Poliflw

Zijn bijstandsexperimenten in Utrecht, Tilburg, Groningen, Wageningen, Deventer en Nijmegen voorbeelden voor de gemeente Enschede? 

Dat wil GroenLinks in die gemeente graag weten. De gemeenten die experimenteerden gingen aan de slag met de vraag hoe meer mensen vanuit de bijstand aan een baan geholpen konden worden en wat er werkt in de bijstand.

Van de aanpak in Utrecht is al een eindrapport beschikbaar. In Utrecht hebben zo'n tienduizend mensen een uitkering. Omdat regels voor mensen in de bijstand vaak best ingewikkeld zijn, wilde de gemeente kijken of het ook makkelijker gemaakt kon worden voor mensen in de bijstand. Daarbij werden verschillende aanpakken uitgeprobeerd op een groep bijstandsgerechtigden.  

Lees hier het hele artikel van RTV Oost.

 

In Enschede leven veel mensen in armoede. Armoede wordt in Nederland afgemeten aan het sociaal minimum of de bijstandsnorm. Dit is een beleidsmatig minimum: zit je hier op of onder dan word je arm genoemd. In Enschede leeft zo’n 11% van alle huishoudens onder of rond het sociaal minimum. Landelijk is het gemiddelde 7%. Het betreft zo’n 17.500 inwoners. Ruim de helft hiervan (5.7% van alle Enschedese inwoners) leeft zelfs langdurig onder de lage inkomensgrens. Vaak is daarbij sprake van problematische schulden. 1 op de 8 kinderen in Enschede groeit op in armoede. Wij zijn blij met de recent toegenomen aandacht voor armoede en schulden. GroenLinks vindt armoede al jaren één van de grootste problemen in Enschede en pleitte steeds voor gerichte maatregelen. Binnenkort verschijnt een nieuwe armoedenota van het College: wat verwachten wij daarvan als GroenLinks?  

De bijstandsnorm komt tot stand m.b.v. voorbeeldbegrotingen van het NIBUD, het Nationaal Instituut voor Budget voorlichting. Deze gaan uit van wetenschappelijk onderzoek en adviezen van deskundigen. Het bijstandsminimum wordt uiteindelijk bepaald door de Tweede Kamer: het betreft een politieke keuze. Al sinds de jaren 1980 wordt daarbij de zogeheten 0-lijn gehanteerd. Dit betekent dat de uitkeringen niet met de lonen meesteeg. In die jaren ‘80 waren mensen met een bijstandsuitkering zo’n 25% van hun inkomen kwijt aan woonlasten, nu is dat zo’n 55%. Het besteedbaar inkomen werd, na aftrek van vaste lasten, door de jaren heen steeds lager. 

Opmerkelijk is dat de overheid lijkt te erkennen dat van de bijstandsnorm niet goed (meer) valt te leven. Er zijn allerlei sociale en fiscale regelingen bedacht waarop je een beroep kunt doen, zo’n 50 in totaal. De bekendste zijn de huurtoeslag en de kinderbijslag, de kinderopvangtoeslag en de (gemeentelijke) bijzondere bijstand. We hebben met zijn allen een groot probleem laten ontstaan en tegelijkertijd een grote bureaucratie geschapen om het op te lossen, waarbij degene met een laag inkomen altijd zelf een aanvraag moet doen om een toeslag te kunnen ontvangen. Hierbij gaat vaak iets mis: het bereik van al die regelingen is niet goed. Denk in dit verband aan de 2,5 miljoen laaggeletterden in Nederland, die bovendien vaak niet digitaal vaardig zijn. Voor hen is het extra moeilijk. De gemeente Enschede zal hierin veel actiever op moeten inspelen, met slimme communicatie en een er-op-af aanpak: zelfredzaamheid is mooi op papier, maar in de praktijk werkt het vaak niet. Veel arme mensen worden gedwongen te leven bij de dag. Vandaag is belangrijk. De afhankelijkheid maakt je minder zelfredzaam. 

Doordat het Rijk de regels bepaalt rondom de uitkeringen en toeslagen is er weinig ruimte voor lokaal beleid, maar er zijn wel mogelijkheden voor verbetering in het Enschedese beleid en GroenLinks wil deze ook terug zien in de nieuwe armoedenota. In het verleden hebben wij ons sterk gemaakt voor verhoging van o.a. de individuele inkomenstoeslag. Deze moet voldoende zijn om minimaal rond te kunnen komen én om te kunnen participeren (reizen, sporten etc.). Ook hebben we gepleit voor een ruimhartige invulling van het kindpakket, verlaging van de rente op leningen bij Stadsbank Oost-Nederland. Daarnaast zijn goede hulp bij de administratie, schuldpreventie en vroegsignalering van belang.   

Onlangs kwam de gemeente Arnhem in het nieuws met een aantal maatregelen die zij per 1 januari 2020 nemen om het schuldenproblematiek in hun stad te verminderen. GroenLinks las in de landelijke media dat in Arnhem, met ingang van het nieuwe jaar, de schulden van inwoners die al drie jaar lang een betalingsregeling hebben, worden kwijtgescholden. Steden als Amsterdam en Amersfoort voeren vergelijkbaar beleid. Daarnaast verlaagt de gemeente de eigen incassokosten naar 75 euro en wordt per 2020 het percentage van de bijstandsuitkering dat de gemeente in mag houden vanwege schulden die uitstaan bij de gemeente, alvast verlaagd naar 5%. Hiermee loopt Arnhem voor op landelijk beleid dat waarschijnlijk per 2021 ingaat. 

Het besluit van de gemeente Arnhem sluit aan bij een groeiend inzicht dat schulden vaak niet simpelweg eigen schuld zijn, maar voort kunnen komen uit allerlei omstandigheden waar mensen niet altijd grip op hebben. Bovendien kunnen schulden door hoge incassokosten en boetes flink oplopen. Uit onderzoek blijkt dat het hebben van schulden allerlei negatieve gevolgen heeft voor zowel de schuldenaar, zijn omgeving als de maatschappij. Het zorgt voor stress en heeft een negatieve invloed op de maatschappelijke participatie. Daarnaast kan het leiden tot hogere maatschappelijke kosten, bijvoorbeeld wanneer het wijkteam in actie moet komen of er een uitzetting plaatsvindt. 

Deze mooie voorbeelden van een positieve benadering van mensen met problematische schulden waren voor Anita Sempel reden om de volgende ex artikel 35 vragen te stellen aan het college van Burgemeester en Wethouders:Vraag 1: Herkent u het beeld dat gemeentelijke schulden bijdragen aan de schuldenproblematiek?Vraag 2: Hoeveel schulden van inwoners staan er op dit moment uit bij de gemeente Enschede en om welk totaalbedrag gaat het? Voor hoeveel van deze schulden geldt dat er al drie jaar een betalingsregeling loopt? Om welk bedrag gaat het hierbij?Vraag 3: Scheldt de gemeente op dit moment gemeentelijke schulden kwijt? Zo ja, na welke termijn gebeurt dit?Vraag 4: Brengt de gemeente bij het uitblijven van betaling incassokosten in rekening? Zo ja, wat is de hoogte van deze kosten?Vraag 5: Bent u met GroenLinks van mening dat de gemeente het goede voorbeeld zou moeten geven aan andere schuldeisers?Vraag 6: Bent u bereid de maatregelen zoals deze in Arnhem zijn genomen ook in Enschede te onderzoeken?

Lees hier de beantwoording van het college.

GroenLinks is blij met deze antwoorden. We zullen kritisch kijken naar de voorstellen die er komen. Iedere inwoner van Enschede moet de kans krijgen om uit de schulden te komen. Als gemeente moet je hierin het goede voorbeeld geven.  

Schriftelijke vragen van GroenLinks aan het College: Art.35 vragen vragen van GroenLinks over Maatregelen schuldenproblematiek d.d. 13 december 2019.

Onlangs kwam de gemeente Arnhem in het nieuws met een aantal maatregelen die zij per 1 januari 2020 nemen om het schuldenproblematiek in hun stad te verminderen. GroenLinks las in de landelijke media dat in Arnhem, met ingang van het nieuwe jaar, de schulden van inwoners die al drie jaar lang een betalingsregeling hebben, worden kwijtgescholden. Steden als Amsterdam en Amersfoort voeren vergelijkbaar beleid. Daarnaast verlaagt de gemeente de eigen incassokosten naar 75 euro en wordt per 2020 het percentage van de bijstandsuitkering dat de gemeente in mag houden vanwege schulden die uitstaan bij de gemeente, alvast verlaagd naar 5%. Hiermee loopt Arnhem voor op landelijk beleid dat waarschijnlijk per 2021 ingaat. 

Het besluit van de gemeente Arnhem sluit aan bij een groeiend inzicht dat schulden vaak niet simpelweg eigen schuld zijn, maar voort kunnen komen uit allerlei omstandigheden waar mensen niet altijd grip op hebben. Bovendien kunnen schulden door hoge incassokosten en boetes flink oplopen. Uit onderzoek blijkt dat het hebben van schulden allerlei negatieve gevolgen heeft voor zowel de schuldenaar, zijn omgeving als de maatschappij. Het zorgt voor stress en heeft een negatieve invloed op de maatschappelijke participatie. Daarnaast kan het leiden tot hogere maatschappelijke kosten, bijvoorbeeld wanneer het wijkteam in actie moet komen of er een uitzetting plaatsvindt. 

Herkent u het beeld dat gemeentelijke schulden bijdragen aan de schuldenproblematiek? Hoeveel schulden van inwoners staan er op dit moment uit bij de gemeente Enschede en om welk totaal bedrag gaat het? Voor hoeveel van deze schulden geldt dat er al drie jaar een betalingsregeling loopt? Om welk bedrag gaat het hierbij? Scheldt de gemeente op dit moment gemeentelijke schulden kwijt? Zo ja, na welke termijn gebeurt dit? Brengt de gemeente bij het uitblijven van betaling incassokosten in rekening? Zo ja, wat is de hoogte van deze kosten? Bent u met GroenLinks van mening dat de gemeente het goede voorbeeld zou moeten geven aan andere schuldeisers? Bent u bereid de maatregelen zoals deze in Arnhem zijn genomen ook in Enschede te onderzoeken?

Motie ingediend in de raadsvergadering van 30 september 2019 Motie ingediend door GroenLinks en CU Motie aangenomen

De raad van de gemeente Enschede, gehoord de beraadslagingen over: Motie vreemd aan de orde van de dag: "Ja-Ja" sticker

Constaterende dat:

Er elk jaar veel reclamedrukwerk bij mensen door de brievenbus gaat; In Amsterdam met het invoeren van de ja-ja sticker, tot 33 kilogram papier per huishouden per jaar wordt bespaard; Op 24 september jongstleden het gerechtshof in Amsterdam oordeelde dat de ja-ja sticker ingevoerd mocht worden in Amsterdam;

Overwegende dat:

Het college in zijn memo van 2 oktober 2018 (onderwerp: Ja Ja sticker) naar aanleiding van vragen van GroenLinks heeft aangegeven in afwachting te zijn van oa de uitkomsten van de rechtszaak in Amsterdam voordat zij met verdere stappen komt; De hoogste trede van de Ladder van Lansink preventie is; De invoering van de Ja-Ja sticker in andere Nederlandse gemeenten heeft geleid tot positieve resultaten en door veel inwoners wordt gesteund; Er wel de ruimte blijft voor het verspreiden van reclamedrukwerk als mensen hier behoefte aan hebben;

Draagt het college op:

De nodige stappen te zetten om, in navolging op Amsterdam en andere gemeenten, ook in Enschede de “Ja-Ja” Sticker in te voeren; Aan de raad terug te koppelen per welke datum invoering van een “Ja-Ja sticker” in onze gemeente mogelijk is en welke stappen/besluiten daarvoor eventueel nog moeten worden genomen;

En gaat over tot de orde van de dag.

 

Amendement ingediend in de raadsvergadering van 9 juli 2019 Amendement ingediend door GroenLinks Amendement verworpen

De raad van de gemeente Enschede, in vergadering bijeen op maandag 9 juli 2019 besprekende het raadsvoorstel: ZOMERNOTA 2019:

Constaterende dat:

In het voorkeursscenario dat het college voorstelt, "IV evenwichtige keuzes", geen vrijgemaakt voor beleidswensen die bijdragen aan duurzaamheid; Het college tevens voorstelt geen budget vrij te maken voor cultuurhistorie; Het college tevens voorstelt om vanaf 2023 het budget voor zwembaden te halveren Het college tevens de brede wens vanuit de raad om de rente op sociale leningen verlagen, in deze zomernota niet honoreert; Het college tevens voorstelt te stoppen met het succesvolle burgerinitiatief vuurwerkvrije De externe inhuur cq flexibele schil van de gemeentelijke organisatie met een kleine hoger is dan de in sommige overheden gehanteerde Roemer-norm van 10%.

Overwegende dat:

Het Klimaatakkoord van Parijs, de landelijke klimaatdoelstellingen en ook onze gemeentelijke klimaatdoelstellingen ons verplichten concreet en gespoed aan het werk te gaan met het verduurzamen van onze gemeente; We als maatschappij de verantwoordelijkheid hebben zorgvuldig met ons deel van de aarde om te gaan en onze activiteiten niet ten koste te laten gaan van de mogelijkheden voor toekomstige generaties; We tegelijk zorg dienen te dragen voor het bieden van een gezonde en prettige leefomgeving voor ieder die nu in onze stad wonen, werken en verblijven; Zorgvuldig omgaan met cultuurhistorie bijdraagt aan een aantrekkelijke stad; Zwemmen één van de meest toegankelijke vormen van sport/beweging is die door alle leeftijden kan worden uitgeoefend, en een basisvoorziening zou moeten zijn in een stad met de omvang als de onze; De hoge rente die de stadsbank op haar sociale leningen in rekening brengt alles behalve sociaal is en juist de mensen treft die financieel al in de grootste moeilijkheden zitten; Het schrappen van een succesvol burgerinitiatief het vertrouwen in de gemeentelijke overheid grote schade kan toebrengen;

Besluit het raadsvoorstel als volgt te wijzigen:

Punt 1 van het dictum van het raadsvoorstel te wijzigen in:

Het college op te dragen om een gemeentebegroting 2020-2023 op te stellen gebaseerd op het scenario V “duurzame keuzes”, zoals weergegeven in bijgevoegde tabel (zie bijlage).

En gaat over tot de orde van de dag.

 

 

 

Schriftelijke vragen van GroenLinks aan het College: Art.35 vragen vragen van GroenLinks betreffende dak- en thuislozen van straat halen d.d.18 maart 2019.

Diverse media brachten 15 maart 2019 het nieuws dat het kabinet, via een actieprogramma, de komende jaren dak- en thuisloze jongeren van straat wil halen: geen jongeren meer in de langdurige opvang of op straat is de doelstelling. In tien pilotgemeenten worden acties uit het programma direct in praktijk gebracht om de trend te keren. Zo krijgen betreffende jongeren één persoon als aanspreekpunt en wordt met hen 'de basis op orde gebracht'. Gemeenten moeten afspraken maken met woningbouwcorporaties over het reserveren van (goedkope) woonruimte voor kwetsbare groepen. Problemen om een briefadres te krijgen moeten tot het verleden gaan behoren, zodat het krijgen van een uitkering geen probleem meer vormt. Verkrijgen van opvang en hulp mag nergens in Nederland een probleem zijn voor dak- en thuislozen. Uitstroom uit de opvangvoorzieningen en zorg voor dak- en thuislozen heeft gelukkig al langere tijd aandacht van de gemeente Enschede. Toch denkt GroenLinks dat het Actieplan aanknopingspunten biedt voor Enschede (ook als niet-pilotgemeente) en heeft hierover de volgende vragen:

Kent het College het Actieplan van staatssecretaris Blokhuis over dak- en thuisloze jongeren? In hoeverre sluit het huidige beleid hierbij aan en waar is nog verbetering mogelijk in Enschede? Hoe is de ontwikkeling van de aantallen dak-en thuislozen in Enschede en hoe verklaart u deze? Zijn er andere gemeenten die het beter doen en zo ja, hoe doen zij dat dan? In hoeverre ziet u voor Enschede mogelijkheden toepassing van het 'housing first' principe uit te breiden? Ziet u hierin een goede oplossing? In hoeverre is er nog meer doorstroommogelijkheid nodig om dak- en thuislozen van straat en uit de opvang te halen? In hoeverre is er een tekort in de opvang van dak- en thuislozen, onderscheiden naar verschillende doelgroepen? Wanneer zijn knelpunten opgelost? Wanneer zijn er oplossingen voorhanden om het aantal dak- en thuislozen in Enschede verder terug te kunnen brengen? Hoe kijkt het College aan tegen het probleem van 'dreigende dakloosheid' voor kwetsbare groepen die particulier een kamer huren? Hoe wordt dit probleem aangepakt? Bent u bereid conform actieplan extra kwalitatief goede en goedkope woonruimte te reserveren in de op te stellen Woonvisie en hierover prestatieafspraken te maken met de woningcorporaties? Een aantal Twentse gemeenten voorzien het hele jaar door in snel toegankelijke nachtopvang. Enschede alleen bij winterkou en verwijst gedurende de rest van het jaar regelmatig door naar opvangmogelijkheden elders. In hoeverre is zeker dat op deze manier mensen die een dak boven hun hoofd willen dat ook dezelfde dag krijgen? Kunt u schetsen hoe dit is geborgd? Welke verklaring heeft u voor het bij vraag 8 genoemde verschil tussen Enschede en andere Twentse gemeenten? Bent u met GroenLinks eens dat de Twentse gemeenten samen verantwoordelijkheid moeten nemen voor uniforme, goed toegankelijke opvang van daklozen?

Jelle Kort Raadslid GroenLinks

---------

 

Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid waarschuwt dat overheidsvorderingen problemen kunnen opleveren bij mensen met problematische schulden. Het kabinet werkt op dit moment aan spoedmaatregelen om mensen met problematische schulden te helpen. Het kan echter nog een jaar duren tot deze spoedmaatregelen worden ingevoerd. Mensen die problematische schulden hebben, en hun best doen om weer op hun eigen benen te kunnen staan, moeten door de overheid geholpen worden.

Een van de instrumenten die de overheid gebruikt om deze mensen te helpen is de beslagvrije voet. De beslagvrije voet zorgt ervoor dat mensen met problematische schulden voldoende inkomen overhouden om van te leven. Zonder deze beslagvrije voet kunnen schuldeisers beslag leggen op een te groot deel van het inkomen van mensen. Een te lage beslagvrije voet kan er dus voor zorgen dat sommige mensen niet voldoende geld over houden om van te kunnen leven.