Poliflw

Opnieuw is het lerarentekort gegroeid, zo blijkt uit onderzoek in opdracht van de landelijke PO-raad. Reden voor raadslid Joris Wijsmuller om het college om opheldering te vragen over de Haagse situatie. Wijsmuller vindt dat het college het lerarentekort in Den Haag beter moet registreren, en daarbij ook in beeld moet brengen of dit tot grotere verschillen tussen scholen leidt waardoor de kansenongelijkheid toeneemt. Ook stelt hij de rol van uitzendbureaus aan de kaak. Volgens Wijsmuller lekt door tijdelijke inhuur via uitzendbureaus veel geld weg dat eigenlijk bedoeld is voor de kwaliteit van het onderwijs. Tot slot stelt de Haagse Stadspartij grote vraagtekens over de raamovereenkomsten die schoolbesturen met uitzendbureaus hebben gesloten. Daarin hebben ze afgesproken dat ze geen leerkrachten bij uitzendbureaus wegkapen. Wijsmuller: “Dit is de omgekeerde wereld! Het belang van scholen om aan voldoende leerkrachten te komen moet centraal staan, en niet het verdienmodel van een uitzendbureau.”

Schriftelijke vragen: Lerarentekort, tijdelijke inhuur en wurgcontracten uitzendbureaus

Datum: 8 juli 2019

Aan de voorzitter van de gemeenteraad,

Met bijna 3500 lege plekken is het lerarentekort in het primair onderwijs voor het komend schooljaar landelijk opnieuw met 5 % gegroeid, zo blijkt uit representatief onderzoek dat de PO-raad liet uitvoeren. De verwachting is dat de komende weken een deel van de plekken nog wel ingevuld gaan worden, maar gevreesd moet worden dat er komend jaar onbevoegden voor de klas worden gezet of misschien wel klassen naar huis gestuurd moeten worden. Een ander effect van het lerarentekort is dat de verschillen tussen basisscholen groter worden, zo blijkt ook uit het onderzoek. In de grote steden kiezen leraren bijvoorbeeld voor banen op ‘makkelijkere’ scholen qua populatie zodat de kinderen die het hardst goede leraren nodig hebben, het zwaarst worden getroffen. Een van de manieren om de lege plekken in te vullen is het aantrekken van tijdelijke leerkrachten via uitzendbureaus. Maar ook hier kleven nadelen aan, zo blijkt onder meer uit het artikel ‘Leraar waarschuwt voor wurgcontract van uitzendbureau’ dat op de site van de Algemene Onderwijsbond staat.

1. Kan het college aangeven hoe groot precies het lerarentekort op dit moment is bij de Haagse PO-scholen?

2. In de commissiebrief Voortgangsrapportage aanpak lerarentekort van 28 mei jl. staat: ‘Ramingen geven aan dat de onvervulde vraag naar leraren in het basisonderwijs (po) oploopt van 86 in 2019 tot 184 fte in 2024. Maar de signalen van de Haagse schoolbesturen zijn dat de tekorten sneller oplopen dan deze ramingen aangeven.’ Is het college bereid om samen met de schoolbesturen de problematiek van het Haagse lerarentekort in de praktijk in kaart te brengen door deze te registreren? Zo nee, waarom niet?

3. Kan het college aangeven hoe het lerarentekort in Den Haag verspreid is over de verschillende scholen? Klopt het dat de tekorten bij ‘makkelijkere’ scholen minder groot zijn en zo de verschillen tussen basisscholen groter worden? Zo nee, waarom niet?

4. Kan het college aangegeven hoeveel van de in Den Haag werkzame leerkrachten een tijdelijk contract via een uitzendbureau hebben?

5. Wat is voor een school gemiddeld het verschil in kosten tussen een leerkracht in vaste dienst en het inhuren van een leerkracht via een uitzendbureau voor een vergelijkbaar aantal uren?

6. In het artikel geeft een woordvoerder van de Haagse Scholen aan dat zij raamovereenkomsten met drie bureaus hebben gesloten waarin ze, simpel gesteld, afspreken dat ze geen kandidaten wegkapen. Zo heeft het arbeidsbemiddelingsbureau Brixs met schoolbesturen een clausule afgesloten waarin staat dat scholen een leerkracht die binnenkomt via een bureau daarna een bepaalde tijd – grofweg tussen een half en een heel jaar – alleen in vaste dienst mogen nemen als er een afkoopsom wordt betaald omdat dit anders het verdienmodel van het uitzendbureau zou schaden. Is het college met mij van mening dat dit de omgekeerde wereld is en het belang van scholen om aan voldoende leerkrachten te kunnen komen centraal dient te staan, en niet het belang van een uitzendbureau? Zo nee, waarom niet?

7. Door de inhuur van tijdelijke leerkrachten lekt er geld weg uit het onderwijs dat bedoeld is voor de kwaliteit van het onderwijs. Heeft het college dit fenomeen met de schoolbesturen besproken en ziet het college mogelijkheden voor schoolbesturen om dit tegen te gaan, bijvoorbeeld door het maken van onderlinge afspraken en het zelf organiseren van een poule voor leerkrachten die liever tijdelijke functies willen betrekken? Zo nee, waarom niet?

Joris Wijsmuller

Op 24 september 2018 stelde raadslid Fatima Faid vragen omtrent de radicaliseringspreventieprogramma’s in Den Haag. De beantwoording door het college schoot echter te kort. Het college spitste zich in de beantwoording toe op één project en niet op het hele programma.

Radicalisering is een serieus probleem in de stad. Een probleem dat door het stadsbestuur meestal zorgvuldig benaderd wordt en doeltreffend is aangepakt. Zorgvuldigheid en doeltreffendheid vereist proportioneel handelen. En dat er rekening gehouden wordt met de precaire dynamiek tussen het stadsbestuur, relevante gemeenschappen, handhavers, eerstelijns hulpverleners en getroffen gezinnen.

In vervolgvragen van raadslid Fatima Faid wordt het college verzocht om openheid te geven over  welke programma’s er nog meer zijn en wat het doel is van deze programma’s. Hiermee hopen we zicht te krijgen op hoe deze programma’s worden uitgevoerd en door wie. Hoe worden de professionals opgeleid om bij leerlingen radicalisering te signaleren ongeacht leeftijd? De radicaliseringsprogramma’s worden onder andere uitgevoerd op scholen en er is dan vaak sprake van minderjarige kinderen. Hoe worden ouders op de hoogte gehouden? Is er sprake van transparantie?

En tot slot wordt er bij radicalisering meteen van uitgegaan dat dit een probleem is binnen de islamitische gemeenschap, maar zijn er binnen het programma radicalisering en polarisatie specifieke projecten gericht op het tegengaan van rechts extremistisch gedachtegoed?

Schriftelijke vragen: Vervolgvragen radicalisering

Aan de voorzitter van de gemeenteraad,

Op 24 september 2018 hebben wij vragen gesteld omtrent het radicaliseringsprogramma in Den Haag. De beantwoording van de vorige vragen zijn toegespitst  op één project maar wij willen graag antwoorden programmabreed.

Na aanleiding van de antwoorden hebben wij de volgende vervolgvragen,

Overeenkomstig art. 30 van het Reglement van orde stelt het raadslid Fatima Faid de volgende vragen aan het college:

Zijn er nog meer anti-radicaliserings programma’s gericht op het onderwijs en of jongerenwerk? Zo ja, op welke scholen, hoeveel basisonderwijs- en hoeveel voortgezet onderwijs scholen? Met welke organisaties en of bureaus heeft de gemeente contracten?

Wat is precies het doel van deze programma’s?

Wat voor professionals worden ingezet? Wat voor opleidingsachtergrond hebben zij?

Worden deze professionals gemonitord en geëvalueerd? Zo ja, wie doet de monitoring en de evaluaties? Op welke manier zijn zij hiervoor geschoold?

Waar kunnen wij de bevindingen terugvinden over welke aanpak wel of niet succesvol is geweest?

Aan welke (uit)doelen moet een traject voldoen voordat we kunnen spreken van een succesvolle interventies?

Hoe precies wordt er voorkomen dat kinderen en jongeren de boodschap krijgen dat hun moslim klasgenoot de geradicaliseerde is?

Racisme en het gevoel van uitsluiting is een van de belangrijkste aanjagers voor radicalisering. In hoeverre wordt racisme op een volwaardige manier besproken in al deze radicaliseringstrajecten?

Kunt u voorbeelden noemen van een traject in het radicaliseringsprogramma die gericht is op het tegengaan van racisme

In vraag 8 van RIS300589 wordt er gesproken over aandachtsfunctionarissen op scholen. Wat voor een achtergrond hebben zij en hoe worden zij opgeleid voor deze taak? En door wie?

Wat gebeurt er met de gegevens van kinderen die door een aandachtsfunctionaris bij de gemeente, politie of/en OM onder de aandacht zijn gebracht?

Welke procedure wordt er in gang gezet wanneer een aandachtsfunctionaris een kind heeft voorgedragen? Welke (extra) hulptrajecten zijn hiervoor opgezet? Zijn daar evaluaties van, zo ja, kunnen die met de raad gedeeld worden?

Worden ouders op de hoogte gehouden van wanneer hun kind door een aandachtsfunctionaris extra aandacht krijgt? Zo ja, hoe en door wie?

Er werd in de beantwoording van onze vorige vragen (RIS300589, vraag 5) gemeld dat er nog geen invulling is voor wat docenten moeten doen bij vroegsignalering van radicalisering. Betekent dit dat er tot op heden geen enkel project op scholen, zowel basis als voortgezet heeft gedraaid in het kader van voorkoming radicalisering? Zo ja, wanneer wordt die gestart? Zo nee, wat is het traject die een docent moet doorlopen bij vermoeden van radicalisering? Graag de antwoorden uitgesplitst naar basis- en voortgezet onderwijs.

Wat is de huidige stand van zaken ten aanzien van het programma Omnia Works? Er werd aangegeven dat het een trainingsprogramma in ontwikkeling is. Hoe staat het er nu voor? Zijn er scholen benaderd? Hoeveel docenten doen er uiteindelijk mee?

Wat is het budget dat aan Omnia works is toegekend?

Wat voor een methodiek werd er in die pilot gebruikt?

Er wordt gesproken over een pilot met positieve resultaten (vraag 3 van de RIS300589). Betekent dit dat er een rapport is? Zo ja, kan deze naar de raad worden gezonden? Zo nee waarom niet?

Zijn er binnen het programma radicalisering en polarisatie specifieke projecten gericht op het tegengaan van rechts extremistisch gedachtegoed?

Zo ja, kunt u een aantal van deze programma’s benoemen? Met welke organisaties zijn deze ontwikkeld? Welke scholen en/of jongerenwerkers maken hiervan gebruik?