Poliflw

Geschreven door Ben Martini op

. Gepost in Nieuws en actualiteiten

Gemeenten moeten direct actie ondernemen om de vervuiling met PFAS op hun grond in kaart te brengen, zodat afgegraven grond weer naar gronddepots vervoerd kan worden. Dat zegt belangenvereniging Transport- en Logistiek Nederland (TLN). Volgens TLN weten overheden zich geen raad met de PFAS-regels.

Regels

Grondverzet in gemeenten en waterschappen loopt steeds vaker vast door de nieuwe regelgeving voor grondvervuiling door poly- en perfluoralkylstoffen (PFAS), stoffen die ook in anti-aanbaklagen en in blusschuim voorkomen. Begin deze maand werden daarvoor strengere wettelijke normen van kracht. Voortaan moet van een lading grond eerst bekend zijn in welke mate de grond met PFAS vervuild is.

Streng

Maar volgens TLN hanteren gemeenten veel te strenge vervuilingsregels. Ook de bouwbranche klaagde daar eerder over. Sommige PFAS-stoffen zijn schadelijk vanaf 3 microgram per kilo, maar anderen pas  vanaf 7 microgram. ‘Toch geven veel gemeenten nu al geen toestemming voor projecten waarbij grond met 0,1 microgram PFAS gebruikt wordt. Dat gaat om bijna alle grond in Nederland,’ zegt TLN in een persbericht. De vervuiling met PFAS bleef in Nederland lang onder de radar, totdat een paar jaar geleden het middel Gen-X in een aantal gemeenten in het drinkwater terecht bleek te komen. Inmiddels blijkt de vervuiling met deze stoffen zich bijna overal in Nederland voor te doen.

/index.php/2234-de-graaf-discussie-over-rol-regioburgemeester

/index.php/2232-adresinschrijving-vergt-geen-instemming-van-bewoner

In tijden van droogte dreigt rond de Maas een tekort aan drinkwater. Volgens de drinkwaterbedrijven rond de rivier kunnen vier miljoen Nederlanders daar het slachtoffer van worden.

Dat blijkt uit een rapport van Riwa-Maas, de organisatie van drinkwaterbedrijven die drinkwater uit de Maas onttrekken, waar dagblad Trouw als eerste over bericht. 'Het is wachten op een moment dat er onvoldoende water uit de kraan komt', zegt voorzitter Wim Drossaert in die krant. Hij is ook directeur van drinkwaterbedrijf Dunea in Zuid-Holland.

Terwijl het aantal klanten groeit en hun waterbehoefte bij warm weer toeneemt, daalt door droogte de hoeveelheid water die door de Maas stroomt. Het tekort wordt verergerd door de maatregelen die stroomopwaarts worden genomen.

Zo worden in Frankrijk op grote schaal oude sluizen vervangen door nieuwe en ook de toevoer uit zijrivier de Roer is gedaald. De Nederlandse rivierwaterbedrijven pleiten daarom voor een grensoverschrijdend overleg over de verdeling van het water dat stroomt door de Maas.

De zes Nederlandse en Belgische leden van RIWA-Maas onttrekken jaarlijks 450 miljard liter drinkwater uit de rivier. Dat water wordt geleverd aan zo'n zes miljoen consumenten, onder meer in Rotterdam, Den Haag, Brussel en Antwerpen.

In het Brabantse Aarle-Rixtel (gemeente Laarbeek) staat een grote waterzuiveringsinstallatie die gezuiverd rioolwater loost op een klein riviertje, de Aa. Hoewel gezuiverd, kunnen de lozingen schade opleveren voor de waterkwaliteit en de leefwereld van vissen en kleinere waterorganismen.

Kopje kleiner

Vooral medicijnresten slippen nagenoeg onafgebroken door de installatie. Sinds december vorig jaar worden daarom twee verschillende technieken beproefd die beogen medicijnresten uit het afvalwater te zuiveren. De ene maakt de medicijnresten met ozon, zeg maar superzuurstof, een kopje kleiner. De andere knipt de medicijnresten met ultraviolet licht (UV) en waterstofperoxide (bleekwater) in onschadelijke stukken.

Begin juni eindigde de eerste fase van de proef, die met 400.000 euro mede wordt gefinancierd door het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. ‘Vooral de ozon-techniek is succesvol. We halen er met gemak 80 procent van de meeste medicijnresten uit’, maakt beleidsadviseur Maarten Nederlof van waterschap Aa en Maas bekend. Ook de UV-proef komt tot soortgelijke percentages.

Problemen

Beide technieken kampen echter ook met problemen. De ozontechniek maakt als bijproduct bromaat, zelfs zoveel dat de drinkwaternorm wordt overschreden. En vanwege het troebele afvalwater kost de UV-techniek zoveel energie voor de UV-lampen dat de energiedoelstelling van het waterschap in gevaar komt. Het waterschap probeert snel met oplossingen te komen.