Het is goed dat er regels zijn. Zonder regels loopt er van alles mis. Maar wat als het toepassen van een regel niks oplost? Wat als het toepassen van een regel een situatie die er al jaren is, ineens onmogelijk maakt? Wat als zo’n regel niet een middel is om een bepaald doel te bereiken, maar een doel op zichzelf is geworden.
Waar dit over gaat? Over de Res Nova en het hoekje van de Binnen Kalkhaven waar het te bewonderen is. Het bewoonde schip ligt te dicht bij een weg en in de woonruimte aan boord worden hierdoor geluidsnormen overschreden. Nu kunnen we heel Nederland volbouwen met oerlelijke geluidsschermen; op deze plek kan dat natuurlijk niet.
Klagen de bewoners van de Res Nova over geluidsoverlast? Nee. Willen ze graag verkassen? Ook niet. Lekker laten liggen waar het ligt denk je dan toch? Maar regels zijn regels. De wet heeft recht gedaan, de Res Nova moet maar gaan.
De gemeente heeft een nieuwe plek in het Wantij naast logeerboot Erasmus voorgesteld voor het schip. We zijn nieuwsgierig of de eigenaren van de Res Nova na het participatieproces dat nu loopt het schip op die locatie neer zal kunnen leggen.