Poliflw

Politiek Groningen is momenteel in de ban van afval. Woensdag zal er over een nieuw systeem worden gestemd en de emoties lopen hoog op. Mensen worden bang gemaakt voor positieve veranderingen. Daarom hebben we elf fabeltjes en bijhorende feitjes op een rij gezet.

1. Afval is een probleem van onze samenleving. Dat moeten we samen oplossen. 

Ja, natuurlijk is afval een probleem dat bij onze verspillende samenleving hoort. Natuurlijk moeten verpakkingsindustrie, supermarkten, producenten hun gedrag veranderen. Zij moeten het gewone consumenten gemakkelijker maken om minder afval te produceren. Om beter te scheiden. Meer te hergebruiken. Maar uiteindelijk zijn consumenten ook gebruikers van al die spullen. Hoe goed supermarkten en producenten ook hun best doen – kan best een tandje bij!! –, als wij blijven weggooien wat herbruikbaar is dan verandert er niks.  

2. Afval wordt veroorzaakt door de verpakkingsindustrie, laten zij dat maar oplossen. Zij zijn de werkelijke vervuiler. 

Ja, het kan anders en beter in de industrie. Zie ook de vorige vraag. Maar het probleem zit dieper: we zijn met zoveel mensen op een kluitje, met zoveel (consumptie-)wensen, in een wereld met productieketens en handelsstromen die alle continenten verbinden, met producten die zo goedkoop mogelijk gemaakt moeten worden, met winkels die – wie vindt dat niet fijn – letterlijk álles verkopen wat je maar kan verzinnen. Dat is een ingewikkeld netwerk, dat je niet zomaar even verandert. Nou kunnen we wachten tot de ideale wereld ontstaat waarin geen uitbuiting van mensen en milieu meer bestaat en het de consument gemakkelijk wordt gemaakt om alleen nog maar duurzame keuzen te maken. Maar dat gaat erg lang duren en al die tijd blijven we afval produceren? Als we nú wat willen doen, dan móeten we zélf ons afval beter scheiden. Daarnaast bestaat niet alle afval uit verpakkingsmateriaal. Zo wordt bijvoorbeeld slechts 50% van onze textiel aan de bron gescheiden.  

3. Vooraf scheiden is niet nodig, nascheiding is goed genoeg, zo niet beter. De technologie wordt steeds beter. 

Ja, de technologie wordt steeds beter. Maar dan gaat het vooral om het scheiden van verpakkingen: plastic, drankkartons, blik apart houden en scheiden van zaken als voedselresten, groente-afval, weggooide frituurolieresten, etcetera. En misschien in de toekomst ook luiers.  Daar houdt het op. Textiel, papier en glas kan niet uit het afval gescheiden worden. Technologen verwachten niet dat dat snel verbetert.  

4. Diftar leidt tot vervuiling van recyclebaar materiaal. 

Het is niet helemaal duidelijk wat tegenstanders van Diftar hier beweren. Zie ook het vorige punt: beter scheiden leidt juist tot beter hergebruik en minder vervuild materiaal. Wel kan Diftar een uitnodiging zijn om je restafval niet in de grijze container te gooien, maar bij het groenafval. Want het tarief voor groenafval is iets lager. De ervaringen van gemeenten waar groenafval tegen lagere tarief of soms zelfs gratis wordt opgehaald – compost en/of groen gas dat je ervan maakt dekt de kosten – is anders: de meeste mensen blijken te deugen en doen dat niet. 

5. Diftar is niet solidair. Afval is niet hetzelfde als gas, water en licht, het is een gemeenschappelijk probleem. 

Juist omdat je wel degelijk invloed hebt op hoeveel afval je weggooit is diftar wél solidair en eerlijk. Maar principiëler: nu betaalt iemand met een laag inkomen in een klein appartement zonder tuin evenveel voor zijn afvalstoffenheffing als iemand in een groot huis, met een grote tuin en een hoog inkomen, en dús meer tuinafval en meer consumptie met afval. Evenveel voor twee totaal verschillende situaties. Een flatbewoner uit Vinkhuizen betaalt evenveel als een villabewoner uit Haren. Is dat solidair?  

6. Diftar is niet solidair. Zwakkere inwoners moet je beschermen. 

Dit gaat over ouderen, die niet met zware zakken kunnen zeulen, mensen met een handicap. Mensen die door ziekte veel afval hebben. Voor al die mensen neemt de gemeente maatregelen zoals containers waar alleen kleine zakken inpassen, tegen een lager tarief. Deels gratis ‘tikken’ op je pasje.  

7. Diftar is niet solidair. Niet iedereen kan zoveel scheiden. 

Dit gaat over kleinbehuisden. Mensen in flats. Studenten en appartementbewoners in de binnenstad. Het is een vreemd argument. De vraag is niet om meer afvalbakken in je keuken te zetten. De vraag is om textiel, schoenen, papier en glas beter apart te houden. Dat scheelt al heel veel. Textiel en schoenen lag toch al ergens in een kledingkast. Voor papier had je toch al ergens een stapeltje. Leeg glaswerk kun je meenemen met je dagelijkse boodschappen. 

8. Diftar is moeilijk, het vraagt veel van mensen. 

We vragen een gedragsverandering. Mensen houden daar in het algemeen niet van. Dan moet je opletten, moet je alert zijn, mag het niet meer op de automatische piloot. Juist daarom helpt diftar, een financiële beloning is vaak net het laatste zetje dat mensen nodig hebben om oude gewoonten los te laten. Iedereen weet dat scheiden een goed idee is, bleek uit een enquête van de gemeente. Iedereen wil het ook graag doen. Maar tussen droom en daad…. En veel gevraagd? Kom, hoeveel tijd ben jij per dag met je afval scheiden bezig?  

9. Diftar leidt tot vervuiling, mensen gaan hun afval dumpen. 

Dit klopt….voor een tijdje. Alle gemeenten die diftar hebben ingevoerd – de helft doet het – hadden te maken met een toename van dumpingen van vuilniszakken in plantsoenen en vooral zogenaamde ‘bijplaatsingen’: je zet je afval naast de ondergrondse container in plaats van erin. Haren heeft al 20 jaar diftar. Zwerfvuil is daar geen groter probleem dan elders. Bijplaatsingen zijn schaars, meestal omdat de container vol is. Door snel reageren, snel opruimen, strakkere controle, dumpers opsporen en beboeten – het mag niet – en de omgeving schoonhouden is dat probleem binnen een jaar onder controle. Dat blijkt tot nu toe in elke gemeentedie diftar ingevoerd heeft. Het gaat tenslotte ook een keer vervelen om twee keer met je vuilniszak op de fiets te stappen en deze ergens ongezien achter te laten.

10. Met extra voorzieningen haal je mensen wel over de streep. 

Sinds 2017 zijn extra voorzieningen geplaatst zoals zo’n 200 extra containers op strategische plekken. Dit ging gepaard met de voorlichtingscampagne ‘Haal meer uit je afval’. Het leverde 2% meer scheiding op. Nog een keer investeren in extra voorzieningen is nuttig en nodig. Hoe gemakkelijker we het kunnen maken om te scheiden, hoe lager de drempel. Dus komen er in het nieuwe plan meer dan 100 ondergrondse containers bij en worden rolcontainers ondergrondse containers. Maar dit zal niet genoeg opleveren om de doelstelling te halen, leert ook onderzoek en ervaring bij andere gemeenten, hooguit nog eens 2%. Terwijl we moeten mikken op zeker 15% en over enkele jaren nog meer.

11. Diftar kost miljoenen 

Dit is gewoon onwaar. De investering in extra voorzieningen om het gemakkelijker te maken je afval netjes en gescheiden weg te brengen wil iedereen wel. Zie de vorige vraag. De extra kosten voor Diftar zijn zeer beperkt. Dat gaat om wat aanpassingen van vrachtwagens en opzetten van een andere administratie. Een investering die al in 2 jaar is terugverdiend. Dat komt omdat Diftar al snel leidt tot vermindering van de hoeveelheid restafval, wat een grote besparing betekent in de kosten van verwerking, verbranding en belasting door het Rijk. 

Na deze zomervakantie staat een belangrijk thema op de agenda van de raad, namelijk het afvalbeleid. Een buitengewoon boeiend onderwerp omdat het heel veel thema’s raakt: milieu, betaalbaarheid, solidariteit en energie. Daarnaast is het ook een thema waar iedere inwoner van Groningen mee te maken heeft.

In januari heeft de raad het college de opdracht gegeven om twee varianten uit te werken, een variant waarbij extra voorzieningen gerealiseerd worden om het zo eenvoudiger te maken om je afval te scheiden en een variant waarbij ook die extra voorzieningen worden gerealiseerd maar daar bovenop niet ieder gelijk huishouden hetzelfde tarief betaalt maar dat dit gedifferentieerd wordt naar hoeveelheid afval dat je aanbiedt, het zogenaamde Diftar systeem. Uiteraard spreken wij over dit onderwerp veel met inwoners en merkten we dat het veel onduidelijkheid oproept. Aan de hand van acht veel gestelde vragen ga ik in op de standpunten van GroenLinks. 

 Waarom moet er een nieuw afvalbeleid komen? 

Daar zijn diverse redenen voor. Het technische antwoord is dat na de herindeling de gemeente verplicht is om de tarieven overal te harmoniseren. Haren kent een systeem waarbij per kilo afval wordt betaald, Ten Boer en Groningen een systeem waar iedereen hetzelfde betaalt. Vasthouden aan verschillende systemen mag niet. Voor GroenLinks is echter ook het milieu een belangrijke, inhoudelijke reden om het oude systeem goed tegen het licht te houden. Op dit moment gaat zo’n 150 kilo afval per persoon per jaar naar de verbrandingsoven. Tegelijkertijd zien we dat in een rap tempo onze natuurlijke grondstoffen uitgeput raken. En dat terwijl afval prima te hergebruiken is. Onze economie moet circulair worden. Al het afval moet terugkeren in de keten. Afval is grondstof. Om die reden heeft het rijk de doelstelling vastgelegd in het programma VANG (Van Afval Naar Grondstof).  Alle gemeenten moeten dit jaar 75% hergebruiken en maximaal 100kg restafval per persoon hebben. Een enorme kluif. Op dit moment is het percentage hergebruik in de voormalige gemeente Ten Boer 68%, Groningen 58% en Haren 70%. Uiteindelijk wil de gemeente Groningen in 2030 afvalvrij zijn. De afgelopen drie jaren heeft de toenmalige gemeente Groningen ingezet op het uitbreiden van de mogelijkheden om het afval weg te brengen en op een voorlichtingscampagne. Die inspanningen hebben geleid tot een toename van de scheiding van 58 naar 59%. De gemeente Haren kent een systeem waarbij inwoners beloond worden voor het scheiden. Daar zien we een scheidingspercentage van 70%. En dat is een trend die we door heel Nederland zien. Er is geen systeem denkbaar waarbij we de beoogde doelstellingen halen zonder dat hier een financiële prikkel aan gekoppeld is. Daarom is GroenLinks voor een systeem van Diftar. 

Ga ik nou straks meer of minder betalen voor mijn afvalstoffenheffing?

De buffers bij de gemeente zijn in de loop der jaren opgeraakt. Dat moet aangevuld worden wat consequenties heeft voor de hoogte van de afvalstoffenheffing. Los van welk systeem ingevoerd gaat worden neemt de afvalstoffenheffing het komende jaar toe. Op dit moment wordt jaarlijks vijf miljoen euro aan Gronings huisvuil verbrand dat prima te recyclen was. Je moet dan denken aan textiel, glas, sommige metalen. Dat is sneu geld en dat zou terug moeten gaan naar de Groningers. Dat een financiële prikkel helpt zie je aan de voormalige gemeente Haren. Daar betaalden de inwoners zo’n honderd euro per jaar minder per huishouden aan afvalstoffenheffing dan in de voormalige gemeente Groningen. Geen wonder dat een groot deel van de Harenaren heel graag Diftar wil houden. En niet voor niks hebben ten tijde van de herindeling de gemeente in een bestuursakkoord vastgelegd dat Haren hun geliefde Diftar houdt.  

Waarom kunnen we in de voormalige gemeenten Ten Boer en Groningen niet het plastic apart inzamelen? 

Die vraag kan ik me goed voorstellen. Je ziet immers in andere kleine gemeenten dat het plasticafval apart ingezameld wordt. Toch kunnen we dat in Groningen beter niet doen. Dat klinkt paradoxaal omdat we geleerd hebben dat goed scheiden aan de bron het beste is. Groningen is echter gezegend met een bijzonder efficiënte nascheidingsinstallatie. Deze fabriek haalt meer plastic uit het restafval dan inwoners aan de bron scheiden. Uit milieuefficiency is het dus raadzamer het plastic niet apart in te zamelen.  

Wat kan ik er nou aan doen hoeveel afval ik produceer? Het is de schuld van de verpakkingsindustrie dat ik zoveel plastic en andere troep krijg. 

Helemaal mee eens. 44% van het plastic dat ooit is geproduceerd is na 2000 gemaakt. Dat is een trend die absoluut moet stoppen. Helaas hebben we daar als gemeente weinig invloed op. Maar wat we kunnen, doen we. Zo is de gemeente Groningen lid van de statiegeldalliantie die streeft naar invoering van statiegeld op kleine plastic flesjes en blik. Dit naar aanleiding van een motie, waar ook GroenLinks initiatiefnemer van was. Het Rijk heeft afspraken gemaakt met de verpakkingsindustrie maar die gaan wat GroenLinks betreft niet ver genoeg. Onze collega’s in Den Haag zetten zich in om de groene ambities te vergroten. 

Toch niet iedereen heeft dezelfde mogelijkheden om te scheiden?  

Dat klopt ook. Mensen in de buitenwijken en in de dorpen hebben vaak drie kliko’s in de tuin staan terwijl mensen in de binnenstad hun afval naar ondergrondse containers brengen. Als je moeilijk ter been bent of medische problemen hebt dan lijk je met Diftar het kind van de rekening te zijn. Belangrijk voor GroenLinks is een maatwerkaanpak. In het voorstel dat binnenkort besproken wordt is voor heel veel doelgroepen hiernaar gezocht. Oudere mensen betalen een lager tarief voor kleinere zakjes, mensen met een medische indicatie kunnen vaker gratis hun afval aanbieden. Helemaal in lijn met de GroenLinkswensen dus. Mensen in de buitenwijken hebben meer mogelijkheid tot scheiden maar produceren ook meer afval omdat ze vaak een tuin hebben. Wat GroenLinks betreft moet het uitgangspunt bij een evt. invoering van Diftar wel zijn dat iedereen die wil scheiden ook de mogelijkheid moet krijgen om te scheiden. Dat betekent dus actief met de wijk in gesprek om te kijken hoe zoveel mogelijk het gft en het restafval aangeboden kan worden. 

En wat doen we met het grofvuil? 

Grofvuil is vaak niet eens afval maar materiaal dat prima terug kan keren in kringloopwinkels. Wat overblijft moet nu gebracht worden naar afvalbrengstations. Gratis ophalen zoals we dat eerder kenden lijkt heel aantrekkelijk maar het heeft een belangrijk nadeel: alles gaat in dezelfde vrachtwagen en er wordt niks gescheiden. Dat past niet in een circulaire economie. Om toch meer te faciliteren ziet GroenLinks meer in uitbreiding van het aantal milieustraten. De gemeente brengt dan in jouw straat of wijk een aantal containers waar je gratis je grofvuil, gescheiden, kunt brengen. Hoger scheidingspercentage en minder gesleep naar het afvalbrengstation. Herinvoering van het gratis ophalen van grofvuil zou ook een extra 750 duizend euro per jaar kosten. Dat geld kunnen we beter gebruiken om het scheiden zo goed mogelijk te faciliteren.    

Leidt de invoering van Diftar niet tot heel veel zwerfvuil en dumpingen?

Het lijkt aanlokkelijk. Dump je vuilniszak in de struiken en je betaalt een lagere rekening. In de invoeringsperiode van Diftar in andere gemeenten zie je soms dit soort milieudelicten.  GroenLinks is daarom blij met de extra middelen die het college inzet om de handhaving uit te breiden. De ervaring in andere steden is ook dat deze dumpingen na verloop van tijd verdwijnen. 

Heeft het nieuwe afvalbeleid invloed op de kwijtscheldingsregeling?

Ja dat heeft 'ie zeker. En daar zijn we trots op. GroenLinks heeft namelijk bij de behandeling van de begroting een motie ingediend waarbij we het college opdracht geven om mensen die in aanmerking komen voor kwijtschelding in plaats van na vijf jaar al na drie jaar een algehele kwijtschelding te geven. Een langgekoesterde wens van GroenLinks. Zo blijkt het afvalbeleid ook nog eens een effectief middel voor armoedebestrijding.  

Kortom: 

De gemeente Groningen moet stappen maken richting een circulaire economie. Afval is geen probleem maar een grondstof. We moeten de landelijke en gemeentelijke doelstellingen serieus nemen en hier een eerlijke financiering aan koppelen. ‘De vervuiler betaalt’ maar liever nog spreken we over ‘De goede scheider wordt beloond'. Diftar is een eerlijker systeem. We betalen ook niet allemaal hetzelfde voor onze gas-, elektriciteits-, telefoon- en waterrekening. 

Vandaag presenteerde het college twee voorstellen voor het afvalbeleid in de komende jaren. Welke keuze er ook gemaakt wordt, we komen dichterbij een afvalloos Groningen. 

Per 1 januari moeten Ten Boer, Haren en de oude gemeente Groningen hun afvalbeleid harmoniseren. Haren kent een systeem waarbij per kilo afval wordt betaald, Ten Boer en Groningen een systeem waar iedereen hetzelfde betaalt. In het voorstel worden nu beide systemen aan de raad voorgelegd. Hier wordt in september een besluit over genomen. 

Los van welk systeem ingevoerd gaat worden zijn de kosten voor het verwerken van afval toegenomen. De buffers bij de gemeente zijn op, dus moet er aangevuld worden wat consequenties heeft voor de hoogte van de afvalstoffenheffing. 

Diftar

GroenLinks is een voorstander van een systeem met een zo hoog mogelijk scheidingspercentage en een zo groot mogelijk hergebruik. Ervaringen in Nederland leren dat enkel een systeem met een financiële prikkel hierbij werkt. Mensen die goed scheiden krijgen dan een lagere afvalstoffenheffing dan mensen die dat niet doen. Het Rijk streeft naar 100% hergebruik in 2025. Daar zitten we nu nog ver van af. Op dit moment wordt 59% gescheiden.  

De inwoners van de voormalige gemeente Haren zijn op dit moment vooral het kind van de rekening. Zij gaan wel een hogere afvalstoffenheffing betalen vanwege de autonome ontwikkeling. Door invoering van Diftar behouden zij de mogelijkheid om toch nog invloed uit te oefenen op de hoogte van de afvalstoffenheffing.

GroenLinks is ook tevreden met de uitwerking van het systeem van Diftar voor doelgroepen die minder makkelijk kunnen scheiden of buiten hun schuld om meer afval produceren zoals ouderen en mensen met een handicap. Juist een systeem als Diftar biedt de mogelijkheid om in de tarieven te differentieren.  

Er is een toenemende vraag naar schaarse grondstoffen. Op dit moment wordt jaarlijks 5 miljoen betaalt voor het verbranden van prima herbruikbaar materiaal als textiel, glas en papier. Dit geld moet terug naar de inwoners en afval moet weer een grondstof worden.  

Donderdag 6 februari heeft GroenLinks wethouder Glimina Chakor de eerste containertuin van Groningen onthuld bij de Goudflat in Vinkhuizen. Een containertuin of zogeheten Citygard, is een kleine tuin rondom een ondergrondse container. Het groen moet voorkomen dat mensen afval naast de ondergrondse containers plaatsen. De containertuin bij de Goudflat is één van de vier containertuinen die onderdeel uitmaken van een proef in Vinkhuizen. De Citygards zijn geplaatst door de gemeente Groningen en betrokken bewoners zorgen voor het onderhoud van de tuintjes.

Chakor: “Zwerfafval en bijplaatsingen, waarbij afval naast een container wordt gezet in plaats van dat het er ingegooid wordt, is een groot probleem in Groningen. Het is mooi dat we in samenwerking met onze inwoners dit probleem kunnen aanpakken. Dat dit gebeurt met extra groen in de wijk is fantastisch.” De containertuintjes in Vinkhuizen zijn gemaakt van gerecycled plastic en gevuld met winterharde planten zodat het er het jaar door mooi uitziet.

Samenwerking met bewoners

Er is gekozen voor een proef op vier locaties in Vinkhuizen. De ondergrondse containers bij de Goudflat, Metaalflat, de Aquamarijnstraat en Siersteenlaan zijn gekozen samen met Wijkoverleg Vinkhuizen (WOV). De locaties hebben momenteel veel bijplaatsingen waar omwonende last van hebben. Katja Buiks van WOV: “De containertuintjes zijn een vrolijke en vriendelijke manier om in samenwerking met bewoners bijplaatsingen naast de ondergrondse container tegen te gaan.” Doordat omwonenden zelf de tuintjes onderhouden wordt de connectie met de buurt versterkt. Daarbij geven deze lokale helden het goede voorbeeld aan de rest van de buurt als het gaat om de wijk schoon houden. De proef in Vinkhuizen duurt een jaar en wordt vervolgens geëvalueerd. Daarbij wordt gekeken naar wat de impact is op de bijplaatsingen maar ook op de bewonersparticipatie in de wijk. Na de evaluatie wordt gekeken of de proef uitgebreid kan worden naar andere locaties.

Afval produceren we allemaal en we scheiden dat afval zo goed mogelijk. Toch gaat het niet goed met hoe we in Nederland omgaan met het gebruik van grondstoffen voor onze spullen. Ondanks alle inspanningen die we tot nu toe gepleegd hebben moet er nog een flinke stap bij. Als we in hetzelfde tempo blijven consumeren en afval produceren hebben we in 2050 drie aardes nodig om in onze behoefte te kunnen voorzien.

De voormalige gemeenten Haren, ten Boer en Groningen kenden ieder hun eigen afvalbeleid. Haren kende Diftar, ten Boer en Groningen eenzelfde afvalstoffenheffing (AHS) voor iedereen, gedifferentieerd naar grootte van huishoudens. In de huidige gemeente moet 1 systeem komen per 1 januari 2021. Dat betekent dat er hoe dan ook een besluit genomen moet worden over het afvalbeleid en hoe we dat gezamenlijk gaan betalen.

Nederland is een land dat goed is in afval scheiden. Oud papier wordt al sinds jaar en dag door verenigingen opgehaald en ook de weg naar de glasbak weten we goed te vinden. Alle inspanningen ten spijt neemt het aantal kilo’s per huishouden per jaar toe en het scheidingspercentage stijgt niet. Reden voor het rijk alle zeilen bij te zetten en te streven naar 100 kilo restafval per inwoner per jaar (in de gemeente Groningen nu 150) en een scheidingspercentage van 75% (nu 60%). Op dit moment wordt jaarlijks voor 5 miljoen euro aan prima herbruikbaar materiaal duur verbrand in de vuilverbranding van Wijster. Doodzonde natuurlijk. Dat bedrag moet terug naar de mensen die netjes scheiden.

Wat vindt GroenLinks?

GroenLinks is van mening dat er niet langer een aanslag gepleegd kan worden op natuurlijke bronnen. Het scheidingspercentage zal daarom omhoog moeten en het aantal kilo’s naar beneden. Ervaringen in Nederland maar ook in grote steden in het buitenland (Parma, Milaan) laten zien dat alleen een scheidingssysteem waarbij inwoners een financiële prikkel krijgen om te scheiden leidt tot betere prestaties. Dat is ook logisch want goed gedrag wordt immers beloond. Dat werkt altijd beter dan slecht gedrag straffen. Uitgangspunt moet dan wel zijn dat iedereen die wil scheiden ook de mogelijkheid moet krijgen om te scheiden. Het systeem kan daarom ook niet klakkeloos worden ingevoerd. De overgangsperiode moet gebruikt worden om alles op orde te krijgen. Voor GroenLinks zijn daarom de volgende zaken belangrijk om te regelen:

Het is verleidelijk om je vuilniszak in de sloot te gooien. Dat is strafbaar en daarom zetten wij in op de uitbreiding van het aantal handhavers om zwerfafval en bijplaatsingen op te sporen en de daders te bekeuren. In andere steden bleek die inspanning voldoende om na een korte periode de hoeveelheid zwerfafval omlaag te brengen. Mensen die om wat voor reden moeilijk kunnen scheiden moeten tegemoetgekomen worden. Te denken valt aan ouderen die geen zware zakken kunnen tillen, bewoners van hoogbouw met een klein keukentje of studenten waar de AHS verrekend is in hun huurprijs. Maatwerk voor deze doelgroepen, bijvoorbeeld door het uitbreiden van het aanbod om gft afval in te zamelen of in de tariefstelling, is noodzakelijk. Er moeten meer voorzieningen komen om grofvuil op te halen. Gratis ophalen klinkt mooi maar het nadeel daarvan is dat het allemaal in dezelfde bak komt en niks gescheiden wordt. Meer zien wij in het fors uitbreiden van het aantal milieustraten. Stadsbeheer brengt dan een aantal containers in uw wijk waar het grofvuil gescheiden in gestopt kan worden. Na enige tijd haalt de gemeente die containers dan op. In de supermarkt zijn we afhankelijk van de grillen van de verpakkingsindustrie. De gemeente moet er landelijk op aandringen dat de hoeveelheid verpakkingsmateriaal drastisch omlaag gaat en bijvoorbeeld statiegeld op blik wordt ingevoerd.

In mei van dit jaar wordt opnieuw gepraat over ons afvalbeleid. Dan hebben we ook antwoord gekregen op onze vragen. Voor die tijd gaan we graag in gesprek met u. Dat doen wij op 9 april. Houdt u de agenda in de gaten voor nadere informatie.

De SP wil dat de gemeente Groningen een referendum organiseert over het afvalbeleid. In mei beslist de gemeenteraad over het nieuwe afvalbeleid van de gemeente Groningen. Daarbij zijn er twee mogelijke opties; betalen volgens een vast tarief of betalen per zak of kilo. 

Een meerderheid van de gemeenteraad lijkt voor een systeem waarbij inwoners per zak betalen, het zogenaamde 'Diftar'. Onderzoeken onder inwoners van de gemeente Groningen laten juist zien dat daar het minste steun voor is. Daarom stelt de SP voor om inwoners middels een referendum hun mening hierover te geven.

SP-raadslid Daan Brandenbarg:

De SP is tegenstander van een systeem waarbij per zak betaald moet worden. GroenLinks, Partij voor de Dieren, D66 en de VVD zijn voorstanders van Diftar.

Brandenbarg: “Afval is een collectief probleem, waarop individuen maar beperkte invloed hebben. Maar met DIFTAR mogen de inwoners het oplossen. Het zorgt ervoor dat een maatschappelijke probleem als afval wordt gereduceerd tot economische afweging van individuen. Wij zien liever dat de gemeente de strijd aangaat met de verpakkingsindustrie en veel meer inzet op nascheiding van afval.”

Vind jij ook dat je je moet kunnen uitspreken over het afvalbeleid? Laat dan hier je contactgegevens achter.

Steun ons en we gaan samen aan de slag om uw buurt te verbeteren.

form.antibot { display: none !important; }

De gemeente Groningen wil afval optimaal scheiden, inzamelen en recyclen. Alle inwoners van de gemeente kunnen hierover meedenken door het invullen van een enquête. Deze enquête loopt tot 8 september en GroenLinks wethouder Glimina Chakor hoopt op een hoge respons. 

Aanleiding voor de enquête is de samenvoeging, op 1 januari van dit jaar, van de gemeenten Groningen, Haren en Ten Boer. De wijze waarop het afval wordt ingezameld en de afvalstoffenheffing wordt bepaald, verschilt nu nog. Zo kennen de voormalige gemeenten Ten Boer en Groningen vaste afvaltarieven, maar wordt in de voormalige gemeente Haren afgerekend op gewicht. De bedoeling is dat er voor de huidige gemeente Groningen een nieuw, eenduidig beleid komt. In de enquête wordt onder meer gevraagd hoe de inwoners denken over afvalinzameling, over de mogelijkheden en voorzieningen om afval te scheiden en over de manier waarop de afvalstoffenheffing nu is geregeld.

"Iedereen heeft te maken met afvalinzameling. We vinden het waardevol om de mening van de mensen te kennen en hier rekening mee te houden, voor we aanpassingen van het afvalbeleid overwegen." - Glimina Chakor