Poliflw

Chemours moet voorlopig stoppen met het transporteren van PFAS-afvalwater naar de VS en het op eigen terrein opslaan, nu de fabriek in North Carolina waar het heen zou gaan is stilgelegd. Een groot deel van Provinciale Staten van Zuid-Holland heeft zorgen over de opslag hier en stelde schriftelijke vragen aan het Provinciebestuur. SP-fractievoorzitter Lies van Aelst was één van de opstellers ervan.

Van Aelst: “ We willen onder meer weten wat de risico’s zijn nu Chemours afvalwater met daarin een herbruikbare PFAS-stof voorlopig niet naar de Verenigde Staten mag transporteren, maar op het eigen terrein moet opslaan. We zijn ook benieuwd naar hoeveel afval Chemours volgens de vergunning in Dordrecht mag bewaren.”

De Provincie is het bevoegd gezag voor de milieuvergunning van ongeveer 350 industriële bedrijven. In de vergunningen van deze bedrijven nemen GS voorschriften op ‘ten aanzien van afvalpreventie en het zo hoogwaardig mogelijk benutten van reststromen om de hoeveelheid bedrijfsafval te verminderen.’

Van Aelst hierover: “Wij willen dat die hoogrisicobedrijven de best beschikbare technieken gebruiken op hun productieprocessen, maar ook op transport en verwerking van hun afval. De Provincie moet dat regelen via die vergunningen. En als dat nog niet mag of kan, dan moet dat zo snel mogelijk veranderen. We zijn blij met de brede steun voor de vragen en zeer benieuwd naar de reactie van de Gedeputeerde.”

De beantwoording van de vragen vindt binnen enkele weken plaats. 

NRC: 'Rotterdam telt meer dan 1.300 ‘containeradoptanten’ in de strijd tegen afval op straat. Als er afvalzakken of dozen naast de container staan sturen ze via een app een foto naar de gemeente.'

NRC: 'Tom Breedveld (68) heeft twee inspectieroutes. Route A gaat langs vijftien afvalcontainers én een kledingcontainer van het Leger des Heils. Route B, de lange route, voert langs minstens 25 containers, de kledingcontainer én diverse glas- en kartoncontainers. Hij wisselt de routes af, afhankelijk van tijd, zin en weer. Hij rolt er langs, zijn labrador Zeedy in zijn kielzog. Elke container inspecteert Tom Breedveld nauwgezet op naast geplaatst afval of een vastzittende vuilniszak in de klep. Dat doet hij niet zomaar. Breedveld is in functie. Hij is containeradoptant.'

NRC: 'Rotterdam telt meer dan 1.300 ‘containeradoptanten’ in de strijd tegen afval op straat. Als er afvalzakken of dozen naast de container staan sturen ze via een app een foto naar de gemeente.'

NRC: 'Tom Breedveld (68) heeft twee inspectieroutes. Route A gaat langs vijftien afvalcontainers én een kledingcontainer van het Leger des Heils. Route B, de lange route, voert langs minstens 25 containers, de kledingcontainer én diverse glas- en kartoncontainers. Hij wisselt de routes af, afhankelijk van tijd, zin en weer. Hij rolt er langs, zijn labrador Zeedy in zijn kielzog. Elke container inspecteert Tom Breedveld nauwgezet op naast geplaatst afval of een vastzittende vuilniszak in de klep. Dat doet hij niet zomaar. Breedveld is in functie. Hij is containeradoptant.'

Het stadsbestuur is van plan om het Afval Energie Bedrijf te verkopen aan de markt. Als het aan SP-raadslid Erik Bobeldijk ligt verkopen we het AEB niet aan de markt, maar houden we het in publieke handen. Zo houden we democratische controle over publieke belangen als het betaalbaar en duurzaam verwerken van afval en voorkomen we dat de winst verdwijnt in de zakken van (buitenlandse) aandeelhouders.

Deze opinie verscheen 29-6 online bij Het Parool

De gemeenteraad praat donderdag over het voornemen om het Afval Energie Bedrijf (AEB) te willen verkopen ‘aan de markt’. Het Afval Energie Bedrijf (AEB) is een grote afvalverwerker waar afval wordt gescheiden en verbrand. De warmte die hierbij vrijkomt wordt gebruikt voor stadsverwarming van delen van Amsterdam. Het Amsterdamse huisafval is maar ongeveer een zesde deel van al het afval dat wordt verwerkt. Diverse gemeenten en bedrijven uit de omgeving verwerken hun afval bij het AEB. Het AEB is echter veel groter dan nodig en importeert daarom ook afval uit andere landen. Er rijden zelfs treinen met afval uit Rome richting Amsterdam om verwerkt te worden bij het AEB.

Het gemeentebestuur wil het AEB verkopen aan een particuliere marktpartij. Dit is om meerdere redenen een slecht idee. Bij bijna alle overheidstaken die worden overgelaten aan marktpartijen lopen zaken fundamenteel mis. Dit geldt voor de zorg, het onderwijs, de woningbouw en het openbaar vervoer en als we niet oppassen dus ook voor de afvalverwerking.

Afvalverwerking en de daaraan gekoppelde stadsverwarming zijn belangrijke publieke zaken. Geld dat verdiend wordt met deze publieke diensten zou terug moeten vloeien naar de gebruikers, bijvoorbeeld door een verlaging van de afvalstoffenheffing of geïnvesteerd moeten worden in andere maatschappelijke doelen. Dat is de taak van de overheid.

Indien het AEB verkocht wordt aan een private partij verandert dit. Doorgaans is winstmaximalisatie het doel van private partijen. En als het misgaat, dan springt de overheid standaard bij voor cruciale diensten. De rekening komt dan uiteindelijk bij de bewoners te liggen. Terwijl als het goed gaat met het bedrijf, de winst gaat naar bonussen voor directeuren, aandeelhouders of een (buitenlands) moederbedrijf.

De eventuele verkoop aan een particuliere partij kent daarnaast nog een bizar scenario: de gemeente Amsterdam zal aan het eind van het contract (over drie jaar) het afval moeten aanbesteden. Indien het AEB die aanbesteding niet wint, moet het afval vanuit Amsterdam naar een andere afvalverwerker worden vervoerd. Het AEB zal de ontstane ruimte willen invullen door afval van andere aanbieders te verwerken. Bijvoorbeeld door nog meer afval uit andere delen van Europa te importeren om de verbrandingsovens draaiende te houden.

Aanvullend probleem is dat de gemeente de regie kwijt is. Dus ook als er iets misgaat. Dan moet dit geregeld worden via (landelijke) wetgeving of via de rechter. Bewoners met zorgen of klachten horen nu al te vaak van het stadsbestuur: ‘Wij gaan hier niet over.’ Door de marktwerking op heel veel terreinen gaat de overheid steeds minder over belangrijke publieke zaken. Het vertrouwen van mensen in de politiek is extreem laag. Logisch als de overheid steeds vaker niet thuis geeft.

Houden we het AEB in publieke handen, dan houdt Amsterdam grip op het duurzaam en betaalbaar verwerken van afval, verdwijnt de winst niet in zakken van (buitenlandse) aandeelhouders en hoeft het stadsbestuur niet steeds te zeggen: ‘Daar gaan we niet over’. Alleen zo kunnen we vertrouwen in de politiek terugwinnen.

Het stadsbestuur is van plan om het Afval Energie Bedrijf te verkopen aan de markt. Als het aan SP-raadslid Erik Bobeldijk ligt verkopen we het AEB niet aan de markt, maar houden we het in publieke handen. Zo houden we democratische controle over publieke belangen als het betaalbaar en duurzaam verwerken van afval en voorkomen we dat de winst verdwijnt in de zakken van (buitenlandse) aandeelhouders.

Deze opinie verscheen 29-6 online bij Het Parool

De gemeenteraad praat donderdag over het voornemen om het Afval Energie Bedrijf (AEB) te willen verkopen ‘aan de markt’. Het Afval Energie Bedrijf (AEB) is een grote afvalverwerker waar afval wordt gescheiden en verbrand. De warmte die hierbij vrijkomt wordt gebruikt voor stadsverwarming van delen van Amsterdam. Het Amsterdamse huisafval is maar ongeveer een zesde deel van al het afval dat wordt verwerkt. Diverse gemeenten en bedrijven uit de omgeving verwerken hun afval bij het AEB. Het AEB is echter veel groter dan nodig en importeert daarom ook afval uit andere landen. Er rijden zelfs treinen met afval uit Rome richting Amsterdam om verwerkt te worden bij het AEB.

Het gemeentebestuur wil het AEB verkopen aan een particuliere marktpartij. Dit is om meerdere redenen een slecht idee. Bij bijna alle overheidstaken die worden overgelaten aan marktpartijen lopen zaken fundamenteel mis. Dit geldt voor de zorg, het onderwijs, de woningbouw en het openbaar vervoer en als we niet oppassen dus ook voor de afvalverwerking.

Afvalverwerking en de daaraan gekoppelde stadsverwarming zijn belangrijke publieke zaken. Geld dat verdiend wordt met deze publieke diensten zou terug moeten vloeien naar de gebruikers, bijvoorbeeld door een verlaging van de afvalstoffenheffing of geïnvesteerd moeten worden in andere maatschappelijke doelen. Dat is de taak van de overheid.

Indien het AEB verkocht wordt aan een private partij verandert dit. Doorgaans is winstmaximalisatie het doel van private partijen. En als het misgaat, dan springt de overheid standaard bij voor cruciale diensten. De rekening komt dan uiteindelijk bij de bewoners te liggen. Terwijl als het goed gaat met het bedrijf, de winst gaat naar bonussen voor directeuren, aandeelhouders of een (buitenlands) moederbedrijf.

De eventuele verkoop aan een particuliere partij kent daarnaast nog een bizar scenario: de gemeente Amsterdam zal aan het eind van het contract (over drie jaar) het afval moeten aanbesteden. Indien het AEB die aanbesteding niet wint, moet het afval vanuit Amsterdam naar een andere afvalverwerker worden vervoerd. Het AEB zal de ontstane ruimte willen invullen door afval van andere aanbieders te verwerken. Bijvoorbeeld door nog meer afval uit andere delen van Europa te importeren om de verbrandingsovens draaiende te houden.

Aanvullend probleem is dat de gemeente de regie kwijt is. Dus ook als er iets misgaat. Dan moet dit geregeld worden via (landelijke) wetgeving of via de rechter. Bewoners met zorgen of klachten horen nu al te vaak van het stadsbestuur: ‘Wij gaan hier niet over.’ Door de marktwerking op heel veel terreinen gaat de overheid steeds minder over belangrijke publieke zaken. Het vertrouwen van mensen in de politiek is extreem laag. Logisch als de overheid steeds vaker niet thuis geeft.

Houden we het AEB in publieke handen, dan houdt Amsterdam grip op het duurzaam en betaalbaar verwerken van afval, verdwijnt de winst niet in zakken van (buitenlandse) aandeelhouders en hoeft het stadsbestuur niet steeds te zeggen: ‘Daar gaan we niet over’. Alleen zo kunnen we vertrouwen in de politiek terugwinnen.

Afgelopen zaterdag was ik in mijn favoriete stad Groningen. Toen ik het station uitliep viel me iets op. Aan de afvalbakken daar, hangen een soort van rekjes.

Bij navraag blijkt dat deze bestemd zijn voor lege blikjes. Die hebben tegenwoordig 15 cent statiegeld. Niet iedereen vindt het de moeite waard om zo'n blikje in de tas te stoppen en mee te nemen naar de supermarkt. Restantjes drank kunnen je tas vies maken of je kleren bederven. Veel blikjes worden ondanks het statiegeld daarom toch nog weggegooid.

De gemeente Groningen heeft hier iets op bedacht: Een blikrekje aan de afvalbak. "Het mes snijdt zo aan twee kanten. Er wordt afval gescheiden en kunnen mensen die het statiegeld wel de moeite waarde vinden, de blikjes eruit nemen en inleveren.", vertelde de man, die ik naar het doel van het rekje vroeg.

Misschien een idee dat in Veenendaal navolging verdient?

Heb je last van een volle grijze container die niet geleegd wordt? Of van zwerfafval in je buurt? De Zutphense SP-afdeling start een meldpunt voor precies dit soort problemen. Deze problemen worden veroorzaakt door de gemeente Zutphen, die de containers voortaan nog maar eens per maand leegt, in plaats van eens in de twee weken zoals tot december 2022 het geval was.

Fractievoorzitter Mart de Ridder: ‘Met het nieuwe jaar zijn deze plannen plots doorgevoerd, en berichtgeving vanuit de gemeente komt pas drie weken achteraf. Nu komen bij ons al veel verhalen binnen van mensen die in de rotzooi zitten omdat ze ineens langer met hun container moeten doen.’

Met deze verandering ziet de Ridder ook negatieve gevolgen voor het straatbeeld en hygiëne. ‘Als je thuis met een volle container zit die nog niet geleegd wordt, moet je toch ergens heen met je afval. Het risico op vervuiling van het PMD of groenafval of op dumping neemt zo toe. Dat maakt recyclen moeilijker.’

Volgens de socialisten valt deze verandering onder een groter plan van het stadsbestuur om het afvalbeleid op de schop te gooien. ‘Dit is een eerste stap naar het compleet weghalen van de containers en het zwarte kratje.’ Gaat de Ridder verder. ‘Dat laten we ons niet gebeuren. We hopen dan ook dat iedereen die het met ons eens is zich meldt via ons meldpunt. Dat kan via zutphen.sp.nl/afval.’

Ga naar het meldpunt

Refresco Benelux BV te Maarheeze is een bedrijf dat aanleverde suikers en smaakstoffen aanlengt met prik en met ter plekke opgepompt grondwater, en het resultaat in flesjes en blikjes doet waarna het frisdrank heet.

Omwonenden zijn er bang voor dat de voorspelde grondwaterdaling tot verzakkingsschade aan hun woningen leidt.

Refresco wilde meer grondwater oppompen, net toen er bij de provincie een omslag plaatsvond om zuiniger met grondwater om te gaan. De juridische strijd eindigde uiteindelijk bij de Raad van State in het voordeel van Refresco, dat de oude onttrekkingsvergunning  mocht inruimen voor ruimere.

Nu bleek bij de Raad van Staten en ook bij een latere gelegenheid, uit een mededeling van Refresco zelf, dat het bedrijf die oudere vergunning fors overschreden heeft. De Omgevingsdienst ODZOB heeft daar niets mee gedaan.

SP-woordvoerder in Provinciale Staten Irma Koopman heeft daar vragen over gesteld. Wisten GS hiervan, handhaaft de ODZOB wel onafhankelijk genoeg, nu en in verleden, heden en toekomst, en is Refresco illegaal vooruitgelopen op de nieuwe vergunning. Ook zijn vragen gesteld over het vervolgtraject, te weten de milieuvergunning voor een nieuw te bouwen hal,  het Monitoringsplan voor de grondwaterspiegel en de natuurvergunning, die mogelijk nodig is omdat de grondwaterdaling nabij gelegen Natura2000-gebieden kan beïnvloeden.

De volledige tekst van de vragen is hieronder als bijlage te vinden.

Bijlage: 

ps-vragen_over_overschrijding_refresco_10nov2022_def.docx