Poliflw

We zijn voornemens maandelijks een overzicht van de fractie activiteiten met jullie te delen.  Op dit moment zijn alle activiteiten in aangepaste vorm en proberen we ons te houden aan de 1,5 meter maatschappij. Niet leuk, wel noodzakelijk!

De fractie heeft 2 keer digitaal vergaderd, met wisselend succes, maar we worden er steeds handiger in. En ik ben bang dat we ons nog een tijdje verder mogen bekwamen… Beeldbepaling, mening vormen, bijdragen voor de raad voorbereiden, alles komt samen in het fractieoverleg.

15 april 1e raadsvergadering aangepaste vorm

De 1e raadsvergadering in bijzondere samenstelling heeft op 15 april plaatsgevonden. Vooraf is in overleg afgestemd welke agendapunten een extra termijn krijgen en welke niet. De mogelijkheid vragen te stellen bij de ingekomen stukken is er altijd.

Vanuit onze fractie hebben Jan WIllem en Janny fysiek deelgenomen aan de vergadering. Jaap en Mädi uiteraard vanuit huis achter hun laptop/pc. En zoals altijd kritisch gevolgd door Roelf en Lya. Het was een klein clubje, met grote afstand tot elkaar, maar toch fijn om weer invulling aan onze functie te kunnen geven! Op de agendapunten voert Janny het woord.

Oproep tot handhaving historisch erfgoed

Mondelinge vraag: Beschermd dorpsgezicht/historische panden/historisch erfgoed

Jan Willem heeft -voor de zoveelste keer, nu mondeling- vragen gesteld over handhaving op erfgoed, nu specifiek gericht op het beschermd dorpsgezicht Warffum. Het kan toch niet zo zijn dat inwoners bepalen wat de norm wordt terwijl daar duidelijke richtlijnen voor zijn. De wethouder heeft toegezegd met wensbeelden richting de inwoners te gaan en zeker geen niet met een vrijbrief. We zijn nog niet helemaal gerustgesteld en houden vinger aan de pols.

Bijstellen en nieuwe kredieten Scholenprogramma

Wat moet er besloten worden?

Financiële ruimte creëren voor versterking en/of nieuwbouw scholen. Dit is gekoppeld aan financiering door de NAM.

We zijn akkoord gegaan met het scholenprogramma met de aantekening dat we het zeer belangrijk vinden dat er bij ‘tijdelijke’ inzet van een gebouw, zoals de gymzaal in Zandeweer, ingezet wordt op herbruikbaarheid van het gebouw.

Kaders Subsidiebeleid /amendement ingediend door de fractie

Wat moet er besloten worden?

Het subsidiebeleid van de 4 ‘oude gemeenten’ dient geharmoniseerd te worden(1 beleid voor Het Hogeland). Hier zijn kaders voor opgesteld waar we als raad wat van mogen en moeten vinden.

De kaders voor het subsidiebeleid moeten vastgesteld. Al in de 1e termijn (de schriftelijke) hebben we aangegeven belang te geven aan inclusie. In het huidige plan wordt inclusie benoemd, maar naar ons idee niet geïntegreerd in de beoordeling/weging van subsidieaanvragen. Daarom hebben we een amendement voorbereid. Onze oproep werd mede ondertekend door de fractie van GroenLinks en de VVD. Nadat onze wethouder in eerste termijn aangaf prima met de motie uit de voeten te kunnen heeft ook Gemeentebelangen zich in tweede termijn ook voor de motie uitgesproken. Het amendement is daarmee aangenomen. We zijn er erg blij mee. De tekst is:

Bij gelijkwaardige projecten in hetzelfde domein wordt voorrang verleend aan dat project of die projecten die inclusie het meest en/of het nadrukkelijkst bevorderen.

Weer een stap verder naar integraal inclusiebeleid!

22 april proefdraaien digitale raadsvergadering

Het avondje proefdraaien met digitaal vergaderen via Teams. Op een paar op- en aanmerkingen na is dit prima verlopen en een ieder is hoopvol gestemd.

29 april 2e raadsvergadering in aangepaste vorm

We zijn live, digitaal vergaderen. Wellicht de beste optie aangezien we niet voltallig fysiek kunnen vergaderen. Ik ben erg benieuwd wat de kijkers ervan hebben gevonden. Ik persoonlijk vind het een zeer vermoeiende wijze van vergaderen.

Mädi heeft voor ons de woordvoering gedaan mbt het

Lokaal PvA Versterking.

Wat moet er besloten worden?

De lokale uitwerking van de versterkingsopgave dient vastgesteld te worden

De gemeente wil versnellen, gebruik maken van koppelkansen en vooral tempo houden in de lokale versterking. Onze fractie maakt zich zorgen over de haalbaarheid van de ambitie die het PvA ademt, is bang dat het college té ambitieus is en dat het voorgenomen aantal versterkingen niet gehaald wordt. De gemeente kan het zich in onze ogen niet veroorloven het aantal niet te halen, omdat het dan ook het vertrouwen van onze inwoners in de lokale overheid schaadt. De woordvoering was als volgt:

Dit lokale plan van aanpak barst van de ambitie, de ambitie om te versnellen, de ambitie om koppelkansen te willen maken, de ambitie om nieuwe perspectieven te bieden, de ambitie om veilige duurzame woningen te bouwen, de ambitie om optimaal te communiceren én de ambitie om een veilige stip aan de horizon te zetten.

We zien teveel onmacht vanwege de aardbevingen, gevoelens van onzekerheid, inwoners die smachten naar zekerheid, van het kastje naar de muur worden gestuurd, wachtend op antwoorden, is mijn woning nog een veilige woonplek,  komt er schadevergoeding, wordt mijn woning versterkt?

De onmacht is stressvol, voor velen ondraaglijk, we mogen wel zeggen; onmenselijk.

De ambitie van de PvdA fractie is erop gericht om onze inwoners weer vertrouwen in de toekomst te geven, vertrouwen opdat ze kunnen rekenen op een veilige woonplek.

De ambitie van gemeente Het Hogeland in de ingewikkelde complexe versterkingsopgave is zeer te prijzen. Toekomstperspectief bieden kan alleen als daadkrachtige stappen daadwerkelijk genomen worden. Dat vereist slagkracht.

Wij vragen het college  vooral realistisch te zijn. Durf te communiceren óók als het tegenzit.

Het gevaar van nieuwe teleurstellingen ligt op de loer. Volgens het college zijn de ambities realistisch. We blijven dit dossier kritisch volgen.

Het bericht Nieuws uit de fractie – april 2020 verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

De kandidaten van de Partij van de Arbeid hebben vanmorgen de roze brillen op de rotonde aan de westkant van Uithuizen van kleur veranderd. Ze zijn nu rood omdat de PvdA wil aangeven dat zij van oudsher de wereld door een rode bril bekijkt.

En wat zie je dan door een rode bril? Dan valt het op dat er in onze nieuwe gemeente Het Hogeland veel goeds en moois is, maar ook dat er veel te verbeteren is. Waar het voor veel mensen aan ontbreekt is zekerheid. De zekerheid om niet in armoede te hoeven leven terwijl we zo’n welvarend land hebben. Op het Hogeland komt armoede en gebrek, vaak gepaard gaan met uitzichtloze schulden, veel voor. De PvdA wil dat bestrijden en, als het enigszins kan, opheffen en voorkomen. Mensen hebben recht op geluk en horen niet steeds zorgen te hebben over de dag van morgen en volgende dagen.

Werk hebben het belangrijkste om mee te kunnen doen in de samenleving. Kinderen moeten kunnen opgroeien in een omgeving die hun de ruimte biedt om zich te ontwikkelen. Ook volwassenen moeten de ruimte hebben om zich te ontplooien. Vrijwilligerswerk vormt daarvoor een mooie toegang. Daarbij moeten mensen die zich inzetten voor de samenleving niet bang hoeven zijn voor verlies van een uitkering. Wij willen gewoon dat iedereen erbij hoort.

Maar wij willen nog veel meer dan we in dit bericht kwijt kunnen. Kijken door een rode bril biedt een kijk op de wereld waar je heel werklustig van wordt. De PvdA heeft daardoor een massa ideeën over wat er allemaal moet gebeuren in de gemeente Het Hogeland na 1 januari. Lees daarvoor het verkiezingsprogramma, tevens het onderhandelingsprogramma voor de collegevorming en het beleid voor de komende drie jaren (zoeken op Pvda Het Hogeland verkiezingsprogramma 2018). Help ons dat programma handen en voeten te geven door de Partij van de Arbeid straks een sterke positie te geven in de gemeenteraad. Pak die kans komende woensdag. Kijk met ons mee door een rode bril.

De actie is uitgevoerd met toestemming van Kees Romkema, de kunstenaar die de brillen ontwierp.

Het bericht Van Roze naar Rood. verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Er is al veel over geschreven, toch heb ik het idee dat ik alle details van de affaire Moorlag nog niet ken. Desondanks wil ik een voorlopig oordeel niet opschorten. Ondanks dat de Kamerfractie er nog over moet vergaderen, lijkt het er sterk op dat William niet meer gedoogd wordt in Den Haag. Op grond waarvan wordt dat oordeel geveld? Sociaaldemocratische waarden? Welke dan? Ik kom daar straks op terug.

De gemeenten zijn opgescheept met de participatiewet. Dat betekende nogal wat voor die gemeenten, vooral omdat het gepaard ging met een enorme bezuiniging. Ook op de sociale werkvoorziening. Dat maakte de opgave nog groter. Daar komt nog bij dat er veel verwacht werd van het bedrijfsleven. Werknemers moesten vanuit het SW-bedrijf naar buiten geplaatst worden in reguliere banen. Ik kan die keuze billijken vanuit de gedachte dat iedereen mee moet kunnen doen. Ook mensen met een beperking moeten voor een reguliere baan in aanmerking komen. De vraag is alleen of we ons niet teveel hebben opgehangen aan de markt. Vooralsnog lijkt dat er sterk op. Het aantal beoogde banen wordt niet gehaald, niet bij het bedrijfsleven en ook niet bij de overheid. Hebben we, als PvdA’ers, de markt niet teveel omarmd? Wij staan toch voor een sterke overheid, zeker als het gaat om kwetsbare mensen?

Ondertussen zijn gemeenten zoekende hoe ze van de participatiewet een succes kunnen maken. In die zoektocht ontstaan constructies zoals bij Alescon. Het dilemma waarvoor het bestuur van Alescon (lees: de betrokken gemeenten) zich gesteld voelde was: willen we veel mensen met een beperking kans op een baan geven tegen iets minder inkomen of willen we een geringer aantal kans op een baan geven, maar dan tegen een inkomen op basis van de cao voor de SW? De gemeenten hebben, ik neem aan met instemming van de gemeenteraden, voor het eerste gekozen. Als je al vindt dat er vuile handen gemaakt zijn, dan zijn er dus ook wethouders en raadsleden die het vuil onder de nagels hebben. Daar zijn ongetwijfeld ook partijgenoten bij.

Zijn sociaaldemocratische waarden in het geding? Waarden die op deze affaire betrekking hebben zijn: bestaanszekerheid, goed werk en een eerlijke verdeling van hoop en levenskansen. Ik schreef al eerder dat ik niet alle details goed ken. Dat maakt een oordeel lastig, maar op basis van wat ik tot nu toe heb gelezen, krijg ik niet de indruk dat er gesjoemeld is met onze waarden. Maar laat dat de komende tijd duidelijk worden. William heeft een onderzoek voorgesteld. Laat dat onderzoek een antwoord geven op de vraag of onze waarden met voeten zijn getreden.

En daar zit voor mij de echte pijn. William is veroordeeld op basis van oprispingen op sociale media. Er is en wordt vanuit de heup geschoten en de onderbuik gereageerd en daar wil ik boven staan. Dat is dan wellicht geen ‘rode’ waarde, maar wel een waarde waar ik in het leven voor wil staan. In een door de PvdA voorgestane fatsoenlijke samenleving, ga je in de eerste plaats fatsoenlijk met elkaar om. Dat fatsoen heb ik gemist. Daar zit mijn grootste pijn.

Dinsdag ga ik naar de ‘Neijoarsveziede’ in ‘de Hoogte’. In maart was daar het stembureau gehuisvest, waar de PvdA nog de grootste partij was. Om het nog even duidelijker te stellen, dat was het enige stembureau in heel Nederland waar de PvdA nog de grootste was. Ik zie er nu al tegenaan om me er te vertonen. Ik voel de vragen al komen. Mijn antwoord zal dan zijn dat ik het graag over de lokale politiek wil hebben. Trots op mijn niet zo fatsoenlijke PvdA ben ik helaas even niet. Dat is het verdriet van Obergum, de enige plek in Nederland waar de PvdA nog de grootste partij was.

Het bericht Het verdriet van Obergum verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Soms is het leven van een raadslid niet makkelijk. Dat heb ik de laatste vergadering van 2017 aan den lijve ervaren. Door persoonlijke betrokkenheid bij ‘De Lus’ moest ik mijn integriteit bewaken en was ik gemuilkorfd ook bij een onderwerp dat mij zeer aan het hart gaat, namelijk ‘De Tirrel’. Door een samenloop van omstandigheden kon ik me op het juiste moment toch nog van mijn muilkorf ontdoen en mijn rode hart laten spreken.

Deze keer een lange bijdrage. Of je het een column moet noemen weet ik niet, maar omdat ik het lot van het raadslid Jan Willem Nanninga wilde schetsen, vraagt dat uitleg en omdat ik ook de kans, die ik kreeg om ‘vol op het rode orgel’ te gaan, wilde schetsen, heb ik een raadsbijdrage van mij toegevoegd.

De vorige week dinsdag hadden we op de agenda van onze raadsvergadering een zeer belangrijk onderwerp voor Winsum staan. Het ging om het onderwerp ‘Grote projecten’. Dit onderwerp omvatte een drietal deelonderwerpen in één raadsvoorstel. De deelonderwerpen waren:

Sportpark Winsum-West was niet erg omstreden. Je voelde al dat een ruime meerderheid met het collegevoorstel zou instemmen. Anders lag dat met ‘de Lus’ en ‘De Tirrel’. Laat ik beginnen met ‘de Lus’. Het gaat hier om een stuk weg die Ranum met de Onderdendamsterweg buiten het dorp verbindt, waardoor doorgaand verkeer niet meer over de Onderdendamsterweg in het dorp hoeft. Zeer tegen de zin van veel bewoners stelde het college voor om de ontwikkeling van de weg even te vertragen om het in een latere fase weer op te pakken. Die weg ligt echter wel in mijn achtertuin. Om mijn integriteit te bewaken was het vanzelfsprekend dat ik de woordvoering over dit onderwerp niet zou doen. Aanvankelijk zou ik beide andere deelonderwerpen wel doen. Maar ik merkte al spoedig dat zowel in de politiek als in de publieke opinie ‘De Lus’ en ‘De Tirrel’ met elkaar in verband werden gebracht. Om die reden heb ik mijn fractiegenoot Henk de Vink gevraagd om de gehele woordvoering te doen. Met de inhoud van zijn woordvoering heb ik me ook niet meer bemoeid. Dat was met pijn in het hart, omdat ik heel erg enthousiast ben over ‘De Tirrel’.

Laat ik het kort schetsen. In ‘De Tirrel’ komen twee basisscholen, kinderopvang, verpleeghuis ‘De Twaalf Hoven’, de buurt en sport bijeen. En niet zo dat elk zijn eigen deel in het gebouw heeft, maar zodanig dat ‘ontmoetingen’ en ‘kruisbestuivingen’ ontstaan. Het college stelde voor om een sporthal en een therapie bad in ‘De Tirrel’ te integreren.

Dinsdag 12 december werd het onderwerp ‘De Grote Projecten’ opiniërend besproken en ik was gemuilkorfd. Ten aanzien van ‘De Lus’ was in het debat wel duidelijk welke kant de gemeenteraad op wilde. Ondanks dat de besluitvorming pas donderdag 14 december zou plaatsvinden, was wel duidelijk dat de raad het voorstel van het college zou afschieten. Het standpunt was ‘niet uitstellen, maar doorpakken’ omwille van de veiligheid van het binnendorpse deel van de Onderdendamsterweg.

Ten aanzien van ‘De Tirrel’ werd in het opiniërende deel van dinsdag wel duidelijk dat het therapiebad het niet zou redden. Over de sporthal was meer onzekerheid. Het kwartje kon in het besluitvormende deel van donderdag 14 december nog alle kanten oprollen. Ondanks dat ik ook mijn twijfels heb gehad, was ik geheel van mening dat er een sporthal zou moeten komen. Ik voelde dat er donderdag bij de besluitvorming mogelijk een amendement zou komen om niet voor een sporthal, maar voor een grote gymzaal te kiezen. Omdat ten aanzien van ‘De Lus’ duidelijk was wat de raad zou besluiten, kreeg ik mijn handen vrij om mijn opvatting over ‘De Tirrel’ inclusief de sporthal te geven. Maar dan moest er wel een amendement komen. Bij het besluitvormende deel wordt namelijk niet meer gedebatteerd, tenzij er een amendement wordt ingediend. En die kwam gelukkig! Van tevoren had ik Henk gemeld dat ik de ruimte zou nemen om mijn opvatting te geven. Hij heeft mij die ruimte gegund. In de raadsvergadering heb ik direct het woord gevraagd en mijn hart laten spreken:

‘Vanwege mijn integriteit heb ik afgezien van het debat aan de lus en omdat de lus en De Tirrel in de publieke opinie aan elkaar gekoppeld werden, heb ik me daarom dinsdag gemuilkorfd. Gezien de ontwikkelingen met de lus, voel ik me thans vrij om mijn waarden en opvattingen t.a.v. De Tirrel kenbaar te maken. Wat mij betreft dient de discussie in de eerste plaats te gaan over de vraag hoe je wilt samenleven. Financiën zijn daaraan ondergeschikt. Ze vormen de beperkende randvoorwaarde.  Niet meer en niet minder. De waarde die ik altijd heb uitgedragen en ook nu weer mijn leidraad vormt is ‘iedereen telt’ of ‘iedereen doet mee’ en ook wel ‘inclusie’. Dat is het unieke aan dit concept. Jong, oud, mantelzorger, dementerenden, hun partners, hun kinderen en kleinkinderen, leerlingen van de basisscholen, sporters, niet-sporters, toeschouwers en buurtbewoners ontmoeten elkaar hier. Uniek ook omdat we mensen met Alzheimer of andere hersenaandoeningen niet meer wegstoppen, maar de gelegenheid bieden om naast hun mantelzorger ook nog met andere mensen in contact te komen. In die ontmoeting leren wij, de anderen, mensen met een beperking kennen, normaal te vinden, met hen om te gaan en een beetje op hen te letten. Dat is het fundament waarop een dementievriendelijke buurt of dorp gebouwd kan worden. Enige tijd geleden werd hiertoe nog een oproep gedaan door een collega-raadslid uit een aanpalende fractie. Als je dementievriendelijk of in het algemeen inclusief wilt zijn dan betekent dat wel iets voor de school, de buurt, voor ons persoonlijk en zeker ook voor verenigingen. Inclusiviteit is niet exclusief voor een beperkte groep Winsumers. We moeten daar met elkaar voor willen staan. Mevrouw Nijlunsing, zei in haar inleiding al dat er in dit deel van Groningen drie centra als de Twaalf Hoven over blijven. We zullen hier dus veel meer dementerenden gaan opvangen. Maar niet alleen daarom zal het aantal dementerenden toenemen. Het aantal dementerenden zal sowieso toenemen. En dan niet alleen onder ouderen, maar ook onder jongeren. Ik word daar in mijn vriendenkring mee geconfronteerd. Terwijl ik hier in de raad nog zit te oreren over De Tirrel, wordt hij verzorgd in Assen. Exact dezelfde leeftijd, vergelijkbare interesses en activiteiten, maar nu een wereld van verschil. Bij hem loopt ook iemand rond van 35, maar dat terzijde. Waarom Assen en geen Twaalf Hoven, zult u zich afvragen. Dat heeft alles te maken met de wensen van jong-dementerenden en vooral ook hun partners, kinderen en kleinkinderen. Zij stellen andere eisen aan de inrichting, voorzieningen, ontmoetingen en activiteiten. Zij kiezen niet voor eikenhouten meubelen, zij kiezen niet voor de Zangeres zonder naam, maar voor De Dijk, zij kiezen niet voor het broodje op de kamer, maar voor aan tafel in het restaurant, zij kiezen niet voor tafelgymnastiek, maar voor op de tribune in de sporthal. Zij willen, ook als het thuis niet meer kan, zoveel als mogelijk blijven leven zoals dat bij hen past. Zij willen graag dat hun kinderen en kleinkinderen op bezoek blijven komen en zich er welkom voelen. Net als thuis gunnen ze hun kleinkinderen de ruimte en willen ze dat er iets te doen is. Sport biedt dat en een transparante sporthal vele malen meer dan een vaak meer besloten gymzaal. Daarom kies ik voor De Tirrel inclusief de sporthal. Opdat naast de oudere-dementerenden ook jong-dementerenden en hun partners, kinderen en kleinkinderen, met hun wensen in de regio terecht kunnen’.

Het bericht Lot en kansen van een gemuilkorfd raadslid verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.