Poliflw

Als CDA zijn we erg betrokken bij het welzijn van kwetsbare inwoners. Wij hebben ons worstels in de samenleving, vandaar deze vragen: Inleiding Mensen die bijzondere bijstand ontvangen zijn een kwetsbare groep inwoners binnen onze gemeente. Onlangs is Raadslid Jos de Lange benaderddoor een schuldhulpverlener die zorgen had over de handelswijze welke bij het erkennen en toekennen van uitkeringen in Gooise Meren problemen veroorzaakt. Mensen die recht hebben op een bijdrage uit de bijzondere bijstand worden stelselmatig gekort. Onlangs zijn in verschillende gemeentes onderzoeken geweest naar het korten van bijzondere bijstand voor inwoners binnen de onderzochte gemeentes. De uitslagen waren heel verschillend en de redenen om te korten werden verschillend geïnterpreteerd. Onze vragen: Vraag 1 Is het beleid welke de gemeente Gooise Meren hanteert extra streng waardoor mensen worden gekort. Vraag 2 Kunt u aangeven hoeveel mensen extra zijn gekort in de voorgaande periode Vraag 3 Kunt u aangeven hoeveel van de kortingen van de bijzonder bijstand zijn terug gedraaid Vraag 4 Wordt door Gooise Meren de grens op gezocht voor de wettelijke toepassing van de bijzondere bijstand

Via de Kadernota 2019 is een budget vrijgegeven van 5,1 miljoen euro om de bestaande scholen in Hofland te vervangen door een nieuwe school. De panden zijn in slechte staat en dringend aan vervanging toe. Daarbij wordt ook ruimte vrijgespeeld voor woningbouw. Helaas blijkt dat budget ruim onvoldoende te zijn om dit plan te realiseren, dus vroeg het college een aanvullend budget.

We hebben nogal wat moeite gehad met dit voorstel. Niet wat de doelstelling betreft. Zowel het vervangen van de school als de toekomstige ontwikkeling van de woningbouw heeft onze volledig steun, maar wel met het rammelend beeld rondom de cijfers en de financiële onderbouwing. Dit voorstel had dus veel duidelijker moeten zijn. Desondanks is het goed dat een volgende stap wordt gezet.

Wel vinden we een stijging in kosten van 5,1 miljoen naar ruim 6,2 miljoen (dat is 22%) best veel. Deels door prijsstijgingen, die begrijpen we, maar ook voor een deel door extra wensen die nu in het ontwerp zijn gestopt. En een belangrijk deel van die 22% bestaat uit een aantal nog niet ingevulde opslagen; ongeveer 14%. Dat nodigt uit tot het beperken van de uitgaven.

We hebben nagedacht over de vorm; een amendement of een motie? Een amendement is duidelijk; je trekt een streep in het zand. Maar een motie is misschien wel effectieven want dan leg je een opdracht bij het college om in deze financieel moeilijke tijden kritisch naar de uitgaven te kijken. Het wordt daarmee een erezaak voor het college om de kosten te beperken in een tijd waarin de gemeente op alle mogelijke posten moet bezuinigen dan wel de lasten voor inwoners en bedrijven (soms fors) verhoogt.

Daarom deze motie, samen met RVB, met het dringende verzoek om de totale uitgaven (dus inclusief de sloop en verhuiskosten) te beperken tot maximaal 6 miljoen euro.

Verzoekt het college

Bij de aanbesteding van de realisatie van de Hoflandschool, inclusief de bijkomende kosten voor sloop van de ouder school en de verhuiskosten, uit te gaan van een maximaal uitgaveplafond van € 6.000.000,-.

Naschrift: helaas werd de motie verworpen. Wel hopen we dat het college het signaal goed oppakt en de kosten weet te beperken.

De stichting Hart voor Breda Noord maakt een werkelijk verschil in de samenleving, ook tijdens corona. Daarom zetten we ze graag in het zonnetje! Dat doen we met bloemen, wat lekkers en.. een interview :) Hart voor Breda Noord is begonnen als een project van de Mattheüskerk en werd in 2014 een zelfstandige stichting. We gaan in gesprek met Corline, maatschappelijk werkster bij Hart voor Breda Noord, om meer te ontdekken over wat ze doen en hoe zij doorgaan tijdens de pandemie

We zijn benieuwd naar jullie achtergrond! Waarom is Hart voor Breda Noord ooit in het leven geroepen en als stichting verder gegaan?

De Mattheüskerk startte met het project open kerk voor de buurt, dat is gegroeid met een maatschappelijk inloopspreekuur, taalles, knutselclub en huiswerkbegeleiding. In 2014 is dat ondergebracht in een nieuwe stichting. We willen het niet langer voor de buurt doen maar ook door buurt en met alle buurtbewoners. Als stichting heb je dan veel meer slagkracht. Daardoor kunnen we meer doen én zijn we laagdrempeliger. Er zijn nieuwe activiteiten bijgekomen waaronder de vrouwenochtend en naailessen en zijn de eerder genoemde activiteiten sterk gegroeid.  De vrouwenochtend, bijvoorbeeld, is een activiteit van Hart voor Breda Noord en niet van de Mattheüskerk. Dat betekent dat we niemand proberen te overtuigen. Tegelijk zijn wij als stichting echt geïnspireerd door het christelijke geloof  en gebruiken we het gebouw van de Mattheüskerk. Komt iemand bij ons voor de maatschappelijk dienstverlening dan helpen we en verwijzen we door naar professionals in de wijk. Maar bij geloofsvragen verwijzen we die persoon door naar het buurtpastoraat van de Mattheüskerk. Stichting Hart voor Breda Noord is er voor iedereen, ongeacht geloofsovertuiging of afkomst, iedereen kan meedoen als deelnemer, vrijwilliger of leidinggevende van een activiteit. 

Inmiddels zijn jullie ruim zes jaar actief in Breda. Hoe kijken jullie terug op deze periode van toen tot nu? 

We zijn veranderd van een organisatie vóór de wijk naar een organisatie dóór de wijk. Zo is de huiswerkbegeleiding begonnen met Mattheüskerk-vrijwilligers en zijn het nu vrijwilligers uit de wijk of verder in Breda. De leiding van bepaalde activiteiten ligt nu ook bij buurtbewoners. De kinderknutselclub was gestopt omdat we geen vrijwilligers meer hadden, de buurt vond het jammer en is toen zelf op zoek gegaan naar een manier om het op gang te houden. Dat is wel echt de stichting die we willen zijn. We geven ruimte aan andere mensen met ideeën, waar zij als initiatiefnemer ook iets aan hebben.

Jullie bieden echt een plek waar dingen kunnen ontstaan, mensen gezien worden en tot hun recht kunnen komen. We zien ook dat jullie gericht zijn op de behoeftes in de wijk en daar goed op weten te reageren, zoals de vluchtelingenstroom in 2015. Tegelijkertijd lopen jullie als relatief kleine stichting ook tegen de thematafels aan. Wat drijft jullie om dit allemaal te blijven doen?

Het komt op je pad en we geloven erin dat Gods koninkrijk aan de ene kant nog komt en tegelijkertijd er nu al is. En daar willen we ook iets van laten zien. Daar bedoelen we mee dat we een plek bieden waar recht en liefde is. Alles wat we krijgen, ontvangen we om te delen. Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan geven. Dat we dit hebben om te geven. Het is een manier om Gods aanwezigheid te laten zien in deze wereld en wijk. 

Jullie zoeken ook de samenwerking op met andere organisaties, zoals SurPlus en Avans. Waarom is deze samenwerking belangrijk?

Ik vind het belangrijk dat mensen de beste hulp krijgen die er is. We zijn begonnen met een maatschappelijk inloopspreekuur en deden schuldhulpverlening, voedselbank, en noem het maar op. Nu zijn er andere inloopspreekuren in de wijk en daar zitten kundige mensen, zoals bij de sociaal raadslieden. Waar ik in een gesprek naar zoek is eerst altijd luisteren en dan kijken waarin je op deelgebieden goed kunt doorverwijzen. Schulden, relatieproblemen, uitkering, voedselbank? Dan verwijs ik altijd door, want die mensen hebben daar verstand van. Tegelijk blijven we naast deze mensen staan en voorkomen we dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. Soms gaan we mee naar een afspraak zodat we het thuis nog een keer goed kunnen uitleggen wat er besproken is. Wij proberen altijd in te spelen op de vragen in de wijk, waarbij verbinding onze belangrijkste bijdrage is.

Dat geldt ook voor de samenwerking met Avans. Eerste- en tweedejaars studenten Social Work krijgen de mogelijkheid om een wijk als de onze beter te leren kennen. Zij leren hiervan, maar zoeken ook naar hoe ze verbetering kunnen brengen in de verbinding van culturen onderling. 

Op welke manier heeft corona impact gehad op jullie activiteiten? Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?

Corona heeft best wel impact gehad, maar ook een boost gegeven. Zo is de huiswerkbegeleiding in de eerste lockdown vijf dagen online gegaan, terwijl het daarvoor één dag, soms twee dagen, per week was. Ook nu is er twee keer per week online huiswerkbegeleiding. Daarnaast kunnen we met de online begeleiding leerlingen uit de hele stad helpen, dus ons bereik is veel groter geworden. Er kwamen ook nieuwe vrijwilligers, waaronder studenten die meer tijd over hebben. De vrouwenochtend kon tussen de lockdowns wel doorgaan. Tijdens de lockdowns hebben we een keer oploskoffie uitgedeeld met een kaartje ‘hopelijk snel van start’. Maar de buurtmaaltijd is niet opgestart en het zal wel een klus worden om dat weer vlot te trekken. Naailes en taalles konden alleen tussen de lockdowns doorgaan. Wat je daarvan merkt is dat de continuïteit zit op de relatie. We onderhouden contact via Whatsapp en zien de nieuwe naaimachines die zijn gebracht als teken van hoop. Andere nieuwe initiatieven zijn spaak gelopen met corona en krijgen straks een nieuwe start.

Zijn er door corona nieuwe noden en behoeftes bij gekomen voor jullie? 

Er zijn veel kinderen waarvan de ouders niet goed Nederlands spreken en hun kinderen moeilijk kunnen begeleiden. De huiswerkbegeleiding speelt daar wel op in. Soms is het moeilijk om de mensen die het echt nodig hebben goed te bereiken. Dat is met meer dingen zo. Online is wel vaker een drempel, merken we, met name bij ouderen en mensen met een taalachterstand. 

Corona brengt ook zorgen over een toename van eenzaamheid. Wat hebben jullie daarvan gezien in Breda? 

Ik heb het wel gezien, maar of het door corona toegenomen is vind ik een lastige vraag. Ik denk dat veel van eenzaamheid niet te maken heeft met de hoeveelheid contacten. Je hebt nu soms knuffelbare initiatieven die hulp aanbieden, maar soms zit er een stukje ongelijkwaardigheid in: “Ik kom jou wel even helpen”. Dat nodigt niet uit, je wilt niet degene zijn die hulp nodig heeft. Is de boodschap ‘we kunnen elkaar helpen’, dan krijg je misschien wel reactie. Er zijn trouwens ook best wat mensen waarvan hun welbevinden juist is toegenomen door het rustige tempo. Ze zeggen: “Hierdoor kan ik het leven weer bijhouden”. 

Wat zien jullie als een effectieve manier om eenzaamheid tegen te gaan? 

Eenzaamheid zit op een existentieel niveau. Het allereerste wat je moet doen is luisteren. Pas als iemand zelf iets zou willen doen, dan kun je kijken wat je kunt doen. Veel mensen in de bijstand voelen zich gevangen in hun eigen leven, omdat iemand anders de regie voert. Wat je snel kunt doen is mensen bij elkaar brengen, iets regelen, oplossen, een bingo-avond organiseren en zeggen dat je niet eenzaam hoeft te zijn. Dat doen we ook, maar eenzaamheid zit op een dieper niveau. Je moet een onveilig gevoel erkennen en de vraag stellen: wat kunnen we voor jou doen? Een bingo-avond organiseren komt vanuit de actie en het willen oplossen, en die zijn ook goed. Je kunt het alleen niet even fixen. Eenzaamheid hoort ook bij het leven, want niemand kan je compleet begrijpen. En dat vind ik waar christen zijn het verschil maakt: er is wel Iemand boven ons die mij begrijpt en waar ik altijd op terug kan vallen. Dat gun je eigenlijk iedereen. Mag eenzaamheid er nog zijn? Kun je zeggen dat je eenzaam bent en dat iemand zegt: “Dat lijkt me echt moeilijk”. Dat vind ik heel tof aan onze vrouwenochtend. We zijn heel klein en dat is oké. Gemiddeld zes mensen, maar je weet dat iedereen die hier komt, gezien wordt. Er is wel eens gezegd: “Dat je nu naar mij luistert is al heel veel waard”. Iemands pijn kunnen verdragen is een van onze roepingen en is ook iets wat Jezus heeft gedaan. Hij bracht geen quick-fix, maar ging een lijdensweg. Hij is in het lijden aanwezig. 

Hartelijk dank voor dit mooie gesprek, Corline, en Gods zegen op al het werk dat jullie doen en nog willen doen voor Bredanaars! 

Wilt u meer weten over deze stichting? Bekijk dan hun website op www.hartvoorbredanoord.nl. 

Morgen beginnen we met de pilot parttime werken in de bijstand. De impulsregeling maakt het aantrekkelijker voor mensen in de bijstand om, binnen hun mogelijkheden, parttime te gaan werken. Door toe te treden tot de arbeidsmarkt kunnen zij wat extra inkomenssteun verdienen, bovenop de bijstandsuitkering.

Om te bereiken dat iedereen mee kan doen in de samenleving is soms een zetje in de rug nodig. De regeling is vooral bedoeld voor inwoners waarvan de verwachting is dat zij nog (deels) ondersteuning vanuit de bijstand nodig hebben. Met deze regeling wordt een extra perspectief geboden.

Doordat mensen parttime gaan werken, verbeteren zij hun vaardigheden en kunnen zij zich ontwikkelen. Hierdoor kunnen zij stappen zetten en op den duur misschien meer gaan werken. Werk heeft een positief effect op het hebben van sociale contacten en het dragen van verantwoordelijkheid. Dat versterkt het zelfvertrouwen en zorgt ervoor dat mensen beter in hun vel komen te zitten. We gaan me de pilot ervaren wat het effect van deze regeling is. Daar hoort dus vooral ook bij wat het met de mensen persoonlijk doet.

Veel mensen in de bijstand willen graag parttime werken, maar doen dat nu niet omdat ze niet weten wat dat voor hun financiële situatie betekent. Ik vind dat parttime werk mag lonen. Daarom is het waardevol om te starten met deze pilot impulsregeling en goed te volgen wat het voor de mensen persoonlijk oplevert. Kleine stapjes kunnen van grote waarde zijn om (weer) in werkritme te komen en daar plezier uit te halen.

De pilot duurt in eerste instantie 2 jaar. Deze wordt uitgevoerd door Laborijn, voor inwoners van gemeente Doetinchem en gemeente Aalten. Mensen die op dit moment een uitkering ontvangen bij Laborijn, worden binnenkort persoonlijk geïnformeerd over deze regeling.

Al enige jaren kent de gemeente Hof van Twente het concept Veegplan buitengebied. In het veegplan worden meerdere kleinschalige verzoeken voor herziening van bestemmingsplannen gelijktijdig behandeld. Op deze manier kan de gemeente naar eigen zeggen efficiënter en dus goedkoper alle initiatieven begeleiden. Ook voor 2021 staat er weer een Veegplan op de rol. Door de veegplannen zijn mooie plannen tot uitvoering gebracht, die de kwaliteit van ons buitengebied en de leefbaarheid zeker hebben verbeterd. Toch brengt deze manier van werken naast voordelen ook nadelen met zich mee. Ook tijdens meerdere raadsbehandelingen is gebleken dat de rol van de Raad in deze zeer beperkt is voor het al dan niet op onderdeel afwijzen van het ingediende Veegplan.

Uit meerdere ontvangen signalen vanuit inwoners zien wij dat het bij veel omwonenden niet duidelijk is dat er in hun naaste omgeving wordt meegedaan met een dergelijk Veegplan. De gemeente is duidelijk op haar website dat er draagvlak in de buurt moet zijn of omwonenden moeten tenminste worden geïnformeerd over toekomstige plannen. Toch krijgen wij signalen dat dit in de afgelopen jaren niet altijd is gebeurd en inwoners zich overvallen voelen door plannen in hun buurt. Mensen melden dat ze niet op de hoogte zijn gebracht, niet door de buren, die het betreft, en ook niet door de gemeente.

Ook wordt gemeld dat het veegplan tijdens de zomervakantie ter inzage heeft gelegen, waardoor dit gemakkelijk aan de aandacht kon ontsnappen. Hierdoor ontstaan vervelende situaties, en worden alsnog bezwarenprocedures opgestart, waardoor niet alleen de onderdelen die de bezwarenprocedure betreffen, maar het gehele veegplan vertraging oploopt.

De fracties hebben derhalve de volgende vragen: 1. Is het college nog steeds van mening dat het concept van een Veegplan de beste manier om efficiënter en dus goedkoper te werken? Zo ja, waarom? Zo niet, waarom niet? 2. Hoe wordt bepaald welk initiatief mee mag doen met een Veegplan en welke niet? 3. Hoe wordt geborgd dat omwonenden in een vroeg stadium door de initiatiefnemer worden meegenomen in de voorgenomen aanvraag? 4. Hoe wordt geborgd dat de ter inzage legging bekend is bij de omwonenden? 5. Hoe vindt de borging plaats dat eventuele bezwaren in een vroeg stadium worden meegenomen in de herziening van het bestemmingsplan? 6. Is het college met ons eens dat een Veegplan bijvoorbeeld niet in een vakantieperiode ter inzage mag worden gelegd omdat hierdoor inwoners niet altijd een reële mogelijkheid hebben tot bestudering van de plannen met bijbehorende inspraak. 7. Is het college voornemens om zelf omwonenden actief te betrekken bij initiatieven tot aanpassing van bestemmingsplannen via bijvoorbeeld een brief? 8. Hoe denkt het college erover om het onderdeel burgerparticipatie meer onderdeel te laten uitmaken van de Veegplannen of andere initiatieven geïnitieerd door de gemeente en hoe wordt hier vorm aan gegeven?

Al enige jaren kent de gemeente Hof van Twente het concept Veegplan buitengebied. In het veegplan worden meerdere kleinschalige verzoeken voor herziening van bestemmingsplannen gelijktijdig behandeld. Op deze manier kan de gemeente naar eigen zeggen efficiënter en dus goedkoper alle initiatieven begeleiden. Ook voor 2021 staat er weer een Veegplan op de rol. Door de veegplannen zijn mooie plannen tot uitvoering gebracht, die de kwaliteit van ons buitengebied en de leefbaarheid zeker hebben verbeterd. Toch brengt deze manier van werken naast voordelen ook nadelen met zich mee. Ook tijdens meerdere raadsbehandelingen is gebleken dat de rol van de Raad in deze zeer beperkt is voor het al dan niet op onderdeel afwijzen van het ingediende Veegplan.

Uit meerdere ontvangen signalen vanuit inwoners zien wij dat het bij veel omwonenden niet duidelijk is dat er in hun naaste omgeving wordt meegedaan met een dergelijk Veegplan. De gemeente is duidelijk op haar website dat er draagvlak in de buurt moet zijn of omwonenden moeten tenminste worden geïnformeerd over toekomstige plannen. Toch krijgen wij signalen dat dit in de afgelopen jaren niet altijd is gebeurd en inwoners zich overvallen voelen door plannen in hun buurt. Mensen melden dat ze niet op de hoogte zijn gebracht, niet door de buren, die het betreft, en ook niet door de gemeente.

Ook wordt gemeld dat het veegplan tijdens de zomervakantie ter inzage heeft gelegen, waardoor dit gemakkelijk aan de aandacht kon ontsnappen. Hierdoor ontstaan vervelende situaties, en worden alsnog bezwarenprocedures opgestart, waardoor niet alleen de onderdelen die de bezwarenprocedure betreffen, maar het gehele veegplan vertraging oploopt.

De fracties hebben derhalve de volgende vragen: 1. Is het college nog steeds van mening dat het concept van een Veegplan de beste manier om efficiënter en dus goedkoper te werken? Zo ja, waarom? Zo niet, waarom niet? 2. Hoe wordt bepaald welk initiatief mee mag doen met een Veegplan en welke niet? 3. Hoe wordt geborgd dat omwonenden in een vroeg stadium door de initiatiefnemer worden meegenomen in de voorgenomen aanvraag? 4. Hoe wordt geborgd dat de ter inzage legging bekend is bij de omwonenden? 5. Hoe vindt de borging plaats dat eventuele bezwaren in een vroeg stadium worden meegenomen in de herziening van het bestemmingsplan? 6. Is het college met ons eens dat een Veegplan bijvoorbeeld niet in een vakantieperiode ter inzage mag worden gelegd omdat hierdoor inwoners niet altijd een reële mogelijkheid hebben tot bestudering van de plannen met bijbehorende inspraak. 7. Is het college voornemens om zelf omwonenden actief te betrekken bij initiatieven tot aanpassing van bestemmingsplannen via bijvoorbeeld een brief? 8. Hoe denkt het college erover om het onderdeel burgerparticipatie meer onderdeel te laten uitmaken van de Veegplannen of andere initiatieven geïnitieerd door de gemeente en hoe wordt hier vorm aan gegeven?

In gesprek met Gea Overweg

In de woonkamer van de boerderij aan de Zwartendijk 8 in Kampen vertelt Gea Overweg dat een groep mensen zich tegenwoordig niet gehoord en begrepen voelen. In gedachten staart ze over de weilanden en zegt: “Systemen en regeltjes zijn tegenwoordig belangrijker dan de mens. Er is zo weinig ruimte voor de menselijke maat en maatwerk. Wanneer je als burger afhankelijk bent van bijstand of toelages moet je telkens opnieuw je verhaal doen en je verantwoorden. Dat voelt vaak vernederend. Systemen bewerkstelligen steeds meer wantrouwen in plaats van ondersteunen en faciliteren. Er is veel onrecht in onze maatschappij door die regeltjes en systemen. Iedereen heeft wel gehoord van de vrouw in de bijstand die boodschappen kreeg van haar moeder en de regels bepaalden dat ze die waarde terug moest betalen en daarbovenop een boete kreeg. Dat is zo schrijnend”.

Vastberaden klinkt het uit haar mond: “voor mij als mens en als christen is het de vrijblijvendheid voorbij. Hierdoor ben ik genoodzaakt tegen dit onrecht te vechten en wat te doen voor mensen die het moeilijk hebben”. Ruim 6 jaar geleden begon ze samen met haar man Jaap Boersma het initiatief eeTze in IJsselmuiden. In een schuur werd een eetzaal ingericht waar iedereen welkom is. Het is uitgegroeid tot een grote beweging. Op de donderdag kwamen er gemiddeld meer dan 60 mensen eten. EeTze is verhuisd naar Het Lokaal in IJsselmuiden. Hier zijn onder één dak vele sociale initiatieven opgezet voor wie het nodig heeft: een fietsenmaker, een sociale kapper, Stichting Welzijn, brei-ochtenden en ‘koken voor mannen’. Natuurlijk staat er een lange eettafel waar altijd ruimte is voor een kopje koffie.

Sinds kort zijn Gea en Jaap een ander initiatief begonnen: mensen in de knel tijdelijk onderdak bieden aan de Zwartendijk 8: “Het 8e Werk”. Dit is een aanvulling op de ‘7 werken van barmhartigheid’. Gebaseerd op wat de huidige paus benadrukt, omzien naar de schepping en omzien naar elkaar, vanuit liefde.

In de schuren op het erf komen 8 wooneenheden, met een gezamenlijke woonkamer, een logeerkamer en activiteitenlokaal. Tijdelijk onderdak bieden voor iemand die net gescheiden is, iemand die na een burn-out erbovenop kan komen, een ondernemer die failliet is gegaan en geen eigen plek meer heeft om te wonen. Daar is veel behoefte aan. Mensen kunnen 1,5 jaar <mee>wonen op het 8stewerk. In die periode gaat de huurder op zoek naar een andere woonplek “Mensen kunnen hier elkaar tot steun zijn, het Nabuurschap. Wij zijn samen met de andere meewoners een luisterend oor en een helpende hand.”