Vorige week zaterdag stond ik samen met tienduizenden Groningers op de Vismarkt. Als protest tegen de gaswinning en de verdere uitputting van de Groningse bodem. Ik ben opgegroeid in Usquert op het Hogeland en zie van dichtbij de grote impact. De fakkeloptocht heeft dan ook diepe indruk op mij gemaakt. Toen Marcel Hensema het ‘Grönnens Laid’ inzette zong ik samen met alle Groningers enigszins ingetogen mee. Want Groningers hoeven niet hard te schreeuwen om hun stem te laten horen.
Dat de gaswinning moet stoppen is helder. Dat mensen ruim gecompenseerd moeten worden en dat huizen snel hersteld of versterkt moeten worden is ook volkomen duidelijk.
Een perspectief na de gaswinning is echter ook nodig. Want wat gaat Groningen doen als de gaswinning is gestopt? Ja, we praten over de energietransitie en we hebben waterstof omarmt als alternatief voor het gas. Maar er is meer nodig dan enkel nadenken over de energietransitie en waterstof. We moeten het ook gaan hebben over die andere transitie; die van de landbouw.
Groningen werd in de 19e eeuw de Graanschuur van Nederland. Producten als aardappelmeel, suiker en strokarton werden, naast zuivel, de kern van een bloeiende agrarische industrie in Groningen. Productie en verwerking was lokaal met distributie van producten over heel Nederland. Boeren verenigden zich in coöperaties om hun eigen landbouwproducten industrieel te kunnen verwerken.
Nog steeds zorgen boeren voor ons eten. Maar ons huidige systeem van de landbouw is onhoudbaar. Er wordt te veel diervoer van ver geïmporteerd, er worden te veel bestrijdingsmiddelen en kunstmest gebruikt en het niveau van de biodiversiteit is desastreus. Voor het grootse deel van de voedselproductie moet een systeemverandering komen om ons eigen Groningse ecologisch systeem te veranderen.
En dat begint klein. Door stad en ommeland te verbinden kunnen we een Gronings antwoord geven op mondiale vraagstukken als klimaatverandering en de energietransitie; de Groningse Graanschuur. Een vruchtbare samenwerking tussen Stad en Ommeland. De Groningse Graanschuur als metafoor om ons denken over economie te veranderen. Als inspiratie voor innovaties en nieuwe businessmodellen die voortkomen uit samenwerking tussen inwoners, overheid, kennisinstellingen en de landbouwindustrie. Voor een nieuwe politiek-economische discussie, waar wordt gezocht naar oplossingen voor de toenemende sociale en economische ongelijkheid en herstel van institutioneel vertrouwen tussen Groningers en overheid.
Hier staat een Trotse Toukomstgerichte Grunneger,
Ik ben trots op deze Gemeenteraad. Die ondanks politieke verschillen met elkaar samenwerkt. Door initiatiefvoorstellen te doen zoals Duurzaam en Betaalbaar Bouwen van Woningen. En ook deze motie komt tot stand door samen te werken.
Hier staat een Toukomsgerichte Grunneger. Die droomt van een Groningse Graanschuur vol aardappelen, suikerbieten, hennep en graan. Niet enkel als voedingsstof, maar ook als Groningse grondstoffen voor Groningse huizen. Die voor zich ziet hoe onze Groningse boeren de bouwers worden van circulaire, aardbevingsbestendige woningen. Die we in onze regionale keten produceren, verwerken, gebruiken en hergebruiken. Wat we overhouden, delen we met de rest. Hiermee vullen we niet alleen een gat in de markt, maar vooral het gat in de Groningse samenleving. En ook dat doen we als overheid samen met kennisinstellingen, de industrie en stellen we de Groningers centraal. Want hoewel wij niet hard schreeuwen om onze stem te laten horen, gaat er toch echt niks boven Grunn!
Sander Claassen, Trotse Toukomstgerichte Grunneger
Het bericht Maidenspeech Sander Claassen verscheen eerst op Groningen.
