Nieuws van politieke partijen in Nederland over PvdA inzichtelijk

16 documenten

Samenwerken om banen te behouden.

PvdA PvdA Nederland 18-05-2020 08:42

Door Gijs van Dijk op 18 mei 2020 Delen  

Nederland vlak na de oorlog. Ons land was bevrijd en moest weer worden opgebouwd. Op 17 mei 1945, 75 jaar geleden, sloegen werkgevers en werknemers de handen ineen. Samen gingen zij met de wederopbouw aan de slag. De Stichting van de Arbeid is geboren. De start van 75 jaar samenwerken van vakbonden en werkgevers.

We verkeren in een crisis die zijn weerga niet kent.

Vandaag, 75 jaar later, verkeren wij in een crisis die zijn weerga niet kent. Zorgen over de gezondheid van je ouders of grootouders, maar ook onzekerheid over je werk en inkomen. Het aantal werknemers en zelfstandig ondernemers dat op dit moment via overheidssteun hun salaris krijgt is ongekend, bijna 2 miljoen. 15 miljard euro in drie maanden tijd gaat nu naar zelfstandigen en bedrijven. En er volgt straks weer een dergelijk bedrag. Het zijn enorme bedragen, die nodig zijn om ons land draaiende te houden.

We moeten samenwerken voor de bestaanszekerheid van Nederlanders

Deze enorme steun is mede dankzij de samenwerking tussen werknemers en werkgevers in de Stichting van de Arbeid. Samen zetten zij de schouders eronder om bedrijven overeind te houden, banen te behouden en de inkomens van werknemers en zelfstandigen te beschermen. Een groot contrast met de Verenigde Staten, waar inmiddels meer dan 30 miljoen werknemers hun baan en inkomen zijn verloren.

Een dringende oproep aan het kabinet: schrap de ontslagboete niet.

De crisis van de Tweede Wereldoorlog en de huidige coronacrisis laten zien dat we eendrachtig moeten blijven samenwerken voor de bestaanszekerheid van alle Nederlanders. Daarom is het plan van minister Koolmees om de voorwaarde van baanbehoud voor het krijgen van staatsteun te schrappen een heel slecht plan. Gelukkig laten werkgevers en werknemers opnieuw zien dat zij het schrappen van deze ontslagboete niet zomaar accepteren. Het is van belang om goede afspraken te maken tussen werknemers en werkgevers. Afspraken die ervoor zorgen dat mensen hun baan juist kunnen behouden en aan het werk kunnen blijven. Want alleen als we samenwerken, kunnen we elke crisis aan.

Teken de petitie. Zo voorkomen we dat het kabinet deze kolossale vergissing begaat.

Tweede Kamerlid

https://www.pvda.nl/nieuws/samenwerken-en-banen-behouden/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

https://www.pvda.nl/nieuws/samenwerken-en-banen-behouden/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Baanbehoud NOW!

PvdA PvdA Nederland 13-05-2020 10:36

In het nieuwe steunpakket voor bedrijven wil het kabinet de boete op ontslag schrappen. Dat betekent dat bedrijven die overheidssteun ontvangen om mensen in dienst te houden, ze toch kunnen ontslaan. Terwijl we juist met z’n allen bijspringen om zoveel mogelijk mensen hun baan te laten behouden. Het belang van de werknemers moet op de eerste plaats komen. Daarvoor hebben we jouw hulp nodig. Werkenden mogen niet worden weggewerkt. Onderteken en deel deze petitie.

Ik wil op de hoogte blijven van deze actie

Nog nooit waren er zoveel mensen aan het werk en was de werkloosheid zo laag. Maar door de uitbraak van het coronavirus en de daaropvolgende overheidsmaatregelen staat de baan en het inkomen van vele duizenden mensen op de tocht. De zekerheid van een inkomen waarmee je plannen voor de toekomst durft te maken voelt vandaag verder weg dan ooit.

De zekerheid van een inkomen voelt vandaag verder weg dan ooit.

We willen banen redden, en daarom steunen we de bedrijven. Via de NOW-regeling worden nu de salarissen van twee miljoen werknemers tot 90% door de overheid betaald. Dat kost miljarden aan belastinggeld, geld dat u en ik, wij met zijn allen opbrengen. Wij hebben die regeling gesteund om zoveel mogelijk mensen in deze crisis aan het werk te houden. In Amerika staat ondanks miljardensteun aan bedrijven één op de vijf mensen op straat door corona. Dat soort toestanden moeten we in Nederland voorkomen. In de NOW regeling is bepaald dat als een bedrijf mensen toch ontslaat ze de steun voor die werknemer moeten terugbetalen plus een boete van 50%. Zo loont het voor werkgevers om zoveel mogelijk mensen in dienst te houden.

De boete op ontslag voor bedrijven schrappen? Een kolossale vergissing.

Klinkt logisch, zou je zeggen. Maar minister Koolmees gaf aan bij talkshow Op1 dat hij de boete op ontslag wil schrappen in het nieuwe pakket. Dat zou een kolossale vergissing zijn. We zitten midden in een gezondheidscrisis, een economische crisis én een sociale crisis. We kunnen eerlijker en fatsoenlijker uit deze crises komen, maar dan moeten we wel de juiste keuzes maken. Dat betekent:

Alleen een moreel appèl op bedrijven werkt niet. Duidelijke voorwaarden zijn nodig.

Alleen een moreel appèl op bedrijven werkt niet. Dat zagen we bij Booking.com en bij de vrijblijvende oproep om de huren niet te verhogen. De grote jongens lachen daarom. Duidelijke voorwaarden zijn nodig om mensen te beschermen en zekerheid te bieden. Het is belangrijk dat we ons hier over uitspreken en zo het kabinet voor de banen laten kiezen. Help jij ook mee?

Steun krijgen om mensen te ontslaan? Dacht het niet! Teken de petitie.

https://www.pvda.nl/nieuws/steun-krijgen-en-tegelijk-mensen-ontslaan/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

https://www.pvda.nl/nieuws/steun-krijgen-en-tegelijk-mensen-ontslaan/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Een vangnet voor iedereen tijdens de coronacrisis

PvdA PvdA Nederland 08-04-2020 07:16

Door Gijs van Dijk op 8 april 2020 Delen  

Duizenden mensen ontvingen dit soort WhatsAppjes afgelopen weken vanuit hun werkgever. Het restaurant, het museum of de bioscoop waar zij werken zijn dicht. Logische en verstandige beslissingen tijdens de coronacrisis om te voorkomen dat we ziek worden, maar dit betekent dat duizenden mensen nu thuis zitten. Zonder werk en zonder inkomen voor het betalen van de boodschappen en de huur. De barman, de verkoper en de rondleider in het museum verdienen ook hulp om de huur te blijven betalen en zij moeten daarom ook toegang krijgen tot dezelfde regeling als zelfstandigen.

We kunnen de mensen getroffen door de coronacrisis niet aan hun lot overlaten.

We kunnen deze mensen niet aan hun lot overlaten. Ondanks de oproep van het kabinet om deze in dienst te houden, is de realiteit dat er nu al duizenden mensen geen werk meer hebben. Zij hadden al weinig baanzekerheid, verdienden relatief het minste en hadden moeite een betaalbaar huis te vinden. Nu zijn ze de eerste zonder werk, en zonder grote spaarpot om het op te vangen.

In deze crisis moeten we naar elkaar omzien en elkaar steunen.

In deze crisis moeten we naar elkaar omzien en elkaar steunen. Dus als je nu je baan bent kwijtgeraakt, wil je zeker zijn van ondersteuning. Daarom stellen wij een vangnet voor alle werknemers die nu, vanwege de coronacrisis, hun baan zijn kwijtgeraakt. Een uitkering voor drie maanden waarbij snelheid van belang is en er dus niet wordt gekeken naar het inkomen van je partner of waarbij je eerst je auto of de sieraden van je oma moet verkopen.

Ik wil een vangnet voor iedereen die het werk verliest tijdens deze crisis.

Net als zelfstandigen moeten ook werknemers die nu geen werk meer hebben geholpen worden tijdens de crisis. Daarom wil ik een vangnet voor iedereen die het werk verliest tijdens deze crisis.

Het is goed om te horen dat we partijen binnen- en buiten de coalitie hebben gewonnen voor dit voorstel.

Het is dan ook goed om te horen dat we partijen binnen en buiten de coalitie hebben gewonnen voor dit voorstel. Daarmee wordt een regeling uit de grond gestampt om flexmedewerkers die sinds 1 maart hun baan hebben verloren, te steunen in deze moeilijke tijd. Mensen hebben namelijk nu hulp nodig, en niet straks. In een tijd waarin miljarden worden uitgetrokken om banen en bedrijven te behouden, mogen we deze ‘vergeten groep’ niet over het hoofd zien.

Duizenden mensen met tijdelijke contracten vangen tijdens deze coronacrisis de hardste klappen. Zij worden als eerste weggestuurd. 🤕

Met een krachtig pleidooi is PvdA-Kamerlid @dijkvangijs erin geslaagd de coalitie te winnen om nu een vangnet te spannen voor flexwerkers.👇 pic.twitter.com/JwUz1aA2Rm

— Partij van de Arbeid (@PvdA) April 14, 2020

 

Tweede Kamerlid

Ontvang de laatste ontwikkelingen rondom dit plan via onze nieuwsbrief over Werk en Sociale zekerheid.

https://www.pvda.nl/nieuws/een-vangnet-voor-iedereen-tijdens-de-coronacrisis/

https://www.pvda.nl/nieuws/een-vangnet-voor-iedereen-tijdens-de-coronacrisis/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

https://www.pvda.nl/nieuws/een-vangnet-voor-iedereen-tijdens-de-coronacrisis/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Rob Jetten – Bouwen aan het Nederland van de toekomst (APB 2019)

D66 D66 GroenLinks VVD CDA PvdA Nederland 18-09-2019 18:27

Rob Jetten – Bouwen aan het Nederland van de toekomst (APB 2019)

Lees hier de inbreng van D66-fractievoorzitter Rob Jetten tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen 2019.

Ook namens mijn fractie wil ik mijn medeleven betuigen aan de familie en nabestaanden van advocaat Wiersum die vanmorgen in Amsterdam op een hele laffe wijze is doodgeschoten. Als we de eerste berichten mogen geloven, is dit een aanval op onze rechtsstaat. Waarbij niet alleen kroongetuigen, maar ook advocaten die mensen bijstaan in strafzaken het leven niet meer zeker zijn. En ik dank de minister voor de eerste brief die hij vandaag naar de Kamer heeft gestuurd. Ik vertrouw erop dat alles op alles wordt gezet om de onderste steen boven te krijgen.

Voorzitter,

De Algemene Beschouwingen van een fractievoorzitter van een coalitiepartij kennen doorgaans een vast stramien. De behaalde resultaten van het kabinet worden met gepaste trots opgesomd. De oppositie voorgehouden dat er al veel voor elkaar is gekregen. De bewindspersonen krijgen eventueel een pluim op de hoed. Verwijzend naar een rapport wordt natuurlijk wel nog even benadrukt dat ‘we er nog lang niet zijn’.

Ga ik dat helemaal anders doen? Het is mijn eerste keer, dus ik ga het proberen. Maar of ik de verleiding kan weerstaan, dat kan ik niet beloven. Ik vind het wel comfortabel dat het hier een tikkeltje voorspelbaar is. Een oase van rust en orde.

Eerlijk is eerlijk: politieke kalmte past mijn radicale fractie normaal gesproken niet. Maar nu ben ik er blij mee. Want wij staan in Nederland in het oog van een wereldstorm. De Verenigde Staten en China voeren een roekeloze handelsoorlog. Rusland raast in onze Europese achtertuin. En de regisseur van Brexit verdient inmiddels een Oscar voor beste horrorfilm. Hier in Nederland, in het oog van de storm, kan ook wel eens een windje opsteken. Tussen partijen. Binnen partijen. Baudet heeft het over de ‘brokstukken van onze beschaving’. Maar kijk, voorzitter! Samen brengen we hier wel iets tot stand.

Ons pensioenstelsel is gered voor de toekomst. Mede dankzij de samenwerking tussen coalitie en de PvdA en GroenLinks. Nederland heeft nu het eerste concrete klimaatplan van de wereld. Mede dankzij de inzet van natuurorganisaties én bedrijven. Een kinderpardon: gevluchte, hier gewortelde kinderen mogen blijven. Mede dankzij een moedige stap van het CDA. Het bedrijfsleven gaat betalen voor de lastenverlichting van mensen. Mede dankzij een flexibele wending van de VVD. En grote bedrijven als Shell gaan voortaan gewoon winstbelasting betalen. Dankzij het initiatief van collega-Kamerlid Bart Snels.

U ziet, dames en heren in Vak K, nu heb ik het toch gedaan. Ik kon de verleiding om de successen van het afgelopen jaar op te sommen nu al niet weerstaan. Maar dat doe ik voor u! Want u moet weten: Volgens de laatste peilingen bent u populairder dan ooit. De kiezers van Asscher en Klaver worden almaar enthousiaster. Nu die van Thieme nog. Maar sinds vorige week weet u: daar wordt hard aan gewerkt door mijn fractie!

Voorzitter,

Ik ben nu bijna een jaar fractievoorzitter. Na een stevige inwerkperiode, sta ik hier vandaag voor mijn eerste Algemene Beschouwingen. Al een stukje minder zenuwachtig dan voor mijn eerste interview met Frits Wester.

Van alle dertigers in dit debat zit ik het nog het dichtst bij de twintig. Dat verklaart wellicht de energieke start van mijn fractie na de zomer. Die heeft —zo heb ik gemerkt—tot wat ongemak geleid. Maar voorzitter, dat vind ik een mooi compliment. Voor mij gaat politiek over meer dan de dagelijkse verontwaardiging. Of de gevatte tweet. Politiek is meer dan kalmpjes aan managen, een procentje bijplussen in beleidskaders en plaatjes met gemiddelde koopkracht. De politiek is er – in mijn ogen – om de grote vraagstukken niet uit de weg te gaan, maar om juist te durven agenderen. Vraagstukken over leven en dood. Zoals Pia Dijkstra doet met haar wet voltooid leven. Vraagstukken over emancipatie en gelijke kansen. Zoals Vera Bergkamp doet met een pleidooi voor een tijdelijk vrouwenquotum. Of de simpele erkenning dat voor internationale problemen geen nationale oplossingen bestaan. Dat Europese samenwerking ons niet verzwakt, maar versterkt.

Soms komen de grote vragen ongevraagd op ons af. Dat is nu het geval. Om de natuur te beschermen moeten we de uitstoot van stikstof drastisch naar beneden brengen. Maar hoe? Willen we minder huizen bouwen? Minder natuur? Minder treinen? Minder vee? Mijn fractie maakt een keuze. Wij willen de veestapel halveren, zodat we meer huizen kunnen bouwen voor jonge gezinnen. Van biggen naar bouwen. De overheid moet boeren helpen met afbouwen of doorgaan voor eerlijke prijzen. Wie het daar niet mee eens is daag ik uit een visie ernaast te leggen. Een keuze. Welke keuze dan ook! Daar begint het debat.

Waar het mij om gaat, bij al deze grote kwesties, is dat politici laten zien waar zij voor staan. Dat wij hier in de politieke arena maatschappelijke discussies aanjagen en durven te beslechten. En ja, als radicaal-liberaal én als dertiger ben ik ongeduldig. Ik ga de toekomst hopelijk nog een stuk langer meemaken dan sommigen van u in Vak K. Laat staan de jongste generatie die de straat op gaat voor de bescherming van onze planeet.

Van mij dus geen lezingen over stilstand en behoud. Wat mij betreft richten we onze blik niet op onze schoenen, maar op de horizon.  Laten we kijken naar de horizon. Hoeveel kinderen moeten nog astma krijgen voordat we serieus werk maken van schone lucht? Hoeveel kinderen moeten nog starten op school met een taalachterstand voordat we eindelijk een vuist maken voor eerlijke kansen? Hoeveel Amerikaanse bedrijven moeten onze privacy schenden voordat we de techreuzen gaan aanpakken? Hoeveel dieren moeten levend verbranden in een stal voordat we ons realiseren dat het zo niet langer kan met die bio-industrie? Hoe lang kunnen we nog wegkijken van racisme voordat we zeggen: samen zijn wij Nederland en dit is de eenentwintigste eeuw? En hoeveel mannelijke premiers moeten we nog zien langstrekken voordat er eindelijk een vrouw aan het roer staat van vak K?

De geschiedenis leert dat wij Nederlanders op het cruciale moment antwoord kunnen geven op de grote vragen. Na de Tweede Wereldoorlog stonden we aan de wieg van de Europese Unie. Toen de dijken braken bij de Watersnoodramp hebben we de Deltawerken gebouwd. En toen zich in de jaren zestig nieuwe energiebronnen aandienden, stapten we in slechts vijf jaar over van kolen naar gas. Nu is er weer zo’n cruciaal moment.

De economie van vroeger brokkelt af. Van Rotterdam tot de Tweede Maasvlakte ligt veertig kilometer petrochemie dat zichzelf opnieuw moet uitvinden. En de Groningse gaskraan gaat eindelijk dicht. We moeten dus op zoek naar nieuwe welvaart. Een nieuwe economie. De nieuwe generatie mag niet de dupe worden van het beleid van nu. Daarom stel ik met Gert-Jan Segers een generatietoets voor om bij alle toekomstige wetten na te gaan of ze wel eerlijk zijn voor jongeren.

Maar dat is lang niet genoeg. Het gaat er nu echt om spannen. Kiezen we voor behoud? Of voor optimisme en investeringen?

D66 wil investeren. Investeren in de nieuwsgierigheid van Eindhoven. In de biotechnologie van Delft. In de energie van Rotterdam. Het kweekvlees van Maastricht. De aardappelen van Wageningen. De ontdekkingen van Leiden. En de branie van Amsterdam. Nu is het moment om de daad bij het woord te voegen. Als we worden betaald om geld te lenen, moeten we investeren in de toekomst. Wij zijn geen samenleving van renteniers, maar van pioniers.

Het is goed dat dit kabinet dat nu ook ziet. Maar dan zeg ik wel tegen de ministers in Vak K: Het geld moet snel naar concrete projecten. Trek de Noord-Zuid lijn door naar Schiphol. Verbind de Randstad met lightrail. Investeer in vakonderwijs, wetenschap, kennis en innovatie voor de start-ups en scale-ups van morgen. En laat het denken daar niet ophouden. Laat elektrische vliegtuigen als eerste uit Nederland opstijgen. Laat kunstmatige intelligentie nieuwe deuren openen voor kankeronderzoek. En breng de gezondheid van onze planeet in kaart met ruimtesensoren.

Kan de premier toezeggen dat het investeringsfonds concreet zal worden gebruikt voor wetenschap en innovatie? En kan hij beloven dat het kabinet uiterlijk eind dit jaar een concrete investeringsagenda naar de Kamer stuurt, zodat het geld volgend jaar kan gaan rollen?

Ja, er zijn grenzen aan de groei. De stikstofcrisis heeft dat nog eens duidelijk gemaakt. Maar soms is slim sterker dan groot. David versloeg Goliath. Ajax klopte Juventus. Én Real Madrid. Het kan. Als we een begin maken.

Als we die nieuwe economie tot stand brengen, dan moet het kansen bieden voor iedereen. We hebben te lang gedacht dat het met meer welvaart wel goed zou komen. Maar de vruchten van de economische groei komen niet bij iedereen terecht. De ongelijkheid groeit. Ik zie dat om mij heen gebeuren.

Zelf had ik geluk. Als jonge leidinggevende bij ProRail kreeg ik kansen en zekerheid met een vast contract. Tegelijkertijd zag ik hoe mijn zusje, die in de zorg werkte, flexcontract na flexcontract afliep. Voor haar was een hypotheek lang ver weg. Zij hoort tot een groeiende groep jonge mensen—theoretisch- of praktisch opgeleid—die druk ervaart. Prestatiedruk, bindende studieadviezen en onnodige selectiecriteria in het onderwijs. Onzekere banen, torenhoge huren en een heftige combinatie van werk en privé. Hoe geven we die nieuwe generatie weer kansen en zekerheid in de 21ste eeuw? Dat doen we in de eerste plaats door de ramp op de woningmarkt het hoofd te bieden. De zekerheid van een dak boven je hoofd is geen voorrecht. Het is een recht. De maatregelen die het kabinet gisteren heeft aangekondigd zijn een goede stap. Twee miljard investeringen om de woningmarkt aan te jagen. Speculanten en beleggers aanpakken; starters helpen. En natuurlijk vooral: bouwen, bouwen, bouwen.

Als een huis weer bereikbaar is, moeten mensen ook weer zeker zijn dat werken loont. Het dreigement van de minister-president aan de grote bedrijven om hun belastingverlaging te schrappen als de lonen niet stijgen, bleek geen lege huls. Dat is vast voor ons allemaal een beetje wennen. Mijn fractie gaat er vanuit dat zijn waarschuwing ook voor 2021 geldt. Is de premier het met mij eens dat een loonstijging van 2.5% veel te laag is?

Als werken gaat lonen, dan moet de arbeidsmarkt ook weer in balans. Mensen moeten kunnen kiezen of ze mét of zonder baas willen werken. Vrijheid als keuze, en niet als toevlucht. Maar dan moet die vrijheid wel blijven lonen. Het kabinet verkleint nu het fiscale verschil tussen zelfstandigen en werknemers. Mijn fractie wil een garantie van het kabinet dat de opbrengst van die maatregel ook bij zelfstandigen blijft. Kan de premier die geven?

Zonder goed onderwijs geen gelijke kansen. Het onderwijs is een paspoort voor de toekomst. En het lerarentekort dat we nu zien, is een maatschappelijke crisis. Dat heeft in de eerste plaats met geld te maken en de onderhandelingen over de cao tussen scholen en vakbondsbesturen. Ik wil het kabinet oproepen om nog eens heel goed te kijken naar welke rol het kan nemen bij het vlottrekken van deze cao-onderhandelingen. En daarbij is wat mij betreft alle creativiteit nodig. Ik ben heel blij om te horen dat zo’n oproep vandaag eigenlijk door alle partijen wordt gedaan. Naast de onderhandelingen over de cao, moeten we ook kijken hoe de inzet voor de verlaging van de werkdruk uitpakt en hoe we dat verder kunnen continueren.

Ik was met een aantal collega’s afgelopen voorjaar bij de manifestatie op het Malieveld en sprak daar met heel veel leraren die blij waren met de inzet voor werkdrukverlaging. Omdat ze bijvoorbeeld op school voor het eerst in jaren weer een conciërge konden aanstellen, die allerlei nuttige klusjes in het schoolgebouw doet zodat leerkrachten zich kunnen focussen op het voorbereiden en geven van lessen. Wat kan het kabinet nog meer doen om de werkdruk te verlagen en meer mensen te verleiden om misschien hun tijdelijke contracten om te zetten in vaste contracten en hun deeltijdcontacten om te zetten in voltijdcontracten? Want we hebben al die creativiteit nodig om dat lerarentekort op te lossen.

Voorzitter,

Ik groeide op in een modern, vrolijk en veelkleurig Nederland. Een open en tolerant land van mensen met alle soorten achtergronden, paspoorten, dromen en ambities. Een land van iedereen. Maar gaandeweg is die openheid onder druk komen te staan. Transgenders die bij Uber worden geweigerd ervaren uitsluiting. Joden die horen dat de ruiten van hun ontmoetingsplaats zijn ingegooid, herkennen de donkere patronen van de geschiedenis. Geboren en getogen Nederlanders die te horen krijgen dat ze zich moeten invechten, herkennen die patronen evengoed.

Conservatieve politici hebben van het uitbuiten en aanjagen van alle soorten onbehagen hun verdienmodel gemaakt. Al bijna twintig jaar is het bij elk probleem alle ballen op elke moslim. Niet alleen nieuwkomers, maar ook de derde en vierde generatie. Nederlanders die hier wonen die worden gewantrouwd. Wie liefde of loyaliteit voelt voor het land van haar voorouders zou geen volwaardige Nederlander kunnen zijn. Maar dat miskent de essentie van identiteit. Die is altijd meervoudig en gelaagd. Ik ben Brabander, Nederlander, Europeaan, politicus, homo, zoon én Feyenoorder. Allemaal tegelijkertijd.

Het miskent óók de essentie van Nederlanderschap. Dat staat niet vast. Het is een gedeelde zoektocht die continue aan de gang is. Eigenlijk had ik gedacht dat het een andere kant op zou gaan in de conservatieve hoek. Vijf jaar geleden las ik over een jonge, veelbelovende CDA’er die een wat meer liberale opvatting leek te hebben over identiteit. Hij zei in het buitenland getroffen te zijn door de kracht van diversiteit. Maar wat is er gebeurd met die verlichte ziel? Nu diezelfde verlichte ziel wordt getipt als CDA-leider drukt hij zich uit in luie sombermans-anekdotes over onaangepaste migranten. Dat soort woorden hebben gevolgen in de echte wereld.

Ik denk aan een hier geboren vriend die bij een sollicitatie het compliment kreeg dat hij wel “heel goed Nederlands sprak”. Een voorbeeld uit duizenden. Wie in dit land met een Arabische achternaam solliciteert maakt drie keer minder kans op het krijgen van een baan als iemand met een Nederlandse achternaam die zich met een strafblad. Laat dat even op u inwerken. Drie keer zo weinig kans.

We hebben nu dus een duidelijke opdracht. Een beschaafd alternatief bieden. Dat alternatief bestaat in een nieuwe houding. De politiek moet het hele verhaal vertellen. Dat het onacceptabel is als religieuze extremisten kinderen indoctrineren met haat. Dat we hard moeten optreden tegen radicalisering. Maar ook dat alle migrantengroepen een hoger onderwijsniveau halen dan ooit. Dat nieuwe Nederlanders niet alleen naar de huisarts gaan, maar steeds vaker zelf huisarts worden. En bovendien dat Nederlanders, van welke generatie dan ook, hier thuis zijn.

Kan de premier hier daarom morgen verschijnen als premier van alle Nederlanders? Wil hij zijn vertrouwen uitspreken in de mensen die van Nederland hun thuis hebben gemaakt? En wil hij dan namens zijn kabinet vertellen wat het gaat doen om de laatste grote drempels weg te nemen voor Nederlanders met een migratieachtergrond die keer op keer worden geweigerd als ze solliciteren voor een stage of baan?

Voorzitter,

De politiek is er om de grote vragen te stellen en te beantwoorden —vragen van vrijheid, gelijkheid, tolerantie, leven en dood. Maar die vragen gaan ook over vertrouwen in de overheid, toegang tot het recht en de kwaliteit van onze democratie.

Vertrouwen in de overheid begint met de kwaliteit van de dienstverlening. Ik zou eigenlijk een vraag willen stellen aan iedereen in vak K. Wie van u heeft GEEN problemen met een uitvoeringsorganisatie? Dat zijn er inderdaad maar heel weinig, zelfs niemand. En voorzitter, dat is wederom iets waar we gelukkig om kunnen lachen, maar ook heel pijnlijk. Dat dus heel veel Nederlanders, of ze nu een rijbewijs of toeslag aanvragen, niet de dienstverlening krijgen die wij van de overheid verwachten. En dan moeten we heel terecht een spiegel voor onszelf houden, want dat ligt niet aan de hardwerkende mensen achter een servicebalie, maar aan de manier waarop wij die uitvoeringsorganisaties met allerlei wetgeving opzadelen. Gisteren heeft de Koning daar bij de troonrede hele mooie woorden aan gewijd. Ik vraag het kabinet: welke daden voegt het bij de mooie woorden van onze Koning?

Wie ook zitten te wachten op daadkracht van het kabinet, zijn mensen die moeite hebben met de toegang tot het recht, de mensen die hulp nodig hebben en zijn aangewezen op de sociale advocatuur. Daar zijn grote tekorten. De gezondheid van de rechtsstaat staat onder druk, er zijn heel veel sociale advocaten die overwegen te stoppen met hun werk. Wat gaat het kabinet doen om dit zo snel mogelijk op te lossen? De versterking van de rechtsstaat moet hand in hand gaan met de versterking van onze democratie. Ik zie uit naar de wetsvoorstellen van minister Ollongren volgend op het belangrijke werk van de staatscommissie parlementair stelsel. Maar de Kamer hoeft nu niet op z’n handen te zitten. We kunnen hier zelf iets doen.

Want kijk nu even naar de realiteit van dit debat. Honderden, zo niet duizenden hardwerkende ambtenaren hebben maanden gewerkt aan de voorbereiding van de begrotingen. Afgelopen weekend hebben we dat onder embargo ontvangen en hebben de medewerkers en Kamerleden van onze fracties zo’n hele begroting moeten doorspitten. En vandaag al hebben we een debat. Vandaag al moesten oppositiepartijen een tegenbegroting inbrengen. Dat laat zien hoe ongelijk de strijd tussen kabinet en Kamer in de afgelopen jaren is geworden. We zetten onszelf als democratie op achterstand. En bang voor de publieke opinie hebben we ons daar de afgelopen jaren niet over durven uit te spreken. Mijn oproep aan de Kamer is: laten we kritisch kijken naar de manier waarop wij debatten aanvragen en moties indienen, maar laten we ook kijken naar hoe we de financiering van de staten-generaal kunnen versterken zodat wij onze controlerende taak ook goed kunnen uitvoeren.

Voorzitter, tot slot:

Mijn partij ging als de progressieve motor het kabinet in. In het eerste jaar leek het motortje een beetje te pruttelen. Nu houden we vaart en koers. Vanaf nu is het tijd om te bouwen aan het Nederland van over 30 jaar. Als het aan mij ligt, is Nederland dan een soort Berlijn aan de Rijn. Een plek waar creativiteit in de lucht hangt. Waar radicale, nieuwe ideeën worden omarmd. Waar culturen elkaar vinden. Waar de geur van optimisme de straten vult.

In 2050 is Nederland wat het hoort te zijn. Berlijn aan de Rijn. Divers, open, dynamisch, tolerant, energiek en vrij. Een land waar hijskranen de wolken doorboren. Waar de windmolens draaien. Een land met kansen, huizen en nieuwe zekerheden voor iedereen. Of je nu Kajsa, Carola, Khadija of Mark heet.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Strijden voor sociale vooruitgang, voor solidariteit, vrijheid en gelijkheid

PvdA PvdA Nederland 26-08-2019 12:31

Door Nelleke Vedelaar op 26 augustus 2019 Delen  

Wat zou ik graag nog eens spreken met de Zwolse Helmig Jan van der Vegt, een van de 12 oprichters van de SDAP. Een gesprek tussen twee sociaaldemocraten die eindeloze idealen delen. De eindeloze wil om van betekenis te zijn in het leven van mensen. Sociaaldemocraten die, ieder in onze eigen tijd, strijden voor sociale vooruitgang, voor solidariteit, vrijheid en gelijkheid.

De Partij van de Arbeid is groot dankzij ieders inzet en door ieders inzet groter dan ieder individu in deze zaal. Dat maakt me trots op hetgeen er is gebeurd. Trots op de mensen die ons voorgingen, met dezelfde idealen en de enorme drive die daarbij hoort.

Hun strijd is de onze

Zoals de mensen op de eerste rij. Verschillende generaties die zich inzetten en hebben ingezet. Mensen op wie we trots zijn. Mevrouw Niemeijer die een strijd voerde voor de vrijheid van abortus. Ugbaad Kilincci die elke dag strijd tegen keiharde discriminatie. Hun strijd is de onze. De strijd van Helmig Jan van de Vegte is onze strijd

Met Helmig Jan kan ik niet meer spreken. Maar het strijdprogram van 1895 vertelt wel het verhaal van de vrouwen en mannen van toen:

Een strijd voor de invoering van het algemeen kiesrecht. En voor het afschaffen van alle wetten die vrouwen, politiek en economisch, achterstelden op mannen. Voor de invoering van de leerplicht en de afschaffing van kinderarbeid. Een strijd ook voor kosteloze rechtspleging en geneeskundige behandeling. Voor de invoering van inkomensafhankelijke belastingen en voor de afschaffing van alle belastingen op noodzakelijke volksbehoeften.

En een strijd voor fatsoenlijke huisvesting, voor de invoering van minimumloon en de 8-urige werkdag. Voor gelijke betaling voor mannen en vrouwen in hetzelfde werk. En voor de invoering van verzekering van arbeiders tegen ziekte, ongelukken, invaliditeit en ouderdom

Deze strijdpunten werden opgeschreven in tijden dat socialisten geweerd werden in vergaderzalen. In de tijd dat stakingen met geweld neergeslagen werden. En in een tijd waarin ongelijkheid en onderdrukking de norm was. Het gevolg van deze moedig daad? Dit jaar vierden we 100 jaar vrouwenkiesrecht. We hebben ongekende sociale verworvenheden. En je wieg bepaalt niet per definitie meer je toekomst.

Sociaaldemocraten die elke keer opnieuw hebben laten zien dat sociale vooruitgang mogelijk is.  Sociaaldemocraten die laten zien, dat de strijd van toen, onze strijd van nu is. Want de verworvenheden staan onder druk… De industriëlen en kapitalisten van toen, heten nu multinationals, techgiganten en platformbedrijven. De dagloners van toen zijn de flexwerkers van nu. Aandeelhouders strijken winsten op. Multinationals ontwijken belastingen. Bouwvakkers, buschauffeurs en schoonmakers, postbodes, leraren en verpleegkundigen; allemaal werken ze steeds vaker op basis van tijdelijke contracten of als schijnzelfstandige. Ze worden uitgespeeld als collega’s en concurrenten van elkaar gemaakt. Vaak zonder pensioenopbouw, zonder bescherming tegen ziekte en pech.

De marktwerking in de zorg laat hoge eigen risico’s zien en lage lonen voor verzorgenden. Nog steeds hebben kinderen niet de zelfde kansen in het onderwijs en is er een schreeuwend tekort aan leraren. Discriminatie zorgt nog steeds en opnieuw voor uitsluiting en ongelijkheid. Huisjesmelkers buiten huurders uit. En het verdienmodel van de woningmarkt gaat nog altijd voor de dure plicht van volkshuisvesting.

Deze zomer was ik op het eiland Samos, in Griekenland. Ik zag er een glimp van de mensonterende omstandigheden waarin volwassenen, kinderen en baby’s in uitzichtloosheid verblijven in tenten en op kartonnen dozen. Het deed me terugdenken aan de vluchtelingen die we hier in de stad opvingen in de IJsselhallen, toen ik hier nog wethouder was. Honderden vrijwilligers zette zich in voor de mensen die huis en haard hadden moeten verlaten. En het leverde ook vragen en zorgen op. Vragen en zorgen die we serieus namen. Een volle zaal mensen in het stadion van PEC Zwolle. In gesprek over de mogelijke komst van een AZC. Een jonge Zwolse vrouw, alleenstaand met twee kinderen, vertelde me hoe moeilijk het was om een goede en betaalbare woning te vinden in de buurt van de school van de kinderen.

Omzien naar elkaar. Naar mensen in noodsituaties en in achterstandsposities.

Ja we zijn solidair met vluchtelingen die het zo moeilijk hebben, maar laten we ook omkijken naar elkaar. Dat vond ik zo mooi. Het typeert de vanzelfsprekendheid in deze tijd van dat wat de sociaaldemocraten hebben bevochten. Omzien naar elkaar. Naar mensen in noodsituaties en in achterstandsposities. Naar mensen die dagelijks het gevoel hebben dat er niet naar ze wordt omgekeken. Voor die jonge vrouw, voor al die mensen en voor nieuwe Zwollenaren bouwden we versneld honderden extra betaalbare woningen. Want wij zijn de PvdA, en we kijken om naar mensen. Ooit, toen, nu en morgen!

Onze geschiedenis leert ons dat sociale vooruitgang mogelijk is. Simpelweg omdat we steeds opnieuw naar oplossingen zoeken en ze durven uit te voeren! Omdat iedereen zeker moet kunnen zijn van toegankelijke zorg, fatsoenlijk werk en eerlijk loon. Zeker moet zijn van sociale zekerheid, een betaalbare woning en gelijke kansen in het onderwijs en op de arbeidsmarkt.

Onze strijd is nog altijd gaande. Die strijd is internationaal. We wonnen we de Europese verkiezingen met een boodschap die grote gelijkenissen kent met het strijdprogram van 1895: “Het is tijd dat grote bedrijven belasting gaan betalen. Het is tijd dat we mensen weer een zekere toekomst geven. Met een eerlijk loon en een betaalbare woning. Het is tijd voor een Europa waar mannen en vrouwen gelijk betaalt en behandeld worden. Waar mensenrechten voor iedereen gelden”.

We nemen het voor elkaar op. Elke dag. Hier in Zwolle en Overijssel, in Nederland, Europa en internationaal. We zetten ons in voor een eerlijke toekomst voor iedereen. We doen dat samen met een steeds groter wordende groep jonge mensen. Afgelopen vrijdag kwamen meer dan 100 jonge PvdA-ers in Utrecht bijeen om met elkaar te spreken over onze actiegerichte politiek. We noemen ze – hoe toepasselijk – hemelbestormers. Op dit moment zijn de Jonge Socialisten op de Hogeschool Windesheim in gesprek over betaalbaar wonen en wat het betekent om met grote schulden de arbeidsmarkt op te komen. Jonge mensen die zich vandaag nog aansluiten. Het raakt me werkelijk als deze hemelbestormers me vertellen over de strijd die ze voeren voor zekerheid op de arbeidsmarkt, voor duurzaamheid en klimaatbeleid en voor een samenleving waarin we mensen niet uitsluiten. Ze sluiten de gelederen. De gelederen van onze bevochten waarden van solidariteit en samen.

Lieve partijgenoten, dat maakt me trots en het geeft me een ongekend vertrouwen in de toekomst. Een eerlijke toekomst voor iedereen. In de voetsporen van Helmig Jan van der Vegte, van mevrouw Niemeijer en van Ugbaad Kilincci.

Partijbestuur

Vandaag is #veteranendag, een dag ...

PvdA PvdA Nederland 29-06-2019 10:35

Vandaag is #veteranendag, een dag dat we onze waardering uitspreken voor alle mannen en vrouwen van onze krijgsmacht die zich dagelijks inzetten voor vrede en veiligheid in Nederland én in de rest van de wereld. 💪 John Kerstens PvdA bezocht afgelopen week het veteraneninloophuis Ouwe Stomp in Den Bosch voor een bijzondere ontmoeting met Chris, Rick en Ansje. De verhalen zijn indrukwekkend en verdienen het respect van ons allemaal, vandaag in het speciaal.

Drie punten van kritiek op klimaatbeleid Rutte III

PvdA PvdA Nederland 28-06-2019 13:56

Door Lodewijk Asscher, William Moorlag op 28 juni 2019 Delen  

Onze economie en onze samenleving moeten groener worden. Maar dat gaat alleen lukken als de plannen ook realistisch zijn. Als ze groen én eerlijk zijn. Huurders en huiseigenaren moeten ook echt kunnen verduurzamen, en niet alleen maar de hogere rekening gepresenteerd krijgen.

Vandaag presenteerde de regering haar klimaatplannen. We gaan die goed bestuderen, maar een paar dingen vallen al op.  Sommige voorstellen zijn verstandig. Zo komt er bijvoorbeeld meer geld voor corporaties om huurwoningen energiezuinig te maken. Maar er zijn ook een aantal punten waar wij grote zorgen over hebben.

Per onderdeel gaan we kijken of de maatregelen groen én eerlijk en goed voor werk zijn.

Zo gaat de gasprijs de komende jaren flink omhoog. Het kabinet hoopt dat mensen hierdoor sneller van het gas af gaan. Wij vinden het belangrijk dat er een oplossing komt voor mensen die geraakt worden door de voorgenomen gasprijsverhoging. Bijvoorbeeld voor gewone mensen in een huurhuis die afhankelijk zijn van de huurbaas voor aanpassingen. Of voor mensen die een koophuis hebben, maar niet voldoende geld op te plank om van het gas af te gaan. Of mensen met stadsverwarming, waarvan de prijs gekoppeld is aan die van gas. Zij worden straks geconfronteerd met een veel hogere rekening, terwijl er geen klimaatwinst wordt geboekt. Dat is niet groen én niet eerlijk.

Want het gaat alleen slagen als we het eerlijk doen.

En in plaats van een CO2-heffing waarbij de grote vervuilende bedrijven gaan meebetalen, kiest het kabinet voor een halfslachtige oplossing. Zo ontspringen de grote bedrijven bij Rutte III weer de dans, en blijft het zeer de vraag of de industrie de klimaatdoelen wel gaat halen.

Als gewone mensen meeprofiteren en niet alleen maar op kosten gejaagd worden.

En laten we niet vergeten dat er voor sommige mensen veel gaat veranderen in het werk. Voor de Partij van de Arbeid is het heel belangrijk dat er bij nieuwe plannen gepraat wordt met de werkvloer en gezorgd wordt dat mensen hun baan houden of als dat niet kan een nieuwe baan krijgen. Dat is essentieel.

Per onderdeel gaan we kijken of de maatregelen groen én eerlijk en goed voor werk zijn. We zullen als PvdA goede plannen steunen en tegen slechte plannen strijden. Want het gaat alleen slagen als we het eerlijk doen. Als gewone mensen meeprofiteren en niet alleen maar op kosten gejaagd worden. Daar blijven wij ons voor inzetten. Want je wil zeker zijn van een leefbare planeet en dat we de kosten met elkaar kunnen dragen.

Tweede Kamerlid

Tweede Kamerlid

Nijmegen 3: go green?

PvdA PvdA Partij voor de Vrijheid VVD CDA Nederland 12-06-2019 12:18

De volgende ochtend ontmoet ik Dolly Toonen, in café Lux, in het centrum van de stad. Zij is bekend in de stad van haar buurt initiatief, ‘soepie doen’. In buurthuizen, of andere centrale plekken in wijken en buurten koken mensen soep voor hun buurtgenoten. Iedereen kan aanschuiven voor ‘een soepie doen’. Het initiatief is een schot in de roos. Het versterkt banden tussen buurtgenoten en zorgt er voor dat iedereen een lekkere maaltijd kan krijgen.

Het is niet vanzelfsprekend dat Dolly haar hoofd boven het maaiveld zou kunnen uitsteken. Als kind groeide ze op in een eenoudergezin, met weinig zicht op enig perspectief. Bovendien werd ze heel vroeg moeder en kon ze pas diploma’s halen toen de kinderen haar daartoe ruimte boden. Ze volgde uiteindelijk een studie personeelsbeleid en organisatiekunde en kon aan de slag als consulent bij een sociale werkplaats in Uden-Oss. “Ik gun iedereen zulke kansen, ongeacht waar je wieg staat. En, ook toen het nog niet vanzelfsprekend was, heb ik altijd geloofd dat ondernemerschap en sociaal beleid niet alleen goed samen kunnen gaan, maar elkaar ook kunnen versterken,” zegt ze nadat we een kopje koffie en thee hebben besteld. Op enig moment werd ik gevraagd om naar de sociale werkplaats in Nijmegen over te stappen. Daar hebben we van een afdeling een succesvol schoonmaakbedrijf gemaakt, waarbij onze medewerkers een volwaardig diploma konden halen, dat landelijk werd erkend.” Vanzelfsprekend was het behalen van een diploma voor vele medewerkers niet. Laaggeletterdheid in combinatie met een heel praktische inslag betekende dat de opleiding moest worden aangepast. Pictogrammen in plaats van moeilijke woorden, bijvoorbeeld. Engels uit het lesprogramma maar wel praktische trainingen er in. Zo konden ook de mensen van de sociale werkplaats een echt, volwaardig diploma halen. En een aantal van hen werden zelfs praktijkdocenten bij dezelfde opleiding.

Dolly Toonen

De bezuinigingen op de sociale werkplaatsen werden in 21 april 2011 door het VVD-CDA kabinet, met gedoogsteun van de PVV ingezet. Dat leidde tot reeks van reorganisaties en veranderingen, waarmee ook Dolly en haar werknemers te maken kreeg.

Na verloop van enkele jaren zette ze een grote stap en begon voor zichzelf, met een facilitair-schoonmaakbedrijf. Dat ging snel goed; er waren voldoende opdrachten, voldoende mensen. Maar niet alles was rozengeur en maneschijn. Als sociaal ondernemers nam ze graag mensen in dienst met een afstand tot de arbeidsmarkt. Maar dat bleek niet zo eenvoudig als je op het eerste gezicht zou denken. Ze kreeg te maken met mensen die die doorgestuurd werden door de sociale dienst, en niet zelden bleken zij geen of een vervelend arbeidsverleden te hebben. Zo waren er jongeren, zonder vaste woon en verblijfplaats, die in een auto sliepen, of bij vrienden en dat nooit vertelden aan de sociale dienst, uit angst voor represailles. Maar geen of slechte nachtrust had natuurlijk wel effect op hun functioneren. Anderen, werkloze ouderen bijvoorbeeld, voorzagen een risico wanneer ze geen vaste aanstelling zouden krijgen en dus zouden terugvallen op een lagere WW uitkering. Het gevolg daarvan was dat mensen niet aan het werk gingen, om hun WW rechten niet te verliezen. “En wat ook heel naar was,” bekent Dolly, “waren de mensen met schulden. Mijn medewerkers en ik werden niet zelden op zeer agressieve wijze benaderd door schuldeisers. Ik moest dan allerlei toeren uithalen om te voorkomen dat loonbeslag op mij, als kleine ondernemer, zou worden verhaald.”

Over al die zorgen dacht Dolly veel na, en verzon oplossingen. Toen Jeroen Dijsselbloem, toenmalig minister van Financiën, in Nijmegen een spreekbeurt hield, sprak ze hem aan, en werd vervolgens uitgenodigd om in den Haag te komen spreken. Dat werd een vruchtbaar gesprek, niet in het minst omdat haar belangstelling voor de politiek werd geactiveerd. “Misschien moest ik niet langer aan de kant blijven staan, maar gaan proberen om van binnenuit iets te veranderen, dus actief worden,” verzucht Dolly Toonen.

Het ondernemerschap slokte haar volledig op. Intussen heeft ze de balans hersteld, door opdrachten af te stoten en met een kleiner bedrijf verder te gaan. Daarnaast doet ze interim opdrachten en is er voldoende tijd voor haar vrijwilligerswerk voor kwetsbare jongeren, voor ‘soepie doen’ en het politieke vrijwilligerswerk wat ze binnen de PvdA heeft opgenomen. Bovendien is ze sinds kort burgerraadslid in de kleine PvdA fractie in Nijmegen. Dolly: “Je kunt als maatschappelijk ondernemers echt onderwerpen in beweging brengen en zaken veranderen, maar uiteindelijk moeten politici er iets mee doen. Vandaar mijn engagement.”

Later die dag ben ik te gast bij de ouders van Giselle Schellekens. Leo en Bess Schellekens wonen in de wijk Wolfskuil, ten westen van het oude centrum van Nijmegen. Leo en Bess hebben vele jaren in verschillende Afrikaanse landen geleefd en gewerkt, alvorens zij naar Nijmegen terug keerden. Voor de gelegenheid hebben ze via via Adam el Hadj uitgenodigd, een 42 jarige man uit Soedan en als vanzelfsprekend wordt er gegeten, en lekker bovendien. Ondertussen vertelt Adam zijn verhaal. Negen jaar geleden, in een vluchtelingenkamp in Egypte, werd Adam op voorspraak van de UNHCR ( Vluchtelingen organisatie van de Verenigde Naties) door de Nederlandse regering overgebracht naar ons land. Hij had nog nooit van Nederland gehoord, en vond het er, na aankomst, voornamelijk koud. In Khartoum, de hoofdstad van Soedan, had hij landbouw economie gestudeerd, maar moest op enig moment als politieke activist vluchten voor het gewelddadig Soedanese regime. Zijn vader, op zijn beurt gevlucht uit Libië, was een handelaar. Hij ontmoette Adam’s moeder tijdens een handelsmissie in Zuid Soedan. Voor het goede begrip, van Noord naar Zuid Soedan is een afstand van 3000 kilometer…. dus net zo ver als van Amsterdam naar Marrakesh in Marokko, of van Groningen naar Ankara in Turkije. “Eens in Nederland”, vertelt Adam, “vervolgde ik mijn langbouwstudie aan de hogeschool in Wageningen. Ik heb daar nog twee jaar gestudeerd en mijn studie acht jaar geleden afgerond.” Hij verontschuldigt zich voor zijn beperkte kennis van het Nederlands, zoveel en zo vaak heeft hij niet de kans om met Nederlanders in contact te komen. Evenwel, spreekt en verstaat hij de taal prima; zijn onzekerheid is begrijpelijk en eigenlijk verdrietig. Het geringe aantal Nederlandse contacten ligt niet aan hem… en dolblij is hij wanneer Bess voorstelt om hem te helpen zijn Nederlands te verbeteren. Overigens naast Nederlands en Engels spreekt Adam nog vier Afrikaanse talen en Arabisch. Maar ondanks zijn studie, ondanks zijn talenkennis en ervaringen is zijn droom om bij een Nederlands bedrijf of een internationale organisatie te werken, niet gelukt. Zijn leeftijd, afkomst en achtergrond maken het moeilijk om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek; zijn netwerk is, zoals voor veel nieuwkomers in Nederland, nu eenmaal niet zo groot.

Adam el Hadj

“Ik heb daarom een eigen bedrijfje opgezet,” vertelt Adam bescheiden. “Joyful Earth heet het en ik importeer uit Afrika onder andere hibiscusthee, die door mijn zusje en andere vrouwen wordt geproduceerd. De thee wordt in Nijmegen al in verschillende winkels verkocht.” Een ander project wat hij heeft ontwikkeld is ‘Go Green’. Daar steekt hij veel tijd in. Adam: “Samen met een team van acht mensen helpen we nieuwkomers, voornamelijk uit Afrika bij alles bij vraagstukken van duurzaamheid en energie transitie. Bijvoorbeeld, veel Eritrese jongens hebben echt geen idee hoe ze moeten omgaan met een kachel in huis, wat de kosten daarvan zijn en wat duurzaamheid betekent. Zij zijn gewend aan de zon, aan warmte, ze lopen liefst in een T shirt, zoals thuis. Dus geven we uitleg over het beruik van de kachel, dat je een trui moet aantrekken… We nieuwkomers is dat allemaal nieuw. We proberen ons altijd te verplaatsen in de ervaringen en kennis van die jongens. Daarom, leggen alles uit en helpen we waar we kunnen, met Go Green. We hebben voor ons werk zelfs een kleine subsidie gekregen van het stadsbestuur.” Het Huis van Compassie, elders in de wijk is de uitvalsbasis van Adam en Go Green. Hier komen dagelijks Eritrese en andere Afrikaanse jongeren samen. Wanneer mijn gastvrouw aanbiedt om hem Nederlandse les te geven, neemt hij het aanbod van harte aan. Niet veel later moet Adam zich verontschuldigen; nieuwe afspraken wachten. Het is zijn wens om zo snel als mogelijk een volwaardig inkomen te verdienen… Dat vraagt inzet en ondernemerschap en dus ook, in Nederland, om afspraken op tijd na te komen. “In Afrika is dat anders,” zegt hij bij het afscheid lachend, “daar is een afspraak een richttijd; een kwartiertje later is vanzelfsprekend Hier in Nederland niet; daarom moet ik nu gaan. Go green…” En weg is Adam el Hadj.

Stof tot nadenken

Stakers voor een beter pensioen verdienen onze steun

PvdA PvdA Nederland 28-05-2019 09:44

Door Lodewijk Asscher op 28 mei 2019 Delen  

Want miljoenen Nederlanders hangt een korting op hun pensioen boven het hoofd. Terwijl de boodschappen en de energierekening ook al fors duurder worden. En totaal onnodig in tijden dat het zo goed gaat met de economie. Tegelijkertijd zien mensen de pensioenleeftijd steeds verder naar achter verschuiven. En maken zij zich zorgen of ze dat pensioen nog wel zullen halen in goede gezondheid.

Na een leven lang werken wil je zeker zijn van een onbezorgde oude dag.

Na een leven lang werken wil je zeker zijn van een onbezorgde oude dag. Maar daarvoor is het nodig dat er een nieuw pensioenakkoord wordt gesloten. Ik heb het kabinet daarom al eerder opgeroepen terug aan tafel te komen en een akkoord te sluiten met de vakbonden.

 

 

Er is druk nodig vanuit de samenleving voordat ze hun plannen bijstellen, daarom verdienen de stakers onze steun.

Het kabinet is sinds gisteren haar meerderheid in de Eerste Kamer officieel kwijt. Dat betekent dat ze wel naar andere partijen zullen moeten gaan luisteren. Maar we hebben al eerder gezien dat dit kabinet niet uit zichzelf beweegt. Er is druk nodig vanuit de samenleving voordat ze hun plannen bijstellen. Daarom verdienen de stakers vandaag onze steun. Een doorbraak is mogelijk als we zij aan zij daarvoor strijden.

Tweede Kamerlid

Waarom we mensen boven ...

PvdA PvdA Nederland 02-05-2019 10:21

Waarom we mensen boven multinationals moeten kiezen 👇🔥 met dank aan The Labour Party