Poliflw

Het is bewonderenswaardig hoe leraren flexibel insprongen op de corona-crisis. En alles op alles zetten om kinderen het onderwijs en de aandacht te geven die ze nodig hadden. Het is dringend nodig dat Nederland meer investeert in deze beroepsgroep. Vanuit het belang van leraren én van kinderen. Dat betoogt Lisa Westerveld, aan het begin van een welverdiende zomervakantie.

"Toen in maart werd besloten dat de scholen gingen sluiten, stroopten leraren de mouwen op, en gingen aan de slag: in een mum van tijd werd het klaslokaal verruild voor de laptop. Aan de keukentafel, vanuit de slaapkamer, het washok, of in een leeg klaslokaal. Ineens moesten ze zich allerlei computerprogramma’s eigen maken en apps installeren om lessen zoveel mogelijk door te laten gaan. En zo ontstonden allerlei nieuwe vormen van onderwijs.

Maar hoe kun je lesgeven zonder contact? Ik hoorde verhalen van leraren die op de fiets al hun leerlingen bezochten. Om een boek te brengen, maar stiekem ook om even te kijken hoe het ging. Leraren die soms kilometers moesten rijden om die ene leerling te bezoeken die verder weg woonde. Ik zag hoe ze computers regelden voor leerlingen van wie de ouders het niet konden betalen. En hoorde van leraren die de kosten uit noodzaak uit eigen zak voorschoten.

De crisis vergroot verschillen Leraren maakten zich geregeld zorgen. Lagen wakker lagen, omdat ze piekerden over bepaalde leerlingen. Want niet overal gaat het thuis goed. En niet alle ouders kunnen hun kinderen helpen met moeilijke rekensommen, of taalonderwijs. Helemaal niet in gezinnen waar veel spanning is vanwege geldproblemen en het verliezen van werk.

Leraren zien de verschillen groter worden tussen leerlingen, en dat steekt. Want voor hen zijn alle kinderen gelijk. Thijs, een leerkracht die een prima baan had op een goede school, koos er zelfs voor elders te gaan werken. Op een school waar hij meer nodig is. Op een school waar kinderen zijn aandacht harder nodig hebben.

Ik werd uitgenodigd door Henk, examinator in het voortgezet onderwijs, die liet zien hoe hij leerlingen helpt met online oefenexamens. En me regelmatig appt met mooie ideeën voor deze leerlingen die een extra steuntje in de rug nodig hebben.

Ik zag hoe op Samen naar School klassen juist wél werd gekozen om kinderen met een handicap blijvend te begeleiden, omdat kinderen met een handicap fysiek contact nodig hebben. Maar ook om ouders te ontlasten voor wie de zorg voor hun kind best zwaar kan zijn.

Meer aandacht mogelijk En van mijn teamgenootje Roos, linksback in mijn voetbalteam en juf op een basisschool, hoorde ik dat ze zo blij was de kinderen weer te zien. Maar het ook fijn is om de helft van de klas te hebben. Niet vanwege minder werkdruk, maar juist omdat ze leerlingen dan méér individuele aandacht kan geven.

Deze crisis had niemand willen meemaken. Maar het brengt ook nieuwe kansen. Van deze verhalen, van leerlingen en leraren, kunnen we leren. Deze crisis heeft ouders die ineens zelf hun kinderen thuis moesten begeleiden, doen inzien wat een ongelofelijke berg werk leerkrachten verzetten. Altijd al, maar helemaal in coronatijd.

Politiek is aan zet Nu zijn de politici in Den Haag aan zet. We moeten investeren in het onderwijs, zorgen dat de werkdruk minder wordt en er meer handen in de klas komen. We moeten zorgen dat leerlingen meer individuele aandacht krijgen door de klassen te verkleinen. Dat zijn we verplicht aan onze leerkrachten, en zeker ook aan onze kinderen."

Een opinie-artikel van Lisa Westerveld met deze strekking verscheen vandaag ook in De Gelderlander. 

Met twee aangenomen voorstellen hebben de SP en GroenLinks een gevoelige tik uitgedeeld aan particuliere bijlesinstituten die alleen scholieren helpen die het kunnen betalen. Niet alleen komt er een reclameverbod voor deze instituten binnen scholen, ook moeten er met scholen afspraken gemaakt worden, zodat ze zelf bijles aan gaan bieden wanneer dit nodig is.

De bijlesindustrie is de afgelopen jaren gegroeid tot een markt waarin honderden miljoenen omgaan. Volgens SP en GroenLinks leidt deze ontwikkeling tot een groeiende kansenongelijkheid, omdat alleen kinderen waarvan de ouders het kunnen betalen, bijgespijkerd kunnen worden wanneer dat nodig is.

SP-Kamerlid Peter Kwint: ‘Natuurlijk is de eerste prioriteit dat iedereen gewoon goed onderwijs op school krijgt. Maar een uurtje Frans of wiskunde, omdat je daar niet iets minder goed in bent, hoort niet uitbesteed te worden aan dure instellingen, voor wie het kan betalen. Dat hoort gewoon voor iedereen beschikbaar te zijn. Goed onderwijs is geen gunst naar kinderen van rijke ouders, maar een recht voor iedereen.’

Prestatiedruk afremmen GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld: “Steeds meer kinderen volgen bijlessen en examentrainingen. Bijlesbureaus verdienen veel aan kinderen van ouders die het kunnen betalen. Door te voorkomen dat bijlesinstituten reclame kunnen maken binnen scholen, remmen we de prestatiedruk af bij om hun ouders hun kind bijles te laten volgen, enkel om hen hoger te laten scoren voor hun eindtoets. En zorgen we dat de kansenongelijkheid van kinderen in het onderwijs niet verder toeneemt en zeker niet af hangt van de dikte van de portemonnee van hun ouders."

SGP en GroenLinks willen de aanvullende beurs voor studenten zo snel mogelijk uitbreiden. Kamerleden Roelof Bisschop (SGP) en Lisa Westerveld (GroenLinks) dienen daarom vandaag bij de behandeling van de onderwijsbegroting een amendement in. Het voorstel moet het komende studiejaar (2020) al ingaan.

Bisschop: “Als we wachten op de verkiezingen van 2021 zijn we drie jaar verder voordat het leenstelsel gewijzigd wordt. Dat kunnen we richting studenten niet maken, want dan staan ze nóg eens drie jaar in de kou. Het is heel eenvoudig om de studenten volgend jaar al de helpende hand bieden. Dat doe ik door woensdag een amendement in te dienen op de Onderwijsbegroting waardoor studenten er al in 2020 op vooruit gaan.”

Inkomenspositie van studenten verbeteren Westerveld: “Veel studenten met ouders uit gezinnen met middeninkomens moeten flink lenen en hebben verschillende bijbaantjes. We roepen al jarenlang dat de aanvullende beurs moet worden uitgebreid. Ik ben blij dat we met dit amendement niet over een paar jaar, maar zo snel mogelijk alvast de inkomenspositie van studenten kunnen verbeteren."

Het amendement van SGP en GroenLinks regelt dat de aanvullende beurs (een gift) minder snel wordt afgebouwd. Roelof Bisschop: “De aanvullende beurs stopt wanneer ouders een inkomen hebben van ongeveer 50.000 euro. Door ons voorstel krijgen studenten bij een inkomen tot 64.000 euro een beurs van gemiddeld 175 euro per maand. Dat is een mooie eerste stap. Ik heb er geen zin in om de onzekerheid nog drie jaar te laten voortduren.”

Al eerder sloten de SGP en GroenLinks en ook de SGP-jongeren en DWARS zich aan bij coalitie Y, een samenwerkingsverband dat opkomt voor jongeren.

Alle politieke partijen moeten zich uitspreken voor structureel investeringen in onderwijs. Die oproep deed GroenLinks Tweede Kamerlid Lisa Westerveld vandaag in de Tweede Kamer tijdens het debat over de Onderwijsbegroting.  

“Het kan niet zo zijn dat we allemaal zeggen dat onze kinderen de beste kansen verdienen, maar het onderwijs steeds weer de pineut is als er bezuinigd wordt. En dat iedereen vindt dat de leraar de kwaliteit van het onderwijs bepaalt, dat we zuinig op hen moeten zijn, maar diezelfde leraar altijd heeft moeten knokken voor zijn of haar positie”, zegt Kamerlid Lisa Westerveld.

Vandaag staken tienduizenden leraren in heel Nederland. Zij willen meer waardering voor hun vak. Dat willen zij bereiken door een beter salaris, met name voor basisschoolleraren, het verlagen van werkdruk door extra handen in de klas en meer inzet op (zij-)instroom voor de lerarenopleiding.

Geen woorden maar daden GroenLinks staat pal achter deze eisen en vindt het tijd dat ook andere partijen zich hieraan moeten committeren. “Een goede toekomst voor onze kinderen is geen politiek belang. Dat willen we allemaal. Vandaag vragen we daarom van de andere partijen: lever dan nu ook boter bij de vis en zeg toe dat er structureel geld komt.”

In het voorstel dat Westerveld vandaag aan de kamer voorlegt vraagt GroenLinks om structurele investering. “Leraren en kinderen hebben niks aan politieke discussies die nergens toe leiden. Niemand heeft daar wat aan, en al helemaal niet het onderwijsveld, waarin nu grote onrust heerst. Zij hebben alleen iets aan politici die met elkaar de schouders eronder zetten”, zegt Westerveld.

D66 heeft laten weten het voorstel te steunen.

GroenLinks steunt de staking van leraren, ouders en onderwijsinstellingen op woensdag 6 november.

Vanuit het hele land zullen actievoerders van GroenLinks zich aansluiten bij de stakingen om deze kracht bij te zetten. Tijdens de begrotingsbehandeling Onderwijs in de Tweede Kamer zal GroenLinks de minister vragen om het onderwijsveld serieus te nemen en meer te investeren in onderwijs.

Stakers onderwijs verdienen onze steun

GroenLinks steunt de staking van leraren, ouders en onderwijsinstellingen op woensdag 6 november. Vanuit het hele land zullen actievoerders van GroenLinks zich aansluiten bij de stakingen om deze kracht bij te zetten. Tijdens de begrotingsbehandeling Onderwijs in de Tweede Kamer zal GroenLinks de minister vragen om het onderwijsveld serieus te nemen en meer te investeren in onderwijs.

Nederland kampt met een gigantisch lerarentekort, waardoor steeds vaker klassen naar huis worden gestuurd en onbevoegde leraren zonder lesbevoegdheid gevraagd worden om voor de klas te staan. Volgens GroenLinks is dat in een rijk land als Nederland niet uit te leggen.

De oorzaak is het lage salaris, de hoge werkdruk en de lage waardering voor onze leraren. Het zijn mensen die met hart voor de zaak voor de klas staan, maar te vaak met lood in de schoenen. Leraren die hun collega's aan een burn-out onderuit zien gaan, of zelf thuis komen te zitten. En keer op keer zijn de kinderen de klos. De situatie bevordert kansenongelijkheid en kwetsbare kinderen zijn extra de dupe. Het kan zo echt niet langer, vindt ook GroenLinks.

Noodpakket van 423,5 miljoen nodig

De onderwijsbonden en werkgevers vragen geheel terecht om een noodpakket van 423,5 miljoen. Die oproep steunen wij. Dit geld moet worden ingezet om de loonkloof tussen salarissen van basisschoolleraren en leraren van middelbare scholen te dichten. Daarnaast moet er meer worden geïnvesteerd in het verlagen van de werkdruk, door te zorgen voor meer handen in de klas.

Bij de begrotingsbehandeling over onderwijs zal GroenLinks hier voorstellen voor doen. Daarnaast zullen we pleiten voor meer aandacht voor kwetsbare leerlingen. De invoering van passend onderwijs heeft vooralsnog alleen maar voor extra werkdruk gezorgd en leidt niet tot minder thuiszitters. Bovendien wil GroenLinks dat het kabinet zich gaat inzetten om een deel van de ruim 83.000 personen die wél een onderwijsbevoegdheid hebben, maar niet in het onderwijs werken, terug te halen. Dat kan alleen door het beroep aantrekkelijker te maken.

Bezuiniging hoger onderwijs ongedaan maken

Ook het hoger onderwijs kampt met een hoge werkdruk. Twee op de drie wetenschappelijk medewerkers ervaart lichamelijke als gevolg van de hoge werkbelasting. Dat zal alleen maar toenemen door de voorgenomen herverdeling waardoor budgetten worden verschoven van alfa- en gammastudies ten gunste van technische studies. Dit suggereert bovendien onterecht dat technische studies belangrijker zouden zijn voor Nederland dan geestes- en sociale wetenschappen.

Hierdoor komt een enorme druk te liggen op universiteiten. Het betekent voor hen bezuinigingen, ontslagen, en zet druk op de kwaliteit van het onderwijs. Daarom pleit GroenLinks ervoor de bezuiniging ongedaan te maken.

Kinderopvang mag niet langer een cash cow zijn voor investeerders vinden GroenLinks, SP en PvdA. Daarom moet er een verbod komen op winstuitkering uit kinderopvang. Inkomsten van kinderopvang moeten worden ingezet voor het bevorderen van de kwaliteit en toegang tot kinderopvang, en mag niet langer in de zakken van investeerders verdwijnen. GroenLinks, SP en PvdA komen met een initiatiefwet daarvoor.

De afgelopen jaren hebben steeds meer grote buitenlandse ondernemingen Nederlandse kinderopvangorganisaties opgekocht met het doel om winst te maken. Nu is namelijk de opvang van kinderen van 0 tot 4 jaar in Nederland, anders dan in bijvoorbeeld het onderwijs, onderdeel van de markt. Maar het is geen gewone markt, het wordt voor een groot deel gefinancierd uit collectieve middelen. Dat maakt de Nederlandse kinderopvang een interessante en veilige investeringsoptie.

En hier schuurt het volgens de initiatiefnemers. De kinderopvang wordt voor 70% door de overheid en werkgevers bekostigd. Dat betekent dat een groot deel van de collectieve - grotendeels publieke - kosten, nu wegstroomt naar buitenlandse investeerders waar winst op de eerste plaats komt en niet het kind.

Geen goede zaak, vinden de initiatiefnemers van het wetsvoorstel. Volgens hen zorgt deze werkwijze uiteindelijk voor de uitholling van het systeem. Want de focus op winstmaximalisatie bij deze investeerders zorgt op de lange termijn voor minder opvang in gebieden waar minder kinderen wonen en dus minder rendabel zijn. En voor ongelijke concurrentie tussen kinderopvangcentra in gebieden met veel bemiddelde ouders. Daarnaast zet het diversiteit van aanbod en keuzevrijheid van ouders onder druk. Toegang tot opvangmogelijkheden neemt af en kansongelijkheid neemt toe.

“Het is eigenlijk te gek voor woorden dat over de rug van onze kinderen winst wordt gemaakt. Goede kinderopvang is een publieke aangelegenheid en we weten hoe belangrijk de ontwikkeling in de eerste jaren zijn voor de rest van iemands leven. Ik kies de belangen van onze kinderen boven rendementen”, aldus Lisa Westerveld, Kamerlid van GroenLinks.

“Het is vrij eenvoudig. Kinderopvang is niet bedoeld om investeerders rijk te maken, maar om kinderen een veilige plek te bieden. Elke euro die bij een sprinkhaankapitalist met zo’n investeringsfonds terecht komt, gaat niet naar de verbetering van de kwaliteit van de opvang. Met onze belastingen subsidiëren we zo buitenlandse beleggingsclubjes die vooral het eigen rendement belangrijk vinden. Weg ermee dus!”, zegt Peter Kwint, Kamerlid van SP.

Gijs van Dijk (PvdA): “De kinderopvang is van ons allemaal. Winst maken ten koste van de zorg voor kinderen is onwenselijk. Daarom moet streng worden toegezien dat belastinggeld voor de kinderopvang goed wordt besteed. Als ouder wil je zeker zijn van goede zorg voor je kind. En dat betekent dat een kinderdagverblijf moet goede zorg bieden, veilig zijn, investeren in scholing voor haar werknemers en een betaalbaar tarief hebben.“  

De Senaatsfractie van GroenLinks is op zoek naar een stagiair(e) voor twintig uur per week ter ondersteuning van de politieke werkzaamheden. Tineke Strik draagt begin juni het fractievoorzitterschap over aan Paul Rosenmöller, waarna GroenLinks hoogstwaarschijnlijk met een team van negen senatoren van start zal gaan.

De stage loopt van begin september 2019 tot begin juli 2020. De werkdagen in Den Haag zijn altijd op dinsdag en vaak op maandag, behalve tijdens de recessen (schoolvakanties).

Wat ga je doen?

Volgen van het wetgevingsproces van wetsvoorstellen binnen specifieke portefeuilles;

Ondersteuning van de senatoren met schriftelijke vragen aan bewindspersonen en het schrijven van spreekteksten; Ten aanzien van specifieke dossiers inventariseren van voortraject via Tweede Kamerfractie en Eurofractie; Ondersteuning van communicatieve werkzaamheden van de fractie; Signaleren van publicitaire kansen en schrijven van artikelen en sociale media-uitingen op de kanalen van de senatoren en GroenLinks; Het organiseren van bijeenkomsten voor inhoudelijke uitdieping van onderwerpen, zoals expertbijeenkomsten en jaarlijkse conferenties; Organisatorisch voorbereiden van de wekelijkse fractievergaderingen; Eventueel ondersteunen van de senatoren bij hun interparlementaire werkzaamheden voor bijvoorbeeld de Raad van Europa in Straatsburg.

Wie zoeken wij?

Je bent een leergierige en flexibele stagiair(e), die in het jaar 2019/2020 ingeschreven staat bij een hogeschool of universiteit met een passie voor politiek. Je voelt je over het algemeen goed thuis bij de standpunten en voorstellen van GroenLinks, een lidmaatschap is geen voorwaarde. Je kunt analytisch denken, jezelf goed uitdrukken en op een aansprekende, begrijpelijke en goed onderbouwde manier een tekst opbouwen. Je bent initiatiefrijk en legt snel contacten en vindt het geen probleem om af en toe in het weekend te werken.

Wat bieden wij?

Een uitdagende stage in het hart van het politieke machtscentrum van Nederland. Een goede stagevergoeding, die wordt doorbetaald tijdens de recessen. Je werkt in nauwe samenwerking met de fractiemedewerker en senatoren.

Meer informatie?

Voor informatie over de stage en de sollicitatieprocedure kun je contact opnemen met de fractiemedewerker van de Eerste Kamerfractie van GroenLinks Michiel Philippart via 0031625036874 (m.philippart@eerstekamer.nl)

Schriftelijke reacties, bestaande uit een motivatiebrief en een CV, ontvangen wij graag uiterlijk 20 mei 2019. Deze kun je per mail sturen aan: Michiel Philippart (m.philippart@eerstekamer.nl) onder vermelding van ‘stagevacature’. Als je wordt uitgenodigd voor een gesprek, dan zal dat op 28 mei 2019 zijn in de Eerste Kamer.

Het onderwijs verdient beter en daarom steunt GroenLinks de acties van het stakende onderwijspersoneel van harte. ‘De coalitie kan niet blijven roeptoeteren dat het zo geweldig is dat ze anderhalf miljard euro extra hebben geïnvesteerd. Het is een heleboel geld, maar niet genoeg om de crisis in de sector te beteugelen’, aldus Kamerlid Lisa Westerveld.

Met meer geld voor kleinere groepen en een ambitieus plan om de loonkloof tussen primair en voortgezet onderwijs te dichten, zou minister Slob de sector een heel eind de goede richting in kunnen sturen. Daarnaast moet hij het passend onderwijs nu echt passend maken door werkdrukbeteugeling te eisen via meer en betere ondersteuning op de werkvloer. Westerveld: ‘Via zulke maatregelen worden ook de 83 duizend mensen die ondanks een lesbevoegdheid niet voor de klas staan weer naar het onderwijs gelokt. Die zijn nu afgehaakt omdat in de eerste plaats de werkdruk te hoog is ze en daarnaast – terecht – vinden dat ze niet genoeg verdienen.’

Helaas blijven de coalitiepartijen trots tamboereren op de extra middelen en verschuilen zich achter het regeerakkoord als door vakbonden of partijen als GroenLinks wordt vastgesteld dat er meer nodig is.

Westerveld: ‘VVD, CDA, D66 en ChristenUnie lijken soms vergeten dat dit probleem vraagt om een marathonmentaliteit. Nu zijn ze flitsend uit de startblokken gekomen om vervolgens langs de weg te gaan zitten blazen. Terwijl ze niet eens halverwege zijn. Als je dan zegt dat de finish pas vele kilometers verderop ligt, krijg je verontwaardigde reacties in de geest van “zie je niet hoe hard we gingen?” Het doel is intussen wel uit zicht.’

Dat de middelen beperkt zijn en de crisis in de publieke sector niet alleen het onderwijs raakt maar ook sectoren als de zorg of defensie, maakt het probleem complex. ‘Iedereen snapt best dat het gezond krijgen van de onderwijsarbeidsmarkt niet in een vloek en een zucht is geregeld. Daar gaan jaren overheen. Maar onderken dat gewoon en doe niet of er nu genoeg gebeurt, zoals de VVD. Of bluf er geen half miljard aan investeringen bij door te doen of onderhoud aan monumenten het onderwijs ten goede komt, zoals D66.’

Volgens GroenLinks zou het ook helpen als de bekostiging op de schop gaat. Zo moeten de bekostigingsregels zo worden aangepast dat het onmogelijk wordt geld dat is bedoeld voor personeel in te zetten voor bijvoorbeeld gebouwen, tenzij daar toestemming voor is gegeven door de medezeggenschapsraad. En er moet een rem komen op de reserves: onderwijsbreed staat er 16 miljard euro op de bank. Zeven miljard euro daarvan was bedoeld voor het funderend onderwijs.

‘Ik snap best dat besturen soms geld moeten reserveren voor vastgoedonderhoud of een duur ict-systeem,’ zegt Westerveld. ‘Maar dit soort reserves voedt de suggestie dat het onderwijs het geld nu al niet op krijgt. Daarom moet het ministerie van OCW aan de slag met een maximale reserve. Een structurele oplossing voor het lerarentekort is dat uiteraard niet: een spaarpot kun je maar één keer legen. Maar je kunt er wel een begin mee maken.’

GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld vindt dat leraren en ander onderwijspersoneel meer te zeggen moet krijgen over de financiële keuzes die op scholen worden gemaakt. Ook vindt ze dat het ministerie van OCW moet ingrijpen in het oppotgedrag van scholen: de reserves moeten bij wet worden gemaximeerd.

De voorstellen moeten leiden tot meer grip op de onderwijsmiddelen. ‘Of in ieder geval: dat meer geld in de klas terecht komt,’ preciseert Westerveld. ‘Niemand hoeft me te overtuigen dat het onderwijsgeld tekort komt en het lerarentekort vraagt om fors te investeren. Tegelijkertijd zien we onderwijsbestuurders enerzijds hun steun betuigen aan leraren die actievoeren voor een hoger loon en minder werkdruk, maar anderzijds schuiven ze miljoenen weg richting spaarrekeningen. Daar staat gewoon spanning op.’

Uit het jaarverslag van de Onderwijsinspectie blijkt dat de reserve onderwijsbreed 16 miljard euro is. Zeven miljard daarvan komt voor rekening van het primair en voortgezet onderwijs. Westerveld beseft dat zeker niet dit volledige bedrag direct ingezet kan worden, maar doet wel het voorstel om reserves te maximeren. ‘Laten we vastleggen dat er een maximumpercentage geldt voor reserves. Zo’n afspraak is voor iedereen beter: als eindverantwoordelijken voor het stelsel weten Kamer en kabinet zeker dat onderwijsgeld daadwerkelijk wordt geïnvesteerd in onderwijs. En schoolbesturen kunnen niet meer in het verdachtenbankje worden geplaatst. Natuurlijk zijn er dan nog altijd uitzonderingen denkbaar: ik begrijp best dat er geld opzij moet worden gezet als er plannen zijn om een nieuw pand aan te kopen of een duur ict-systeem aan te schaffen. Maar middelen mogen daar wat GroenLinks betreft alleen voor worden gereserveerd na instemming van de medezeggenschapraad en de raad van toezicht.’

Bovendien wil GroenLinks dat bestuurders veel meer dan nu het geval is hun onderwijspersoneel betrekken. ‘GroenLinks is geen partij die het belang van solide management in de publieke sector onderschat,’ zegt Westerveld. ‘Maar goed onderwijs valt of staat met goede leraren. Bestuurders moeten faciliteren: zij moeten zich bezighouden met de vraag of de werkdruk te overzien is, de ondersteuning op orde blijft en de werkomgeving op orde is. Zodat de leraar zijn werk goed kan doen. Daarom moet de inspraak veel beter, zodat leerkrachten echt meepraten over de financiële keuzes die gemaakt worden op een school. Niemand heeft meer baat bij een goede besteding van onderwijsgeld dan de leraar.’

Meebeslissen vraagt ook om een verdere professionalisering van de medezeggenschap: scholen moeten ter zake kundige ondersteuning regelen voor de docenten die dagelijks voor de klas staan. ‘Als de mensen die de werkvloer zijn bij hun overleg met het bestuur gesteund worden door een professional die feeling heeft met begrotingen en onderwijswetgeving, zijn zij beter in staat goede afwegingen te maken. Daarmee maak je de leden van medezeggenschapsraden bewuster van het belangrijke werk dat ze doen en haal je het wat mij betreft onzinnige bestuurdersargument van tafel dat onderwijspersoneel niet goed begrijpt waarover het besluiten moet nemen. Van dergelijk paternalisme wordt ons onderwijs niet beter. Wél is het onderwijs gebaat bij meer geld dat in de klas terecht komt’

Overwerkt onderwijspersoneel, bomvolle klassen, thuiszittende zorgleerlingen en bezorgde ouders: wie de situatie in het passend onderwijs aanschouwt, vraagt zich af hoe het mogelijk is dat 238 miljoen euro van het geld dat bestemd is voor passend onderwijs op een spaarrekening staat. Wat GroenLinks betreft zorgt minister Slob dat deze middelen zo snel mogelijk worden ingezet in de klas.

De Kamer debatteert vandaag met minister Slob over passend onderwijs, het systeem dat moet regelen dat scholieren met een zorgvraag zo veel mogelijk in een reguliere schoolklas worden opgeleid. Daartoe werken scholen op regionaal niveau met elkaar samen. ‘Op zich is dat logisch, maar vorige kabinetten hebben bedacht dat er officiële samenwerkingsverbanden moeten worden opgericht. Waarmee er in feite een extra laag bureaucratie op het onderwijs wordt gelegd’, zegt GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld. 

Westerveld begrijpt best dat scholen geld in kas houden voor onvoorziene kosten, maar in het onderwijs is sparen intussen tot kunst verheven. ‘Als je de reserves van alle schoolbesturen bij elkaar optelt, kom je tot de som van bijna 16 miljard euro. Dat is al niet uit te leggen. Als dan vervolgens blijkt dat de nieuwe bestuurslaag in een paar jaar 238 miljoen euro heeft opgepot, wordt het te gek. Alsof de scholen die deelnemen in samenwerkingsverbanden geen extra zorgleerling kunnen opvangen met die gespaarde miljarden.’

Ook GroenLinks ziet dat er regionale verschillen zijn. Door de verdeling van het onderwijsgeld zijn op sommige plaatsen grote tekorten. Maar dat neemt niet weg dat moet minister Slob snel met een scherpe boodschap naar onderwijsbestuurders moet die jaar na jaar geld overhouden. ‘Besteed het geld dat je krijgt aan onderwijs. Want een sector die kampt met enorme personeelstekorten, een te hoge werkdruk en een lage beloning vindt ons aan zijn zijde. Maar het is niet uit te leggen dat veel geld blijft liggen.’

Meer ruimte voor pragmatisme is zeer gewenst, stelt Westerveld. ‘Als een samenwerkingsverband lekker loopt zullen we de laatste partij zijn die in de weg gaat zitten. Maar ik zou niet weten waarom we het onderwijs zouden verbieden passend onderwijs op een andere manier te organiseren.’