Poliflw

Vrijdag 12 augustus ging ik samen met landelijke vertegenwoordigers van onze partij in gesprek met een aantal boeren in Salland. Dit kwam in de media terecht (zie ook bericht op RTV Oost en ook op twitter ging het los. En dan schiet het alle kanten op, ook negatief helaas. Ik heb niet gereageerd op twitter, maar wel nagedacht, daarom dit blog.

 Individualisme en sociale cohesie Het is onrustig in Nederland, maar vooral op het platteland. Door alle onzekerheid is de sociale samenhang echt ver te zoeken. Inwoners en dus ook boeren roepen om duidelijkheid en perspectief.  Dan schiet het door je hoofd: “Moeten we niet allemaal bijdragen aan het succes van ons land? Niet alleen onze regering en de overheid? Ook in tijden van schaarste?”.

We mogen echt meer kijken naar wat wél kan. In Nederland hebben we te maken met grote opgaven en we kunnen concluderen dat als we nu geen keuzes maken, we echt radicaal vastlopen. Dit geldt ook voor keuzes die niet fijn zijn. Die moet onze regering nu maken, dat is een enorme verantwoordelijkheid en doe dat dan maar eens goed.

Er is nu sprake van een harde onderhandeling, waar ieder zijn eigen belangen in het gedrang ziet komen. Veel opgaven gaan nu om het goed invullen van de schaarse ruimte in ons land. Jarenlang hebben we ingezet op groei en tussenoplossingen, dat kan dus niet meer.

Het is mij helder dat we voor een flinke opgave staan die politiek links en rechts overstijgt, die om creativiteit en positieve geluiden vraagt.

We kunnen namelijk elke dag opnieuw kiezen voor activiteiten die een positieve bijdrage leveren aan onze planeet en mét respect voor elkaar. Iedereen die vooruit wil, kan geholpen en gestimuleerd worden. Het begint in de situatie rondom stikstof ermee dat de hele keten wordt betrokken bij het veranderingsproces: de veevoederfabrikanten, de banken, de supermarkten, de kennisinstellingen en ook wij als consument. Iedere dag dat wij boodschappen doen, kunnen we daar allemaal voor kiezen.

Het Statenjaar is weer begonnen en de eerste vergaderingen zijn achter de rug. Er is weer volop beweging. Ook letterlijk, helaas. Zo vertrokken ook nu weer enkele Statenleden die het statenlidmaatschap niet kunnen combineren met werk of privé. Dat is heel jammer. Want om de juiste besluiten te nemen is het ook belangrijk om ervaring en dossierkennis te hebben, Zo is mijn ervaring. Wij gaan als fractie gewoon door. Met enthousiasme! Bij ons ‘geen gedonder in de glazen’, dat mag ook best gezegd worden!

Respectvolle relatie

Bij de start van het Statenjaar heb ik uitgesproken dat het mooi zou zijn als we deze ‘tweede helft’ kijken naar hoe we kunnen verbinden. Hoe we als Statenleden kunnen praten over wat ons raakt en waar we het over eens zijn, in plaats van over onze meningsverschillen. Als je lijnrecht tegenover elkaar staat moet je iets doorbreken. Ondanks het verschil in opvattingen, normen en waarden wil je samen tot een oplossing komen. En net als in een relatie: je zult moeten bewegen om tot elkaar te komen. Het goede gesprek (debat) moet wat mij betreft gaan over het doel, met respect voor elkaars opvattingen én met vertrouwen.

Leven betekent je realiseren dat je op de rivier bent. Je kunt de stroom niet veranderen. Wel kun je peddelen en het einddoel op een zo prettig mogelijke manier bereiken.

Kiezen en krachtig besturen

Wat betekent dit concreet? Ik richt me de komende tijd op de financiën, waarbij ik uiteraard kritisch blijf kijken naar de komende begroting en hoe wij – als oppositie – kunnen bijsturen. Daarnaast ligt een zwaartepunt op de nieuwe omgevingsvisie. Voor het vormgeven daarvan gaan we aan de slag met belangrijke thema’s die spelen in Overijssel. Er zijn grote opgaven die allemaal effect hebben op de ruimte en dit vraagt om belangrijke keuzes. De omgevingsvisie raakt alles en iedereen. Er zijn knelpunten die binnenkort echt concreet gemaakt moeten worden. Dit betekent kiezen. Dat gaat soms iemand individueel raken, maar we kunnen – bij gebrek aan ruimte en veel plannen – niet iedereen tevreden houden. Maar wel streven naar de beste oplossingen. Krachtig besturen is ook weten waar je voor gaat.

Kanaal

Ook vraagt het Kanaal Almelo-De Haandrik de nodige aandacht. Na diverse onderzoeken weten we iedere keer iets beter wat de problematiek is in dit gebied. Het is complex, maar met de wetenschap in het achterhoofd dat het voor de bewoners nog veel complexer is, zal ik mij inzetten om aan te sturen op de juiste keuzes. Hoe ingewikkeld dat ook is. Statenleden zijn geen specialisten, we moeten dus leunen op expertise van anderen. En het eerlijke, realistische verhaal vertellen.

Special Olympics

Ik vind dat we meer onze successen mogen vieren, want we krijgen samen goede dingen voor elkaar. Zo ben ik blij dat de Special Olympics volgend jaar definitief door kunnen gaan. Hoe mooi is het dat een evenement voor G-sporters aandacht krijgt in Overijssel! En liever nog: dat er daarna heel breed meer aandacht is voor G-sporters, want iedere sporter verdient die aandacht. Het gaat niet om het scoren, maar om de bevestiging dat je inzet niet voor niets is. En dat je je niet uit het veld moet laten slaan als je ergens in gelooft. In beweging blijven dus!

In gesprek!

Heb je tips hoe wij als fractie in Overijssel aan de slag kunnen? Laat het weten. Want verbinden tussen Statenleden is niet het enige waar ik naar streef, ik zou ook graag willen dat we nog meer verbonden zijn met de inwoners van Overijssel. Daarom hoop ik dat we dit jaar minder vergaderstukken hoeven te lezen, maar weer meer op werkbezoek én in gesprek kunnen gaan. Want dan kunnen we weer echte volksvertegenwoordigers zijn. Ik zie uit naar alles wat we met elkaar in beweging kunnen zetten!

Renilde Huizenga

September 2021

Provinciale politici D66 Overijssel op campagne

Nu de gemeenteraadsverkiezingen naderen, zetten onze statenleden en gedeputeerde zich natuurlijk ook graag in voor de campagne. We spraken met gedeputeerde Annemieke Traag en statenlid Wybren Bakker over hun ervaringen.

Annemieke bezocht de steden Hengelo en Almelo tijdens de bustour van D66 op zaterdag 10 maart: “Het was erg leuk om zo contact te maken. We hebben verschillende gesprekken gevoerd met de mensen op straat. Uiteraard ging het vaak over de lokale thema’s, zoals de binnenstad en het teruglopende winkelaanbod. Belangrijke informatie, ook voor de provincie. Het was ook interessant om met vertegenwoordigers van andere partijen van gedachten te wisselen. Wat mij opviel? Hoe vriendelijk we in beide steden werden ontvangen.”

Canvassen

Wybren ging voor het eerst ‘canvassen’, dat betekent dat je bij mensen aanbelt voor een vrijblijvend gesprekje: “Ik moet eerlijk bekennen dat ik er best een beetje tegenop zag” vertelt hij. “Maar ik werd goed begeleid door mijn collega en kreeg al snel de smaak te pakken. Het gaat om het directe contact met kiezers, zo ervaar je het beste wat er leeft. En of ze dan wel of niet op D66 stemmen, is niet de eerste prioriteit.. We willen graag weten welke thema’s belangrijk zijn, of mensen nog tips hebben voor de lokale politici. Dat is voor iedereen belangrijk. Als je zo’n algemeen gesprek aangaat, vinden mensen het vaak prettig om te vertellen over dingen die hen bezighouden. Dat varieert van de bovengrondse hoogspanningsleidingen die men onder de grond wil tot behoud van busvervoer in kleine kernen. Van investeringen in een filmhuis tot de lokale belastingtarieven. Deze informatie verzamelen we ook landelijk, zodat we als partij daar iets mee kunnen doen.”

Dynamiek

D66

Zowel Wybren als Annemieke beamen dat dergelijke acties uiteraard ook goed zijn voor het groepsgevoel binnen de partij. Annemieke: “We zijn altijd wel zichtbaar, maar dit is een extra impuls, een bijzondere dynamiek. Het kost uiteraard veel tijd, maar het is goed dat we het doen. Alleen zo maak je immers echt contact.”

Natuurlijk kregen de politici ook af en toe negatieve reacties. Wybren: “Het viel me op dat het dan vaak om landelijke thema’s gaat waar mensen minder tevreden over zijn. Lokale aangelegenheden waren prima bespreekbaar en daarin dachten mensen ook actief mee. Het werd gewaardeerd dat we wisten waarover we praten en gelijk concrete antwoorden konden geven. We kregen zelfs complimenten omdat we de kou trotseerden op deze winterdagen, dat was ook wel weer bijzonder..”

De komende dagen zijn onze statenleden nog op verschillende plaatsen in de provincie te vinden, zoals markten, stations etc.

Arbeidsmigranten. Naar Nederland gehaald als goedkope, laagopgeleide arbeidskrachten, altijd in achterstand geleefd, en uiteindelijk afgeschreven en aan de kant gezet. Nu de eerste generatie arbeiders ouder wordt lopen ze tegen hardnekkige problemen aan. Ze zijn vaak op latere leeftijd naar Nederland gekomen, en zitten dus ondanks tientallen jaren hard werken met een gapend gat in hun AOW. Een taalachterstand en een steeds ingewikkelder wordende maatschappij maken het niet makkelijk om aangehaakt te blijven. Als je de taal niet helemaal machtig bent is het moeilijk een weg te vinden langs wijkteams, zorgaanbieders en sociale instellingen. Hulp daarbij kregen ze van eigen stichtingen en verenigingen. Maar 'doelgroepenbeleid' is al jaren niet populair meer. Bij veel gemeentes is de steun voor zulke organisaties wegbezuinigd. Nu dreigen velen de aansluiting bij de Nederlandse maatschappij te verliezen. Onze Zafer Aydogdu sprak met vertegenwoordigers van migrantenverenigingen over waar zij tegenaan lopen. Hij schreef eerder de tragiek van de eerste generatie arbeidsmigranten, de vergeten mensen. http://bit.ly/2hSSwOT