Poliflw

Door Mirjam Bikker op 26 februari 2024 om 14:10

Reactie op parlementaire enquêtecommissie Fraudebeleid en Dienstverlening

Blind voor mens en recht. Een stelsel dat bedoeld is om mensen te helpen, heeft het tegenovergestelde bereikt, mensen in de vernieling geholpen. Dat is de harde, en onverteerbare conclusie van het rapport van de parlementaire enquete fraudebeleid en dienstverlening. De overheid heeft keihard gefaald, dat is pijnlijk. De overheid, de politiek de rechtspraak zijn tekort geschoten in het bieden van bescherming, het bieden van recht. Blind voor mens en recht. Als macht geen oog meer heeft voor mens en recht dan wordt het vermorzelend.

Mensen zijn het slachtoffer van een stelsel dat van goedwillende burgers fraudeurs maakte. Deze mensen werden ook veelal niet willekeurig geselecteerd voor controle; maar op basis van nationaliteit, wijk of inkomen. Hiermee zijn grondrechten geschonden. Door harde bezuinigingen en genadeloze wetgeving zijn de uitvoeringsorganisaties machines geworden die burgers behandelen als nummer. In plaats van als mens. De menselijkheid verdween, met desastreuze gevolgen voor zoveel kinderen, ouders en gezinnen in ons land.

Op alle staatsmachten, de wetgevende en dus de Kamer voorop, rust nu de dure plicht om dit om te draaien. Laten we, zoals een gedupeerde het treffend zei: ‘weer verantwoordelijkheid nemen voor elkaar’. Dat is de taak van de samenleving en van de overheid.

Dit rapport vraagt om een zorgvuldig vervolg, dat verdienen alle mensen die slachtoffer zijn, van wie het bestaan letterlijk de vernieling in is gejaagd. Het begint met wetgeving die doet waar het voor is bedoeld: het ondersteunen en versterken van mensen door toeslagen en sociale zekerheid. Wetgeving moet eenvoudiger zodat op burgers minder verantwoordelijkheid rust om fouten te maken. Als je een klein foutje maakt ben je niet gelijk een fraudeur. De uitvoering moet ruimte krijgen om weer een echt gezicht te worden voor mensen die dat nodig hebben. Dat is niet gratis en vraagt om te investeren in de uitvoeringsorganisaties, in plaats van te bezuinigingen. Doe het niet.

En het eindigt met de rechtspraak en rechtsbescherming: mensen moeten eenvoudig en laagdrempelig hun recht kunnen halen.

We staan voor een enorme opgave. Na het toeslagenschandaal is het opnieuw ontzettend confronterend hoe onze rechtsstaat er voor staat. Ik dank de commissie voor het vele werk dat zij heeft verricht, en hoe ze - pijnlijk maar waar - in beeld heeft gebracht hoe mensen het slachtoffer werden van het falen van de overheid. Met de aanbevelingen die de commissie doet is er een belangrijke stap. Nu komt het er op aan om geen moment te verslappen. Juist nu is het aan de politiek samen met rechtspraak en uitvoerende organisaties om werk te maken van die dienstbare overheid die bereikbaar en benaderbaar is voor mensen. Die gerechtigheid - recht doen aan mensen - voorop zet.

Dat is de grote opdracht voor de komende jaren. Om slachtoffers te helpen én om het vertrouwen te herstellen.”

Door Mirjam Bikker op 26 februari 2024 om 14:10

Reactie op parlementaire enquêtecommissie Fraudebeleid en Dienstverlening

Blind voor mens en recht. Een stelsel dat bedoeld is om mensen te helpen, heeft het tegenovergestelde bereikt, mensen in de vernieling geholpen. Dat is de harde, en onverteerbare conclusie van het rapport van de parlementaire enquete fraudebeleid en dienstverlening. De overheid heeft keihard gefaald, dat is pijnlijk. De overheid, de politiek de rechtspraak zijn tekort geschoten in het bieden van bescherming, het bieden van recht. Blind voor mens en recht. Als macht geen oog meer heeft voor mens en recht dan wordt het vermorzelend.

Mensen zijn het slachtoffer van een stelsel dat van goedwillende burgers fraudeurs maakte. Deze mensen werden ook veelal niet willekeurig geselecteerd voor controle; maar op basis van nationaliteit, wijk of inkomen. Hiermee zijn grondrechten geschonden. Door harde bezuinigingen en genadeloze wetgeving zijn de uitvoeringsorganisaties machines geworden die burgers behandelen als nummer. In plaats van als mens. De menselijkheid verdween, met desastreuze gevolgen voor zoveel kinderen, ouders en gezinnen in ons land.

Op alle staatsmachten, de wetgevende en dus de Kamer voorop, rust nu de dure plicht om dit om te draaien. Laten we, zoals een gedupeerde het treffend zei: ‘weer verantwoordelijkheid nemen voor elkaar’. Dat is de taak van de samenleving en van de overheid.

Dit rapport vraagt om een zorgvuldig vervolg, dat verdienen alle mensen die slachtoffer zijn, van wie het bestaan letterlijk de vernieling in is gejaagd. Het begint met wetgeving die doet waar het voor is bedoeld: het ondersteunen en versterken van mensen door toeslagen en sociale zekerheid. Wetgeving moet eenvoudiger zodat op burgers minder verantwoordelijkheid rust om fouten te maken. Als je een klein foutje maakt ben je niet gelijk een fraudeur. De uitvoering moet ruimte krijgen om weer een echt gezicht te worden voor mensen die dat nodig hebben. Dat is niet gratis en vraagt om te investeren in de uitvoeringsorganisaties, in plaats van te bezuinigingen. Doe het niet.

En het eindigt met de rechtspraak en rechtsbescherming: mensen moeten eenvoudig en laagdrempelig hun recht kunnen halen.

We staan voor een enorme opgave. Na het toeslagenschandaal is het opnieuw ontzettend confronterend hoe onze rechtsstaat er voor staat. Ik dank de commissie voor het vele werk dat zij heeft verricht, en hoe ze - pijnlijk maar waar - in beeld heeft gebracht hoe mensen het slachtoffer werden van het falen van de overheid. Met de aanbevelingen die de commissie doet is er een belangrijke stap. Nu komt het er op aan om geen moment te verslappen. Juist nu is het aan de politiek samen met rechtspraak en uitvoerende organisaties om werk te maken van die dienstbare overheid die bereikbaar en benaderbaar is voor mensen. Die gerechtigheid - recht doen aan mensen - voorop zet.

Dat is de grote opdracht voor de komende jaren. Om slachtoffers te helpen én om het vertrouwen te herstellen.”

Door Webredactie op 20 december 2023 om 13:42

Laat gevolgen drugsgebruik zien, start confronterende campagne

Start met een confronterende campagne, gericht op drugsgebruikers. Dat is de oproep van ChristenUnie-leider Mirjam Bikker vanmorgen in het debat over de Opiumwet. ‘Drugs maken zoveel kapot. Iedereen moet zich bewust zijn van de verwoestende gevolgen voor onze samenleving. Van de zware criminaliteit tot de gezondheidsschade, van de verslavingen tot de verwoestingen in de natuur door drugsafval. Laat zonder filter zien wat de impact van drugsgebruik is.”, aldus Mirjam Bikker.

‘Jouw lijntje, zijn liquidatie.’ Met deze slogan startte Rotterdam onlangs een publiekscampagne waarin drugsgebruikers worden afgesproken op het verband tussen onschuldig drugsgebruik in het uitgaansleven en het geweld in de onderwereld. Deze terechte campagne verdient landelijke opvolging, volgens Mirjam Bikker. “Opnieuw zien we in Nederland een toename van drugsgebruik, met alle gevolgen. We moeten ons bewust worden van de verwoestende gevolgen. Voor onze gezondheid, voor kwetsbare wijken waar jongeren slachtoffer worden van criminele uitbuiting en zo de prijs betalen van drugsgebruik van anderen – soms zelfs met hun leven. Maar ook voor onze planeet: oerwouden in Colombia die worden ontbost voor cocaïneplantages, drugsafval dat in ons eigen land in de natuur en in het water wordt gedumpt. Hoog tijd om deze gevolgen te laten zien. Wees niet naïef.’

Ontmoeting in Oldebroek

Naast een confronterende campagne stond Bikker in het debat ook stil bij een ontmoeting twee jaar geleden in Oldebroek. Daar sprak Bikker met ouders van wie hun kind was overleden aan overmatig drugsgebruik, aan de gevolgen van 3-MMC-gebruik – op dat moment nog vrij te verkrijgen via internet. Mirjam Bikker: ‘Deze ouders deden een indringend beroep om 3-MMC alsnog op de Opiumlijst te krijgen. Omdat ze zagen hoe die drugs een leven kapot kan maken. Dat is gelukt, maar veel te snel was er weer een opvolgende drugssoort. Bij die ontmoeting is de vaste overtuiging bij mij gegroeid om echt werk te maken van het beschermen van onze jongeren tegen alle designerdrugs. Hier moeten we naast deze ouders gaan staan, naast de politieagenten en burgemeesters die de noodklok luiden. Daarom is het goed dat we vandaag eindelijk de wet bespreken die ervoor zorgt dat we niet meer achter de feiten aan lopen. Drugs hebben een verwoestend effect. Alle reden om dat een halt toe te roepen.'

Door Webredactie op 13 juli 2020 om 16:45

Jop Douma nieuwe directeur partijbureau ChristenUnie

Jop Douma is de nieuwe directeur van het partijbureau van de ChristenUnie. Douma volgt formeel Menno van Hulst op, die de afgelopen tijd in zijn functie werd waargenomen door Mark de Boer. Douma werkte tussen mei 2012 en augustus 2017 ook al voor de ChristenUnie, toen als hoofd communicatie.

Partijvoorzitter Piet Adema is blij met de terugkeer van Douma op het partijbureau: “Jop is een ideeënrijke en energieke voorman die de groei die de partij nu doormaakt ook op het partijbureau kan aanjagen. Hij kent de ChristenUnie van binnenuit, maar neemt daarnaast een hele hoop communicatie- en organisatie-expertise mee van buiten de partij. We willen en kunnen met Jop verder bouwen aan een organisatie die de breedte van de partij - met een recordaantal vertegenwoordigers en bestuurders – faciliteert en ondersteunt bij het versterken van ons christelijke-sociaal geluid.”

Douma: “Ik wil bouwen aan een beweging van christenen die met God, middenin de samenleving staan. Dat deed ik onder meer bij de EO, bij het Leger des Heils en de laatste jaren bij Stichting Present. Ik ben blij dat ik dat nu opnieuw bij de ChristenUnie mag doen, omdat we ons geloof juist in de politiek handen en voeten kunnen geven. Het partijbureau kan het kloppende hart zijn van een authentieke en relevante partij van politici met kristalheldere idealen. Daar ben ik graag dienstbaar aan.”

Jop Douma volgt vanaf september Menno van Hulst op, die sinds 2008 directeur van het partijbureau was. Vanwege ziekte werd Van Hulst sinds maart 2019 in zijn functie waargenomen. Van Hulst blijft ook de komende tijd verbonden aan het partijbureau.

Door Stieneke van der Graaf op 30 juni 2020 om 16:07

Geloofsvervolging vindt ook in ons land plaats

Je wordt christen en krijgt een dreigend appje van je vader: 'Ik kom met een pistool'. Je wordt in elkaar geslagen, enkel omdat je moeder van geloof verandert. Een bommelding bij de kerk omdat je wordt gedoopt.

Niet iedereen is in Nederland vrij om te geloven, te veranderen van geloof of te besluiten om niet te geloven. Ook hier worden mensen vanwege hun geloof of levensbeschouwing bedreigd of mishandeld. Dat is onacceptabel. Bovenstaande voorbeelden komen uit een onderzoek dat is gedaan in opdracht van de Gemeente Amsterdam. Deze gevallen lijken slechts het topje van de ijsberg van geloofsvervolging in Nederland te zijn. Ook buiten de hoofdstad weten we van bedreigingen en geweld vanwege het geloof van mensen.

Mensen durven niet aan hun familie te vertellen dat ze christen zijn geworden, omdat ze weten dat ze te maken krijgen met intimidatie en agressie. Er vloog zelfs een keer een kogel dwars door een ruit, die het beoogde slachtoffer op een haar na miste. Vaak zijn de slachtoffers mensen met een islamitische achtergrond, die hadden besloten hun geloof te verlaten. Een ingewikkelde bijkomstigheid is dat de slachtoffers amper op de radar van de politie zijn. De politie registreert deze bedreigingen namelijk niet apart. Mede daardoor is niet duidelijk op welke schaal vervolging plaatsvindt. Bovendien is de bereidheid om aangifte te doen maar laag. Slachtoffers zijn bang voor represailles. Ze houden zich dus maar stil. Dit kunnen we niet accepteren. Het begin van de oplossing ligt bij het in kaart brengen van het probleem.

Daarom wil ik dat het kabinet onderzoek gaat doen naar de omvang en aard van de geloofsvervolging in Nederland. Daarnaast moet de kennis bij de politie verbeteren. Er moet een aparte registratie van deze aangiftes komen, zodat de aard van het probleem duidelijker wordt. Ook kan de politie leren van de aanpak bij andere doelgroepen waar de bereidheid om aangifte te doen laag is. Iedereen in Nederland heeft de vrijheid om te geloven of te veranderen van geloof als hij dat wil. Het is een van de belangrijkste vrijheden die onze Grondwet kent.

Die geloofsvrijheid moet we altijd beschermen. Geloof gaat immers over wat iemand ten diepste beweegt, of iemand nu christen, jood, moslim of humanist is. Discriminatie, intimidatie en geweld kunnen en mogen we niet toestaan.

Dit opiniestuk verscheen vandaag in het Algemeen Dagblad.

Door Stieneke van der Graaf op 20 juni 2020 om 19:43

Het is nog maar kortgeleden dat het coronavirus onze samenleving heel hard trof. Ik denk terug aan de overvolle IC’s en de zorgmedewerkers die dag en nacht in touw waren om de zieken te helpen. In deze crisis nam het kabinet ongekend ingrijpende maatregelen die ons allemaal raakten in ons dagelijks leven.

We konden niet meer gewoon naar de kerk en naar school, niet op bezoek bij je vader of moeder in het verpleeghuis, we werden gevraagd zoveel mogelijk thuis te blijven, en opa’s en oma’s konden hun kleinkinderen niet meer knuffelen. Nog steeds vind ik het moeilijk om te zien hoe het leven in korte tijd zo veranderd is.

Het lijkt erop dat we in een nieuwe fase zijn beland. Het virus is niet weg, maar het aantal besmettingen is gelukkig laag. We weten dat het virus zo weer kan oplaaien. Van de maatregelen om dat tegen te gaan zijn we dus nog niet af. Omdat we nu in een andere fase zitten, moeten we niet alleen nadenken over de maatregelen zelf, maar ook over de besluitvorming daarover.

Huidige besluitvorming knelt

De besluiten die voor de bestrijding van het coronavirus zijn genomen raken onze vrijheden die in de grondwet zijn opgenomen. Zoals de vrijheid van godsdienst, de vrijheid om te demonstreren en te vergaderen, en zelfs de vrijheid om elkaar thuis te ontmoeten.

Deze maatregelen staan nu in noodverordeningen, die nog steeds gelden. De noodverordeningen worden vastgesteld door 25 burgemeesters die voorzitter zijn van de veiligheidsregio’s. Zij hebben hier geen toestemming voor nodig van de gemeenteraden, er is alleen beperkte democratische controle achteraf. Dat hiervoor is gekozen is voorstelbaar, maar alleen verdedigbaar in het licht van de acute noodsituatie van dat moment.

Maar nu de situatie langer duurt, en een deel van de maatregelen mogelijk ook langer zullen duren, kunnen noodverordeningen niet te lang van kracht blijven, vooral omdat ze zo ingrijpen in de vrijheden en grondrechten van mensen.

Daarom moeten we nadenken over hoe we af kunnen van de noodverordeningen en hoe we bij het nemen van eventuele maatregelen in de toekomst kunnen zorgen voor democratische besluitvorming en bescherming van grondrechten. Bescherming van de gezondheid is namelijk belangrijk, maar het inperken van grondrechten kan nóóit verder gaan dan strikt noodzakelijk, en dat moet de Tweede Kamer kunnen beoordelen.

De ‘coronawet’

Veel mensen maken zich zorgen over de coronawet waar het kabinet nu aan werkt. Ten eerste omdat de noodzaak van zo’n wet misschien wel minder wordt gevoeld doordat het coronavirus nu niet zo heftig aanwezig is als dat even geleden was. Maar dat is niet het enige: mensen maken zich ook zorgen over de macht die de overheid naar zich toetrekt.

Onze fractie heeft heel veel e-mails ontvangen waarin mensen die zorgen hebben gedeeld. Ook wij zijn kritisch op de wet. Onze partijleider Gert-Jan Segers zei vorige week al “dat de ChristenUnie alleen instemt met een goede wet.” En ik durf hier wel te zeggen: de eerste versie van de wet, waar u wellicht ook in de krant over gelezen heeft, dat was géén goede wet. Dat willen we dus níet.

Wat willen we dan wél?

Het is goed dat het kabinet meer tijd uittrekt om te werken aan een juridische basis die onze grondrechten zo goed mogelijk beschermt, ook als er weer maatregelen genomen zouden moeten worden. Ook de Tweede Kamer moet haar tijd nemen om hier vervolgens over te spreken. Het voorstel waar het kabinet mee komt en het debat daarover in de Tweede Kamer zullen bepalend zijn voor de opstelling van de ChristenUnie. Een paar dingen zijn daarin voor ons sowieso belangrijk:

Het doel en de noodzaak van de wet moeten helder zijn. Alleen dan kunnen we beoordelen of we het geoorloofd vinden dat er ingrijpende maatregelen worden getroffen.

We willen er zeker van zijn dat fundamentele vrijheden zoals godsdienstvrijheid, vrijheid van vergadering en betoging, en de bescherming van je persoonlijke levenssfeer beschermd zijn. Dat telt zwaar bij onze finale afweging bij alle wetten, maar bij deze wet in het bijzonder.

De ChristenUnie wil dat wettelijk wordt geregeld dat iedere maatregel vooraf voorgelegd wordt aan de Tweede Kamer, zodat we de verschillende belangen kunnen afwegen en de maatregelen kunnen toetsen aan de grondwet. Ieder besluit moet democratisch worden genomen en overheidsmacht moet altijd begrensd zijn. Dus moet het parlement in positie zijn om te zeggen: ‘dit kan wel’ en ‘dit kan niet’.

Een wet moet niet langer duren dan strikt noodzakelijk. Nu al maatregelen vastleggen voor een jaar, zoals in de conceptversie van de wet staat, vinden wij te lang. De ChristenUnie wil dat de wet hooguit drie maanden geldt, tenzij de Tweede Kamer besluit de wet te verlengen.

We zijn kritisch op de handhaving van de maatregelen, die nu in de conceptwet ingrijpend wordt voorgesteld en met hoge boetes gepaard gaat.

Er is wat ons betreft geen sprake van een ‘noodwet’ waar de invoering van een app voor bron- en contactonderzoek onderdeel van is als helemaal niet duidelijk is hoe die eruit komt te zien. Over die app zijn bij ons heel veel vragen (nut, noodzaak, privacy en effectiviteit) en daar moeten we het eerst over hebben. Ook al is de app tijdelijk en zou die na de crisis verwijderd kunnen worden, de impact op de samenleving niet.

Er zijn nog meer aandachtspunten bij de wet, maar ik heb u mee willen nemen in een aantal punten die voor ons in ieder geval belangrijk zijn, waar veel mensen zich ook zorgen over maken en ons over mailen, en waar we in het bijzonder op zullen letten. We zullen de ontwikkelingen rondom deze wet kritisch volgen en ook steeds een belangenafweging maken. Tussen wat echt nodig is om de volksgezondheid te beschermen en de gevolgen daarvan voor onze vrijheden en onze samenleving. De bescherming van kwetsbaren en de mogelijkheid om geliefden te omhelzen. Ook als er een virus door ons land waart, moeten we hier oog voor hebben.

Door Gert-Jan Segers op 31 mei 2020 om 09:42

Pinksteren 2020. Het feest van de Geest. Zo’n 2000 jaar geleden ging het waaien, mensen gingen gloeien en opeens vielen alle verschillen weg. Daarna maakte het niet uit of je een arme visser uit de provincie was of een hooggeleerde intellectueel uit Jeruzalem. Of je man of vrouw was, donker of lichter van huid, of je geboren was als kind van Gods uitverkoren volk of dat je een heiden was. In de familie van God waren alle Menschen Brüder geworden. Het wonder van de kerk is dat er eenheid is die menselijkerwijs niet mogelijk is.

Als ik nu de beelden zie uit de Verenigde Staten dan zie ik vooral wat voor bende wij ervan maken. Je hart breekt als je ziet hoe een machtswellustige agent zijn knie plant in de nek van een stervende George Floyd. Het is afschuwelijk om te zien hoeveel pijn, diepe, diepe frustratie en enorme kwaadheid over racisme er is. Decennia van vernedering, eeuwenlange raciale tegenstellingen en hemeltergend onrecht. Het soms echt buitensporige politiegeweld van deze dagen laat ook iets zien van deze bittere werkelijkheid. Het leidde bij sommige demonstranten ook tot plunderingen en vormen van geweld die ook vreselijk waren. Ondanks activisten die hen er wanhopig vanaf probeerden te houden. Het laat vooral zien dat de Verenigde Staten helemaal niet zo united zijn. Ja, er waren ook beelden van vreedzame protesten en momenten waarop politiemensen en demonstranten samen op hun knieën gingen. Dat is hoopvol. Maar er is ook zoveel haat en geweld dat bijna te pijnlijk is om te bekijken.

En natuurlijk wist ik het al. Als gezin hebben we een jaar net ten oosten van Washington DC gewoond, in een deel met kwalitatief goede public schools. We hebben er een fijn jaar gehad en goede vrienden aan over gehouden. Maar het was wel in een zeker deel van de regio. Want in het westelijk deel van DC woonden voornamelijk African-Americans, in slechter onderhouden huizen en met kwalitatief veel matiger onderwijs. And hardly the twain will meet. Ook de kerken waren voor het overgrote deel mono-etnisch, terwijl de kerk een permanent Pinksterfeest zou moeten zijn waarin hele verschillende mensen hun eenheid in Christus vieren. Maar in de barre werkelijkheid leven al die verschillende mensen in allemaal verschillende bubbels. Zo zijn bij verkiezingsuitslagen NB etniciteit (‘African-Americans’) en geloof (‘evangelical’) aparte categorieën. Niet Egypte, waar ik een zeker aantal jaren heb gewoond, maar Amerika is het land waar ik me voor het eerst continue bewust werd van de kleur van mijn huid.

De beelden uit de VS van deze dagen laten zien hoe destructief en zondig racisme is. Hoe onverantwoordelijk het is als politici haat aanwakkeren, groepen demoniseren, flirten met racisme. Als je af en toe op Twitter rondhangt en ziet hoe bitter de conversaties daar kunnen zijn, dan houd ik soms ook m’n hart vast voor ons eigen land. Wij hebben ons eigen categorieën, onze eigen tegenstellingen, bubbels, maar de patronen van woordenstrijd, haat en dreigementen zijn dezelfde. Ook hier steken raciale clashes de kop op. Ook hier is het politieke en maatschappelijke debat geïnfecteerd geraakt door een bitterheid dat tot niets goeds kan leiden.

Laten we beginnen met onszelf. Laat ik beginnen met mijzelf. En laten we ons spiegelen aan een wijsheid van de Talmoed:

Let op je gedachten

Let op je woorden

Let op je daden

Let op je gewoonten

Let op je karakter

En navolgers van Jezus, laten we in hemelsnaam teruggaan naar het eerste Pinksterfeest. Op onze knieën gaan. Laten we de gemeenschap zijn waarin je kleur, je taal, je afkomst er niet toe doet. Laten we één in Christus zijn. Juist tijdens dit Pinksterfeest 2020.

Door Webredactie op 20 maart 2020 om 17:55

Deze week hebben christelijke organisaties en kerken ook de handen uit de mouwen gestoken en zijn met #nietalleen (www.nietalleen.nl) begonnen. Ook wij als partij zijn daarbij betrokken.

#nietalleen is een platform waarop lokale hulpinitiatieven worden samengebracht en waar hulpbehoevende mensen - ouderen, eenzamen, kwetsbaren, overbelaste gezinnen - in deze kritieke dagen via 0800-1322 om hulp kunnen vragen.

Het is echt hartverwarmend om te zien hoeveel moois er juist in deze tijd van crisis in ons land opbloeit. Dit initiatief laat iedereen weten, wie je ook bent, wat je ook gelooft, hoe je er ook aan toe bent: je staat er niet alleen voor!

We zouden je graag drie dingen willen vragen:

Meld hulpinitiatieven in uw buurt, woonplaats, gemeente aan bij www.nietalleen.nl (of vraag hulp als je die zelf nodig hebt!)

Wees zelf zo’n initiatief! Samen met jouw vriendengroep, huiskring, ChristenUnie-afdeling, fractie, bestuur kun je je aanbieden als mensen die niet alleen bidden, maar ook werken!

Breng mensen in jouw lokale netwerk samen, verbind goede initiatieven en zorg dat mensen elkaar - ook via www.nietalleen.nl - weten te vinden in deze tijd van crisis.

We bevinden als land en samenleving in een kritieke fase. Maar juist als het donker is, zijn wij geroepen om ook nu Jezus na te volgen. Vandaar deze warmte aanmoediging om ook nu en ook hier het verschil te maken. Alvast heel veel dank!

Door Stieneke van der Graaf op 10 januari 2020 om 06:11

Behoud van vuurwerktraditie op veilige manier

Wij willen dat de jaarwisseling en het afsteken van vuurwerk mensen verbindt en dat het een veilig feest is voor iedereen. Daarom stelt ik voor om het afsteken van vuurwerk voor te behouden aan lokale vuurwerkclubs. Deze clubs kunnen, na toestemming van de gemeente, voor en met de buurt het nieuwe jaar inluiden. Verder gebruik van vuurwerk door consumenten wordt hiermee niet meer toegestaan.

Eerder heeft onze fractie al voor een verbod op knalvuurwerk en vuurpijlen gepleit. Maar na de afgelopen jaarwisseling wil ik verdere stappen nemen. Er waren dit jaar weer meer incidenten met meer vuurwerkslachtoffers waaronder vele omstanders. Er was meer geweld tegen hulpverleners en op sommige plekken werden ze bekogeld met vuurwerk. En er zijn zelfs mensen om het leven gekomen. Acht van de tien letsels werden veroorzaakt door legaal vuurwerk. Dat zijn afschuwelijke gebeurtenissen voor wat een feestavond moet zijn.

Siervuurwerk kan er prachtig uitzien en mensen genieten ervan met hun dierbaren om samen te kijken. Maar als er zo veel mis gaat dan móet je iets doen. Met dit voorstel komen we tegemoet aan de oproep van politie, brandweer en vele anderen en kunnen we van de jaarwisseling weer een feest maken.

Wij denken dat lokale vuurwerkclubs een belangrijke rol kunnen spelen om Oud en Nieuw voor iedereen feestelijk te laten zijn. Het lijkt mij prachtig als mensen uit de buurt samen komen om vuurwerk in hun wijk te organiseren of wanneer op het dorpsplein gezamenlijk het nieuwe jaar wordt ingeluid. Kijk maar naar de samenbindende rol die carbidclubs in grote delen van ons land spelen. Met een goede samenwerking met gemeenten en duidelijke afspraken heeft de vuurwerkvereniging wat ons betreft de toekomst.

Door Carla Dik-Faber op 2 januari 2020 om 22:58

Oud en Nieuw moet weer feest voor iedereen worden

Het vieren van Oud en Nieuw is voor veel mensen een feestelijke traditie. Maar ik wil dat het een feest is voor iedereen, óók voor hulpverleners en voor omstanders.

Door de hoeveelheid incidenten, het aantal vuurwerkslachtoffers en geweld tegen hulpverleners is Oud en Nieuw allang geen onschuldig feest meer. Vuurwerk, zeker in combinatie met vandalisme en geweld zoals het gooien van vuurwerk naar hulpverleners, kan van een heel leuk feest, iets heel akeligs en triests maken.

We vragen inmiddels het onmogelijke van bijvoorbeeld de politie. Illegaal vuurwerk en een deel van het legale vuurwerk zijn niet van elkaar te onderscheiden. Van de vuurwerkslachtoffers is de helft omstander. Dat vind ik – alles bij elkaar – een onaanvaardbaar risico voor de veiligheid en gezondheid in ons land.

De ChristenUnie wil daarom om te beginnen dat het kabinet de aanbevelingen opvolgt die de Onderzoeksraad voor Veiligheid eerder deed om knalvuurwerk en vuurpijlen uit de handel te halen voor particulieren. Om ons vervolgens te bezinnen op de vraag hoe we ook op andere manieren kunnen veiligstellen dat Oud en Nieuw weer een fantastisch feest voor iederéén wordt.