Op 9 juli 2020 hield de Papendrechtse gemeenteraad Algemene beschouwingen. Tijdens dit debat werd de zogenaamde 'Kadernota' besproken, waarin de kaders voor het (financiële) beleid van de gemeente uiteen wordt gezet. Hieronder kunt u de bijdrage van SGP-fractievoorzitter Arjan Kosten aan het debat bekijken en lezen. Hij begon zijn speech met een verwijzing naar een schilderij van de Dordtse kunstenaar Aelbert Cuyp (1620-1691).
Bekijk hieronder de speech van Arjan Kosten.
Een aantal van u is wellicht weleens in The National Gallery in Londen geweest. En anders moet u dat zeker eens doen. Daar hangt een prachtig doek van Aelbert Cuyp. Het biedt een blik op het Drierivierenpunt. Aan de rechterkant zie je de Grote kerk van Dordt. In het midden vaart een zeilboot. De wind blaast er fors tegenaan, zodat die boot helemaal scheef hangt. De achtergrond is gevuld met donkere, dreigende wolken. Het stormt. Het kan niet anders of dit moet een spannend moment zijn voor de bemanningsleden.
Dat is van alle tijden. Ik moest denken aan de Bijbels figuur Paulus die op reis naar Rome op de Middellandse Zee in een vliegende storm raakt. De zeelieden proberen van alles. Ze gooien zelfs de complete lading overboord. Uiteindelijk lijden ze dan schipbreuk. In die omstandigheden blijft er één man rustig: dat is Paulus. Hij put kracht, moed en rust uit het feit dat God erbij is en dat Hijzelf vrede geeft in je hart, ondanks de omstandigheden. Dat is nog zo.
Op het genoemde schilderij lijkt het niet zover gekomen te zijn dat er van alles overboord moet. Bovendien is het land op het Drierivierenpunt nooit ver weg. Toch is dit schilderij voor mij symbolisch. Afgelopen tijd was voor iedereen een moeilijke tijd. Storm, zou je kunnen zeggen. Code rood. Voor iedereen waren er vrijheidsbeperkingen. Voor velen waren er merkbare gevolgen door het Coronavirus. Voor sommigen was er ernstige ziekte of zelfs de dood. Ook in Papendrecht. Dat geeft de ernst van de situatie weer. Iedereen heeft er in meerdere of mindere mate mee te maken gehad. Iedereen heeft er zo z’n gedachten en gevoelens bij. Ik heb het ook wel als een periode van bezinning ervaren. Geluk blijkt niet maakbaar, voorspoed blijkt niet vanzelfsprekend, gezondheid blijkt niet zeker.
Het schilderij van Aelbert Cuyp is wat mij betreft ook symbolisch voor de situatie waarin we als gemeente beland zijn. Zwaar weer. Donkere wolken dreigen. En voor de gemeente lijkt het steeds alleen maar dreigender te worden. Je vraagt je af: wat is nu de juiste koers? Hoe maak ik de goede keuzes? Wat is wijs? Dit zijn vragen die we onszelf hier moeten stellen. In die context wil ik een aantal onderwerpen aan de orde stellen:
1. Bezuinigingen en 'ombuigingen'
Dit college had een koers bepaald om de financiële problemen die opdoemen te vermijden of tenminste te verzachten. Helaas is dit door het Coronagebeuren verstoord. Plan A kon dus niet doorgaan. We spreken dus vanavond over plan B. Met de keuze voor plan B doen we de Papendrechters recht, zodat burgers in een later stadium betrokken kunnen worden bij de zogenaamde ''ombuigingscatalogus'' die we dit najaar ontvangen. De visie van het college is om voor komend jaar te kijken waar er nog lucht in de begroting zit. De SGP-fractie kan zich in die visie vinden. Die lucht blijkt toch nogal wat. Al met al levert dat zo’n 2 miljoen euro op. In grote lijnen kunnen wij de voorgestelde varianten omarmen. We zijn blij dat het college inzicht heeft geboden in de onderliggende keuzes. Er zijn een paar keuzes die we op dit moment niet willen maken.
Het verlagen van de kosten voor doelmatigheidsonderzoek (art. 213a). Dit lijkt ons niet passend bij de aanbevelingen van de accountant. Bovendien zou het wel eens kunnen zijn dat je dit bedrag terugverdient.
Hondenpoep moet je wel blijven verwijderen. Dit is ergernis nr.1. De SGP steunt het voorstel om te stoppen met het opruimen van hondenpoep in het centrum daarom niet.
De pagina met gemeentenieuws in de lokale media moet je niet willen stoppen. Er zijn genoeg mensen die nog minder digitaal zijn. En het is ook nog eens een duwtje in de rug van de lokale pers.
Wat betreft het vervolgtraject wat betreft de ombuigingen hebben we nog een aantal vragen. Wat verwachten we nu concreet van het gesprek met de samenleving? En het college gaf aan dat er geen heilige huisjes zijn. Prima! Maar welke leidraad heeft het college om zelf tot keuzes te komen? Nu waren dat drie varianten, met als gedachte ‘de lucht eruit’. Wat kunnen we straks verwachten? En hebben we nog wel de keuze om een visie te hebben?
2. Scholen voortgezet onderwijs
Het college heeft ook een koers uitgezet voor de huisvesting van de scholen voor het voortgezet onderwijs. We hebben in de raad een routekaart vastgesteld. Helaas is daar door Corona nu wel vertraging in gekomen. Dat hebben we trouwens, als raad, zelf gedaan. Het lijkt de SGP-fractie een goede zaak dat het college dit najaar verder gaat met de routekaart.
We zijn blij dat het college inzicht gegeven heeft in de financierbaarheid van de huisvesting van de VO-scholen. Het ziet er uitdagend uit. Om een definitieve keuze te kunnen maken moeten we een volgende stap zetten op de routekaart, zodat je door de keuze van een voorkeurslocatie ook kunt gaan rekenen aan mogelijke grondopbrengsten, enz. Kortom, college, na het reces weer alle zeilen bijzetten!
Is het niet wijs om in de begroting en meerjarenraming vanaf 2021 alvast geld apart te gaan zetten voor de huisvesting van de scholen? Want linksom of rechtsom kost dit dossier ons in de toekomst geld.
3. Sociaal domein
Het sociaal domein blijft een enorme donkere wolk. Die lijkt ook per jaar wel te groeien. We willen daar onze zorgen nogmaals over uitspreken. Het is deze week in de Drechtraad al aan de orde geweest. Dat heeft me nog niet gerustgesteld. We blijven een beetje naar elkaar kijken. Echte keuzes maken we niet. Natuurlijk begrijpen we de zorgen van mensen en als het echt nodig is, moeten we er zijn als overheid. Tegelijkertijd wordt het wel lastiger als we zelf ook moeten gaan schrapen….We weten dat het college doet wat het kan. Dat geldt richting de SDD, maar ook Jeugdzorg. Nu de oproep: geef niet op! Blijf zo scherp als mogelijk aan de wind zeilen!
De SGP-fractie is blij met het structureel maken van de steun aan de Voedselbank en Schuldhulpmaatje. Daarmee kunnen we lokaal zeker iets betekenen voor de kwetsbaren. Verder zien we met belangstelling uit naar het lokale sociale beleidsplan. Zoals u weet heeft met name de preventie van scheidingen onze aandacht. Laten we gezinnen waar het moeilijk is, steun bieden! We gunnen iedereen de wind in de zeilen.
4. Kansen
Donkere wolken zijn dreigend, maar achter die wolken schijnt de zon. Spannende en moeilijke situaties brengen ook kansen. Om te beginnen kunnen we de zondagsopenstelling weer aanpassen. Terug naar het ‘oude’. De aanleiding voor de verruiming van de zondagsopenstelling is voorbij. Gelukkig is er geen sprake meer van hamsteren en is extra spreiding niet meer nodig. Overbodig dus. Wanneer gaan we weer terug naar de oude zondagsopenstelling?
De tweede kans gaat over de doorrekening van de kosten van de begraafplaats. In de jaarrekening 2019 stond het volgende ‘evenals in voorgaande jaren zijn de kosten voor het onderhoud lager uitgevallen. Wanneer komt de tariefdifferentiatie nu echt? En is het college bereid naar de tarieven te kijken, zodat de tarieven echt kostendekkend zijn? De gemeente vraagt nu nog wat teveel, blijkt uit de jaarrekening. En dat blijkbaar al een paar jaar op rij!
Een derde kans betreft de subsidies. Werden genoemd in de ombuigingsmaatregelen. Maar moeten we niet fundamenteler een discussie gaan voeren wat subsidie is en waarvoor we het in willen zetten? En ook wat je er als gemeenschap voor terug mag verwachten. Is het college bereid daarover het gesprek aan te gaan, zodat we aan de ene kant subsidies kunnen uitdelen, maar er aan de andere kant ook maatschappelijke effecten van ervaren? Ik denk dan aan een soort samenlevingsagenda waar subsidieontvangers een bijdrage aanleveren. Volgens ons past dat wel in de lijn van participatie. Graag een reactie.
De vierde kans gaat over duurzaamheid. De duurzaamheidsopgave, die is enorm. De ambities zijn groot. De Coronacrisis biedt wat ons betreft ook wel de kans om even een pas op de plaats te maken. Laten we ons afvragen: doen we de goede dingen? Komt de rekening op de goede plaats te liggen? Voor ons is het onbestaanbaar dat de rekening bij de inwoner komt te liggen. Of er nu ambities zijn of niet. Verder vinden we het toch ook wel een beetje wrang dat de groei van de algemene uitkering vooral ten goede moet komen aan het klimaatbeleid en de energietransitie. Wij zouden daar graag meer beleidsvrijheid hebben. Kan dit echt niet anders?
Tot slot
Donkere wolken en onstuimige golven komen op ons af. Dat vraagt een goede en voorzichtige koers. Dat moeten we samen doen. Ik wens iedereen daarbij veel wijsheid, Gods zegen en een behouden vaart.
