Poliflw

Met de versoepeling van de coronamaatregelen herneemt het leven gelukkig langzaam zijn oude ritme. Dus we kunnen na gaan denken over: hoe gaat het leven na corona er nou uitzien? Ronald laat zien dat we het vijf-puntenplan voor solidariteit in de samenleving van Jesse Klaver ook kunnen toepassen op Zeist.

Vraag van onze GroenLinks-voorman Jesse Klaver: teken jij ook tegen het doorgeslagen aandeelhouderskapitalisme?!

Booking.com maakte vorig jaar 5 miljard winst, maar vraagt nu de belastingbetaler de lonen van zijn werknemers te betalen. Hunkemöller keerde twee jaar geleden 150 miljoen dividend uit aan de investeringsmaatschappij van miljardair David Rubenstein, maar kan nu de huur van zijn winkelpanden niet betalen. Action betaalde in december nog 750 miljoen dividend aan private equity fund 3i, maar was in maart het eerste concern dat aangaf zijn leveranciers niet meer te kunnen betalen.

Er gaat iets ongelofelijk mis in ons economisch systeem als in goede tijden de winsten worden geprivatiseerd en op de bankrekening van een select groepje miljonairs en miljardairs terechtkomen - terwijl in slechte tijden de verliezen worden gecollectiviseerd en wij er als belastingbetaler voor opdraaien.

De val van de muur in 1989 betekende voor de generatie voor ons het einde van het communisme. Kan de coronacrisis van 2020 voor onze generatie het einde betekenen van het doorgeslagen aandeelhouderskapitalisme?

 

Teken de petitie ✍️

 

De politiek staat op het punt om het economisch steunpakket voor bedrijven te verlengen. Dat kan niet anders, als we willen voorkomen dat er massaontslagen vallen nu veel bedrijven verlies draaien. Maar er is één hele belangrijke les die we moeten leren van de vorige economische crisis: dit keer spreken we aan het begin af wie de rekening uiteindelijk betaalt.

In 2008 redden we de banken, maar werd de crisis betaald door de burger. Bezuinigingen op de zorg, cultuur, op sociale voorzieningen, op de meest waardevolle dingen in de samenleving. Dit keer mogen we dat niet laten gebeuren.

Daarom zeggen wij: geef de steun waar die nodig is. De familiebedrijven. De caféhouder. De kapper. Geef steun aan bedrijven die cruciaal zijn voor de toekomst van onze economie. Maar als een multinational aanklopt voor steun van de overheid, laten we dan een heldere afspraak maken: er is steun, maar dat is geen gift, dat is een lening. En aanvullend moeten de bedrijven voor deze lening voldoen aan sociale- en duurzaamheidseisen, zoals het aanpakken van bonussen en verduurzaming. Het geleende bedrag wordt terugbetaald als er in betere tijden weer winst wordt gemaakt.

Rechtse partijen claimen de afgelopen jaren vaak dat we niet zonder multinationals kunnen in ons land, zoals we zagen toen de dividendbelasting koste wat kost moest worden afgeschaft. Deze crisis laat iets heel anders zien: uiteindelijk kunnen bedrijven niet zonder ons en onze samenleving.

Voorzitter! Vandaag vestig ik niet het wereldrecord “snelste maidenspeech in een politieke carrière”. Want inmiddels ben ik ruim een politiek jaar lid van dit huis. Een huis dat bewoond wordt door mensen met een grote gemeenschappelijke waarde: je inzetten om IJsselstein verder te brengen en het leven van de IJsselsteiners zo veel mogelijk een beetje beter te maken. Ieder vanuit zijn eigen principes en levensbeschouwing, zetten we ons in voor óns Stadje. Dat is de drijfveer die ons bindt. En daarvan zijn wij de leiders. Respect voor u allen. Ik vind het werkelijk een grote eer om onze lokale samenleving in het hart van haar democratie te mogen dienen.  Voorzitter.  Een jaar in de back-bench geeft ruimte om te zien hoe de hazen lopen. Om de voor mij nieuwe habitat te leren kennen en een beetje, te doorgronden. Om te observeren en te leren. Contemplatie en proberen niet al te gejaagd te oordelen. Zaken en jezelf een beetje tijd gunnen om tot ontwikkeling te komen. Ik kan dat overigens iedereen aanraden. Een paar van mijn observaties wil ik met u delen. Temeer daar ze ook in het dossier van de urgentieagenda zo herkenbaar aanwezig zijn. Voorzitter. Het valt mij op dat in dit huis te vaak negativiteit heerst. Terwijl er veel goed gaat. Maar liefst 80% van de IJsselsteiners is tevreden en geven IJsselstein gemiddeld een 8 min. Als ik dat in mijn bedrijf als klantwaardering of engagementscore zou krijgen, zou de vlag uit gaan en de champagne ontkurkt worden. Een uitstekende vertrekpunt dus, voorzitter , om positief en optimistisch vanuit verder te werken. Vast houden van de positieve vibe die heerste bij het in ontvangst nemen van het rapport van bureau Castro, zou ik zeggen. In ieder geval geen rede voor verlammende verzuring. In algemene zin zijn mensen in IJsselstein die negativiteit en het zure zeuren beu. Er is veel te doen, er zijn veel uitdagingen. De bevolking verwacht positief, dienend leiderschap. En de mate waarin de bevolking zelf wil bijdrage aan die positieve processen, blijkt wel uit de met 250 aanwezigen goed bezochte avonden en het feit dat er ruim 1.500 mensen hebben deelgenomen aan de enquête. In dit huis wordt dat door sommigen weggezet als “niet representatief”. Of andere bewoording wordt gebezigd om de waarde van deze respons te marginaliseren. Maar 1.500 respondenten op 14.000 huishoudens, is percentueel in de wetenschap en de marketing welhaast astronomisch.  Voorzitter. Ik heb het afgelopen jaar een raad gezien die vooral erg intern gericht is geweest. Die vooral bezig is geweest met het continu zoeken naar mogelijkheden om elkaar een hak te zetten en dwars te zitten. Dat is mijn beeld van binnenuit, maar zeker ook de observatie van de inwoners van ons stadje. We dienen het stadje niet, maar zijn vooral met onszelf bezig. We dragen geen vertrouwen uit in onze uitvoeringsorganisatie. En in essentie dragen we daarmee geen vertrouwen uit in onszelf. Sterk leiderschap is vertrouwen en verantwoordelijkheid geven aan hen die uitvoeren. Wij zijn de leiders van deze stad. En ik voor mijzelf wil een goede leider zijn! Om de belangrijke zaken tot stand te brengen, zullen we het college en het IJsselsteinse ambtenarenapparaat ruimte moeten geven. Niet óvervragen en niet “tegen zijn om het tegen zijn”. Jesse Klaver zei dat ongeveer als volgt tijdens de laatste Algemene Beschouwingen: “We moeten af van scorebordpolitiek. Dat is niet hoe we Nederland (of in ons geval IJsselstein) verder krijgen. De grote thema’s waar we voor staan, vragen om een hoofdlijnen debat.”. Dat geldt één op één ook voor ons. Meer hoofdlijn en minder detail. Vanuit de grote mate van overeenkomst tussen de verschillende verkiezingsprogramma’s, het college programma en de urgentie agenda de 40 concrete adviezen van onze bevolking plek geven in het totaal van afwegingen die we moeten maken. En uiteraard is de prioritering en de verdeling van de middelen dan uiteindelijk een keuze van ons als Raad. Want hoezeer we ook via de urgentie agenda de burgers van IJsselstein hebben laten participeren (tot onpeilbare vreugde van sommige stromingen in dit gremium), de Raad ís het hoogste orgaan in ons democratische bestel. Voorzitter. Meer vertrouwen en minder wantrouwen. Dan namelijk, zetten we iedereen in zijn kracht. Dan zetten we vooral onszelf in onze kracht als dienende leiders. Dan kan het college en het ambtelijk apparaat uitvoering geven aan al die beleidsterreinen waar de bewoners van IJsselstein van zeggen: daar moet wat mee gebeuren. En ik prijs mij gelukkig dat we een college hebben dat de stap heeft gewaagd om die signalen nu eens gestructureerd op te halen. En die daarvan nu werk willen maken. Ik prijs mij gelukkig dat we uitstekende Wethouders hebben die die verantwoordelijkheid nemen. En die daarin doortastendheid aan de dag leggen. Voorzitter. Ik realiseer me dat ik in een bewogen politiek jaar ben binnen gekomen. Ik realiseer me ook dat mijn observaties daardoor zijn zoals ze zijn. De kleur hebben gekregen die ze hebben gekregen. En als optimistisch en positief mens met een even optimistisch en positief mensbeeld, ben ik er van overtuigd dat ik de komende jaren een ander beeld ga krijgen van ons als Raad.  En voor de urgentie agenda, voorzitter, is wat mij betreft wat rest: ruim baan geven aan het college om met mooie uitvoeringsvoorstellen te komen. Wat rest is dat wij onze rol pakken door op hoofdlijnen afwegingen te maken. En wat rest is uitstekende en regelmatige communicatie naar de bewoners van IJsselstein over die afwegingen én over de voortgang van de urgentieagenda. Dán helpen we IJsselstein werkelijk verder!

Afgelopen maandag hield Martine Westerik in de raadsvergadering een betoog waarbij ze stil stond bij de (landelijke) algemene beschouwingen en de herstelmaatregelen voor GelreWerkt.

"Dank u wel, voorzitter.

 

Vandaag wil ik eerst even stilstaan bij de algemene beschouwingen (in Den Haag) van vorige week woensdag en dan vooral die van 'onze' Jesse Klaver. Ik vond het bijzonder hoe hij in zijn verhaal durfde toe te geven dat wat GroenLinks anders zou moeten doen, had kunnen doen en kan doen.

Iedereen heeft zijn eigen waarden en normen, perspectieven en meningen. En die kunnen verschillen, flink verschillen, maar dat is niet erg als je zuiver en integer staat, waarvoor je staat. Daarbij handelt iedereen zoveel mogelijk naar eer en geweten. Reflecteren, in de spiegel durven kijken en toe durven geven als je het misschien niet bij het juiste eind hebt gehad is hierbij heel belangrijk. En misschien nog wel het allerbelangrijkste: durf te twijfelen.

Zutphen zit in zwaar weer en des te meer raakten de woorden van Jesse mij. Hij heeft besloten om het anders te gaan doen. Hij wil het welles-nietes in de politiek achter zich laten en nog meer kijken naar wat er nodig is om op hoofdlijnen het debat te voeren. Daarvoor kijkt hij ook kritisch naar wat GroenLinks landelijk zelf anders moet gaan doen. Niet afgerekend worden op woorden, oftewel scorebordpolitiek, maar of politici daadwerkelijk in staat zijn om de “echte” problemen op te lossen.

Als ik dan kijk naar mijzelf, onszelf, hier in Zutphen, dan concludeer ik dat wij in het verleden scherper hadden kunnen zijn, meer hadden kunnen doorvragen en scherper op het verkrijgen van informatie hadden kunnen zitten. Maar ik moet ook eerlijk zijn en kijken naar wat er vandaag gebeurt en dan zie ik een college dat heel hard werkt en haar best doet en het anders doet dan in het verleden het geval was. We worden telkens en ruim op tijd geïnformeerd en de raad is serieus meegenomen in dit geheel.

En zo lijkt er na een lang hoofdstuk nu eindelijk een einde te komen aan de manier waarop het oude Plein, het huidige GelreWerkt!, bestuurd, geleid en opgetuigd werd.

Vele krantenartikelen, fora en raadsvergaderingen zijn er al aan gespendeerd. We willen hier dan ook niet al te veel woorden meer aan toe voegen. We zijn blij met de zojuist gedeelde toestemming van de ondernemingsraad van GelreWerkt!

Wat we nog wel willen meegeven aan het college is het volgende: zorg niet alleen voor rust onder het personeel, zoals zij zelf vragen, maar vooral ook voor de klanten, onze medebewoners, die afhankelijk zijn van onze sociale dienst.

We hebben al vaker aangegeven wat in onze ogen hiervoor nodig is: een goede en gelijkwaardige manier van bejegenen, waarbij je samen komt tot oplossingen en stappen voorwaarts en die niet opleggen vanuit repressie. Mijn voorganger Victor Boldewijn was hier in de vorige periode terecht heel scherp op. Dit heeft bij ons ook in de vorige fractie al veel gespreksstof opgeleverd en maakte dat wij medevoorstander waren van het scheiden van werk en inkomen.

Geef je personeel die tools in handen om onorthodox te kunnen werken, denken en handelen in samenwerking met de arbeidsmarkt, oftewel de ondernemers waar we als gemeente zo ontzettend van afhankelijk zijn.

Het vraag- en aanboddocument van GelreWerkt! staat vol met woorden als lef tonen, samenwerken, meedenken met ondernemers. Dit krijgen we echter niet altijd mee vanuit het werkveld zelf. Er is daar nog werk aan de winkel.

In de bejegening en klantbenadering loopt het ook nog niet altijd. Maar dat kan ook niet. Want ieder van ons weet dat wanneer het bovenin je organisatie niet lekker loopt, het onderin gaat rommelen, men gaat zwemmen. Daar is gelukkig al hard aan gewerkt, maar als je dan ineens aanloopt tegen bureaucratische zaken, waardoor je ook nog eens gehinderd wordt in je werk, helpt dit geenszins. We hebben echter ook gezien dat het steeds beter gaat en er steeds vaker voorbeelden voorbijkomen van goede hulp, mooie samenwerkingen en oplossingen die zijn ontstaan in samenwerking met ondernemers, inwoners en GelreWerkt!

Het is dus hoog tijd dat dit meer en meer de ruimte krijgt en daarvoor is die rust nodig, door de organisatie nu eindelijk goed en stevig neer te zetten. Deze herstelmaatregelen geven dat fundament waar Zutphen na al die tijd naar verlangt.

Wel wil ik nog even een woord richten aan alle werknemers van GelreWerkt! Ik geef het je te doen om te werken in een organisatie die keer op keer anders moet werken of verandert. Weet dat jullie gezien worden en wij zien dat er desondanks altijd hard gewerkt wordt. Het is dan ook nodig om gauw aan het werk te gaan en om te DOEN, oftewel zo spoedig mogelijk verder te bouwen en de verworvenheden die al werken te borgen. Het is tijd om rust te creëren, niet alleen voor de klanten, maar zeker ook voor jullie.

Ook wil ik kort het woord richten aan het college en speciaal aan wethouder Werger. Ga er maar aanstaan, om in zo’n korte tijd zo’n mammoettanker (zoals mevrouw Werger het zelf eens verwoordde) te moeten keren en aan de gang te krijgen. Herstel wat nodig is en ook tegen u en uw ambtenaren wil ik zeggen, dat we zien dat er hard gewerkt is en wordt.

Wij hopen dat u onze aandachtspunten meeneemt en dat er gauw meer rust in de tent komt, zodat alle energie vanuit alle lagen gericht kan worden op de grote opgaven waar Zutphen voor staat.

Heel veel succes!"

 

Martine Westerik

Fractievoorzitter GroenLinks Zutphen en Warnsveld

Fractievoorzitter Nieke Jansen bedankt iedereen voor de steun in de verkiezingsstrijd. De 3101 stemmen leiden tot een verdubbeling van het aantal zetels in de gemeenteraad. ''Vier zetels halen was ons ambitieuze doel en het lukte. Wij zijn klaar voor een volgende stap om werk te maken van die verandering. De uitslag van deze verkiezingen leert in elk geval dit: het is tijd voor verandering. Op de oude voet doorgaan is geen optie.''

De nieuwe gemeenteraad is 29 maart geïnstalleerd. Nieke Jansen belichtte in een toespraak haar kijk op de verkiezingsuitslag:

Kampen socialer, groener en eerlijker. Met die belofte zijn we op pad gegaan. Veel kiezers gaven hun stem aan GroenLinks om dit waar te maken. Nieuwe en trouwe kiezers, in alle leeftijden, uit alle wijken en kernen.

Het is tijd voor verandering, zei ik vaak. 3100 anderen vonden dat ook zo. We zijn blij mee met deze waardering en dit vertrouwen. Bedankt voor uw stem!

Bedankt zeg ik ook tegen iedereen die meedeed in de campagne van GroenLinks: tientallen leden en anderen, die zich spontaan aansloten. Zo wordt politiek een beweging - van mensen die samen iets moois willen maken van hun omgeving.

Elke partij zoekt na de uitslag naar een verklaring voor winst of verlies. Gissen is het, en al gauw een partij WC-eend. Toch wil ik een paar dingen noemen:

Onze inzet op milieu en vergroening, op zorg en armoede en op eerlijke politiek is goed gezien. Mensen noemen onze transparante, kritische en tegelijk opbouwende inzet in de afgelopen jaren. “Wat beter kan, moet ook beter”. Onze inbreng was vaak pittig, en altijd op de bal. Dat is gewaardeerd. Dat blijven we doen. We zijn bereikbaar geweest en veel mensen zochten ons op, met persoonlijke zorgen en politieke kwesties, met suggesties voor ons programma. In zulke contacten begint ons politieke werk. Daar gaan we onverminderd mee door – vanaf nu gelukkig met meer mensen. En ja, we waren zichtbaar, we hadden een mooie krant en onze mensen in Den Haag - Jesse Klaver voorop - doen geweldige dingen als het gaat om wonen, vluchtelingen, zorg, vliegveld Lelystad en duurzaamheid.  

Wij gaan met dubbele energie en kracht aan de slag om de belofte van een socialer, groener en eerlijker Kampen waar te maken.

Socialer: Zorg goed regelen; goed voor wie zorg krijgt én voor wie die zorg geeft. Armoede en schulden echt oplossen zodat mensen zelfstandiger i.p.v. afhankelijker worden. Vertrouwen hebben in de mensen die een beroep doen op de gemeente.

Groener: Wijken groener maken; dat woont en speelt fijner, leuker en gezonder. Instaan voor een groen buitengebied, omdat het van onschatbare waarde is voor ons leven nu en morgen. Meters maken op het gebied van duurzaamheid: isoleren, nieuwe energie, schoner vervoer.

Eerlijker: Bouwen aan een gemeente waar iedereen gewoon mee kan doen, zonder drempels en belemmeringen, en zonder vooroordelen. En eerlijk is ook hoe politiek moet zijn: een open bestuurscultuur waar halve informatie en onnavolgbare deals verleden tijd zijn.

De raad verandert fors.

Seculiere partijen hebben voor het eerst een meerderheid. Ik hoor daarin vooral dit: dat inwoners toe zijn aan een gemeente, waarin we allemaal in vrijheid leven en onze eigen afwegingen kunnen en mogen maken.

De raad werd jonger, een tikje diverser en progressiever. Het aantal vrouwen staat hier vandaag helaas weer op een schamele zeven.

Nu start de tijd van onderhandelen. Debat wordt dialoog, de wedstrijd wordt weer samenspel. De uitslag van deze verkiezingen leert in elk geval dit: het is tijd voor verandering. Op de oude voet doorgaan is geen optie.

Vier zetels halen was ons ambitieuze doel en het lukte. Wij zijn klaar voor een volgende stap om werk te maken van die verandering.

Meebesturen gaat voor ons niet ‘tegen elke prijs’. De belofte van GroenLinks aan de kiezers staat ook nu als een huis.

In de raad en wie weet ook in het college willen wij bouwen aan een heerlijk Kampen; socialer, groener, eerlijker.