Poliflw

Door de coronamaatregelen ging de zeer drukke markt op zaterdag en de markt op dinsdag in zijn geheel dicht. Gelukkig is een aantal weken later de markt op zaterdag opgesplitst in twee keer tien kramen op het Van Heekplein en tien kramen bij het Ei van Ko. Eerst alleen food en naderhand ook non-food. We zitten nog lang niet op het aantal kramen van voorheen, maar gelukkig is er door bovenstaande oplossing weer enige ruimte. De markt op dinsdag is ook weer opgestart. Ik moest meteen denken aan het volgende: En de markt op zondag (zondagsmarkt) dan? Tot vorig jaar hadden we elke veertien dagen een drukke koopzondag. Daarna een wekelijkse koopzondag tot corona zijn intrede deed. Maar toen de ondernemers in de binnenstad vorig jaar elke week open mochten, viel het doek voor de zondagsmarkt die net als voorheen elke veertien dagen plaatsvond. Dat hebben wij als CDA altijd zeer onrechtvaardig gevonden. De ene ondernemer biedt je de mogelijkheid om elke zondag zijn zaak te openen, maar de marktkooplui zijn niet meer welkom op zondag. Er werden geen evenementen meer georganiseerd rondom de markt en marktkooplui alleen waren niet meer welkom. De marktkooplui hadden nog geprobeerd om zelf elke 14 dagen evenementen te organiseren, maar deze werden als onvoldoende gekwalificeerd vanuit het stadhuis. Het doek zou vallen. Wij zijn als CDA toen in contact getreden met de marktbond en een aantal zondagsmarktondernemers. Dat deden wij eerst in samenspraak met de SP; ook zij hadden reeds contact met de marktkooplui. Met een bijzondere centrumvergadering, waarbij wij gelukkig steun kregen van een aantal andere partijen, hebben we de discussie weer op gang weten te brengen. Met het mooie resultaat dat de zondagsmarkt met evenementen weer elke 14 dagen zou plaatsvinden. CoronaEr zou een officiële heropening van de zondagsmarkt plaatsvinden. Maar door de coronamaatregelen kon dit helaas niet doorgaan. De zondagsmarkt is nog niet terug, omdat deze gekoppeld is aan evenementen. Wij spreken als CDA Enschede de wens uit dat de zondagsmarkt, met misschien een andere opzet, weer zal plaatsvinden. Daar moeten wij het binnenkort maar eens over hebben. Eric van der Aafractievertegenwoordigerwoordvoerder stadsdeel centrum

Het CDA hecht zeer veel waarde aan het vrijwilligerswerk, het cement in onze samenleving. Door ons samen verantwoordelijk te voelen voor de noden in de samenleving en solidair te zijn met diegenen die het moeilijk hebben, kunnen we telkens de wereld een stukje beter maken. Stichting Present is een organisatie die de betrokkenheid van mensen, bedrijven, kerken, buurten en andere sociale werkverbanden wil stimuleren en organiseren. Als vrijwilligersmakelaar biedt Present groepen de mogelijkheid om een zinvolle en goed bestede dag te beleven door zich onbetaald en op projectbasis in te zetten voor mensen die hebben te maken met armoede, slechte gezondheid en/of sociaal isolement. Jaarlijks pakt ook de CDA fractie een Present-klus op. Afgelopen week mochten wij, aangevuld met CDA bestuurslid Laura Pierik, een schilderklus doen in Glanerbrug. De alleenstaande moeder was erg blij met de hulp en haar wat grauwe flat zag er na afloop van de klus een stuk frisser uit. Groepen die belangstelling hebben om ook op deze wijze een vrijwilligersklus te doen, kunnen contact opnemen met Stichting Present, Deurningerstraat 12 (tel. 06-43833040) Ton ten Vergert, CDA Raadslid

Ook vandaag was de ChristenUnie present om ijsjes uit te delen aan zorgpersoneel. Deze keer bij De Posten. Het was een drukte van belang bij de ijskraam. Onze aanwezigheid werd hier eveneens zeer gewaardeerd. #DePosten #ijssalonHeinink #waarderingvoordezorg

Zonder taal slaag je niet op school, zonder talenkennis geen werk, zonder gemeenschappelijke taal kun je niet meedoen in de democratie. De eerste bouwstenen van #IntegraalTaalbeleid zijn gelegd. Mijn twee moties ‘Taal op school” en ‘Taal en talentbehoud’ zijn met brede steun van de Gemeenteraad aangenomen.

In de afgelopen maanden heb ik gewerkt aan de contouren van samenhangend taalbeleid in Enschede. Van kleuterschool via inburgering en arbeidsmigratie tot het aantrekken en behouden van innovatieve bedrijven – het beleid heeft een taalcomponent. Een gemeenschappelijk taal is van vitaal belang voor de samenleving. Dat betekent dat taal aandacht verdient in alle aspecten van beleid, enerzijds, en voor alle lagen van de bevolking, anderzijds.

In Nederland is de Nederlandse taal onmisbaar. Het beheersen van meerdere talen is ook in toenemende mate een vereiste voor de huidige samenleving. Het beheersen van de taal is echter geen doel op zich, of een manier om mensen uit te sluiten en als gebrekkig te zien. Bovendien kan taalonderwijs in vreemde talen kan niet los worden gezien van taalonderwijs in Nederlands. Daarom dienen taalverwerving en taalbeheersing altijd als een onderdeel worden gezien van bredere steun die onze burgers kunnen gebruiken om volwaardig mee te doen aan de samenleving. Het is daarbij cruciaal om de mensen te helpen op manieren die ze zelf als zinvol en efficiënt ervaren en op die manier vraag en aanbod veel beter op elkaar af te stemmen.

Taal kan verbinden, taal kan verdelen

Enschede is een staat met een lange traditie van ontvangen en omarmen van nieuwkomers, uit andere delen van Nederland, uit Vlaanderen, gastarbeiders, vluchtelingen, kennismigranten, studenten. Mensen van 160 nationaliteiten die met elkaar samenleven hebben een gemeenschappelijke taal nodig voor onze democratie: met elkaar in discussie te gaan, elkaar te begrijpen, elkaar te bevragen, met elkaar prettig en veilig in Enschede te wonen.

Wat we niet zouden willen, is dat we taal als een wapen inzetten om mensen uit te sluiten. Omdat ze de taal niet voldoende spreken, omdat ze een accent hebben, omdat ze geschreven instructies niet kunnen volgen, omdat ze een formulier niet kunnen invullen. Ze worden dan als minder gezien, is niet volwaardig, ook al hebben ze veel andere kwaliteiten en vaardigheden.

Taal is niet een doel op zich, maar een middel om mensen te helpen met elkaar in gesprek te blijven, zich te ontwikkelen, mee te doen en hun talenten te ontwikkelen. Bij D66 geloven we in kansen. Daarom werken we aan een omslag in het denken over taal. Niet in termen van gebreken, maar in termen van aanwinst. Hoe gaat een persoon vooruit door een verhogen van taalvaardigheid (Nederlands, streektaal, moedertaal, vreemde taal)? Hoe helpt de taalvaardigheid aan meer mensen om actief mee te doen?

Taal is voor iedereen van belang

Alles wat we doen, heeft een taalaspect. Voor verschillende groepen mensen zijn verschillende aspecten van taal van belang.

Kinderen

“De moeders op het schoolplein maken nare opmerkingen als ik mijn kind in mijn moedertaal aanspreek. Ze zeggen dat ik Nederlands moet praten met haar. Maar ik kan dat niet zo goed.” (moeder van schoolkinderen, moedertaal Turks)

Voor kinderen is het vanzelfsprekend van belang dat ze in het Nederlands lezen en schrijven. Voor de volwaardige emotionele ontwikkeling van tweetalige kinderen is het ook van belang dat ze ook voldoende steun krijgen in het gebruiken van hun moedertaal. Het klinkt paradoxaal, maar als we moedertaal onderwijs ondersteunen, dan bevorderen we ook de taalontwikkeling en het aanleren van Nederlands op den duur. Ook is het wenselijk dat kinderen vroeg genoeg onderwijs in het Engels en Duits krijgen. Immers, Engels is een wereldtaal geworden en met onze Duitse buren willen we ook goed communiceren.

 

Werkzoekenden

“Van mijn werk moet ik regelmatig over de grens werken, had ik maar meer Duits geleerd op school!” (vader van twee kinderen)

“Ik krijg een cursus schoonmaak aangeboden, omdat ik alleen A2 Nederlands heb. Ik wil verder studeren, maar alle B2 cursussen zijn vol en/of overdag.” (Nederland staatsburger, huwelijksmigrant uit Latijns-Amerika)

Voor werkzoekenden zijn taalvaardigheden van cruciaal belang. Beheersing van de Nederlandse taal is onmisbaar. Voor een groot aantal beroepen is zelfs niveau B2 niet toereikend, terwijl dit niveau formeel toegang geeft tot de arbeidsmarkt. Doet een werkgever die bijvoorbeeld een maatschappelijk werker afwijst vanwege de taal, wel of niet aan discriminatie? Maar ook mensen die Nederlands als moedertaal hebben, kunnen afgewezen woorden op slordig taalgebruik, of omdat voor hun beroep ook Engels en Duits in toenemende mate van belang zijn.

 

Inburgeraars

“Iedereen zegt dat Nederlands moeilijk is, maar ik denk dat men van ons te weinig verwacht gewoon.” (nieuwkomer uit EU-land, spreekt nog drie andere talen)

“Ik wil een technische opleiding volgen op het ROC, maar het kan niet in het Engels. En de Nederlandse toets heb ik niet gehaald.” (statushouder, werkt bij een installatiebedrijf en wil hogerop)

Voor inburgeraars is het belang van de taal vanzelfsprekend. Veel mensen denken in eerste instantie aan inburgering, als ze “Nederlands” horen. Vaak is het echter zo dat nieuwkomers juist uitgesloten worden van meedoen aan de samenleving, omdat ze eerst de taal moeten leren, los van hun dagelijks leven, los van werk, studie en gezin. Soms moeten ze kiezen tussen het behouden van een uitkering in ruil van een taalcursus die veel te traag is en niet goed aansluit op hun behoefte, of werk dat geen taaleisen stelt, maar daardoor dus mensen op lange termijn geen toekomstperspectief aanbiedt. Als iemand bijvoorbeeld als schoonmaker werkt, kan die persoon de grootste moeite hebben om bepaalde diploma’s te halen, puur vanwege de taal. In bepaalde situaties is het aanpassen van taaleisen opportuun. Op lange termijn is juist extra ondersteuning op taalgebied wenselijk.

 

Laaggeletterden

“Ik schaam me ervoor dat ik niet goed kan lezen en schrijven, maar ik denk dat taalcursussen alleen voor buitenlanders zijn, toch?” (werkzoekende Twentenaar, 50+)

Hetzelfde geldt voor de groeiende groep laaggeletterden: vaak schamen ze zich ervoor dat ze niet voldoende lezen en schrijven. Daardoor krijgen ze opleidingen op een veel te laag niveau, ze komen dus niet in aanmerking voor andere functies die ze op basis van ervaring zouden aankunnen. Hoe bereiken we die mensen, hoe zorgen we ervoor dat ze alsnog die achterstand inhalen?

 

Studenten

“Ik volg een opleiding in het Engels, maar ik wil meedoen in Enschede, daarvoor heb ik Nederlands nodig, hoe doe ik dat?” (student op Saxion)

“Ik maak me druk over het milieu, ik wil graag gescheiden inzamelen, maar ik krijg alle informatie van de gemeente in het Nederlands, kan dat anders?” (AiO Universiteit Twente, EU-burger)

Enschede is een studentenstad. Veel internationale studenten kunnen gewoon in het Engels een bachelor of een masterstudie volgen. Dat is natuurlijk fantastisch, maar het levert problemen op. We zien met lede ogen die studenten vertrekken naar de Randstad, omdat ze in die jaren van studie nooit de kans hebben gehad om in aanraking te komen met het dagelijkse leven in Enschede. Ze kennen de stad niet, ze hebben geen beeld van de werkgelegenheid, van de loopbaanmogelijkheden, van de woonomstandigheden, van de recreatie- en cultuurvoorzieningen. Waarom? Omdat ze de taal niet kennen en tegelijkertijd geen informatie aangeboden krijgen in het Engels, bijvoorbeeld. Taal vormt dus een drempel om mee te doen aan het leven in Enschede.

 

(Partners van) kennismigranten

“Mijn partner krijgt een cursus Nederlands via zijn werkgever, maar die is duur. Ik kan zo’n cursus zelf niet betalen en ik kan daardoor niet aan passend werk komen. We overwegen uit Enschede te vertrekken.” (EU-burger, partner van een kenniswerker)

Kennismigranten, meestal uit EU-landen, hebben een soortgelijk probleem, maar toch iets anders. Ze zijn natuurlijk hier gekomen, omdat ze gewild zijn door hun expertise. Taal is geen belemmering geweest voor hun werkgevers. Echter, ze zijn een paar jaar verder in het leven dan de studenten. Gemiddeld genomen hebben we gezinnen en kinderen. Vaak hebben ze voor Enschede gekozen vanwege de veilige en aangename woonomgeving en de goede scholen. Maar voor hun partners, veelal goedopgeleide vrouwen, zit de Nederlandse arbeidsmarkt zo goed als op slot. Ze komen niet in aanmerking voor cursussen die gegeven worden voor mensen met een laag inkomen (ook als ze zelf een financiële bijdrage willen leveren). Een hoger inkomen sluit hen uit van deelname aan een groot deel van het Enschedese cursus aanbod. De intensieve cursussen op hoog niveau zijn schaars en vaak onbetaalbaar. De mogelijkheden die door een aantal vrijwillige organisaties worden aangeboden, benutten ze wel, maar die zijn ontoereikend voor taalbeheersing op professioneel niveau. Dus vaak vertrekken de kenniswerkers, omdat hun partners zich in Enschede niet kunnen ontwikkelen.

 

Streektaal

 “De verpleegsters hier kunnen Twents, dat vindt mijn moeder geruststellend.” (Mantelzorger, moeder in het verpleeghuis).

Mensen die streektaal omarmen verdienen aandacht, omdat de taal de drager van cultuur en traditie is, een verrijking van de samenleving en omdat voor het grote emotionele waarde heeft. Voor veel mensen in de regio is het behoud van de streektaal van belang, omdat ze hun identiteit daaraan ontlenen en omdat ze zichzelf juist in die streektaal het beste kunnen uiten.

Onze voorstellen

Met de moties die nu zijn aangenomen, gaat de gemeente aan twee taalaspecten werken:

Een samenhangend beleid om taalonderwijs te versterken op school, voor alle kinderen in Enschede. Meerdere talen beheersen moet vanzelfsprekend zijn in onze moderne globale wereld. Het verbeteren van taalonderwijs voor migranten – professionele, breder toegankelijke cursussen op hogere taalniveaus voor mensen die met die steun zeer snel kunnen meedoen aan de arbeidsmarkt en aan de samenleving als geheel. Daar waar taaleisen nu een belemmering vormen, zal taalaanbod nu kansen creëren.

In het komende jaar blijven we hier aandacht aan schenken. Zo hebben we steun verleend aan de International School Twente, die een onderdeel kan zijn van het onderwijsaanbod op het gebied van taal. Een randprogramma over arbeidsmigranten wordt nu al voorbereid, met speciale aandacht voor de schoolgaande kinderen. We denken mee aan de totstandkoming van het nieuwe wet inburgering, met specifieke suggesties en casussen.

We kunnen daarbij natuurlijk alle hulp gebruiken. Wil je meedenken, dingen voorbereiden of helpen uitzoeken? Laat het me weten!

Het bericht Kansen voor iedereen, dat begint bij taal verscheen eerst op Enschede.

Waar gaan we naar toe met het systeem die we hanteren in Europa en in Nederland!

Burgerbelangen Enschede trok gisterenavond na een schorsing de steun in voor een motie op het onderwerp beschermd wonen. De signaalfunctie van de motie werd vanuit een aantal oppositie partijen een verkapte motie van wantrouwen. Een te zware aanzet voor onze fractie. De fractie is en blijft onvermeend van mening dat de huidige ontwikkelingen rond de Broekheurnerborch op onjuiste wijze verlopen. De fractie kan zich niet vinden in de situatie dat bejaarden, om plaats te maken voor bewoners in een beschermd wonen situatie, worden gedwongen te verhuizen; mensen die hadden gehoopt hier tot hun einde te mogen verblijven. Deze specifieke ontwikkeling blijven wij zeer nauwgezet volgen. Een afwijkingsbesluit, dat normaal gesproken een bevoegdheid is van het college, vinden wij hier derhalve ook zeer ongepast. De fractie beraad zich op stappen om dit scenario in Enschede Zuid af te wenden. Wel moet benadrukt worden dat Burgerbelangen Enschede van mening is dat ook de doelgroep voor beschermd wonen geholpen moet worden. Maar wel in evenredigheid met andere gemeenten, evenredig verspreid over Enschede en vooral ook door proactief de regie te pakken bij dergelijke ontwikkelingen en samen met uitvoerende partijen de omwonenden tijdig te betrekken.

In de week van de verkiezingen was er ophef over de cijfers met betrekking tot criminele asielzoekers. Nu blijkt dat het enige levensdelict in cijfers criminele asielzoekers zelfverdediging was. Het is al erg genoeg dat rechtse partijen bereid zijn om over de lijken van deze mensen campagne te voeren, maar het is nog erger dat ze daarin gefaciliteerd worden.

Waar er gevochten wordt hebben er vaak twee schuld, onze burgervader spreekt ferme taal uit tijdens de raadsvergadering van 13 mei jl., maar misschien is enige nuance op zijn plaats! #HoorEnWederhoor Raad053 Gemeente Enschede

Als raadslid kom je nog eens ergens. In onze diverse stad zijn er natuurlijk verschillende organisaties actief die zich inzetten voor alle inwoners van onze stad in welke vorm dan ook. Als raadslid is het dan ook goed om te weten wat er speelt en wat er allemaal in ontwikkeling is. We zijn met z’n allen natuurlijk van mening dat, met elke goede beslissing en elke ontwikkeling, we gezamenlijk de stad een beetje beter willen maken en dat is een mooi streven. Wij willen leven in een stad waar iedereen een plek heeft en je er als mens ook echt mag zijn. Ieder mens heeft namelijk bestaansrecht. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd en niemand zal dit tegenspreken, toch heb ik kennis mogen maken met een groep mensen die er volgens onze maatschappij, wet en regelgeving niet mogen zijn. Het was voor mij een nieuwe wereld waar ik geen beeld bij had, behalve dat we er in de raadzaal vanaf het platte vlak over hebben beslist: de Bed Bad en Brood regeling. Wat houdt dat in en wie zijn die mensen die hier gebruik van maken? Kort samengevat ben ik na een fantastische kennismaking met de gebruikers en vrijwilligers van deze regeling, er achter gekomen dat er een plek is in Enschede waar uitgeprocedeerde asielzoekers (om welke redenen dan ook) zonder status al 17 jaar en soms 25 jaar verblijven. Deze mensen hebben allemaal een verhaal, een verleden, zijn in veel gevallen getraumatiseerd, maar hebben geen toekomst. Deze mensen hebben al die tijd stilgestaan in hun ontwikkeling, omdat ze daar geen gelegenheid toe hebben gekregen of gaan krijgen als het blijft gaan zoals we het nu hebben geregeld. Geen status betekent dat je als mens niet bestaat! En je dus ook niet mag meedoen in onze maatschappij. 17 jaar of langer jezelf niet ontwikkelen, niet van waarde mogen zijn voor je omgeving en niet mogen deelnemen aan maatschappelijke en/of sociale activiteiten, dat is frustrerend en zorgt voor veel psychische klachten. Geen netwerk hebben of een sociaal leven kunnen opbouwen, maar stilstaan en afwachten. Elke dag maar weer en dit jaar in, jaar uit. Dat is onmenselijk en maakt machteloos! In de gesprekken kwam heel sterk naar voren dat de enige wens die zij hebben in hun onzekere bestaan, een menswaardige en zinvolle daginvulling is. Dat kan naar mijn mening in de vorm van het volgen van een (computer)cursus of opleiding. Vrijwilligerswerk in bv. het maatschappelijke domein. Zinvolle vrijetijdsbesteding op basis van sporten of creatieve activiteiten. Allemaal basale elementen die het leven kleur geven en ervoor zorgen dat je van waarde bent. Helaas heb ik recentelijk geleerd en gezien dat deze mensen hier geen recht op hebben, omdat ze geen status hebben en dus illegaal verblijven in onze stad. Dan is het leven en de invulling daarvan heel zwart wit en uitzichtloos. Keerzijde is dat ze ook nergens anders naartoe kunnen, dan verblijven op deze aangewezen plek. Wat is dan het alternatief? Op dit moment geen, behalve deze mensen ergens in een gebouw wegstoppen en afwachten? Maar dan is 17 jaar wel erg lang! Ik zou mij graag samen met anderen hard willen maken om hier iets in te laten kenteren. Er moet toch een mogelijkheid zijn om de tijd die je verblijft in onze stad of waar dan ook in het land, op een zinvolle manier in te vullen en weer hoop te krijgen voor de toekomst, ook al weet je dat die elders zal zijn. Zoals de vrijwilligers het aangeven, heeft de BBB regeling nog een vierde B. Dat is de B van Begeleiding en die is hard nodig om ook deze mensen verder te helpen, in welke vorm dan ook. Sara Nijenhuis, raadslid CDA Enschede