Poliflw

Jeugdzorgmedewerkers hebben meer steun nodig. De werkdruk moet omlaag, hun salaris omhoog en de arbeidsvoorwaarden beter. Tweede Kamerlid Lisa Westerveld was vandaag aanwezig bij de manifestatie van Jeugdzorgwerkers in Den Haag om hen een steuntje in de rug te geven en stelde Kamervragen over de problemen in de Jeugdzorg.  

De nood is hoog in de Jeugdzorg. Te veel jongeren staan op een wachtlijst omdat er onvoldoende plaats is. Steeds meer kwetsbare jongeren raken verstrikt in een systeem waar ze niet meer uit komen. De ene na de andere gemeente meldt zich ondertussen met miljoenentekorten. Van de werknemers in de jeugdzorg geeft 4 op de 5 aan dat de werkdruk te hoog is.

Lisa Westerveld: “Kinderen zijn hiervan de dupe. Het is een onhoudbare situatie. Het kabinet belooft veel, maar komt niet over de brug. Terecht dat Jeugdzorgwerkers in actie komen.”

Meer dan applaus Niet alleen de uitstroom van personeel neemt toe, er is ook minder instroom van nieuwe krachten. Begonnen in het eerste kwartaal van 2019 bijna 5.300 nieuwe medewerkers in Jeugdzorg, een jaar later zijn dat er nog geen 3.700. Een daling van 30 procent (CBS). Intussen stijgt het aantal jongeren in de jeugdzorg al meer dan 5 jaar op een rij.

“Dit zijn ook de zorgmedewerkers die doorwerkten in de lockdown. Die er waren voor kinderen die hulp nodig hadden. De hulpverleners voor wie geen beschermingsmiddelen beschikbaar waren, maar er toch stonden. De mensen waar we voor applaudisseerden. Zij verdienen meer steun.”

Vertrouwen in professionals Als het aan GroenLinks ligt, komt er fors meer geld vrij voor de jeugdzorg. Er gaat nu ruim een miljard per jaar naar coördinatiekosten, in plaats van naar hulp. Daarnaast moet er een einde komen aan de regeldruk waar zorgverleners nu mee te maken hebben.

“Professionals moeten het vertrouwen krijgen om te doen waar ze goed in zijn, zonder iedere handeling bij te hoeven houden,” zegt Westerveld.

Dat jeugdzorg door de gemeente wordt georganiseerd, werkt goed voor jongeren die relatief laagdrempelige hulp nodig hebben. Maar het werkt niet voor iedereen. Bovendien is met de stelselwijziging 450 miljoen bezuinigd, en dat heeft de sector gemerkt. Voor jongeren met complexe psychische problemen moeten we weer centraal de regie gaan nemen. Daarvoor worden de komende jaren landelijke expertise-centra opgericht, op initiatief van GroenLinks.

 

Zet in op meer en betere hulp aan gezinnen, om te voorkomen dat kinderen uit huis geplaatst worden. Die oproep van GroenLinks en VVD aan het kabinet, krijgt steun van de hele Tweede Kamer.

Sinds de decentralisatie in de jeugdzorg is het aantal uithuisplaatsingen van jongeren in Nederland hoog. In 2019 woonden 46.000 kinderen kortere of langere tijd niet thuis. Dat is veel in vergelijking met andere Europese landen.

Uithuisplaatsing is een maatregel van kinderbescherming en is soms gedwongen en andere keren vrijwillig. Een kind kan uit huis worden geplaatst om verschillende redenen. Bijvoorbeeld als het wordt verwaarloosd of mishandeld of als de opvoeding voor de ouders te zwaar is, bij gedragsproblemen of problemen van of tussen de ouders. Kinderen worden opgevangen bij familie, pleeggezinnen of in instellingen.

“Uithuisplaatsing van een kind is altijd een traumatische gebeurtenis. Zowel voor de ouders als voor de kinderen. Daarom is het belangrijk dat we er alles aan doen om dit zoveel mogelijk te voorkomen en hieraan meer prioriteit geven. Bijvoorbeeld met meer inzet op ambulante en gezinsgerichte hulp”, zegt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld.

De voltallige Tweede Kamer staat achter de oproep van VVD en GroenLinks aan het kabinet om met jeugdhulporganisaties en deskundigen een plan van aanpak te maken met heldere doelen en streefcijfers. Daarin komt te staan hoe het aantal uithuisplaatsingen te verminderen en meer gezinsgerichte hulp in te zetten.

Westerveld: “Zo werken we samen en doelgericht aan betere ondersteuning van kinderen en ouders die hard hulp nodig hebben. Hulp die past bij de situatie en gericht is op het belang van kinderen, zodat ze veilig en in de best mogelijke omstandigheden kunnen opgroeien.”

De ervaringen die zijn opgedaan met afstandsonderwijs tijdens de corona-crisis, worden ingezet voor de aanpak van langdurig thuiszittende leerlingen. Een Kamermeerderheid steunt het voorstel van GroenLinks hiervoor.

"Thuiszitters" zijn kinderen en jongeren die zonder onderwijs thuis zitten. Het lukt hen niet om mee te doen aan regulier of speciaal onderwijs, bijvoorbeeld vanwege psychische - of gedragsproblemen of om andere redenen. Ondanks alle inspanningen blijft het aantal thuiszitters stijgen. Bijna 5.000 leerlingen zijn vorig jaar meer dan drie maanden niet naar school geweest.

“Alle kinderen hebben recht op onderwijs. Deze kinderen en hun ouders hebben maatwerk nodig”, zegt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld.

De Kamer wil nu de ervaringen van de afgelopen periode gebruiken om maatwerk mogelijk te maken.

“Hoewel de tijd waar we inzitten naar is, hebben we enorm mooie voorbeelden gezien van wat er mogelijk is”, aldus Westerveld. “Elk kind dat kan worden geholpen met afstandsonderwijs is er één.”

Westerveld prees in het onderwijsdebat in de inzet van personeel in alle onderwijsinstellingen.

“Iedereen heeft keihard gewerkt om onderwijs en opvang zo goed als mogelijk door te laten gaan. In deze onvoorspelbare tijd, met alle onzekerheid die erbij komt kijken, en soms met gebrekkige ondersteuning. Dit schept enorm veel vertrouwen, ook in de tijd die we met elkaar tegemoet gaan.”

D66, VVD, PvdA, SP en PvDD hebben het voorstel van GroenLinks mede ondertekend. De stemming is 6 mei.  

 

 

Er zijn zo snel mogelijk richtlijnen nodig om psychische zorg (GGZ en Jeugd-GGZ) weer op peil te brengen. En de overheid moet met zorgverzekeraars een gesprek aangaan om ook voor de toekomst GGZ veilig te stellen. GroenLinks heeft hierover Kamervragen gesteld. 

Vanwege de corona-maatregelen hebben instellingen voor psychische zorg fysieke afspraken, dagbesteding en behandelingen acuut moeten stopzetten. Jonge en volwassen patiënten die in een instelling verblijven, krijgen geen verlof meer. Ook zijn bezoekregelingen onduidelijk, waardoor mensen vereenzamen. Voor kinderen en hun ouders is het belangrijk is om elkaar te blijven zien.

“Voor mensen met psychische problemen is goede zorg van levensbelang. Nu vallen structuren weg. En raken ze in een steeds groter isolement. Dat veroorzaakt een enorme terugval en leidt zelfs tot gevaarlijke situaties”, zegt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld (Jeugdzorg).

Dringend richtlijnen nodig Het is dringend nodig dat er richtlijnen komen om de zorg weer op gang te krijgen, vindt GroenLinks. Bijvoorbeeld therapeutische gesprekken en ambulante zorg op anderhalve meter afstand, beschermende kleding voor zorgverleners, en verlof- en bezoekmogelijkheden binnen de grenzen van veiligheid.

Verder is GroenLinks zeer bezorgd over financiële problemen waarin GGZ-instellingen komen. Doordat zij niet meer volgens de regels hun zorg verlenen, keren zorgverzekeraars minder geld uit. En dat ondanks het aangenomen voorstel dat GroenLinks eerder deed om dit te voorkomen.

Voorkom dat instellingen omvallen

Tweede Kamerlid Wim-Jan Renkema (GGZ): “Als GGZ-instellingen omvallen is dat echt ernstig. De al veel te lange wachtlijsten in de GGZ lopen dan nog verder op. En zorgverleners, die we keihard nodig hebben, raken hun baan kwijt. We moeten alles op alle zetten om dat te voorkomen.”

GroenLinks wil dat het kabinet erop toeziet dat zorgverzekeraars hun betalingsverplichtingen nakomen. Immers, dat is wat een Kamermeerderheid wil. En verzekeringsgeld wordt ook nog steeds gewoon geïnd.

Deskundigen voorspellen dat het aantal mensen dat psychische zorg nodig heeft na deze crisis zal toenemen. Een toegenomen aantal mensen zal last hebben van depressies en trauma’s door verlies van dierbaren, isolatie, verlies van inkomen en stress. Op dit moment staan er al zo’n 90.000 volwassenen op de wachtlijst voor passende psychische zorg.

Er moet meer steun komen voor kinderen en jongeren die door de corona-crisis geen Jeugdhulp meer kunnen krijgen. En voor kinderen en jongeren die geen veilige thuissituatie hebben. GroenLinks en PvdA maken zich over deze groepen grote zorgen en stelden hierover Kamervragen.

 

Kinderen en jongeren die hulp nodig hebben bij psychische problemen worden dubbel getroffen door deze crisis. “Ze stonden vaak al op een wachtlijst, maar vanwege de corona-maatregelen worden opnames nog verder uitgesteld of gaan therapieën niet door. Dat maakt hen vaak radeloos,” zegt GroenLinks Kamerlid Lisa Westerveld, die dagelijks noodkreten van jongeren ontvangt.

Ook kinderen die in een minder fijne, of zelfs een onveilige thuissituatie zitten, worden hard geraakt. Nu ze niet naar school kunnen is de thuissituatie enorm belangrijk. Maar in combinatie met spanning door bijvoorbeeld inkomstenverlies van ouders, is het thuis voor veel kinderen niet fijn.

Extra hulp nodig GroenLinks wil van de regering weten of er voldoende zicht is op deze groepen en welke extra ondersteuning er komt. Ook wil GroenLinks weten of er voldoende crisisbedden zijn voor mensen die acute hulp nodig hebben. En of hulpinstanties zoals de Kindertelefoon voldoende capaciteit hebben. Daar bovenop zijn er zorgen over de tekorten aan beschermingsmiddelen van hulpverleners in de Jeugdzorg.

Schade beperken “Dat de aandacht gaat naar direct bestrijden van het coronavirus, begrijpen we goed,’’ aldus Kamerlid Lisa Westerveld. “Maar voorkomen moet worden dat de schade voor mensen met psychische problemen of kinderen met een onveilige thuissituatie te groot wordt. Helaas zien we dat gebeuren, dus wij hopen dat het kabinet snel meer oog kan hebben voor deze mensen.”

 

Er zijn te veel jongeren met stress en burn-out, staat vandaag in het AD in een opiniestuk van GroenLinks-Kamerleden Lisa Westerveld en Paul Smeulders. Westerveld en Smeulders willen de overheersende prestatiedruk in onze samenleving afremmen.

Kinderen en jongeren ervaren steeds vaker stress en kampen met burn-out klachten. Pedagogen zien stressverschijnselen al bij 4-jarigen. Op scholen wordt volop getoetst. En ouders willen dat hun kinderen zo goed mogelijk presteren en investeren elk jaar steeds meer in huiswerkbegeleiding en andere hulp.

Ook tijdens en na de middelbare school blijft de druk groot. Studenten worden gestimuleerd zo snel mogelijk hun studie af te ronden. En jongeren kunnen steeds moeilijker aan een betaalbare woonruimte komen en hebben vaak geen uitzicht op een vast contract. Door de onzekerheid om een woning te krijgen stellen jongeren steeds vaker levenskeuzes uit.

Naar een ontspannen samenleving “Prestatiedruk begint al bij kinderen en wordt meegenomen in de rest van je schooltijd en carrière”, zegt Lisa Westerveld. “Kinderen en jongeren moeten zichzelf kunnen ontwikkelen zonder onder zware druk te staan, zonder zich zorgen hoeven te maken of ze wel een fatsoenlijke baan of woonruimte krijgen.”

Bij het debat 'De Sociale Staat van Nederland' vandaag in de Tweede Kamer, kaartte Paul Smeulders de situatie van jongeren aan. "We leven in een keiharde concurrentie maatschappij, een samenleving van winnaars en verliezers. We moeten toe naar een ontspannen samenleving. Een samenleving waar je bijdrage aan de maatschappij meer waard is dan het geld op je bank of je carrière. GroenLinks wil een meer ontspannen samenleving waarin solidariteit centraal staat.”

Bewindspersonen moeten de macht krijgen om voor patiënten met acute psychische problemen met voorrang een behandelplek te regelen. Deze noodmaatregel is nodig, omdat de wachtlijsten voor jongeren en volwassenen zo lang zijn, dat mensen levensgevaar lijden. Dat zegt GroenLinks-leider Jesse Klaver in de aanloop van het debat vandaag in de Tweede Kamer over de GGZ (geestelijke gezondheidszorg). 

Jesse Klaver: “De wachtlijsten voor mensen die psychische zorg nodig hebben zijn onmenselijk lang. Als banken omvallen, grijpt de minister in. Dan moeten we ook willen dat de minister of de staatssecretaris verantwoordelijkheid kan nemen, als mensen dreigen om te vallen.”

Niet de markt, maar de patiënt als uitgangspunt Staatssecretaris Blokhuis zei gisteren (dinsdag) dat hij wil ingrijpen wanneer GGZ-instellingen niet binnen een maand gespecialiseerde hulp bieden aan psychiatrische patiënten met complexe problemen. Met de noodmaatregel wil GroenLinks zorgen dat deze toezegging niet vrijblijvend is. Bovendien wil GroenLinks dat niet alleen staatssecretaris Blokhuis (GGZ) maar ook minister de Jonge (Jeugdzorg) van de maatregel gebruik kan maken.

Klaver: “De maatregel zorgt dat de bewindspersonen in de positie worden gebracht om mensen met de meest schrijnende zorgvraag niet over te laten aan de markt. Om te zorgen dat de overheid kan afdwingen dat het belang van de patiënt het uitgangspunt is.”

Minimaal 90.000 volwassenen wachten op psychische hulp via de GGZ (geestelijke gezondheidszorg). Hoeveel jongeren in de jeugdzorg op een wachtlijst staan weten we niet. Het ministerie geeft hier géén cijfers over.

Af van systeem waarin patiënten "onrendabel" zijn GroenLinks wil dat de minister en staatssecretaris doorzettingsmacht krijgen, zodat zij de impasse tussen zorgverzekeraars en instellingen kunnen doorbreken. Zodat de overheid weer zijn verantwoordelijkheid neemt. 

Deze noodmaatregel is bedoeld als tijdelijke oplossing. Intussen moet worden gewerkt aan een beter systeem voor psychische zorg. Een systeem waarin de zorgvraag voor patiënten uitgangspunt wordt voor handelen, en waarin de overheid verantwoordelijkheid neemt, in plaats van die over te laten aan de markt.  

Jesse Klaver: “We moeten af van een systeem waarin patiënten “onrendabel” kunnen zijn.”

Waarom 'doorzettingsmacht' nodig is Op dit moment stellen de staatssecretaris en minister zich op als observator van onze geestelijke gezondsheidszorg in plaats van regisseur. Wanneer mensen geen passende zorg kunnen krijgen en een beroep doen op de overheid worden zij terug verwezen naar het systeem van zorgverzekeraars en instellingen. Maar het is juist het systeem waar deze mensen in vastlopen.

Daarom is het nodig dat de staatssecretaris en minister "doorzettingsmacht" krijgen; zodat zij met hun vuist op tafel kunnen slaan als de markt er niet in slaagt om voldoende behandelplekkken te organiseren en financieren. Immers moet wat GroenLinks betreft niet geld het uitgangspunt zijn, maar de zorgvraag van mensen zelf.

Hoe het marktsysteem in de GGZ nu werkt en wat GroenLinks anders wil In de geestelijke gezondheidszorg hebben zorgverzekeraars een hoofdrol. Zij maken afspraken over budgetten en maximale behandeltermijnen met instellingen. Daardoor is het voor instellingen aantrekkelijker om mensen met een 'lichte' of voorspelbare zorgvraag te behandelen. De behandeling van meer complexe psychische problemen zijn kostbaar, minder voorspelbaar en minder aantrekkelijk om te behandelen. Deze marktprikkel is een van de oorzaken waarom juist de wachttijden bij ernstige of specialistische geestelijke gezondsheidszorg maanden, en soms zelfs jaren, duren. Deze marktprikkel is ook de reden dat veel gespecialiseerde instellingen afdelingen sluiten.

GroenLinks wil wegkomen van deze marktwerking, omdat we willen dat de zorgbehoefte van mensen centraal staat in plaats van het beschikbare budget. Wij willen dat de behandelaar bepaalt welke behandeling een patiënt nodig is en daar financiering voor aanvraagt, in plaats van de financiering het uitgangspunt te laten zijn.

Meer zorgpersoneel nodig Meer professionele behandelaars zijn nodig om de wachtlijsten tegen te gaan. Al eerder wist GroenLinks steun te krijgen om 7 miljoen euro extra te investeren in de GGZ om 100 extra GZ-psychologen op te leiden. Vandaag heeft GroenLinks opnieuw in het debat gepleit om structureel geld vrij te maken voor het opleiden van mensen.

Pak de wachtlijsten en de bureaucratie aan, organiseer één landelijke helpdesk voor mensen die vastgelopen zijn in het systeem, en creëer goede behandelplekken voor mensen met complexe psychische problemen. Dat zijn de hoofdpunten uit het Manifest van Lijm de Zorg. GroenLinks ondersteunt dit initiatief van harte.

Vandaag – Blue Monday – lanceert Lijm de Zorg het manifest, geschreven door hulpverleners en mensen die zelf hulpverlening ontvangen of op een wachtlijst staan.

Naast GroenLinks krijgt het initiatief steun van VVD, vakbonden FNV en CNV, de Nederlandse Politiebond, het JeugdWelzijnsberaad en ExpEx. Psychiaters Damiaan Denys, Remke van Staveren en Jim van Os hebben het manifest ook ondertekend. Bekende personen met persoonlijke ervaring in deze zorgsector hebben zich aangesloten: zoals Aafke Romeijn, Marijke Groot en Jason Bhugwandass. GroenLinks en de VVD omarmen dit initiatief van onderop.

Lijm de Zorg roept het kabinet op de volle verantwoordelijkheid te nemen om de zorg voor kwetsbare mensen goed te organiseren en de meest urgente problemen aan te pakken. De wachtlijsten en –tijden lopen op. In de GGZ wachten nu 90.000 mensen op psychische hulp. Het kabinet kan geen inzicht geven over de wachttijden in de Jeugdzorg, ondanks herhaaldelijke verzoeken van de Tweede Kamer.

“Zo kan het niet langer. Net zoals Hugo Borst met succes een brede coalitie wist te verzamelen om de problemen in de ouderenzorg te adresseren, zo presenteren wij vandaag ons manifest met veel bondgenoten om te knokken voor betere hulp voor psychisch kwetsbare jongeren en volwassenen,” aldus initiatiefnemer Louis de Mast. “In een welvarend en beschaafd land, moeten we deze groep fatsoenlijk kunnen opvangen.”

Het manifest wordt kracht bij gezet met een wacht-actie van schrijfster en ervaringsdeskundige Charlotte Bouwman. Ze heeft complexe psychische problemen en is suïcidaal als gevolg van trauma, maar krijgt geen behandelplek. Vanaf vandaag gaat zij wachten voor de deur van het ministerie van VWS in Den Haag.  

Ik wacht hier wel Bouwman: “Vorige maand kreeg ik te horen dat mijn behandeling voor complexe trauma’s, waar ik 2 jaar op heb gewacht, werd stopgezet. En nu kan ik weer een jaar wachten op passende hulp, dus dan wacht ik hier.”

GroenLinks Kamerleden Lisa Westerveld (Jeugdzorg) en Wim-Jan Renkema (GGZ): "Jongeren en volwassenen met psychische problemen zijn de dupe van het huidige zorgsysteem. Wachtlijsten, personeelstekorten en gebrek aan passende zorg leiden tot schrijnende en soms levensgevaarlijke situaties. Al jaren doen we voorstellen voor verbeteringen. Maar tot nu toe ontbrak het bij het kabinet aan urgentie."

Ook de VVD steunt de noodkreet van Lijm de Zorg. Tweede Kamerleden Martin Wörsdörfer (Jeugdzorg) en Kelly Regterschot (GGZ): “We hebben te veel verhalen gehoord uit de praktijk van wanhopige mensen, die van het kastje naar de muur worden gestuurd en nergens gehoor vinden bij urgente problemen. Van hulpverleners die bezwijken onder de administratieve ellende. Wij nemen dit initiatief van onderop heel serieus en pleiten voor daden van dit kabinet in plaats van woorden.”

 

Als je je been breekt, krijgt je direct hulp. Maar als je een trauma oploopt of zelfs suïcidaal bent, dan kom je vaak terecht op een wachtlijst. Daar moet dringend iets aan veranderen.

Mensen - jongeren én volwassenen - met psychische problemen zijn de dupe van het huidige zorgsysteem. Wachtlijsten, personeelstekorten en gebrek aan passende zorg leiden tot schrijnende en soms levensgevaarlijke situaties.

Hoeveel mensen staan op een wachtlijst? 

Minimaal 90.000 volwassenen wachten op psychische hulp via de GGZ (geestelijke gezondheidszorg). Hoeveel jongeren in de jeugdzorg op een wachtlijst staan weten we niet. Het ministerie geeft hier géén cijfers over. Ons Kamerlid Lisa Westerveld probeert hier al een tijd meer duidelijkheid over te krijgen.

Waarom zijn er geen cijfers over wachtlijsten in de jeugdzorg?

Dat vragen wij ons ook af. GroenLinks vraagt hier al jaren om, maar de minister wil dat inzicht niet geven. Daarom is het heel lastig om te weten hoe groot het probleem is. Maar uit verhalen van jongeren en hulpverleners weten we dat de wachtlijsten lang zijn.

Hoe lang moet je wachten op behandeling?

Waar we van weten: veel te lang, en die wachttijden zijn ook nog toegenomen het afgelopen jaar. Mensen met angststoornissen bijvoorbeeld gemiddeld nu 14 weken, eetstoornissen 17 weken wachten, persoonlijkheidsstoornissen 20 weken. Er zijn uitschieters met wachttijden van 41 en 52 weken.

Wat is de oorzaak van de wachtlijsten?

Het systeem voor psychische zorg - zowel voor jeugdzorg als GGZ - faalt. De jeugdzorg is overdragen aan gemeenten die hiervoor nauwelijks genoeg expertise en geld hebben. Veel gemeenten kampen met financiële tekorten door de oplopende uitgaven aan jeugdzorg.  In de GGZ (de psychische zorg voor volwassenen) hebben zorgverzekeraars een veel te grote vinger in de pap. De zorgverzekeraars moeten de hulp financieren. Voor hen is het aantrekkelijker om zorg te financieren die 'makkelijk' is (milde depressie, milde fobie, burn-out). Zorg voor mensen met meer complexe problemen is ingewikkelder, duurt langer en kost meer geld.

Deze week verscheen een rapport over jongeren en suïcide. Is suïcide te wijten aan niet toereikende zorg?

Ja. Uit het rapport blijkt dat problemen in de zorg relatief vaak een rol speelden bij de zelfdoding van jongeren (tussen 10 en 20 jaar) (in 2017). Jongeren raken verstrikt in het web van de zorg, zegt het rapport. Uit het rapport blijkt dat jongeren met complexe problemen die in 2017 zelfmoord pleegden op verschillende plekken in de jeugdzorg geweigerd werden, omdat er geen passende behandeling geboden kon worden.

Wat moet er veranderen volgens GroenLinks? Meer landelijke regie en minder marktwerking. Want nu schuift de landelijke overheid verantwoordelijkheid af aan gemeenten. En laat via marktwerking zorgverzekeraars te veel bepalen, waardoor het belang van geld groter is dan dat van de patiënt. Meer (specialistische) behandelplekken. Mensen met complexe psychische problematiek vallen vaak tussen wal en schip. Dan is er een behandeling voor één deel, maar niet voor het andere probleem. Meer investeren in personeel. Er moeten meer opleidingsplekken voor nieuwe hulpverleners komen. En de huidige zorgverleners moeten meer zeggenschap krijgen over hun werk en meer mogelijkheden krijgen om expertise op te bouwen. Schrap de harde leeftijdsgrens tussen 18 bij het verlenen van Jeugdzorg. Jongeren die hulp nodig hebben, komen van de ene op de andere dag in een nieuw systeem en vallen daardoor te vaak tussen wal en schip. 

Help mee. Teken het manifest op lijmdezorg.nl en deel dit bericht op sociale media met #lijmdezorg.

De Tweede Kamer heeft vandaag met ruime meerderheid ingestemd met een initiatiefwetsvoorstel van Kamerleden Peter Kwint (SP) en Lisa Westerveld (GroenLinks). De wet zorgt ervoor dat geen enkel kind meer uitgesloten mag worden van schoolreisjes, kerstvieringen en andere activiteiten op school, in het geval een ouder de vrijwillige ouderbijdrage niet kan betalen.

De wet is het sluitstuk van een jarenlang gevoerde discussie over de vraag of kinderen wel of niet als drukmiddel mogen worden ingezet, om ouders te dwingen de ouderbijdrage alsnog te betalen.

SP-Kamerlid Peter Kwint: “Elk jaar krijgen we weer schrijnende verhalen te horen over kinderen die op school moeten blijven, terwijl de rest van de klas weggaat op schoolreis. Opgroeien in armoede is voor een kind al erg genoeg. Op deze manier kunnen we een kind in ieder geval de ellende en de schaamte van zichtbaar op school moeten blijven terwijl de hele klas iets leuks gaat doen, in de toekomst besparen.”

Gelijke kansen GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld: “Een kind dat niet mee mag op schoolreisje, herinnert zich dat een leven lang. Juist in het onderwijs, dat door ons allemaal wordt betaald, zou de portemonnee van ouders niet bepalend moeten zijn voor de kansen van een kind. Deze wet zorgt ervoor dat alle kinderen kunnen meedoen. Natuurlijk lost dit niet alle kansenongelijkheid op, maar we zetten hiermee wel een mooie stap.”

De twee Kamerleden hopen op korte termijn het debat met de Eerste Kamer over hun wet te kunnen voeren. Op die manier kan de wet zo snel mogelijk worden ingevoerd, zodat de uitsluiting van kinderen bij schoolactiviteiten eindelijk tot het verleden behoort.