreven regels gehanteerd en opnieuw in het bedrijf geïnvesteerd. Wie had verwacht dat in 2003 (nog maar vijf jaar later), alles wat je hebt opgebouwd weg moet en je alleen nog lege schuren over hebt? Wat gaat er dan door je heen, niet te beschrijven. Van de ene op de andere dag ben je ‘werkeloos’. Je hebt je gezin……hoe moet het verder. Tijdelijk ander werk. Gelukkig konden en mochten ze een half jaar later een nieuwe start maken. Roelie: ‘ In die hele moeilijke periode zijn wij gedragen! Wij hebben mogen ervaren dat God ons kracht en moed heeft gegeven om verder te mogen gaan!’

StikstofcrisisEn dan nu de stikstofcrisis. De aanpak van de overheid roept veel vragen op, het maakt heel onzeker. ‘Blijft mijn bedrijf nog bestaan of krijgt het een andere bestemming? Er zijn zoveel regels die worden opgelegd, uitvoering daarvan vraagt grote financiële offers en de ervaring leert dat wat vandaag wordt opgelegd, morgen weer wordt veranderd. Zo moesten wij verplicht op het bedrijf een doorloopdouche realiseren. Maar op het moment dat de douche klaar was is van hogerhand besloten dat het geen verplichting meer is. Hadden wij dit eerder geweten, dan hadden we deze kosten niet hoeven te maken. Het is ook een kwestie van stapelen’ de ene bepaling volgt op de andere’. Gaat de regering ook niet al te snel over tot uitkopen en daarmee tot bedrijfsbeëindiging? Of wordt uitbreiding van het bedrijf onmogelijk gemaakt? Mogen wij onze geldige milieuvergunning noch realiseren of wordt het latente quotum ons afgepakt? Wij willen graag hier verder en zouden graag zien dat dat ook geldt voor onze kinderen. Ons vertrouwen in de Rijksoverheid is door al deze dingen niet zo erg groot meer. Gelukkig hebben we met de plaatselijke overheid, zowel bestuurlijk als ambtelijk, beter contact.’

Ten slotte Wij danken Roelie en Erik voor de openhartige wijze waarop zij met ons hebben gesproken en hopen van harte dat het hun gegeven is nog vele jaren actief te zijn op hun mooie boerderij. Uit alles spreekt zorg en liefde voor de dieren die aan hun zorgen zijn toevertrouwd en waar zij op een verantwoorde wijze hun brood mee willen verdienen. Wij bevelen dit gezin en alle andere gezinnen die nu of later getroffen worden door onevenredige overheidsmaatregelen, van harte aan in de gebeden en belangstelling van de lezers

Na de protesten van boeren en bouwers heeft het kabinet een spoedwet ingediend met maatregelen om wat te doen aan de ‘stikstofcrisis’. Die problemen ontstonden na een rechterlijke uitspraak over wat in feite een politieke afweging is. Bij dit onderwerp zie je dat de werkelijkheid van de rechtbank een andere is dan de werkelijkheid in het veld. Zoals ook de  realiteit van Den Haag nogal eens afwijkt van die in Rijssen of Nunspeet.

De Tweede Kamer sprak vandaag met de regering over die spoedwet. Die bijdrage staat hieronder. Kern van de insteek van de SGP is: dit probleem los je niet op met een landelijke aanpak om de eenvoudige reden dat Zuid-Holland een andere provincie is dan Gelderland, en Friesland niet te vergelijken is met Utrecht. Aan de hand van een paar voorbeelden legde hij dat uit.

Bij de behandeling diende de SGP-woordvoerder een aantal voorstellen om de spoedwet te wijzigen in. De eerste gaat over het toevoegen van bepaalde middelen aan veevoer. De SGP vindt dat dat niet verplicht moet worden. Een ander amendement ligt in dezelfde lijn: veevoermaatregelen mogen alleen als vastgesteld is dat zich geen negatieve gevolgen voordoen voor de dieren, de volksgezondheid en de afzet van Nederlandse producten. Met voorstel drie wil de SGP de doelen voor Natura-2000 gebieden aanpassen zodat boeren niet zo snel in de knel komen.

Bijdrage Roelof Bisschop over de spoedwet stikstofAlleen al het woord ‘stikstofregistratiesysteem’ laat haarscherp zien waar de schoen wringt. Stikstof, zoals ammoniak, is lastig te meten, lastig te volgen, het vliegt overal naar toe en het kan overal neerslaan. Toch willen kabinet en juristen tot achter de komma voor elke hectare in ons land berekenen en vastleggen wat er met die stikstof gebeurt. Dan is er een niet goed wijs, en dat kan niet de stikstof zijn…Ja, ik weet dat er een ingewikkelde, juridische werkelijkheid is.Ja, ik snap dat het kabinet snel een paar knoppen wil hebben om aan te draaien.Maar ik wil wel graag voorkomen dat op het verkeerde paard gewed wordt.En ik wil graag vertrouwen krijgen in de brede aanpak. De SGP ziet een paar voetangels.We doen ook een paar voorstellen.Landelijke aanpak?Het kabinet sorteert voor op een landelijke aanpak, met een landelijke drempelwaarde en een landelijk registratiesysteem. Eenduidig, maar gelet op het Raad van State advies, juridisch wel heel kwetsbaar. Een ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel. Ik wil niet dat door één rechterlijke uitspraak opnieuw het hele land plat ligt. Waarom gaan we niet voor een gebiedsspecifieke aanpak op basis van landelijke handreikingen? Met een drempelwaarde per gebied, gebaseerd op landelijke én lokale onderbouwing. Juridisch veel minder kwetsbaar en het geeft mogelijkheden om regionaal voor hogere drempelwaarden te kiezen.Ik zie regionaal nog veel mogelijkheden voor gerichte emissie- en depositiereductie. Even concreet: een rij bomen om één melkveestal op vijfhonderd meter van een stikstofgevoelig habitat levert méér depositiereductie op dan honderd rijden op twintig kilometer afstand. Deze gebiedsaanpak moet niet in de vertraging door te wachten op Den Haag, maar in de versnelling.StikstofregistratiesysteemHet kabinet wil allerlei toeters en bellen ook bij minimale theoretische depositietoenames, als 0,05 mol. Waarom? Bij infraprojecten is de geaccepteerde redenering dat deposities van wegverkeer op enkele kilometers afstand ‘niet betekenisvol zijn te herleiden tot een individueel project’. Eén aanpassing in Aerius en je hebt dit ook geregeld voor onder meer wegverkeer bij woningbouw. Het RIVM heeft inmiddels zelfs berekend dat 75.000 bouwprojecten bij elkaar voor niet meer dan 0,3 mol per hectare zorgen…dat wist Raad van State in mei nog niet. Waarom zou je hier een stikstofregistratiesysteem voor nodig hebben? De regering wil de ruimte die ontstaat door langzamer rijden, sanering van varkensbedrijven en voermaatregelen reserveren voor woningbouw en infraprojecten. Er is dan veel ruimte over. Waar blijft de ruimte voor onder meer landbouwprojecten en voor beweiden en bemesten? Duurzame bedrijfsontwikkeling is ook algemeen belang! Wat is het perspectief hiervoor?VoerspoorDe SGP heeft grote twijfels bij de veevoerartikelen. Ik heb de indruk dat het kabinet tegen het Landbouwcollectief zegt: fijn dat jullie meedenken, maar wij trekken ons eigen plan. Zo moet het niet. Hoe serieus neemt het kabinet de voorstellen van het Landbouwcollectief? Wanneer gaat het afpakken van productierechten bij externe saldering van de baan?De SGP wil niet dat toevoeging van enzymen en ander spul aan veevoer afgedwongen kan worden. Ik vrees risico’s voor diergezondheid, dierenwelzijn en de gevolgen voor de afzet. Dat moet je niet willen. Ik heb hiervoor een amendement ingediend. De SGP vindt de bepalingen waarmee doelvoorschriften ingevoerd kunnen worden te ongeclausuleerd. Ik mis randvoorwaarden met betrekking tot diergezondheid. Ik mis de notie dat de ruwvoersamenstelling natuurlijke pieken en dalen heeft. Daar mag je boeren niet op afrekenen. Ik mis een visie op de voorstellen van het Landbouwcollectief. Sowieso moeten dergelijke voorschriften eerst aan de Kamer voorgelegd worden.BeweidingDe SGP vraagt de regering om beweiding generiek vrij te stellen van een vergunningplicht. Vanuit het oogpunt van dierenwelzijn en emissiereductie zou het absurd zijn dat koeien toestemming moeten vragen om buiten te mogen lopen. Ik heb begrepen dat bij strijdigheid nieuwere Europese richtlijnen boven de oudere gaan. Vanuit het oogpunt van de nieuwere NEC-richtlijn moeten we inzetten op reductie van de landelijke ammoniakemissie. Hoe meer koeien in de wei, hoe beter. Dat mag de oudere Habitatrichtlijn niet dwarsbomen.IndustrieEr is op provinciaal niveau discussie ontstaan over industriële emissies. Een deel blijkt buiten de emissieregistratie en dus buiten Natura 2000 te blijven. Voor het debat volgende week ontvang ik graag een brief over hoe het zit met de emissies van de industrie.Crisis- en HerstelwetIk zet grote vraagtekens bij het voorstel om projecten als de aanleg van natte bufferzones onder de Crisis- en Herstelwet te schuiven. Dat betekent dat waterschappen en gemeenten niet in beroep kunnen gaan, terwijl zij juist belangrijke regionale partners zijn.Natura 2000Het Natura 2000 beleid moet ook aan de voorkant opgeschud worden. Om één ding te noemen: stel de doelen bij. Zorg ervoor dat een habitatsnipper die er nauwelijks toe doet niet over dezelfde kam geschoren wordt als een groot, belangrijk habitat. Ik heb hiervoor ook een amendement ingediend.

55 projecten in Ermelo worden geraakt door de stikstofproblematiek die landelijk speelt. Oorzaak van de onzekerheid en het landelijke tumult rondom stikstof is de afschaffing van het Programma Aanpak Stikstof, kortweg het PAS, door de Raad van State. Voor deze uitspraak in mei had u er waarschijnlijk niet of nauwelijks van gehoord, maar nu krijgt iedereen er mee te maken. Waren het voorheen de agrarische bedrijven die er veel mee te maken hadden, nu raakt het bijna alle sectoren en dreigt een crisis. Wat nu?

Een terugblik

Het PAS is in het leven geroepen om de uitstoot van stikstof op de natuur te verminderen, maar tegelijkertij de economische ontwikkelingen mogelijk te maken. Daarbij werd gebruik gemaakt van een programmatische aanpak, kortweg: al het vrijkomende stikstof (door bijvoorbeeld stoppende agrariërs) komt in een bak en vervolgens wordt een deel daarvan weer ingezet voor economische ontwikkelingen (zoals bedrijventerreinen, snelwegen, etc.). Het overige deel wordt weggesaneerd en daarmee wordt de totale stikstofbelasting op de natuur teruggedrongen.

Dat was echter het idee, totdat in mei jl. de Raad van State daar een streep door zette: het was niet bewezen dat het PAS zijn werk goed deed.

Natura 2000

Hoe we met de natuur omgaan is dus nu het struikelblok voor projecten geworden. Deze Natura 2000-gebieden, waarvan Nederland er 163 telt, zijn rond 2010 aangemeld bij de Europese Commissie door de Nederlandse regering. Men vond destijds dat deze gebieden waardevol zijn om te beschermen tegen verdere afbraak. In Ermelo is de Veluwe het gebied wat het dichtste bij ligt en maatgevend is voor projecten.

Pas op de plaats

Ten tijde van het PAS was er nog ontwikkelruimte en vertelde een online rekenprogramma je of je die ontwikkelruimte mocht gebruiken. Nu is die ontwikkelruimte weg en moet je aantonen dat je plan geen nadelige gevolgen heeft voor de natuur, met zo veel Natura-2000 gebieden in Nederland is dat vaak een ingewikkelde puzzel. Want hoever ga je in je beoordeling? Moeten bouwvakkers straks om gaan rijden om Natura-2000 gebieden te ontzien?

Wat nu?

Onlangs heeft de commissie Remkes een advies uitgebracht genaamd: ‘niet alles kan’. De titel spreekt voor zichen stelt maatregelen voor in de sectoren veehouderij, mobiliteit, industrie en de bouwsector. Per sector is een advies uitgebracht, bij mobiliteit wordt bijvoorbeeld geadviseerd om maximum snelheden te verlagen bij wegen dichtbij natura 2000-gebieden. Het is nu aan Den Haag om daarmee een goed plan te maken. De nood is hoog.

Rentmeesterschap

We hebben de natuur verwaarloosd, dat is de conclusie die de Raad van State getrokken heeft. Nu moeten we daarvoor boeten en gaan we de gevolgen merken. Hieruit blijkt opnieuw dat we vroeg of laat de rekening krijgen van ons verleden.

Het is de boer wiens nijvere hand

de kost verschaft voor het ganse land

Het gaat vroeg of laat verkeerd

als het volk zijn boeren niet waardeert

#trotsopdeboer

Veel boerderijen worden van geslacht op geslacht doorgegeven. Zo ook ons familiebedrijf. In 1955 nam (groot)vader het boerenbedrijf over van zijn vader. Trots was hij dat hij toen 15 koeien molk, een paar honderd kippen hield en wat akkerbouwgewassen teelde. In 1959 deed de eerste tractor (15 pk) zijn intrede en een paar jaar later de melkmachine. Hij voelde zich groot boer en kon zijn gezin er goed van onderhouden. Midden jaren 80 was hij toe aan zijn pensioen. Het bedrijf was inmiddels gegroeid naar 25 melkkoeien. Het bedrijf werd door mij(n) (vader) overgenomen. Het bleek toen te klein om de slag te kunnen maken naar de juiste schaalgrootte om levensvatbaar te blijven.

De schaalvergroting van de laatste 30 á 40 jaar heeft onder druk van (te) lage marges grote vormen aangenomen. Boeren moesten mee met de ontwikkelingen die door de overheid, maar ook door veel andere partijen (zoals banken en melkfabrieken) gestimuleerd werden. Het is juist die schaalvergroting die tegenwoordig zorgt voor een negatief imago. Boeren zouden vooral uit zijn op grote winsten en niet op het welzijn van de dieren. Terwijl het bestaansrecht van een boer bestond uit niet te klein worden, zodat de melkfabriek stopte met het ophalen van de melk.

Boeren zijn niet tegen verandering, sterker nog ze bewegen actief mee in veranderingen. Ze zijn in Nederland gewend om in een bepaalde maatschappelijke context te bestaan. Ze zijn ook gewend aan het feit dat er soms geld verdiend wordt en soms geld verloren wordt. Alleen zijn de tijden van verlies in sommige sectoren veel langer dan vroeger het geval was. Er zijn bedrijven waar helaas stille armoede geleden wordt.

Naast de financiële problematiek is er ook nog een ander probleem. Dat heeft te maken met het trots zijn op het bedrijf. Het trots zijn op het werk en op de sector. Het lijkt wel of we in Nederland niet meer trots zijn op onze boeren. En dat boeren niet meer trots mogen zijn op hun bedrijf en dagelijkse werk. Zoals (groot)vader met gepaste trots over zijn bedrijf liep en over zijn dieren vertelde. Zo zien we steeds minder boeren. Alhoewel ze er gelukkig wel zijn!

Boeren zijn vaak onzeker over hun toekomst. Is er nog wel toekomst voor ons met onze bedrijven in ons land? Hoe kunnen we onze boterham blijven verdienen in de agrarische sector? En kunnen we ook weer trots zijn op onze sector? Of worden we weggezet als mensen die geen oog hebben voor dierenwelzijn en die vervuilers zijn van ons milieu en de leefomgeving?

Naast onzekerheid is er ook woede. Woede over het optreden van sommige partijen in Den Haag. Woede ook over de stalbezetting in Boxtel van dit voorjaar. Woede ook over het optreden van de landelijke overheid rondom de fipronilcrisis en rondom het fosfaatdossier. Boeren voelen zich in de kou gezet.

Gelukkig merken we dat er in de Barneveldse gemeenschap en politiek nog een warm hart is voor de boeren. Hier wordt echt nog wel gezien dat boeren voor onze voedselproductie essentieel zijn en dat zij zorgen voor veel economische activiteit . We hopen dat dit nog lang zo blijft. In de provinciale politiek is dat helaas al anders. Gelukkig zijn er in de Gelderse Staten ook nog meerdere partijen die boeren een warm hart toe dragen. Maar er zijn er ook die reageren vanuit emotie en theoretisch idealisme, zonder te beseffen wat er op de boerenbedrijven speelt.

Morgen wordt er in Den Haag door veel boeren gedemonstreerd. Als SGP kiezen we liever voor een andere vorm, maar we begrijpen wel de motivatie van de boeren hierachter. Boeren zijn het zat!

Als SGP Barneveld en Gelderland steunen we onze boerensector van harte. We hopen dat er snel duidelijkheid komt met betrekking tot het stikstof dossier en de veranderingen die er aan zitten te komen met betrekking tot de kringlooplandbouw. Wij doen ons best voor onze prachtige sector.

En wat het ouderlijk bedrijf betreft. Helaas is dit in de jaren 90 gestopt. Het was niet groot genoeg...

Bennie Wijnne (SGP Gelderland)

Elbert Wijnne (SGP Barneveld)

Deze brief stond op maandag 30 september als ingezonden stuk in de Barneveldse Krant.

Bij de behandeling van de perspectiefnota vroeg fractievoorzitter Klaas Ruitenberg aandacht voor het ontbreken van de Gelderse vlag in de Statenzaal (behoudens een mini-exemplaar bij de voorzitter).

De commissaris van de Koning deed de toezegging hier verandering in aan te brengen.

Er is een klacht ingediend over het bestuurlijk handelen van de stichting VOE door een werknemer met wie ook een geschil over de omvang van het arbeidscontract speelt. De klacht behelst verschillende aspecten zoals de organisatiecultuur binnen de VOE, waarbij de werknemer spreekt over een onveilige werkomgeving en wantrouwen. Ook wordt de rechtsgeldigheid van de zittende bestuursleden in twijfel getrokken en wordt gesproken over spanningen tussen de VOE en andere partijgeledingen.

De klacht wordt op een zorgvuldige manier met hoor- en wederhoor behandeld. Die behandeling is op dit moment nog gaande. Het is daarom te vroeg om conclusies te trekken. De klacht is ingediend bij een vertrouwenspersoon van de SGP die deze mei jongstleden in behandeling heeft genomen. Deze vertrouwenspersoon heeft verschillende partijen gehoord en naar aanleiding van de gevoerde gesprekken een rapport opgesteld. Het bestuur van de VOE (een stichting die een zelfstandige rechtspersoon is) wordt in de gelegenheid gesteld om te komen tot een oplossing, waarbij zij de aanbevelingen van het rapport meewegen.

Partijvoorzitter Zevenbergen: “Het partijbestuur hecht aan een integere en adequate behandeling van de klacht en zal daar ook uitdrukkelijk op toezien. We gaan ervan uit dat de behandeling van de klacht in september is afgerond.”