Poliflw

Ik zou hier niet staan als ik dacht dat de situatie hopeloos was. De politiek kan veel betekenen om de democratie en haar dienaars beter in bescherming te nemen.

We hebben bijvoorbeeld zo snel mogelijk een stevige Wet Politieke Partijen nodig waarbij ondemocratische partijen niet zonder gevolgen hun gang kunnen blijven gaan. De huidige zelfregulering is volstrekt onvoldoende om onze parlementaire democratie te beschermen.

Het grote publieke belang van politieke partijen rechtvaardigt regulering.

De tijd is rijp voor een verbod op doxing, het online delen van de persoonsgegevens van mensen met het doel om ze te intimideren. Het beroep van journalist, wetenschapper of politicus moet niet enkel weggelegd zijn voor waaghalzen, maar voor eenieder die wat wil betekenen voor de maatschappij.

We kunnen veel meer doen aan het temmen van techreuzen die online haat, ophef, ophitsing en desinformatie met hun algoritmes belonen. De winsten zijn voor gigantische Amerikaanse of Chinese bedrijven, terwijl wij de scherven mogen oprapen.

En om het vertrouwen in politiek en democratie in het algemeen naar een hoger niveau te tillen moet de politiek naar zichzelf kijken. Mensen verwachten van politici duidelijke keuzes in het landsbelang, een heldere uitleg als die keuze anders uitpakt dan gehoopt, en openheid over gemaakte fouten.

Ze mogen ook van politici verwachten dat ze de radicalisering en demonisering in het debat beantwoorden met ratio en overtuigde strijd. De strategie van accommoderen of negeren heeft nooit gewerkt; de grens van het acceptabele is steeds een stukje opgeschoven.

De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid Pieter-Jaap Aalbersberg vraagt ons om te normeren en aan de samenleving te laten zien wat de grenzen zijn.

Ook daarom sta ik hier zo uitgebreid bij stil. En ik roep alle redelijke krachten op: zwijg niet langer. Sta op. Spreek tegen. En haal die laffe afleidingsmanoeuvre ‘maak het niet groter dan het is’ nooit meer van stal.

Pieter bracht Groningen, het platteland en een flinke dosis kennis over de landbouw naar de Tweede Kamer in Den Haag. Zijn kennis deed hij als jonge student op in Wageningen en in de Verenigde Staten waar hij met een studiebeurs studeerde. Zijn aardse manier van politiek bedrijven maakte hem een bruggenbouwer. Met beide benen op de grond en het hart op de tong. Met een vooruitziende blik schuwde hij moeilijke keuzes niet. Om die vervolgens uit te leggen – al dan niet in die Groningse kroeg.

In 1977 werd Pieter lid van D66 en actief bij de werkgroep landbouw. Al snel werd hij voorzitter. Tweemaal was Pieter Tweede Kamerlid voor D66. Tussen 1981 en 1982 van korte duur en van 1989 tot 2002. Hij voerde het woord over landbouw in de context van de globaliserende wereld. Maar ook was hij voorzitter van de commissie Europese Zaken en voerde hij het woord over ontwikkelingssamenwerking en defensie.

Zijn betrokkenheid bij de boerensector was duidelijk. Dat leidde soms tot schuring. Tussen de boeren in Groningen en de politiek, maar soms ook tussen zijn eigen inzichten en de ideeën van de partij. Die schuring en grote betrokkenheid brachten vaak veel moois. Hij wist verschillen te overbruggen, maar uiteindelijk leidde het er helaas ook toe dat Pieter dit jaar zijn D66-lidmaatschap voor het leven opschortte.

Maar de verbinding met D66’ers bleef. Want bij Pieter stond de mens altijd voorop. Hij had bijzonder oog voor het menselijke in de politiek. Hij wist te verbroederen. In de fractie, in de partij, maar ook met collega’s van andere partijen. Zijn huis was geregeld de plek waar D66’ers samenkwamen. We herinneren Pieter als een voortreffelijke, principiële en vrolijke parlementariër. Een bescheiden mens die liever achter dan voor de schermen opereerde, maar wel zijn invloed uitoefende.

Ons gedachten zijn bij zijn vrouw Louise en zijn andere nabestaanden. We zullen hem missen.

Sigrid Kaag, partijleider

Victor Everhardt, partijvoorzitter

Jan Paternotte, fractievoorzitter Tweede Kamer

Het Fries mag dan wel met problemen kampen, de taal is nog steeds springlevend en heeft zeker toekomst. Vooral als er wordt ingezet op innovatie en samengewerkt wordt met andere minderheidstalen, denkt De Jong. “Lytse talen kinne gearwurkje oan nije lesmethoaden. Dat is ek nedich ast sjochst hoe’t it Fryske taalûnderwiis derfoar stiet. Dat spilet net allinne by it Frysk. Brussel rint altyd tige waarm foar gearwurking tusken regio’s. Ik wol de lytse talen by mekoar bringe, sa’t wy fan inoar leare kinne.”

Vorige week gaf Minister Hanke Bruins-Slot van Binnenlandse Zaken in Fryslân aan open te staan voor de ideeën van Kamerleden en ook te vinden dat het Fries niet alleen een verantwoordelijkheid is voor het Rijk. Haar uitspraken deed ze tijdens de Rede fan Fryslân, waarbij ze in Leeuwarden haar visie gaf op de Friese taal.. De Friese Commissaris van de Koning Arno Brok en een delegatie van Provinciale Staten zullen bij het debat aanwezig zijn.

De Jong heeft uit enthousiasme zijn Friese sokken alvast klaargelegd voor het debat: “It giet oan”.

'De Haagse rechtbank heeft vandaag uitspraak gedaan over de staatsaansprakelijkheid van de Russische Federatie op grond van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en andere internationale verdragen betreffende het neerhalen van vlucht MH17 boven Oost-Oekraïne op 17 juli 2014. Op weg van Amsterdam naar Kuala Lumpur kwamen alle 298 inzittenden om het leven, waaronder 198 Nederlanders. Drie personen (twee Russische en één Oekraïense) kregen levenslange gevangenisstraffen en één persoon werd vrijgesproken.

Gerechtigheid is geschied. Het vonnis toont aan dat de internationale gemeenschap straffeloosheid niet zal accepteren. De verantwoordelijken moeten ter verantwoording worden geroepen en ik dring er bij alle staten op aan om samen te werken bij het vaststellen van aansprakelijkheid. In de afgelopen acht jaar is de verwoestende pijn van de familieleden en vrienden van de slachtoffers verergerd en verlengd door de ondraaglijke houding van de Russische autoriteiten, die hebben geprobeerd de waarheid te verdoezelen en alternatieve verhalen te verspreiden op basis van vals bewijs. Dergelijke schandelijke manoeuvres zijn dagelijks te zien in de aanvalsoorlog tegen Oekraïne.

Ik complimenteer graag de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV), het Joint Investigation Team (JIT) en niet-gouvernementele groepen zoals Bellingcat voor hun onvermoeibare werk om de omstandigheden van deze tragedie vast te stellen. Gezien het intense en aanhoudende lijden van de nabestaanden van de slachtoffers van de crash, nodigde de laatste resolutie van de Parlementaire Assemblee over dit onderwerp, die afgelopen juni werd aangenomen, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens uit om te overwegen prioriteit te verlenen aan hun rechtszaken. We moeten er alles aan doen om de pijn van de slachtoffers niet langer te laten duren.

Namens de Parlementaire Assemblee wil ik nogmaals onze oprechte deelneming betuigen aan de familieleden en vrienden van de slachtoffers en onze bewondering uitspreken voor de constructieve en waardige rol die zij en hun verenigingen hebben gespeeld in de nationale en internationale publieke opinie. Zij hebben er voor gezorgd dat de waarheid werd vastgesteld, en dat degenen die verantwoordelijk zijn voor deze tragedie nu een zekere mate van verantwoordelijkheid dragen.'

De Raad van State uitspraak over bouwdrempel onderstreept nogmaals de urgentie om aan de slag te gaan. De uitspraak zorgt ervoor dat bouwen echt heel lastig wordt, terwijl duizenden mensen wachten op een huis. De natuur kan niet langer wachten en onze samenleving mag niet stilvallen. Een adequate stikstofaanpak is nodig en dat vraagt van de politiek om pijnlijke te durven maken. Als het binnen een jaar niet lukt om voldoende piekbelasters met een ruimhartige regeling uit te kopen, is er geen andere keuze dan onteigenen.

De Groot: “Ik hoop dat we na vandaag afscheid nemen van een politiek van pappen en nathouden, valse hoop te wekken en eigen teleurstelling te creëren. Dat we met elkaar de rug rechten en met sterke knieën en empathie gaan doen wat er nodig is.”

Duizend dagen geleden presenteerden we samen met de ouders getroffen in het toeslagenschandaal een zwartboek over de onterecht stopgezette kinderopvangtoeslag en ellende die daarop volgde. Vanaf dat moment werd duidelijk dat de getroffen gezinnen geen klein incident waren, maar een gevolg van politiek beleid. Het betrof geen kleine groep, maar tienduizenden gezinnen.

Duizend dagen later is het voor de meeste getroffen gezinnen nog steeds niet opgelost. En dat is onvergeeflijk. Er kwam een snoeihard oordeel van de parlementaire ondervragingscommissie, kabinet Rutte 3 moest opstappen en de voorbereidingen voor de parlementaire enquête naar dit schandaal lopen.

Duizend dagen later wachten de ouders nog steeds op een oplossing. Ouders werd alles afgepakt: hun werk, hun huis, soms zelf hun kinderen en bovenal hun vertrouwen in de overheid. Wij hebben een uitgewerkt alternatief dat op veel steun kan rekenen, namelijk de oplossing in een dag. Hiermee krijgen de ouders snel hun onterecht afgepakte geld terug en is er ruimte voor echte compensatie en rechtvaardigheid. Het kabinet wil hier echter nog steeds niet aan.

Om de Tweede Kamerleden te laten zien hoe gezinnen kapot gemaakt zijn, vertoonden we eerder de documentaire  'Alleen tegen de staat' in de Tweede Kamer. Normaal praten Tweede Kamerleden, maar nu moesten ze luisteren. Luisteren naar de verhalen van de getroffen ouders. Dit maakte diepe indruk. Ook maakten we een fotoboek. Bert Teunissen portretteerde honderd getroffen gezinnen en het fotoboek maakt daarmee een statement: zie je mensen of zie je een nummer? Op de Kruiskade in Rotterdam kwamen we vorige maand met getroffen gezinnen en maatschappelijke organisaties in actie. De gezinnen mogen niet vergeten worden, de problemen moeten worden opgelost. We zullen doorgaan met deze strijd. Dat is het minste dat we voor de getroffen gezinnen kunnen doen.

In de Tweede Kamer voert Van der Werf onder andere het woord over veiligheid en terrorisme.

Hanneke heeft brede ervaring in de partij. Ze was eerder raadslid en fractievoorzitter in Den Haag en werkte als medewerker voor de Tweede Kamerfractie. Zij is geregeld te vinden in de Achterhoek en Twente, de regio’s waar zij opgroeide.

Rutte zei deze week dat het nog 'jaren' gaat duren voordat het is opgelost. Dat kan toch niet? Zijn kabinet is er nota bene over gevallen. De uit huis geplaatste kinderen moeten naar huis. De schade moet worden hersteld voor zover dat nog mogelijk is. Mensen moeten hun eigen afgepakte geld terugkrijgen en hebben recht op uitleg waarom hen deze ellende is aangedaan. Er is de getroffen gezinnen al zoveel afgepakt. Laten we hen hun leven en toekomst teruggeven. Dat kan door te stoppen met het wantrouwen van mensen, door de Belastingdienst niet meer verantwoordelijk te maken voor de oplossing en door werk te maken van ons plan voor een oplossing in een dag.

Samen met talloze organisaties, van Amnesty International tot het Vergeten Kind en van het Kinderrechtencollectief tot Safe the Children, stonden we vandaag op. Trots ben ik dat we met zoveel politieke partijen de handen ineen konden slaan. Met prachtige columns van Sheila Sitalsing en Carrie en mooie bijdragen van Humberto Tan, Claudia de Breij, Peter Pannekoek en Steven Brunswijk. Het is genoeg. De getroffen gezinnen is ongekend onrecht aangedaan. Laten we samen zorgen dat ze niet worden vergeten, maar dat dit wordt opgelost.

“Ik ben heel blij om te zien dat we een mooie, diverse lijst hebben waar jong, oud, ervaring en frisse blikken elkaar zo mooi aanvullen. Waar ik ook echt blij mee ben, is dat we veel mensen met mooie praktijkervaring op de lijst hebben staan. Dit is heel waardevol voor ons werk in de gemeenteraad. We hebben twee topondernemers vanuit de horeca. Zij weten hoe het is om nu je zaak te moeten sluiten en je mensen op een creatieve manier aan het werk te houden. En John, onze veiligheidsman bij de Nationale Politie, Heera is docent, Janne brengt haar ervaring uit de Tweede Kamer als woordvoerder mee. We hebben Minke die werkzaam is bij de VNG als beleidsmedewerker, en Melanie onze business consultant. Al met al, een prachtige lijst met veel expertise op allerlei vlakken.”

Vijfentwintig jaar gelden stond ik voor het eerst als vluchteling in Nederland, en ik had niet gedacht dat ik hier vandaag zou staan. Als techneut ben ik iemand die graag gelijk de inhoud wil induiken. Ik praat dus niet graag over mezelf, maar voor deze keer bij hoge uitzondering dan toch even wel.

Helemaal vanuit Irak ben ik hier heen gekomen, met als eerst opluchting dat we nu eindelijk in een land woonden waar je jezelf mag zijn, waar je mag zeggen wat je vindt, en waar je mensen kan vertrouwen.

Van thuis, Voorzitter, heb ik twee belangrijke dingen meegekregen. Allereerst het belang van onderwijs. Want vrij zijn begint met onderwijs. Daarnaast leerde ik een spreuk: “in plaats van klagen over het donker, steek een kaars aan”. Met andere woorden, als er iets niet goed is, doe er wat aan. Vanuit deze gedachte ben ik uiteindelijk ook politiek actief geworden. Want hoe kan je beter een mooiere wereld maken voor je kinderen, dan er zelf actief aan bijdragen.

Wat ik in mijn termijn als raadslid in Utrecht heb geleerd, is dat de meeste mensen deugen. Vanuit vertrouwen werken en handelen, is het beste voor iedereen. Of zoals Immanuel Kant het zo mooi schreef (vertaald uiteraard): “Handel zodat je de menselijkheid, zowel in je eigen persoon als in die van ieder ander, altijd tevens als doel, nooit alleen maar als middel gebruikt.” En zowel als mens, en als volksvertegenwoordiger en medewetgever, geef ik mijzelf dit als opdracht. En ik hoop dat ik daarin niet alleen zal staan.