Laat ik
voorop stellen dat ik mij gelukkig prijs in Nederland te wonen. Een land waar
iedereen zichzelf mag zijn en we discriminatie in het allereerste artikel van
onze Grondwet verbieden. Dat geldt ook voor de gemeente Haaren. Het maakt mij
trots dat de gemeente Haaren als één van de eerste gemeenten in deze omgeving
aandacht schonk aan Coming Out Day. Er is zelfs een speciale Haarense
Regenboogvlag ontwikkeld die geregeld fier wappert voor het gemeentehuis. Vergelijk
het gevoel een beetje met een doelpunt van het Nederlands elftal tijdens een
Wereldkampioenschap of 12 punten die de Nederlandse inzending krijgt bij het
Eurovisiesongfestival: op dat moment maakt het helemaal niet uit of je een
voetballer bent of een muziekkenner. Het gaat om het gevoel van ‘erbij horen’.
We ontlenen er onze identiteit aan en identificeren onszelf ermee. Dat doet
zo’n simpel gebaar als een regenboogvlag met mij als man, getrouwd met een
andere man.
“Is dat nou
allemaal wel nodig?”, vraagt u zich wellicht af. Die vraag is lastig te
beantwoorden. Het is in ieder geval niet onnodig. Want geloof mij: ook al zijn
we nog zo open en tolerant met z’n allen, ons land wordt nog steeds beheerst
door normen en vooronderstellingen. Daar is op zichzelf niets mis mee en ook ik
doe dat. Begin dit jaar echter, laaide de discussie over onze open, tolerante
houding weer eens op door de Nashville Verklaring en de Nederlandse variant
daarop. Natuurlijk kennen we in dit land ook godsdienstvrijheid én vrijheid van
meningsuiting. Dat zijn twee grote goederen die ik absoluut niet ter discussie
wil stellen. Tegelijkertijd staan we voor artikel 1 van de Grondwet. De
overheid, maar ook het overgrote deel van onze maatschappij. Dat vraagt om een
signaal, ook van gemeenten. Juist van gemeenten. En zeker van mijn gemeente.
Regenbooggemeenten
geven een impuls aan de sociale acceptatie, veiligheid en zichtbaarheid van
LHBTI’ers (lesbische vrouwen, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en
intersekse personen) en dragen dat actief uit. Met andere woorden:
regenbooggemeenten benadrukken nog eens extra dat je jezelf mag en kan zijn. Nu
is de gemeente Haaren zoals gezegd in mijn ogen al koploper qua beleid op dit
gebied en dat verdient alleen maar lof. Maar soms is het goed om zoiets nog
eens extra te benadrukken. Om terug te komen op de vraag die ik eerder
(retorisch) al stelde: ja, dat is nog steeds nodig.
Even leek er
gisterenavond een discussie te ontstaan in de gemeenteraad. Waar een grote
meerderheid de motie direct omarmde, waren er toch ook vraagtekens bij een
enkele partij. Ook vanuit het College. Laat ik helder zijn: dat ging niet om de
intentie, maar om de uitvoering. Dit bleek later na een korte, hevige schorsing
van de vergadering. Als gemeente zitten we nu eenmaal in een lastig pakket in
verband met de naderende opsplitsing. De beleidsvrijheid, capaciteit en zeker
de financiële mogelijkheden zijn daardoor beperkt. Nu ging en gaat het mij daar
allemaal niet zozeer om. Het belangrijkste is dat we als gemeente Haaren
blijven benadrukken dat wij een gemeente zijn die staat voor haar inwoners.
Waar eenieder zichzelf mag en kan zijn. Op zo’n moment wil je niets liever dan
dat dit wordt omarmt door de volledige raad én het college. Als er dan
vraagtekens worden gezet bij praktische zaken dan raakt je dat diep, kan ik u
zeggen.
Maar
gelukkig! Voordat deze motie werd behandeld, sprak de gemeenteraad nog over een
andere motie van mijn hand. Een motie waarin ik opriep tot meer saamhorigheid.
Politieke verschillen moeten we in mijn optiek vanaf nu écht op de tweede
plaats zetten en gezamenlijk moeten we ervoor zorgen dat we onze dorpen goed
kunnen gaan dragen aan de ontvangende gemeenten. Ik noem dat ‘de
volksvertegenwoordigende rol’ op de eerste plaats zetten, een ander heeft het
over ‘het algemeen belang’. Ondanks dat die motie niet op steun van het CDA en
Samenwerking ’95 kon rekenen, heb ik wel vertrouwen gekregen dat de strekking
daarvan door de voltallige gemeenteraad wordt over- en meegenomen. De
regenboogmotie is daarvan al een eerste voorbeeld. Door een kleine aanpassing
(het College gaat onderzoeken of de gemeente Haaren een regenbooggemeente kan
zijn, maar geeft sowieso een impuls aan de sociale acceptatie, veiligheid en
zichtbaarheid van LHBTI’ers in de gemeente Haaren en draagt dit ook actief
uit), kon de motie op unanieme steun van de voltallige gemeenteraad rekenen.
Ook het College kon hierdoor volmondig achter de motie staan. Dus ondanks dat
de eerdere motie het niet haalde, heeft de raad hier wel degelijk eensgezind
gehandeld door over politieke verschillen heen te stappen. Dat verdient een
groot compliment!
Oké, de
criticasters onder u zullen nu vast en zeker zeggen: “ja, maar het College kan
dit nu dus simpel opzij leggen.” Strikt theoretisch klopt dit. Maar laat ik u
het volgende aangeven: soms dan voel je de oprechtheid en goede wil. Even niet
de bestuurder of de politicus, maar de persoon. Die voelde ik gisterenavond.
Van wethouder Blom én portefeuillehouder Verschuren. Ik heb er vertrouwen in
dat zij actief met deze motie aan de slag gaan en het goede beleid en de nog
positievere houding die de gemeente Haaren al kent verder uit zullen dragen.
Want hoe klein je ook bent en hoe eindig je bestaan ook is: dit soort zaken
kunnen een gigantische en blijvende impact hebben op het leven van mensen.
Neemt u dat maar van mij aan. Ik ben in ieder geval trots dat de gemeente
Haaren deze mijlpaal nog eens even extra stevig de grond in heeft geslagen!
Een oprecht
dankjewel, namens velen!
Boy Scholtze
