We zijn nu enkele raadsvergaderingen op gang in de nieuwe raadsperiode en met GroenLinks in het college. En ik vind het toch wel anders dan de vorige periode toen we in de oppositie zaten.
Wat is er dan zo anders? We willen toch nog steeds onze GroenLinks idealen verwezenlijken? Ja zeker, maar toch is de manier waarop we dat blijven doen, een beetje anders.
Er is nu een wethouder, die onze idealen in de praktijk kan brengen. Dat is uiteindelijk veel beter en effectiever.
Onze wethouder gaat zich vooral bezig houden met duurzaamheid. Zorgen dat onze gemeente echte goede en effectieve maatregelen neemt in de energietransitie en bijdraagt aan het in stand houden van natuur en biodiversiteit.
En wij als fractie kunnen hem daarbij helpen door goede ideeën die we daarvoor hebben, ook vanuit de raad ondersteund te krijgen.
Maar dat is niet het enige dat we doen. Gemiddeld staan er op een raadsagenda wel 10 tot 20 punten waar we als raad over moeten beslissen, waar we voor of tegen kunnen stemmen of wijzigingen op aan kunnen brengen.
En de andere partijen kunnen dat ook doen en hebben ook ideeën over al die onderwerpen. En wat voor de ene partij niet zo zwaar weegt, is voor de andere partij echt een halszaak. Dus zijn er vaak verschillende meningen.
Je hoort vaak in de politiek spreken over fractiediscipline, dat wil zeggen dat je één lijn trekt binnen een politieke fractie, en niet allemaal anders stemt. Daar hadden en hebben wij binnen onze fractie nooit veel problemen mee. Over het algemeen zijn we het aardig eens en zo niet, dan komen we er met een pittige discussie wel uit. En als het moet kunnen we het best oneens blijven en niet hetzelfde stemmen in de raadsvergadering, tenminste als het niet al te ideologisch gedreven onderwerpen betreft. Maar nu zitten we in een coalitie, waarbij we als coalitie maar één stem meer dan de helft hebben.
Ook dan maakt het natuurlijk wel uit of een onderwerp binnen de formatiebesprekingen is afgesproken maar het geeft, hoe dan ook geen sterke indruk om te vaak anders te stemmen binnen de coalitie. Hoewel dat wel het toppunt van dualisme is en dus eigenlijk ook wel moet kunnen.
Maar waar ligt hierbij de grens? Juist over sommige ideologische onderwerpen hebben we afspraken gemaakt en juist daar doet het het meeste pijn als we compromissen moeten sluiten want daarbij willen we juist het GroenLinks geluid laten horen. Ik vind dat we dat wel uit moeten kunnen leggen. Als wethouder binnen een college heeft “onze” Nelson Verheul nog veel meer te maken met een eenheid waarbinnen hij moet opereren. Hij kan ook wel een afwijkend standpunt hebben maar dat moet echt niet te vaak gebeuren. Dan wordt de sfeer er niet beter op. Binnen de Raad heeft de fractie wat meer ruimte maar het blijft afwegen van alle belangen. Dat is hoe politiek werkt en dat is een soort spel waar ik nog steeds veel van leer en de goede weg in zoek.
Rona Vree, fractievoorzitter GroenLinks Berg en Dal.