Poliflw

Politiek Amersfoort: ‘Warmtenet is prima, maar niet op biomassa’ Het is goed dat Amersfoort werk wil maken van de aanleg van een warmtenet in Schothorst-Zuid. Maar of het ook goed is om in eerste instantie biomassa te gebruiken om dat net te verwarmen? Daar zijn de meningen in de lokale politiek sterk over verdeeld. Dat bleek vanavond op het stadhuis, waar gesproken werd over de plannen voor een warmtenet in Schothorst-Zuid.De vergadering was een vervolg op een bijeenkomst afgelopen zaterdag, waar zo'n zeshonderd bewoners van de buurt na jaren praten voor het eerst een voorstel kregen om aan te takken op het warmtenet: voor 2000 euro wordt alles geregeld. Een net bedrag, vinden de politici. Misschien zelfs wel wat té net. ,,Want wat betekent dit voor bewoners van andere wijken, die in de toekomst mogelijk ook de mogelijkheid krijgen zich aan te sluiten op een warmtenet?”, vroeg SP-raadslid Marijke Jongerman zich af. De 2000 euro is namelijk alleen haalbaar als Amersfoort een subsidie krijgt vanuit het rijk. Zo niet, dan moet het hele plan worden herzien. ,,Hoeveel moet het wel niet kosten, om hen óók voor een goed bedrag een optie te geven?” Biomassa Het grootste twistpunt zit echter op de manier waarop de stadsverwarming warm wordt gestookt. De hoop is dat over een paar jaar gebruik gemaakt kan worden van warmte, die van nature aanwezig is in de grond. Of dit ook daadwerkelijk kan, blijkt pas na proefboringen en onderzoeken. Tot dat moment wordt, als het aan de gemeente ligt, biomassa gebruikt: volgens de initiatiefnemer gecertificeerd hout uit de regio, dat wordt verstookt in twee nog te bouwen centrales. ,,Het doel van een warmtenet is dat we duurzamer worden, en minder Co2 uitstoten”, aldus CDA-raadslid Alex Engbers. ,,En daarvoor gaan we nu een brandstof aanwenden, die juist het tegenovergestelde doet, in de hoop dat we er ooit afstand van kunnen nemen. Het zou veel verstandiger zijn om nu een pas op de plaats te maken, en te wachten op wat de techniek brengt.”

Programma: 1.1 Stedelijk beheer en milieu 2019-136MMOTIE HET DAK OP?Amersfoort, 1 oktober 2019De raad van de gemeente Amersfoortoverwegende dat:a. Amersfoort de ambitie heeft om in 2030 CO2 neutraal te willen zijn;b. In de kadernota 2020-2023 de afspraak is gemaakt om klimaatbestendig te ontwerpen waarbijvergroening noodzakelijk is om de stad leefbaar te houden;c. In het ruimtelijk beleid de noodzaak bestaat om in te spelen op het veranderend klimaat;d. Deze ambitie tevens is vastgesteld in het deelakkoord duurzaamheid: Samen Duurzaam;e. Een groen dak past binnen de gemeentelijke ambitie om meer groen in de stad te realiseren;f. Een groen dak één van de bouwstenen is voor duurzame/klimaatadaptieve stedenbouw;g. Een groen dak helpt de luchtkwaliteit in de stad te verbeteren;h. Een groen dak helpt de biodiversiteit in de stad te vergroten;i. Een groen dak bijdraagt aan een gezonde leefomgeving;j. Een groen dak helpt bij het afvangen van fijnstof;k. Een groen dak zorgt voor een hogere isolatiewaarde ,wat zal leiden tot een lager gasverbruik;l. Een groen dak een grote bijdrage levert als waterbuffer bij neerslag en hiermee overbelastingvan het riool kan worden tegengegaan.verzoekt het college:1. Te onderzoeken hoe in Amersfoort groene daken kunnen worden gestimuleerd onder meer meteen subsidiesysteem voor particulieren en bedrijven voor groene daken.2. De resultaten van het onderzoek, inclusief een indicatie van de kosten, voor de behandeling vande begrotingsvergadering 2020-2023 aan de gemeenteraad te rapporteren.Angeliek Noortman-Nieuwendijk (CDA) Tanika Scherbinski (GL)

Warmtenet kun je niet als ‘open’ net beschouwen, zoals gemeenten doen

Opinie | Bianca Bovenhoff-van der Meer van Solo ta hari, Jan-Peter Heida van SiRm en Peter Keizer van Agnoconsult

Veel gemeenten zetten in op warmtedistributienetten als alternatief voor verwarming met aardgas. Gemeenten zoals Delft, Ede, Zaanstad en Hengelo hebben aangegeven dat ze streven naar een ‘open’ warmtenet.

Veelal wordt een analogie met elektriciteit- en gasnetten gesuggereerd waarbij eindgebruikers zelf kiezen van wie ze warmte afnemen. De warmte wordt dan via het warmtedistributienet, en eventueel een warmtetransportnet vervoerd. Dit uitgangspunt van ‘open’ warmtenetten wordt vaak gebracht als manier om betaalbaarheid, keuzevrijheid (onder meer van lokale bronnen) en duurzaamheid te stimuleren.

Wij stellen dat gemeenten daarmee een irreëel beeld schetsen. De analogie met elektriciteit- en gasnetten gaat niet op. Een warmtedistributienet is veel kleiner, dat geldt ook als meerdere distributienetten verbonden zijn middels een warmtetransportnet. De technische karakteristieken van warmtenetten nopen tot integratie van levering en distributie en er is risico op ‘stranded assets’ voor investeerders in warmteproductie. We illustreren dat hier door voor warmte-, elektriciteit-, en gasnetten steeds belangrijke grootheden te vergelijken.

Gas kan efficiënt over duizenden kilometers getransporteerd worden, bijvoorbeeld van Siberië naar West-Europa. Bij transport van elektriciteit over honderden kilometers gaat ongeveer 10% van de getransporteerde energie verloren door de weerstand in de kabels. Voor een warmtenet is de relevante schaal tientallen kilometers. Het verpompen van water kost namelijk veel meer energie en bovendien koelt het water af tijdens het transport; samen kost dat ongeveer 10% van de energie over 30 kilometer. Een warmtenet is dus veel kleiner dan een elektriciteit- of gasnet.

‘Een warmtedistributienet is helaas een natuurlijk monopolie dat goed gereguleerd moet worden’

De hoeveelheid geleverde warmte moet, op redelijke termijn, gelijk zijn aan de hoeveelheid afgenomen warmte. Gasleidingen worden ’s nachts volgepompt zodat overdag grofweg dubbel zoveel gas geleverd kan worden. In een warmtenet kun je nauwelijks extra warmte kwijt. Bufferen van warmte kan wel, maar is veel duurder dan bufferen van gas. Op het elektriciteitsnet moet de energie die geconsumeerd wordt gelijktijdig worden geleverd. Deze instantane balancering wordt centraal georganiseerd tegen ongeveer 1% van de uitgaven aan elektriciteit.

Fluctuaties van tientallen miljoenen gebruikers van elektriciteit heffen elkaar namelijk grotendeels op. Een warmtenet is relatief klein – honderden tot honderdduizenden gebruikers – waardoor fluctuaties elkaar minder uitmiddelen. Bovendien kun je warm water niet met de lichtsnelheid transporteren; er verstrijkt tijd tussen het opstoken van een ketel en het afleveren van de warmte. Alleen al qua technische bedrijfsvoering is het dus voor warmte veel moeilijker en duurder om levering, netbeheer en productie van elkaar te scheiden.

Stel een papierproducent of raffinaderij past zijn installaties, onderhoudsprogramma’s en productieplanning aan om warmte te kunnen leveren en er is bovendien een transportbuis aangelegd. Als er vervolgens min-der huizen dan voorzien die warmte afnemen (het ‘vollooprisico’), dan kan de investering niet uit.

Ook zouden nieuwe bewoners kunnen kiezen voor een andere warmtebron zoals een geothermische put. De eerste investeerder blijft dan zitten met ‘stranded assets’ die (deels) waardeloos zijn geworden. Deze risico’s leiden tot hogere rendementseisen en daarmee tot hogere inkoopprijzen voor warmte, afnamegaranties of de benodigde investe-ringen in warmteproductie worden niet gedaan.

Als warmteproducent concurreer je met enkele andere warmtebronnen in dezelfde stad of regio. Als elektriciteitscentrale met honderden andere elektriciteitsproducenten in Nederland en Europa; en als gasproducent potentieel zelfs met lng dat per schip vanuit de hele wereld kan worden aangevoerd. Een nieuwe toetreder heeft bij warmte dus veel grotere impact dan bij elektriciteit of gas. Een netbeheerder van een gesloten net kan langere termijn afspraken maken met een warmteproducent. Toekomstige eindafnemers moeten dan verplicht kunnen worden hun warmte af te nemen bij die warmteproducent. Met een ‘open’ net kan dat niet.

‘Open’ warmtedistributienetten leiden niet tot een goed functionerende warmtevoorziening. Daarmee worden zelfs waarschijnlijk benodigde investeringen afgeremd. Zelfs zeer grote warmtenetten zoals in Kopenhagen, Warschau en München zijn geen ‘open’ netten. Een warmtedistributienet is helaas een natuurlijk monopolie dat goed gereguleerd moet worden.

Bianca Bovenhoff-van der Meer is verbonden aan Solo ta hari dat diverse trajecten voor warmtenetten begeleidt. Jan-Peter Heida werkt bij SiRm dat economisch advies geeft aan onder meer het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat. Peter Keizer is van Agnoconsult dat adviseert over technische bedrijfsvoering van warmteproductie en – distributie.

de GroenLinks dames en heren noemen het een Warmte Visie ! - Maar Warmtenetten binnen hun Visie, zijn zo onrealistisch in bestaande wijken dat de BPA moet constateren dat o.a. Ida , Astrid en Bram niet kunnen rekenen en ook de Natuurkundige wetten niet kennen ! . Ook van techniek ontbreekt bij hun feitelijke kennis - . Graag delen via uw Facebook account - . .

Dan liever de lucht in? Interessant artikel over hoogbouw met ook enkele alinea’s over Amersfoort en onze wethouder Astrid Janssen, die stelt: “Als hoogbouw verantwoord gebeurt, kan de stad zijn karakter én zijn groen behouden. ‘Durf eens, zou ik tegen de twijfelaars willen zeggen’.”

De groeiende steden bouwen steeds meer de Hollandse lucht in

Denkend aan Holland zie ik lage rijtjeshuizen door oneindige buitenwijken gaan. Maar steeds meer snel groeiende steden kiezen voor hoogbouw. Gaat Nederland de lucht in?

Michelline Paffen diende deze motie samen met nog 2 andere partijen in welke is aangenomen door de raad van Amersfoort!Programma: 3.4 Cultuur 2018-108MMotie Amersfoort in beeld en geluid Amersfoort, 6 november 2018 Raadsvoorstel: Programmabegroting 2019 en meerjarenraming 2020-2022 (5857400)De raad van de gemeente Amersfoort overwegende dat: a. Amersfoort Gezien de afgelopen jaren veel tijd en energie steekt en heeft gestoken in het vastleggen van Amersfoort en Amersfoorters in beeld en geluid; b. Amersfoort Gezien een geheel eigen geluid laat horen binnen het Amersfoortse medialandschap; c. Amersfoort Gezien bij vele evenementen (stadsfestivals, bijeenkomsten van bewoners en bedrijven, stille tochten, enzovoort) in Amersfoort aanwezig is en er belangeloos een verslag van maakt; d. Amersfoort Gezien door vrijwilligers wordt gerund die eigen tijd en geld investeren vanwege hun maatschappelijke betrokkenheid met de stad; e. de apparatuur van Amersfoort Gezien verouderd is en aan vervanging toe is; verzoekt het college: een eenmalig bedrag van 9.000 euro aan dit particuliere initiatief te geven zodat de stad en haar inwoners kunnen blijven kijken naar de filmverslagen van Amersfoort Gezien. Micheline Paffen-Zeenni Ben Stoelinga Hans van Wegen CDA Amersfoort 2014 BPA