Poliflw

Ons fractielid Jarno Volmer vond onlangs een aantal lachgaspatronen en heeft deze bij het afvalbrengstation van HVC ingeleverd.

Daar hoorde hij dat het inleveren van lachgaspatronen door de gemeente Lelystad wordt aangemoedigd door er geen consequenties aan te verbinden. Jarno vroeg zich af hoe mensen die hiermee zitten, dit kunnen weten. Hoe maken de gemeente en HVC dit kenbaar? Hij zal hierover vragen indienen bij het college.

Zaterdag 11 november 11.00 - 14.30, ontmoet kandidaat kamerleden!

Een goede buur...... Deze zin kunt u zelf afmaken. Ik kwam hierop naar aanleiding van het voorgenomen besluit van onze buurgemeente om een AZC te plaatsen op de grens van onze gemeente.

Over het proces is voldoende gezegd. Onze fractie legde inmiddels al contact met onze partijgenoten in Sliedrecht om hierover eens te spreken. Partijgenoten hebben in een ander dorp heeft zo zijn voordelen.

Maar ik stoor me ook wel een beetje aan de clichés die overal opduiken over asielzoekers. We moeten onze ogen niet sluiten voor de problemen die helaas met een AZC gepaard gaan. Aan de andere kant kunnen we ook zelf een goede buur zijn.

In de periode 1995-2004 stonden aan de Sluisweg achter de kantine van de korfbalvereniging een aantal units waar asielzoekers tijdelijk gehuisvest waren. Toen waren dat mensen die op de vlucht waren voor de oorlog in voormalig Joegoslavië. Wij woonden daar destijds niet zo ver vandaan. Volgens mij is er weinig overlast geweest. Dat kwam voor een groot deel ook omdat hun directe buren (dat waren wij niet) de ogen niet sloten voor de nadelen, maar tegelijk als goede buur ook hulp boden. Nog steeds gaan er jaarlijks transporten met hulpgoederen naar Bosnië en is er een aantal dorpsgenoten die daar een werkvakantie aan besteedt.

Hier zijn gelukkig veel meer voorbeelden van te noemen, want velen van u nemen hierin ook hun verantwoordelijkheid. Denk alleen maar aan de opvang van Oekraïners.

We begrijpen echt de zorgen die er leven en willen die ook niet terzijde schuiven. Dat heeft geen zin en is ook niet eerlijk. Maar tegelijk voelen we ook een verantwoordelijkheid. Laten we met elkaar een goede buur zijn die niet de ogen sluit voor de problemen, maar tegelijk de handen uit de mouwen steekt.

Wim IJzerman 

Column Raadspraat Het Kompas Hardinxveld-Giessendam, d.d. 25 oktober 2023

Bijgaand leest u de spreektekst van de Algemene Beschouwingen van dit jaar.

Op woensdag 28 september heeft een delegatie van de Oeigoeren in Almere een petitie overhandigd aan burgemeester Ank Bijleveld.

Hierin word opgeroepen om morgen niet als college van de Gemeente Almere aanwezig te zijn bij de China dag op de Floriade Expo 2022. Deze petitie is mede door onze fractie ondertekend. Het was goed om vanmiddag in gesprek te gaan en dat de burgemeester de delegatie wilde ontvangen.

Onze fractie is blij dat het college niet vertegenwoordigd is bij de China dag en is van mening dat hiermee een duidelijk signaal wordt afgegeven.

Naar aanleiding van de brief van bewoners uit het Kromme IJsselgebied (van 14 juni 2022) die zowel aan het college als aan de raad(sleden) is gestuurd, hebben we de volgende schriftelijke vragen gesteld.

Door Don Ceder op 24 juni 2021 om 10:44

Staatssecretaris moet in schrijnende asielzaken weer kunnen afwijken

Asieladvocaten, hoogleraren en wetenschappers kwamen in april met een zorgelijke waarschuwing. Er is sprake van een groot, ongehoord onrecht in asielprocedures. De misstanden rond de beoordeling van asielzaken hebben, zo schrijven zij, parallellen met de toeslagenaffaire. Om dit te staven kwamen de advocaten met een zwartboek vol schrijnende voorbeelden. Ze schetsen het beeld van een IND die onbuigzaam vasthoudt aan regels en de menselijke maat volledig uit het oog verliest.

De verschrikkelijke gevolgen van de toeslagenaffaire hebben voor een nieuw bewustzijn gezorgd in politiek Den Haag. Hoe voorkomen we dat iemand wordt vermalen in bureaucratie? Dat regels belangrijker zijn dan mensen? Belangrijke vragen, waarbij het vooral belangrijk is dat ze van een concreet antwoord worden voorzien. Laten we bij het zoeken naar de menselijke maat het vreemdelingenrecht niet vergeten.

Een deel van dat antwoord is mijns inziens dat de discretionaire bevoegdheid van de bewindspersoon moet terugkeren. Voorheen kon de staatssecretaris in schrijnende gevallen besluiten dat iemand die was afgewezen in de asielprocedure tóch in Nederland kon blijven. Door het politieke compromis dat we rondom het Kinderpardon sloten, verviel deze bevoegdheid. De mogelijkheid om een uitzondering te maken bij strakke regels blijft echter broodnodig. Voorbeelden zijn er genoeg. Als evident is dat regels onrechtvaardig voor iemand uitpakken, moet er ruimte zijn voor barmhartigheid en om af te wijken, al bij de eerste procedure.

Toen de discretionaire bevoegdheid nog bestond, kon deze op kritiek rekenen. Het zou, aldus critici, niet passen bij onze rechtsstaat om na een rechterlijke procedure de toetsing nog eens over te doen via de politiek. Dat zou asielzoekers aanmoedigen om de media op te zoeken, terwijl mensen die dat niet lukt, worden benadeeld. De terugkeer van de discretionaire bevoegdheid is ook niet de enige oplossing. Het ontslaat ons niet van de plicht te kijken hoe asielprocedures rechtvaardiger kunnen.

In de afgelopen maanden hebben schrijnende asielzaken opnieuw een gezicht gekregen. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Davit en Nunë, twee kinderen uit Groningen, die uitgezet dreigen te worden omdat ze niet zouden voldoen aan het zogeheten ‘beschikbaarheidscriterium’ bij asielprocedures. Volgens de IND waren ze namelijk niet ‘in beeld’. Dit wekt verbazing, aangezien de kinderen bijvoorbeeld wél bekend waren bij de burgemeester en andere organisaties.

Dit voorbeeld roept de vraag op of het beschikbaarheidscriterium op deze manier niet te strikt wordt gehanteerd. Het lijkt duidelijk dat als asielzoekers bij andere instanties naast de IND in beeld waren, er gewoon aan is voldaan. Bovendien vraag ik me af of je überhaupt van jonge kinderen kan vragen ‘beschikbaar’ te zijn. Kan je hen daar verantwoordelijk voor houden? Dit voorbeeld laat zien dat het goed is om de uitvoering van het vreemdelingenrecht tegen het licht te houden.

Vandaag gaan we, naar aanleiding van het zwartboek van de asieladvocaten, daarom in de Tweede Kamer in gesprek over maatwerk en uitvoering van het vreemdelingenrecht. We spreken met onder andere hoogleraren, maatschappelijke organisaties en de IND. Samen met mijn collega’s en experts hoop ik zo te kijken hoe we tot asielprocedures komen die écht recht doen aan mensen. Dat betekent niet dat iedereen automatisch in Nederland zou moeten blijven.

Het gaat om rechtvaardig beleid met oog voor de meest schrijnende gevallen. Zo is het vreemdelingenrecht bedoeld. De terugkeer van de discretionaire bevoegdheid is daarbij geen silver bullet, maar een noodzakelijk ventiel als regels onverhoopt anders uitpakken dan bedoeld.

Dit opiniestuk verscheen eerder in Trouw.

Hij is opgestaan!

Allereerst een felicitatie aan de nieuwe collega’s die vandaag hun maidenspeech houden. En dat is dan tegelijkertijd ook het enige vrolijke wat ik hier te melden heb in het toch wel beladen debat. Ik geloof dat collega Van der Staaij het bij een interruptie zei: ‘ik sta hier aangeslagen.’ Zo voel ik me eigenlijk ook. Er is sprake van geschonden vertrouwen. Misschien wel van een vertrouwenscrisis.

Ik feliciteer de collega-Kamerleden met hun koninklijke onderscheiding en ik dank u dat ik hier het woord mag voeren namens de groep vertrekkende Kamerleden.

Allereerst, voorzitter, wil ik u bedanken want u heeft ongeveer – ik heb het even nagerekend – 3,5 uur ons allemaal een persoonlijke dankwoordje gegeven. Dat heeft u heel knap gedaan en ik dank u van harte daarvoor.