Poliflw

Door Joël Voordewind op 10 september 2020 om 21:11

Gisteren zagen we het inferno op Lesbos. We zagen de beelden van mensen in paniek, zwervend over het eiland, zonder eten en onderdak. De tragische situatie die er al veel langer is op Lesbos, is na de brand extra schrijnend geworden. U weet dat we al langer voor en achter de schermen aandringen op hulp voor de meest kwetsbaren op dat eiland. U weet dat we al langer kinderen in Nederland willen opvangen. U weet dat we hier binnen de coalitie veel gesprekken over voerden die tot afspraken over hulp ter plekke hebben geleid, maar tot nu toe niet tot opvang in Nederland.

Na de brand van gisteren zijn we opnieuw het gesprek aangegaan om kinderen ook hier hulp te bieden. Het geeft me een naar gevoel om zo over mensen, over ‘aantallen’ te onderhandelen, alsof het abstract is en geen kwestie van mensenlevens. Maar we voerden de strijd júist om een verschil te maken voor die kwetsbare mensen, die acuut hulp nodig hebben. Het valt me zwaar om te bedenken dat we maar een beperkte groep kunnen helpen. Jullie voelen dat ook zo, dat blijkt uit de vele reacties die we krijgen. Maar voor de mensen om wie het gaat is het een hemelsbreed verschil.

En dus was voor ons niets doen geen optie.

Vandaag hebben we met VVD, CDA en D66 afspraken kunnen maken over opvang in Nederland. Gisteravond heeft de Europese Unie al vierhonderd kwetsbare, alleenstaande kinderen van Lesbos naar het Griekse vasteland overgebracht. Nu hebben we afgesproken dat Nederland daar vijftig kinderen van op zal nemen. Bovendien neemt Nederland nog vijftig kwetsbare mensen op, voornamelijk vrouwen en kinderen.

Deze afspraken komen op de bestaande afspraken. We trekken 4 miljoen euro uit voor de opvang van alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Deze maand komen de eerste kinderen in de opvanghuizen. Het eerste opvanghuis is al klaar. Nederland moet zo snel mogelijk 50 kinderen opnemen, wat in de loop van drie jaar oploopt tot 500 kinderen. Zij krijgen opvang, onderdak en voogdij. Daarnaast verandert er niets aan de 1 miljoen euro voor humanitaire hulp die het kabinet gisteren al had toegezegd.

Nederland neemt nu verantwoordelijkheid. Er is nu een acute crisis gaande en Nederland neemt nu toch een aandeel.

Maar laat ik er niet omheen draaien. Het is en blijft een compromis binnen de coalitie en dat soort afspraken kom altijd met stevige kanttekeningen. Met rauwe kanten, waar je kritisch op kunt zijn en waar ook wij kritisch op zijn.

De groep van 100 mensen die naar Nederland komt, valt onder de groep van 2000 vluchtelingen die we volgens bestaande afspraken in een periode van vier jaar een thuis zouden bieden in Nederland. Het cynisme van de politieke afspraken is dus dat de vluchtelingen die we helpen in deze crisissituatie, niet bovenop de aantallen vluchtelingen komen die we hadden toegezegd op te nemen. Ik zei het al: dat praten over aantallen, dat voelt sowieso cynisch.

Maar met de vlammen van Lesbos voor ogen, was niets doen geen optie.

Sommigen zullen zeggen: had het kabinet dan laten vallen. Maar dan hadden we helemaal niets kunnen betekenen voor deze mensen die komen uit de hel van Lesbos.

Ik vind dat Nederland barmhartiger kan zijn bij het opvangen van vluchtelingen. Onze inzet is daar dan ook steeds op gericht. We blijven ons inzetten voor een barmhartiger vluchtelingenbeleid. We zetten ons in voor een Europese aanpak waarin alle 13.000 vluchtelingen een dak boven hun hoofd hebben.

We zullen er scherp op toezien dat de uitvoering van de afspraken daadwerkelijk bijdraagt aan een rechtvaardiger asielbeleid. Mijn en onze inzet gaat door.

Door Joël Voordewind op 9 september 2020 om 18:30

Vanochtend bereikte ons het vreselijke nieuws dat een brand het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos grotendeels heeft weggevaagd. Duizenden vluchtelingen zwerven nu over het eiland, zonder eten en zonder onderdak. We horen berichten over gewonden en er zou in ieder geval één persoon zijn omgekomen. De hel van Moria is nu compleet. De afschuw is groot en de vraag die nu prangender dan ooit naar voren komt is hoe lang het moet duren voordat men inziet dat het niet zo langer kan?

En die vraag is terecht. Het is verschrikkelijk dat het zo ver heeft kunnen komen. Al jarenlang zaten de vluchtelingen in overvolle kampen in mensonterende omstandigheden. Toen kwam corona. Vorige week werd de eerste coronabesmetting geconstateerd, ondanks dat het kamp al maandenlang in quarantaine zit. Steeds weer hebben we erop aangedrongen om de opvang en de veiligheid van deze vluchtelingen te verbeteren.

Gisteravond was het, voorafgaand aan de brand, onrustig in kamp Moria. Door de maandenlange quarantaine was de spanning flink opgelopen. We horen over de oorzaak van de brand verschillende verhalen, onder andere dat hij vanuit pure frustratie zou zijn aangestoken. Hoe de brand ook is ontstaan, feit is dat duizenden vluchtelingen nu zonder eten en onderdak vastzitten op het eiland.

Wat ons nu te doen staat, is ingrijpen bij de acute nood van de vluchtelingen. Hun veiligheid, onderdak en voedsel hebben prioriteit. De ChristenUnie wil nu drie concrete acties zien van het kabinet.

Allereerst is humanitaire hulp nodig. Inmiddels is er door het kabinet één miljoen euro toegezegd. Het is nu zaak om uit te zoeken waar dit geld nu het meest nodig is. De aangeboden hulp moet nu zo snel mogelijk daadwerkelijk op gang komen.

Ten tweede moeten de vijftig kinderen die met Nederlandse hulp op het Griekse vasteland zouden worden opgevangen, daar versneld naartoe worden gebracht. Het eerste opvanghuis is al klaar en de eerste kinderen kunnen daar terecht. Vanochtend kwam naar buiten dat de Europese Commissie geld heeft vrijgemaakt om vierhonderd kinderen naar het Griekse vasteland over te brengen. Dat is goed nieuws. Nu is snelheid geboden en moet Nederland het afgesproken aantal kinderen opvangen in de opvangcentra. Van de kinderen die vervolgens asiel krijgen, moet Nederland een evenredig deel in eigen land opvangen.

Ten derde moet het kabinet de vreselijke situatie binnen de Europese Unie aan de orde stellen. Alle 13.000 vluchtelingen op Lesbos hebben opvang nodig, liever vandaag dan morgen. Er moet Nederlandse noodhulp komen en ook Europa moet eindelijk haar verantwoordelijkheid nemen. Het is onze gezamenlijke taak om te zorgen dat álle vluchtelingen allereerst onder humanitaire omstandigheden worden opgevangen met voedsel en medische hulp, daarna versneld door de asielprocedures gaan en tenslotte worden herverdeeld over de Europese Unie.

Wat ons nu te doen staat, is dus hulp bieden bij deze nood. Maar dat we er dan nog niet zijn, is duidelijk. Dit is geen crisis die zichzelf oplost. Dat onderstreept onze inzet om Nederland een actieve rol te laten nemen bij het vinden van een structurele oplossing voor deze mensen in een schrijnende situatie. Het is nog maar eens pijnlijk duidelijk geworden dat het asielsysteem in Europa niet werkt. Dat er meer nodig is voor een rechtvaardige omgang met vluchtelingen.

Morgen voeren we in de Tweede Kamer een spoeddebat over Moria, waarbij we onze inzet blijven herhalen. Waar we kunnen – voor én achter de schermen – doen we alles om deze medemensen te helpen. Nu is het harder nodig dan ooit.

Door Gert-Jan Segers op 6 juli 2020 om 15:58

Een vriendin van ons helpt geregeld in een vluchtelingenkamp op Lesbos. In de medische hulppost verleent ze eerste hulp aan slachtoffers van steekpartijen en aan soms nog kinderen die zijn verkracht. Er zijn vechtpartijen, tenten branden soms af, er is wetteloosheid en vooral hopeloosheid. ‘Dit is de hel’, zegt onze vriendin die ondertussen doet wat ze kan.

‘Waar zijn de tranen van de ChristenUnie?’, schreef de hoofdredacteur van de Nieuwe Koers Felix de Fijter onlangs cynisch. En als we die tranen wel hadden, moesten we die vooral maar voor ons houden, vond hij. Het is zo’n moment waarop je weet dat je niet voor de bloemen de politiek bent ingegaan. Collega Joël Voordewind is op Lesbos geweest en ik zal het Felix de Fijter inderdaad niet aandoen om de emoties van Joël te beschrijven. Maar als er een politicus is die voor kwetsbare vluchtelingen met hart en ziel doet wat hij kan, dan is het Joël. Als er een is voor wie de pijn en het verdriet van Lesbos een hartgrondige aanmoediging is om te knokken voor betere hulp aan mensen in de modder, dan is hij het. En als geen ander heeft Joël voor en vooral achter de schermen voor ze geknokt en eruit gehaald wat erin zat.

Toen we deze kabinetsperiode begonnen, heb ik me van meet af aan voorgenomen altijd eerlijk te zijn over zowel nederlagen als over vrolijk makende resultaten. Nadat we als fractie na een bewogen avond in het najaar van 2017 in een zaaltje van de Haagse Bethlehemkerk hadden ingestemd met het regeerakkoord was een van mijn eerste commentaren dat het niet verruimen van het kinderpardon een ‘bittere pil’ was. ‘Don’t show your pain’, fluisterde een coalitie-collega me daarna toe. Maar ik heb dat wél steeds gedaan. Des te mooier was het moment toen we ruim een jaar later het kinderpardon wel konden verruimen en honderden kinderen en families hier een goede toekomst kregen.

Dezer dagen ben ik op de sociale media veel aangesproken op ons stemgedrag toen we op de vroege vrijdagmorgen tegen een motie hebben gestemd die vroeg om alleenstaande kinderen van de Griekse eilanden hier in Nederland op te vangen. De ChristenUnie is daar een voorstander van. Dat zou groot verschil in het leven van deze kinderen maken die nu nog in de hel van Lesbos leven. De indringende vragen over ons stemgedrag kan ik daarom goed begrijpen. Al is het bijzonder dat mensen die Jezus er eerst als een vloek uitgooien mij daarna haarfijn kunnen uitleggen wat het betekent om Jezus te volgen.

Maar laat ik me vooral richten op de bezorgde mensen met oprechte vragen hierover. Want ook nu wil ik het ongemak niet uit de weg gaan.

In de politieke werkelijkheid van ons land is er momenteel een Kamermeerderheid die - vanuit ons perspectief - het asielbeleid er niet humaner op wil maken. Als ik me nu niet houd aan coalitieafspraken en als het asielbeleid een vrije kwestie in de Kamer zou zijn, zou het aantal vluchtelingen dat we hier opvangen verlaagd kunnen worden, het budget voor opvang in de regio verlaagd worden en illegaliteit strafbaar worden. Dan kan ik tranen met tuiten huilen wat ik wil, maar zal het asielbeleid niet barmhartiger worden.

Omdat we in de coalitie zitten, committeert Nederland zich de komende jaren aan de opvang van 500 alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Daar krijgen ze met Nederlandse hulp onderkomen, onderwijs en voogdij. Dat is geen opvang hier, zoals wij wilden, maar is een wereld van verschil voor honderden jongeren die nu nog in een tent op Lesbos zitten. En áls de politieke mogelijkheid zich gaat voordoen om kinderen ook hier in Nederland op te vangen, dan zullen we die met beide handen aangrijpen.

Ethiek gaat niet alleen over het goede wat je wílt, maar ook over de gevolgen van wat je dóet. Ethische politiek is niet dat je doet wat je een goed gevoel geeft, maar dat je met je beste weten datgene doet wat tot een iets minder slechte wereld leidt. Als ik gedaan had wat deze dagen veel mensen van me vroegen - namelijk mijn hart volgen en voor een motie stemmen die mijn eigen mening vertolkte - dan zou de uitkomst zijn geweest dat Nederland niets had gedaan. Het had me veel negatieve reacties gescheeld, maar die kinderen op Lesbos zouden er niet mee geholpen zijn geweest. Ook ik moet op mijn plek, met mijn beste weten en in het krachtenveld waarin ik geplaatst ben, doen wat ik kan. En dat heb ik gedaan, op hoop van zegen.

Door Webredactie op 9 oktober 2019 om 10:36

ChristenUnie wil gesprek met achterban over migratie

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers wil in gesprek met zijn achterban over migratie in een huiskamergesprek met de titel ‘grenzen aan gastvrijheid’. Het is het derde huiskamergesprek in het format waarin Segers met steeds 100 andere mensen aan tafel gaat om de visie van de ChristenUnie aan te scherpen op thema’s die ook bij de komende Tweede Kamerverkiezingen een rol kunnen gaan spelen.

Eerder sprak Segers met leden, stemmers en andere ChristenUnie-geïnteresseerden over sociaaleconomische ongelijkheid en de Nederlandse identiteit. Segers wil het verhaal van de ChristenUnie de komende tijd verder aanscherpen. Het gesprek – met eten, muziek en een persoonlijke noot – levert op die manier input op voor het komende verkiezingsprogramma van de partij.

Segers: “Ik tel mijn zegeningen uit deze regeringsperiode. Maar je zult ook een verhaal voor de toekomst moeten hebben. Dat wil ik graag doen in gesprek met mensen die samen met ons dat verhaal willen schrijven.”

Grenzen aan gastvrijheid

De toestroom van migranten zet de verhoudingen in de samenleving op scherp. De Bijbel spoort ons aan de vreemdeling lief te hebben en gastvrij te onthalen. Maar in hoeverre kan ons land die migratiestromen aan?  Wat is de draagkracht van onze samenleving? Waar is ruimte voor gastvrijheid, en waar loopt die gastvrijheid tegen een grens?

In aanloop naar het huiskamergesprek schreef ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind al een opinieverhaal over migratie. Zijn stelling is dat de overheid een veel duidelijker keuze moet maken voor de meest kwetsbaren. Dat betekent actiever zijn in het naar Nederland halen van de meest kwetsbare vluchtelingen, die hier op eigen gelegenheid misschien niet eens naar toe kunnen, en tegelijkertijd de minder kwetsbare groepen zoveel mogelijk in de regio opvangen. De ChristenUnie wil ook hierover het oor te luister leggen bij de achterban.

Meer informatie

Het Huiskamergesprek over migratie vindt plaats op vrijdagavond 8 november in Den Haag. Voorafgaand aan dat gesprek zijn er inspirerende bijdragen van onder meer hoogleraar Paul Scheffer. Vooraf is er de mogelijkheid om samen met Gert-Jan Segers te eten. Klik hier voor meer informatie en hier voor toegangskaarten.

Door Joël Voordewind op 18 februari 2019 10:49

Opvang op Lesbos moet beter, de Europese Commissie moet in actie komen. Turkije-deal werkt niet goed

De EU moet meer doen om de opvang van mensen te verbeteren en de Griekse asielprocedures te versnellen, dat zeggen Maarten Groothuizen ( asielwoordvoerder D66) en ik na een bezoek aan Lesbos.

Op het Griekse eiland Lesbos spreken we Ali, die al jaren op de vlucht is voor de oorlog in zijn vaderland Syrië. Hij vreesde voor zijn leven door de dienstplicht in het leger van Assad, maar verwachtte niet dat hij moest overleven in de wintersneeuw en de onhygiënische omstandigheden in het opvangkamp Moria. Hij is slechts één van de vele vluchtelingen die ons vertelde over hun schrijnende omstandigheden.

Hier wordt elke dag duidelijk dat kwetsbare mensen de dupe zijn van trage procedures en een wijze van opvang die soms ver onder de maat is, terwijl er dagelijks nieuwe mensen bij komen. In 2018 kwamen, volgens het Europese grensagentschap Frontex, alleen al op Lesbos 18.000 vluchtelingen aan land.

De opvangfaciliteiten zijn hier niet op berekend. Waar slechts ruimte is voor ruim 3300 mensen, wonen er nu 5000. De overbevolking zorgt voor veel menselijk leed. Naast de wooncontainers staan ook nog veel tentjes binnen het kampterrein. Er zijn te weinig voorzieningen, zoals wc's en douches en mensen staan uren in de rij voor hun eten. Mensen ontvluchten het overbevolkte kamp door in een olijfbomengaard naast het kamp een tentje op te zetten. Via geïmproviseerde stroomkabels tappen ze stroom vanuit het hoofdkamp. Deze uitbreiding wordt 'de jungle' genoemd. Hier is weinig menselijke waardigheid te bekennen.

Terug in het echte kamp horen we over andere problemen. In Moria is er op dit moment slechts één arts Griekse arts werkzaam, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma's leiden tot automutilatie en soms zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor.

Een aantal NGO’s dicht het gat dat de autoriteiten laten vallen. De Stichting Bootvluchteling heeft bijvoorbeeld een aanvullende medische post opgezet en runt het enige schooltje in het kamp. Volgens hen zouden ook de al aanwezige wooncontainers in het kamp gestapeld kunnen worden waardoor er binnen het kamp uitbreiding kan komen.

De organisatie Movement on the Ground heeft een deel van de ‘jungle’ op de schop genomen, waardoor mensen op een verharde ondergrond en met voorzieningen in goede en veilig verwarmde tenten kunnen verblijven. Deze organisaties handelen waar Griekenland dat nalaat, maar ontvangen daarvoor geen EUgeld.

Het is beschamend om te zien hoe het drie jaar na de EU-Turkije verklaring nog steeds niet lukt om te voorzien in fatsoenlijke opvang. Dat kan en moet beter. De EU moet veel beter toezicht houden op de leefomstandigheden ter plekke en sancties overwegen als de situatie niet verbetert. Organisaties die verlichting bieden moeten door de EU worden ondersteund.

Daarnaast moeten de structurele tekortkomingen worden aangepakt. De Nederlandse vice- voorzitter Timmermans van de Europese commissie heeft de EU-Turkije verklaring bij herhaling verdedigd. Hij moet nu ook verantwoordelijkheid nemen voor een goede uitvoering. De trage Griekse asielprocedure zijn een belangrijke bottleneck. De EU moet Griekenland veel meer hulp bieden bij het ontwerpen en uitvoeren van goede en snelle asielprocedures . De EU moet er bij Turkije op aandringen dat de grenzen beter bewaakt worden, zodat de ongecontroleerde toestroom stopt. De EU-Turkije verklaring voorziet in een mechanisme om mensen die geen recht hebben op asiel terug te sturen naar Turkije en daarvoor mensen die dat recht wel hebben, te hervestigen in Europa. Dit gebeurt echter nauwelijks, terwijl dat dé manier is om het businessmodel van de mensensmokkelaars te doorbreken.

De situatie in Lesbos toont aan dat gemeenschappelijk Europees asielbeleid waarin de EU lidstaten elkaar op solidaire wijze ondersteunen dringend noodzakelijk is. Het is aan Europa om de trauma's van nieuwe Ali's in de toekomst te voorkomen door hen met menselijke waardigheid te behandelen. En ja dit is mogelijk, nu de politieke wil nog.

Maarten Groothuizen (D66) en Joël Voordewind (ChristenUnie)

Oproep van Joël Voordewind: Laat Asia Bibi naar Nederland komen! Voordewind: "Op de laatste dag van oktober, nota bene op Hervormingsdag, kregen we het hoopgevende nieuws over de vrijspraak van Asia Bibi. Eindelijk gerechtigheid! Maar helaas was Asia Bibi daarmee nog niet veilig." "Rellen, chaos en bedreigingen volgden. Haar advocaat, de moedige moslim Saif-ul-Malook, is halsoverkop naar Nederland gevlucht. En nog steeds zit Asia Bibi ergens in Pakistan ondergedoken, gescheiden van haar gezin en haar vrijheid." "Al weken zijn de Westerse landen aan het overleggen over een plaats en een oplossing voor Asia Bibi. Ik begrijp dat er nog een ‘review’ moet worden uitgevoerd en dat intussen landen als Canada en Italië een veilig heenkomen hebben aangeboden." "Ik maak me wel steeds grotere zorgen over hoe lang het duurt. Deze onzekerheid mag geen dag langer duren. Ik vind dat Asia Bibi natuurlijk welkom moet zijn in Nederland. Nederland heeft godsdienstvrijheid hoog in het vaandel, dan moeten we ook daad bij woord voegen. Laten we Asia Bibi en haar gezin een veilige thuishaven bieden." "Ik heb de minister via moties en Kamervragen daarom ook opgeroepen om alles te doen om samen met de Europese collega’s om Asia Bibi in veiligheid te brengen. Dat zal ik blijven doen, totdat het gelukt is. En het liefste zo snel mogelijk, ik hoop dat ze in vrijheid en veiligheid Kerst mag vieren."