Poliflw

Door Mirjam Bikker op 26 maart 2024 om 20:34

Gezamenlijke verklaring tegen Jodenhaat

Met afschuw zien wij dat Jodenhaat terugkeert op plekken waar iedereen vrij en veilig moet kunnen samenkomen. Jodenhaat blijkt niet alleen iets van lang geleden, maar laait weer op. Dit is niet demonstreren, dit is intimideren. Dat moet stoppen. En wel nu.

Afgelopen weekend werd een Joodse artieste belaagd en uitgescholden met antisemitische leuzen. In Stadskanaal werd de kaartverkoop voor haar concerten stilgelegd uit angst voor nog meer antisemitisme. Zelfs een optreden van een Joodse Nederlandse bleek niet meer veilig.

Dit is geen incident. Hier is een grens overschreden. Een grens waarvan we hoopten dat die nooit meer in ons land zou worden overschreden. De veiligheid en vrijheid van Joodse Nederlanders staan op het spel. De vrijheid om samen te komen, om te herdenken, te vieren, om je cultureel te uiten – om te leven.

Daarom staan we op, vragen we ook jou om op te staan. Laten we pal staan voor onze Joodse gemeenschap, voor het grote goed van vrijheid en veiligheid. Niet stil blijven, maar je keihard uitspreken tegen antisemitisme. Want als Joodse Nederlanders in ons land onveilig zijn, dan hebben we allemaal op te staan. Laat niemand meer zwijgen, stop antisemitisme nu, in welke vorm dan ook: vandaag, morgen en in de toekomst.

Wij staan op, kunnen we op jou rekenen?

Mirjam Bikker (ChristenUnie),

Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA),

Door Stieneke van der Graaf op 27 mei 2020 om 14:46

ChristenUnie: Meer actie nodig voor opsporen mensenhandelaren

In 2019 zijn minder verdachten van mensenhandel door de politie opgespoord dan daarvoor. De daling staat haaks op de ambitie van het kabinet om juist méér mensenhandelaren op te sporen. Ik maak mij hier grote zorgen over en heb daarom staatssecretaris Broekers-Knol door middel van schriftelijke vragen om opheldering gevraagd.

Mensenhandel is en blijft een ongelooflijk groot kwaad. Ik weet dat het lastig is om daders te vinden, maar deze daling maakt mij ongerust. De staatssecretaris heeft de Kamer wat uit te leggen: zij heeft namelijk als doel om de strijd tegen mensenhandel op te voeren. Dat doel lijkt steeds verder buiten beeld te raken.

In september zorgden de ChristenUnie en Partij van de Arbeid ervoor dat de politie tien miljoen euro extra krijgt om mensenhandel aan te bestrijden. Ikwil weten wanneer de eerste resultaten hiervan zichtbaar zullen zijn. Er gaan miljoenen naar opsporing, zowel op straat als online. Dat moet snel tot resultaat leiden. Ik wil van de staatssecretaris weten wanneer zij die verwacht.

De ChristenUnie wil ook dat wordt geleerd van de aanpak Tilburg waar het afgelopen jaar vijftig slachtoffers van mensenhandel zijn opgespoord. Onderdeel van de aanpak daar was een campagne onder professionals én Tilburgers.

Slachtoffers van mensenhandel komen niet snel naar voren. Het is dan ook ontzettend knap wat er in Tilburg is gelukt. Als een campagne daar een bijdrage heeft geleverd, moeten andere gemeenten én het ministerie dat serieus overwegen. Wat de ChristenUnie betreft moet de strijd tegen mensenhandel altijd de aandacht hebben.

Vragen van het lid Van der Graaf (ChristenUnie) aan de minister van Justitie en Veiligheid en de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid over de bestrijding van mensenhandel.

Bent u bekend met het gegeven dat de politie er niet in is geslaagd de doelstelling voor 2019 te realiseren van 190 OM-verdachten mensenhandel, en dat er met 145 zaken zelfs sprake is van een daling?[1] Wat is uw reactie hierop?

Bent u tevens bekend met het feit dat de oorspronkelijke ambitie van 190 OM-verdachten mensenhandel door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en het maatschappelijk middenveld al als onvoldoende werd beschouwd?

Wat is de doelstelling van het aantal OM verdachten mensenhandel voor 2020? Hoeveel zaken zijn er tot op heden aangemeld? Is de doelstelling van 240 zaken voor 2020 met de huidige inzet nog haalbaar? In hoeverre bieden de middelen uit de motie Segers/Asscher hiervoor afdoende ruimte?

In hoeverre is het uitblijven van groei een gevolg van de toename van het aantal Dublinclaimanten en in hoeverre ziet u ook andere factoren? Kunt u aangeven in hoeverre de bezetting en inzetbaarheid AVIM-medewerkers meer/minder onder druk staat vergeleken met andere politie-eenheden vanwege ziekteverzuim, opleidingen en deelname aan de Regeling Partieel Uittreden (RPU)?

Hoe staat het met het aangekondigde fenomeenonderzoek door het WODC naar aanleiding van de motie Segers/Buitenweg? Vinden er momenteel, in het licht van de coronacrisis, nog uitzettingen plaats onder mensen uit deze groep?

Is er zicht op de ontwikkeling van het aantal aangiftes van minderjarigen? Hoeveel minderjarige slachtoffers van mensenhandel hebben er vorig jaar aangifte gedaan? Hoeveel slachtoffers mensenhandel hebben er na het informatieve gesprek geen aangifte gedaan? Kunt u beide cijfers uitsplitsen per regio? In hoeverre draagt de proeftuin aangiftebereidheid bij aan het vergroten van de contactbereidheid tussen slachtoffers en de politie?

Hoe vaak is het afgelopen jaar in de opsporing bij mensenhandelzaken gebruik gemaakt van de webcrawler? Kunt u in de beantwoording concreet het aantal zaken vermelden, in tegenstelling tot de beantwoording zoals is gedaan in de nota naar aanleiding van het verslag van het schriftelijk overleg over o.a. overzicht op hoofdlijnen Citrix-kwetsbaarheden

Is het juridisch kader voor de webcrawler, die volgens het jaarverslag van de politie begin 2020 gefinaliseerd zou zijn, inmiddels formeel vastgesteld?

Hoe vaak is het afgelopen jaar in de opsporing gebruik gemaakt van lokprofielen?

Worden lokprofielen ook ingezet in onderzoeken naar zogenaamde pro-ana coaches? Zo ja, hoeveel zaken zijn er überhaupt opgestart naar deze coaches in de afgelopen twee jaar?

Is het aantal van 39 complexe zaken een toename of afname ten opzichte van eerdere jaren? Hoe verhoudt dit zich tot de constatering van de Nationaal Rapporteur in de Dadermonitor 2013-2017 waarin wordt gesteld dat het aantal betrokkenen per strafzaak de laatste jaren is verminderd hetgeen verklaard kan worden doordat de politie minder complexe mensenhandelzaken op zich neemt?

Bent u voorts bekend met het bericht ‘Nieuwe aanpak Tilburg leidt naar vijftig slachtoffers mensenhandel’?[2]

Bent u bereid in gesprek te gaan met de betrokkenen om te bezien of de (bewustwordings)campagne ook in andere gemeenten of zelfs landelijk kan worden uitgerold?

Bent u tevens bereid in gesprek te gaan met betrokkenen om te zien of onderdelen van de Tilburgse aanpak ook in de structurele aanpak, opsporing en nazorg van mensenhandel kan worden verwerkt?

Kunt u deze vragen beantwoorden voor het Notaoverleg Veiligheid van 8 juni aanstaande?

Door Webredactie op 1 april 2020 om 20:20

ChristenUnie wil meer actie in 'stille ramp' voor prostituees

De ChristenUnie wil dat het kabinet veel meer actie onderneemt voor vrouwen en mannen in de prostitutie die door de coronacrisis in de problemen komen. Volgens ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf voltrekt zich in de prostitutie momenteel een ‘stille ramp’. “Zij vallen vaak buiten alle regelingen die het kabinet nu optuigt.”

Door de coronacrisis vallen de reguliere inkomsten van prostituees weg. Omdat zij – veelal vrouwen – vaak niet zijn ingeschreven als ZZP’er, krijgen ze daarvoor geen enkele compensatie. Andere prostituees hebben geen recht op bijstand omdat ze nog niet lang genoeg in Nederland verblijven. Bovendien bevinden ze zich vaak in een afhankelijkheidsrelatie, hebben hoge lasten en worden fysiek of financieel gedwongen om toch te gaan werken. Omdat de bordelen sluiten, ontvangen zij klanten nu thuis of gaan ze als escort op bezoek, met alle risico’s voor hun eigen gezondheid en de volksgezondheid in het algemeen. Volgens de ChristenUnie is veel meer actie van het kabinet nodig.

Stieneke van der Graaf: “Daar waar de hele samenleving wordt platgelegd, werken mensen in de prostitutie noodgedwongen door. We voelen allemaal aan dat dat niet gezond is. Zij gaan, vaak gedwongen, in onveilige omstandigheden door met hun werk. De toename van het aantal advertenties op internet doet een grote verschuiving naar de thuisprostitutie vermoeden. Ik verwacht hier veel meer actie van het kabinet. Online-advertenties moeten stoppen, prostituees moeten gebruik kunnen maken van de financiële regelingen die nu zijn opengesteld voor zzp’ers en er moet hulp zijn voor vrouwen die nu het moedige besluit nemen om uit de prostitutie te stappen. Er vindt een stille ramp plaats en het kabinet doet te weinig.”

De ChristenUnie doet de volgende voorstellen:

Verbod op online-advertenties voor prostitutie

Openstellen financiële regelingen voor prostituees, ook als zij daar strikt genomen nu niet onder vallen

Extra ondersteuning voor mensen die uit de prostitutie willen stappen

Door Stieneke van der Graaf op 13 februari 2020 om 09:26

Kinderen verdienen onze bescherming

Per jaar worden er meer dan 1.300 meisjes slachtoffer van seksuele uitbuiting. Per week komen er 25 slachtoffers bij. Dat is een hele schoolklas. Van die schoolklas komt nog niet één kind per week in beeld. De rest blijft onzichtbaar, wordt niet geholpen en niet beschermd, en de daders blijven op vrije voeten. Daar maak ik me zorgen over. Dat moet anders.

Op dit moment zetten we in Nederland in op het trainen van leraren en wijkteams om signalen van kindermisbruik en seksuele uitbuiting te herkennen. Zij zijn onze ogen en oren om slachtoffers te vinden, en dat is ongelooflijk belangrijk.

Maar vaak begint seksuele uitbuiting en misbruik online. Daders zoeken tijdens en buiten kantooruren het internet af op kwetsbare meisjes en jongens, van pro-anafora tot aan Grindr. Ze pikken er de meest kwetsbare tussenuit en proberen hun vertrouwen te winnen met als doel om hen seksueel te misbruiken. Het is dus dringend nodig om ook onze inzet van hulpverlening op het internet te vergroten en online te zoeken naar slachtoffers van seksuele uitbuiting. Tot nu toe moeten slachtoffers zelf op zoek gaan naar hulp, als ze deze drempel al over gaan. Dan heeft het misbruik al plaatsgevonden, dagen misschien wel jarenlang.

In de Verenigde Staten is er een online outreach programma. Professionele hulpverleners gaan daar online op zoek naar slachtoffers van misbruik en bieden een boodschap van hoop, een luisterend oor en een uitweg. Met succes. Ik vraag de minister om ook in Nederland zo’n programma te ontwikkelen, samen met het OM, de politie, maatschappelijke organisaties en zorgverleners. Zodat we niet alleen fysiek, maar ook op internet oren en ogen hebben om slachtoffers te bereiken en daders te stoppen.

Om niet alleen kindermisbruik te stoppen, maar ook om nieuwe slachtoffers te voorkomen, is er de hulplijn van Stop It Now! De organisatie biedt hulp aan mensen die dreigen een grens over te gaan, voorkomt zo daderschap en daarmee ook nieuwe slachtoffers. De lijn is echter zeer gebrekkig bereikbaar. Afgelopen jaar waren er bijvoorbeeld meer dan 500 gemiste oproepen. Dat zijn er schrikbarend veel. Daarom vraag ik de minister om in overleg met de organisatie de bereikbaarheid van de hulplijn te verbeteren, door bijvoorbeeld de tijden dat de lijn bereikbaar is uit te breiden.

We moeten er alles aan doen om te voorkomen dat kinderen slachtoffer worden van seksueel misbruik en seksuele uitbuiting. Met een online team proactieve hulpverleners bereiken we meer slachtoffers en kunnen we hen helpen. Door de bereikbaarheid van de hulplijn van Stop It Now! te verbeteren, dragen we bij aan het stoppen van de daders en voorkomen we zoveel mogelijk nieuwe slachtoffers. Het zijn stappen om te zorgen dat kinderen de veilige jeugd krijgen die ze verdienen.

Door Gert-Jan Segers op 4 februari 2020 om 09:29

Excuses en de plicht tot het goede (ND-column)

Op zondagmorgen zit ik altijd in de kerk. Behalve vorige week. Ik was bij de indrukwekkende Nationale Holocaust Herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam, precies 75 jaar na de bevrijding van Auschwitz. Het was de herdenking met het indrukwekkende en ontroerende moment waarop premier Rutte namens de regering de Joodse gemeenschap excuses aanbood. Eindelijk.

Premier Rutte erkende in zijn toespraak vorige week dat er goede en dappere Nederlanders zijn geweest en sprak over ‘de hoop van onderduik, de moed van verzet, het collectieve opstaan tijdens de Februaristaking’. Hij wilde zich niet moreel verheffen boven anderen die destijds in hun overlevingsdrang niets hadden gedaan of als verkeerd loyale ambtenaren zelfs hadden meegewerkt aan deportaties. Maar hij zei vervolgens wel wat moest worden gezegd en wat al lang had moeten worden gezegd. Dat het goede te weinig was geweest, dat we zijn tekortgeschoten. ‘Te weinig bescherming, te weinig hulp, te weinig erkenning.’ Toen premier Rutte zijn excuses uitsprak, ging er een golf van emotie door de rijen aanwezigen. Na afloop en in de afgelopen week hoorde ik van veel kanten wat deze excuses hebben losgemaakt. Het ontroerde ook mij, ook omdat de aanloop naar deze excuses ook voor mijzelf bijzonder is geweest. Maar dat vertel ik later nog wel een keer.

Wat me nu nog bezighoudt, is de indringende vraag die premier Rutte opwierp: wat zou ìk hebben gedaan? Als we nadenken over ons antwoord moeten we vooral niet te snel denken dat wij als vanzelfsprekend een heldenrol zouden hebben vervuld. Dat wij wel moedig zouden zijn geweest. Ik hoor nu ook van verschillende kanten ook hoe de tragedie voor Joden na de oorlog nog lang niet over was. Ik kreeg afgelopen week een mail van iemand die me het verhaal vertelde van een Joodse jongen, uit een Fries dorpje, die met zijn moeder de concentratiekampen had overleefd en als enigen van de 14 Joden uit het dorp terugkwamen. Ze arriveerden in hun kampvodden en kregen nieuwe kleren. Tot zover de beschaving. Daarna werden ze vriendelijk doch dringend verzocht om alle achterstallige betalingen van de SS’er die in hun huis had gewoond te voldoen. Ze belanden in een vorm van schuldsanering en hebben uiteindelijk alle rekeningen betaald.. In 1955 kwam vervolgens nog een rekening voor de kleding die ze tien jaar eerder bij terugkeer hadden gekregen. En toen er in 1965 vergoedingen aan slachtoffers werden uitbetaald, kreeg deze Friese Jood niets omdat zijn moeder twee jaar eerder was overleden. De man is van ellende uit Nederland weggegaan en naar de VS vertrokken..

Het morele appèl dat deze beschamende episode op ons doet, is niet om nu te zeggen dat wij betere mensen zijn dan onze ouders en grootouders. Na de meer dan terechte, maar ook late excuses van premier Rutte hoop ik op verdere verzoening tussen ons land en de Joodse gemeenschap, op vergeving en op een nieuw samenleven waarin we bij het minste of geringste spoortje van antisemitisme al alarm slaan. Maar ik hoop ook dat we hierdoor onszelf iedere dag de indringende vraag stellen: wat is mìjn blinde, morele vlek? Welk onrecht in mijn eigen en ons gezamenlijk doen en laten zie ik niet? Waar schiet ik tekort in naastenliefde en het opkomen voor recht en gerechtigheid?

De Joodse jongen, zijn moeder en duizenden andere Joodse Nederlanders zijn slachtoffer geworden van een denken waarin de letter van de wet belangrijker was dan de nood van die ene mens die voor je staat. Ze werden vermalen door letterknechten die hen niet meer zagen staan en niet meer hoorden wat voor tragedie ze hadden meegemaakt. Het enige wat voor letterknechten geldt, is de regel en de genadeloze toepassing ervan. Tot de dag van vandaag zijn er steeds weer nieuwe slachtoffers van dat denken in onze samenleving, onze bureaucratie, onze kerken, onze gezinnen en in mijzelf. Moge God het ons vergeven. En moge God ons bekeren tot een denken waarin niemand belangrijker is dan die ene mens die voor ons staat, waarin we geen andere plicht voelen dan onze naaste van harte lief te hebben en waarin we het goede doen wat die ene mens nodig heeft.

Door Webredactie, Stieneke van der Graaf op 27 januari 2020 om 05:40

ChristenUnie werkt aan stappenplan voor drugsvrije samenleving

ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf kondigt vandaag een stappenplan aan voor ‘een drugsvrije samenleving’. Volgens de ChristenUnie is het tijd voor “een trendbreuk met een cultuur waarin we erin berusten dat mensen ten onder gaan aan drugs”. Na alcholvrij (de IkPas-campagne) en rookvrij (een doel van de Rijksoverheid in het preventieakkoord) moet Nederland ook drugsvrij worden.

ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf: “Na decennialang vergoelijken van het drugsprobleem is het tijd om het over een andere boeg te gooien. Jarenlang faciliteerden we onder het credo ‘het moet gewoon kunnen’ de pretgebruiker, maar lieten we de probleemgebruiker aan zijn lot over. Deze kwetsbare mensen verdienen onze steun en al onze inzet moet er op gericht zijn om te voorkomen dat meer mensen in zo’n situatie terecht komen.”

De ChristenUnie zet zich al geruime tijd in voor het tegengaan van de gevolgen van het halfslachtige Nederlandse drugsbeleid. Nu werkt de partij dus aan een stappenplan dat het rond de zomer wil presenteren. In de tussentijd praat de ChristenUnie onder meer met verslavingsexperts, ervaringsdeskundigen, maatschappelijke organisaties die te maken hebben met drugsgebruik en -verslaving, burgemeesters en politie.

Van der Graaf: “Iedereen beseft dat we de gevolgen van het slepende en slopende drugsbeleid van die tientallen jaren niet zomaar ineens ongedaan kunnen we maken. Daarom werken we aan een stappenplan om stapje voor stapje toe te werken naar een drugsvrije samenleving.”

Stap voor stap

Volgens Van der Graaf is een drugsvrije samenleving het einddoel. Eerste stappen zijn goede hulpverlening, steviger inzet op preventie en ontmoediging. Uiteindelijk moet de beschikbaarheid van drugs worden beperkt.

Feiten

Nederland kent 130.000 drugsverslaafden, meer dan het aantal inwoners van Maastricht. 30.000 mensen zijn in behandeling, ongeveer net zo veel als voor een alcoholverslaving. Iedere werkdag gaat er in Nederland iemand dood aan drugsgebruik. In ons land wordt voor bijna 20 miljard aan speed en xtc geproduceerd is, dat is meer dan de omzet van Philips of Albert Heijn. 80% van de productie is bestemd voor het buitenland. Met ‘een pilletje’ hier, houden we een industrie en crimineel netwerk in stand tot aan Zuid-Amerika.

Door Stieneke van der Graaf op 20 januari 2020 om 08:01

Doorbreek de normalisering van drugsgebruik

Kwetsbare Nederlanders zijn de dupe van het doorgeslagen vrijheid blijheid denken rond drugsgebruik. Het is tijd dat Nederland stopt met de liberaliseringsideologie en kiest voor gezondheid en veiligheid.

Een straat in een middelgrote stad in Nederland. In een portiek staat een man met een grote fles van het verslavende lachgas. Hij dealt en gebruikt zelf. Aan een buurtbewoonster die bezorgd is vanwege de impact op spelende kinderen, vertelt hij dat hij hier echt niet mee kan stoppen. Hij is verslaafd.

Het is slechts één voorbeeld van velen. Medici waarschuwen voor de gevolgen van drugs, de Arnhemse burgemeester Ahmed Marcouch luidt de noodklok over de impact van lachgas op zijn stad en vele gemeenteraden nemen maatregelen tegen deze nieuwe drug. Het is een goede stap om het gebruik van lachgas te verbieden, maar laat dit een eerste stap zijn in het afschaffen van de liberaliseringsideologie rond drugs.

Nederland speelt binnen Europa en de wereld een beschamende sleutelrol in de productie en doorvoer van drugs. Drugslabs in Nederland en aan de Belgische grens, produceren voor de wereldmarkt. De drugshandel vanuit Nederland heeft een waarde van 18 miljard. De helft van de Europese online handel in heroïne, cocaïne en MDMA komt vanuit Nederland. We zijn de drugsschuur van de wereld. De aantrekkingskracht van het snelle geld zuigt kwetsbare jongeren de drugswereld in en heeft verwoestend effect op hun leven en hun omgeving, helaas ook soms met dodelijke afloop.

Een recent rapport over de drugswereld in Amsterdam met de naam ‘De achterkant van Amsterdam’ door onderzoekers Pieter Tops en Jan Tromp laat indringend zien hoe onze hoofdstad grip heeft verloren op drugs. De impact van ondermijning en drugscriminaliteit is schrijnend en tegelijkertijd constateert het rapport dat er te lang een tolerante houding is geweest. Drugsgebruik is ‘in verregaande mate gedecriminaliseerd en genormaliseerd’. De houding van vrijheid blijheid is funest voor de stad en voor ons land. Maar ook in andere delen van het land is de impact dagelijks voelbaar zoals bij de drugsdumpingen in de natuur van oa Gelderland en Brabant.

Kwetsbare wijken en gezinnen gaan niet alleen aan de drugscriminaliteit ten onder. Drugsgebruik is óók ontzettend funest voor het welzijn en de gezondheid van Nederlanders. Er zijn 130.000 mensen in Nederland met een drugsverslaving. Elk jaar sterven er 200 mensen ten gevolge van drugsgebruik.. Het Trimbos instituut waarschuwt dat er steeds meer Nederlanders na drugsgebruik in het ziekenhuis belanden en dat er te weinig aandacht is voor het gevaar van drugsgebruik voor de volksgezondheid..

En het meest schrijnende is dat juist de kwetsbare Nederlanders de dupe zijn van de zichzelf onwettig toegeëigende vrijheid van de ‘grachtengordel’. De jonge vrouw die haar toekomst verspeelt omdat ze drugs gaat gebruiken omdat het ‘toch moet kunnen’. De jongen die snel geld kan verdienen in de drugswereld en daarmee zijn leven in de waagschaal stelt. Gezinnen die zien dat het gebruik van drugs op straat, hun portiek en de buurt onleefbaar maakt.

De overheid moet niet uitgaan van de wensen van een geslaagde yup die keuzes maakt zonder om te zien naar de kwetsbare naaste. Korpschef Akerboom zegt terecht dat drugsgebruikers niet in de gaten hebben dat ze een systeem van extreem geweld in stand houden. Regels worden ingevoerd om de meest kwetsbaren te beschermen. Als ik progressieve politici hoor pleiten voor verregaandere regulering of legalisering dan denk ik aan de gezinnen die kapot gaan door de impact van drugs. Hen mogen we niet in de steek laten.

Het verbod op lachgas is daarom broodnodig, maar wat ons betreft slechts een eerste stap. Want we moeten nog veel meer doen om de gezondheid van Nederlanders te beschermen en om criminaliteit en overlast tegen te gaan. We moeten de komende jaren een einde maken aan het doorgeslagen liberale drugsbeleid vanuit het besef dat drugs mensenlevens verwoesten en de samenleving ondermijnt.

Door Stieneke van der Graaf op 28 december 2019 om 08:01

Doorbreek de normalisering van drugsgebruik

Kwetsbare Nederlanders zijn de dupe van het doorgeslagen vrijheid blijheid denken rond drugsgebruik. Het is tijd dat Nederland stopt met de liberaliseringsideologie en kiest voor gezondheid en veiligheid.

Een straat in een middelgrote stad in Nederland. In een portiek staat een man met een grote fles van het verslavende lachgas. Hij dealt en gebruikt zelf. Aan een buurtbewoonster die bezorgd is vanwege de impact op spelende kinderen, vertelt hij dat hij hier echt niet mee kan stoppen. Hij is verslaafd.

Het is slechts één voorbeeld van velen. Medici waarschuwen voor de gevolgen van drugs, de Arnhemse burgemeester Ahmed Marcouch luidt de noodklok over de impact van lachgas op zijn stad en vele gemeenteraden nemen maatregelen tegen deze nieuwe drug. Het is een goede stap om het gebruik van lachgas te verbieden, maar laat dit een eerste stap zijn in het afschaffen van de liberaliseringsideologie rond drugs.

Nederland speelt binnen Europa en de wereld een beschamende sleutelrol in de productie en doorvoer van drugs. Drugslabs in Nederland en aan de Belgische grens, produceren voor de wereldmarkt. De drugshandel vanuit Nederland heeft een waarde van 18 miljard. De helft van de Europese online handel in heroïne, cocaïne en MDMA komt vanuit Nederland. We zijn de drugsschuur van de wereld. De aantrekkingskracht van het snelle geld zuigt kwetsbare jongeren de drugswereld in en heeft verwoestend effect op hun leven en hun omgeving, helaas ook soms met dodelijke afloop.

Een recent rapport over de drugswereld in Amsterdam met de naam ‘De achterkant van Amsterdam’ door onderzoekers Pieter Tops en Jan Tromp laat indringend zien hoe onze hoofdstad grip heeft verloren op drugs. De impact van ondermijning en drugscriminaliteit is schrijnend en tegelijkertijd constateert het rapport dat er te lang een tolerante houding is geweest. Drugsgebruik is ‘in verregaande mate gedecriminaliseerd en genormaliseerd’. De houding van vrijheid blijheid is funest voor de stad en voor ons land. Maar ook in andere delen van het land is de impact dagelijks voelbaar zoals bij de drugsdumpingen in de natuur van oa Gelderland en Brabant.

Kwetsbare wijken en gezinnen gaan niet alleen aan de drugscriminaliteit ten onder. Drugsgebruik is óók ontzettend funest voor het welzijn en de gezondheid van Nederlanders. Er zijn 130.000 mensen in Nederland met een drugsverslaving. Elk jaar sterven er 200 mensen ten gevolge van drugsgebruik.. Het Trimbos instituut waarschuwt dat er steeds meer Nederlanders na drugsgebruik in het ziekenhuis belanden en dat er te weinig aandacht is voor het gevaar van drugsgebruik voor de volksgezondheid..

En het meest schrijnende is dat juist de kwetsbare Nederlanders de dupe zijn van de zichzelf onwettig toegeëigende vrijheid van de ‘grachtengordel’. De jonge vrouw die haar toekomst verspeelt omdat ze drugs gaat gebruiken omdat het ‘toch moet kunnen’. De jongen die snel geld kan verdienen in de drugswereld en daarmee zijn leven in de waagschaal stelt. Gezinnen die zien dat het gebruik van drugs op straat, hun portiek en de buurt onleefbaar maakt.

De overheid moet niet uitgaan van de wensen van een geslaagde yup die keuzes maakt zonder om te zien naar de kwetsbare naaste. Korpschef Akerboom zegt terecht dat drugsgebruikers niet in de gaten hebben dat ze een systeem van extreem geweld in stand houden. Regels worden ingevoerd om de meest kwetsbaren te beschermen. Als ik progressieve politici hoor pleiten voor verregaandere regulering of legalisering dan denk ik aan de gezinnen die kapot gaan door de impact van drugs. Hen mogen we niet in de steek laten.

Het verbod op lachgas is daarom broodnodig, maar wat ons betreft slechts een eerste stap. Want we moeten nog veel meer doen om de gezondheid van Nederlanders te beschermen en om criminaliteit en overlast tegen te gaan. We moeten de komende jaren een einde maken aan het doorgeslagen liberale drugsbeleid vanuit het besef dat drugs mensenlevens verwoesten en de samenleving ondermijnt.

Door Eppo Bruins op 13 december 2019 om 21:13

Economische groei mag geen gouden kalf worden

Economische groei mag nooit een doel op zichzelf zijn. Dan wordt de economie een gouden kalf zonder werkelijke waarde. Economische groei moet ruimte bieden aan het goede leven en de ruimte voor mensen om zelf keuzes te maken van waarde.

We zijn in Nederland terecht trots op het hoge aantal vrijwilligers. We zijn dankbaar voor familieleden die mantelzorger zijn. Het is mooi om te zien dat jonge mensen kiezen voor tijd en aandacht voor hun gezin en hun naasten. Als we kiezen voor economische groei, moet het bijdragen aan de waarden die Nederland maken tot het land waar we samen leven met aandacht voor elkaar. Vandaag stuurde het kabinet een groeibrief naar de Tweede Kamer waarin ze uitlegt welke keuzes nodig zijn voor economische groei in de toekomst. Voor mij moet het altijd in balans zijn met de dingen die het leven echt van waarde maken. De brief is een goede aanzet daarvoor.

Het kabinet vraagt aandacht voor de ruimte die Nederlanders moeten houden om zelf hun werk-privé balans te kiezen. Deeltijdwerk waarmee er ruimte is voor zorg voor het gezin mantelzorg of vrijwilligerswerk, horen bij de Nederlandse identiteit. De ChristenUnie zet zich in dat de vrijheid om zelf keuzes te kunnen maken voor rust en tijd voor de ander blijft bestaan.

De economische groei van Nederland is belangrijk. Daarmee kunnen jongeren aan de slag, kunnen we onze sociale voorzieningen overeind houden en hebben Nederlanders de ruimte een leven van waarde te leiden. Het is goed dat het kabinet daarom inzet op onderwijs, innovatie, infrastructuur en de grote maatschappelijke transities zoals de duurzame economie. Ik kijk uit naar het debat over dit belangrijke onderwerp in de Tweede Kamer.