Het gedegen wetenschappelijke onderzoek naar de doodswens van ouderen is verhelderend en verdiepend. Opvallend is de conclusie dat een doodswens vaak heel ambivalent en veranderlijk is. De wens om te sterven kan het ene moment met overtuiging worden uitgesproken en het andere moment vrijwel afwezig zijn. Ook laat het onderzoek opnieuw zien dat de term ‘voltooid leven’ niet deugt. Het is volgens de onderzoekers “te rooskleurig en verdoezelend”.
Kees van der Staaij: “Met dit onderzoek in de hand is het roekeloos om een ‘voltooid leven’-wet te maken. Dat zou onbegrijpelijk en onverantwoord zijn. De overheid heeft juist de plicht om zelfdoding te voorkomen en kwetsbare mensen te beschermen. Zij moet aan de kant van het leven staan." Uit het onderzoek blijkt ook dat ouderen de sterke en begrijpelijke behoefte hebben om ertoe te doen en erbij te horen. Kees van der Staaij: “Dat is opnieuw een krachtige aansporing voor overheid en samenleving om eenzaamheid te bestrijden en een luisterend oor te bieden aan mensen die worstelen met levensmoeheid. Elk mens is kostbaar en waardevol, we moeten hen een betekenisvolle plek geven. Daarom moeten we belemmeringen voor ouderen wegnemen om aan de samenleving deel te nemen.”Het onderzoek laat verder zien dat de doodswens niet per se gebonden is aan een hoge leeftijd, maar ook onder jongere senioren voorkomt. Sommige mensen blijken al hun hele leven lang een doodwens te hebben. In hoeverre is hier sprake van onverwerkte ervaringen of psychische ziekten? Het zou inderdaad goed zijn als hier verder onderzoek naar wordt gedaan zodat zij goede hulp en zorg kunnen krijgen.De SGP-voorman pleit op basis van de bevindingen in dit rapport voor een soortgelijk onderzoek naar de doodswens van mensen met dementie of een psychiatrische aandoening. "Het onderzoek geeft ons juist aanleiding om de opgerekte euthanasiepraktijk kritisch door te lichten.”