Poliflw

We zijn met z’n allen bezig om onze samenleving inclusief in te richten, waarom zouden we dan niet beginnen bij de basis. Het onderwijs, kunnen we niet beginnen om de geldstromen van de scholen wat inclusiever te maken? Onlangs stond er een artikel in de krant dat eenzaamheid de samenleving miljoenen kost. Waarom proberen we niet om die verbondenheid voor kinderen al op school te krijgen? . Hoeveel kinderen uit de dorpen gaan er wel niet naar de scholen in Alkmaar of Schagen om daar speciaal onderwijs te volgen? Zou het niet mooi zijn als kinderen met een aantal aanpassingen en samenwerkingen tussen het reguliere onderwijs en speciale onderwijs gewoon les kunnen volgen in hun eigen dorp of stad? Er wordt heel vaak gesteld dat een kind floreert bij rust en regelmaat en niet te veel indrukken en verschillende locaties op een dag? Hoe fijn zou het zijn als kinderen wel de aansluiting bij andere leeftijdsgenoten kunnen vinden, wel samen met hun vriendjes kunnen spelen. En niet eenzaam na een dag op een school in een andere stad thuiskomen omdat de vriendjes van je klas in een ander dorp of stad wonen? We willen heel graag werken naar een inclusieve samenleving. Laten we daar dan al op school mee starten om kinderen van kleins af aan al meekrijgen wat een inclusieve samenleving is. En niet het kind wat anders of moeilijker leert naar speciaal onderwijs sturen. Zal niet ontkennen dat voor sommige kinderen het met de grote klassen, en voor de leerkrachten ook heel lastig is om de juiste manier les te kunnen geven aan elk individueel kind. Maar dat moet toch niet een hoofdreden zijn om een kind naar het speciaal onderwijs te sturen, omdat ze daar die aandacht nu nog wel redelijk kunnen krijgen?Maar wat als een kind toch niet zo goed op zijn plaats is in het speciale onderwijs? Dan blijven ze daar, want de weg naar speciaal onderwijs is een goed belopen weg. Maar de weg terug naar een reguliere school is door weinigen met enig succes belopen. Hoe mooi zou het zijn om alle kinderen onderwijs te laten volgen in hun eigen dorp hetzij met aanpassingen in de les hetzij in een aparte groep. Om zo te voorkomen dat zoveel kinderen zich elke dag een beetje meer eenzaam gaan voelen. Waar zij hun eigen leeftijdsgenoten kunnen ontmoeten op het schoolplein en met hun samen naar de school kunnen fietsen. Geldstromen van regulier en speciaal onderwijs inclusief te maken, dat is het begin. Puck de Nijs

9 maart, dat houdt in dat we nummer 11 aan u gaan voorstellen, Rachel Teel: Rachel Teel woont en werkt in Schagerbrug. Ze is moeder, oma en mantelzorger. Rachel werkte jaren in het speciaal onderwijs, eerst als conciërge, daarna als leerkracht in handvaardigheid en tuinieren. Nu verzorgt zij de administratieve taken in het metaalconstructiebedrijf dat zij samen met haar partner runt. Daarnaast is ze penningmeester bij EHBO Zijpe. Rachel: “In al mijn rollen hoor en zie ik vaak wat er mis gaat in de politiek en om beter te begrijpen waardoor dit komt ben ik me gaan verdiepen in de beginselen van de politiek. Nu kan en wil ik mij steentje bijdragen voor de gemeente Schagen. Politiek is interessant, leerzaam en belangrijk. Ik wil mijn verantwoordelijkheid nemen en niet langs de zijlijn staan roepen wat er misgaat. Ik ga me inzetten voor ‘de knip op orde’ en de ambtelijke taal begrijpelijk te maken. Kies voor een doener, stem 21 maart op nr. 11.