GroenLinks heeft raadsvragen gesteld over de sanering van vervuild grondwater, de zg ENKA-pluim. Op 30 tot 40 meter diepte onder de wijken Maandereng en Rietkampen zit veel te veel sulfaat (een soort zoutverbinding) in het grondwater en dat is afkomstig van de voormalige ENKA-fabriek. Er zijn plannen gemaakt om te voorkomen dat dit sulfaat aan de oppervlakte komt. Als dat zou gebeuren zou namelijk een “rotte eierenlucht” in de wijken kunnen ontstaan en dat mag natuurlijk nooit gebeuren. Er worden momenteel vergunningen verleend voor het afpompen van grondwater, wat via een pijpleiding geleidelijk zou worden geloosd op de Nederrijn bij Wageningen. Dat lijkt voor het probleem van sulfaat een adequate oplossing, die volgens rijkswaterstaat geen milieuschade berokkend in de Nederrijn. Daarom is dit voor GroenLinks ook een acceptabele oplossing. Maar hoe moet het verder? Ons uitgangspunt is ”de vervuiler betaalt”. De saneringskosten voor de ENKA-pluim zijn inmiddels opgelopen tot € 10 miljoen. Het probleem is veroorzaakt door een bedrijf, maar deze kosten voor de sanering moeten worden opgebracht door de inwoners/ belastingbetalers Dat voelt niet eerlijk. GroenLinks wil weten of daar nog wat aan te doen valt.
Er was de afgelopen jaren veel onduidelijkheid over de vraag wat een effectieve aanpak zou zijn. De gekozen methode van afpompen van grondwater wat via een pijpleiding geleidelijk zou worden geloosd op de Nederrijn bij Wageningen lijkt, zoals hierboven aangegeven een acceptabel oplossing voor het sulfaatprobleem en dat is voor de Edese wijken op dit moment ook het primaire probleem.
Maar er zitten ook zware metalen en andere giftige stoffen in het grondwater. Die zitten nog niet onder de wijken, want die verplaatsen zich kennelijk langzamer dan het sulfaat. Maar GroenLinks wil weten hoe de verplaatsing van die stoffen in het grondwater in de gaten worden gehouden en welke actie wordt ondernomen als die stoffen een risico zouden gaan vormen voor de wijken.
Ook blijven we moeite houden met de kostenverdeling. Ons uitgangspunt is: de vervuiler betaalt. In 2006 leek een redelijke afspraak te zijn gemaakt tussen AKZO en de overheden. Maar de kosten voor sanering zijn zo hoog opgelopen dat de inwoners/belastingbetalers inmiddels 10 miljoen moeten ophoesten om de rommel van de fabriek op te ruimen. Dat werd in 2006 absoluut niet voorzien.
We snappen dat AKZO juridisch niet meer aansprakelijk kan worden gesteld, maar dit voelt maatschappelijk niet fair, zeker omdat AKZO grote winsten boekt en voor hen deze kosten heel gemakkelijk te dragen zijn. Dat is voor lokale overheden een heel ander verhaal. We vragen daarom het college om in gesprek te gaan met AKZO over de vraag om men bereid is alsnog mee te betalen aan deze saneringskosten.
Onze raadsleden Peter van Leusden en Ellen Out stelden daarom raadvragen over dit onderwerp. Die kun je hier downloaden.
Als de antwoorden van het college van burgemeesters en wethouders bekend zijn, zullen we die hier ook publiceren.