Poliflw

Uit het jaaroverzicht 2023, Joop Wikkerink

De manier waarop de democratie werkt is ook altijd een favoriet onderwerp in onze Podcast en weblog. Vooral hoe je de inwoners bereikt en betrekt bij hun eigen leefwereld en omgeving. Immers zij weten het best hoe die omgeving er uit ziet en er uit moet zien. Daarvoor hebben we een lokaal democratisch systeem opgetuigd met verkiezingen, coalities, raadprogramma’s , uitvoeringsprogramma’s, BOB-model enz. Allemaal om inwoners te betrekken bij de uiteindelijke besluitvorming die voorbehouden is aan de gekozen gemeenteraad.

Tot nu toe vind ik er te weinig politiek debat; te veel mee-besturen en –managen, daar waar het over de grote politieke lijnen moet gaan in de raad. Het is van belang tot echte dialogen te komen over onze inzichten, opvattingen over wat nodig is; het debat over de inhoud en niet alleen over de toon(hoogte) en vorm. En wij moeten ons niet verschuilen (maar er wel op wijzen, er wel rekening mee houden) achter procedures, vormvereisten, juridische voetangels en klemmen. We durven ook als college zeker ook volop in de wind te staan, vóór onze medewerkers en de zaak die we aanhangen. Een beetje tegenwind is alleen maar nuttig. Soms is tegen de wind in fietsen ook best lekker. Dus daar wordt het alleen maar beter van.

En dan moet me nog iets van het hart. Het is zo makkelijk om te zeggen dat alles sneller en meer moet. Ik zie dagelijks de worsteling van college en ambtenaren. Beide werken in mijn ogen keihard om alle ballen in de lucht te houden op vele terreinen. En dan ook nog aan strategische beleidsontwikkeling moeten doen, in huis en in de regio. Een opmerking als: “we hebben 15 jaar moeten wachten op het centrumplan Dinxperlo en toen er eenmaal een extern projectleider kwam ging het opeens lopen”, doet zo ontzettend tekort aan allen die dagelijks bezig zijn om van de gemeente Aalten een mooie, sociale en groene gemeente te maken en te houden. Erg onheus en teleurstellend vooral voor al die medewerkers. Misschien moeten college en medewerkers nog meer vroegtijdig laten zien wat we allemaal doen, wat we allemaal bereiken en waar we overal rekening mee moeten houden. Dat zou misschien helpen om irreeel opjagen zonder keuzes tegen te gaan. Simplisme helpt daar hoe dan ook niet. De eerste “verbetering” (ook richting bevolking en publiek) is rolvast te blijven waarbij ieder werkt en handelt vanuit zijn eigen verantwoordelijkheden.

Redactie, 1 juli 2023

In het kader van het integraal huisvestingsplan onderwijs zijn we aan het nadenken over wat goed onderwijs is. Scholen en college zijn er van overtuigd dat de hele sociale basis nodig is om kinderen te begeleiden en op te voeden naar volwassenheid. School is daar een belangrijk onderdeel van. En de vraag is hoe dan het onderwijs moet worden ingericht en dat heeft dan weer z’n gevolgen voor de huisvesting (wel of geen klassen, ontmoetingsruimtes, privé-werkplekken enz.). Dinsdag werd de raad voorgelicht over de ins en outs van een “integraal kindcentrum”, zoals dat o.a. bij de Bosmark in Dinxperlo in praktijk gebracht wordt.

IKC Bosmark

Het werd een inspirerende en indrukwekkende avond vol met nieuwe en bestaande inzichten over onderwijs, opvoeden, leren en ervaren door kinderen, hun ouders en de “pedagogische basis”. Allereerst vertelde Dianne Rutgers van IKC De Bosmark wat een Integraal Kindcentrum precies is. Eigenlijk kun je het zien als een samenvoeging van allerlei soorten onderwijs en opvang in één gebouw. Maar wat belangrijk is dat ook het personeel en de docenten in één team zitten en zich ontfermen over elkaars kinderen. Zo kan in alle vormen van opvang en onderwijs bijvoorbeeld (weliswaar op verschillende manieren) aandacht besteed worden aan een onderwerp dat kinderen “buiten” ook tegenkomen. En er is uitwisseling over de situatie van kinderen. Ze belichtte ook de voordelen gezien vanuit het kind, de ouders en het personeel. Natuurlijk zijn er ook kritische opmerkingen te maken: massaliteit, grootschaligheid, kinderen de hele dag in min of meer dezelfde omgeving, weinig thuis in het gezin. Maar de maatschappelijke werkelijkheid is dat de meeste ouders beide overdag van huis zijn en dat de schoolomgeving daarop aangepast moet worden.

Harry Volker genootschap

In een tweede presentatie gingen Mark Weghorst en Ingrid Paalman van het illustere Harry Volker Genootschap in op de verschillende modellen. Harry Volker was de echte naam van Kruimeltje en volgens de leden van het genootschap was hij de eerste echte spijbelaar. In het genootschap hebben zich allerlei wetenschappers verzameld die iets met onderwijs, opvoeden en gezondheid te maken hebben. Rond de centrale vraag: hoe kunnen we het onderwijs zo organiseren dat niemand meer uitvalt. Ze proberen nieuwe modellen en inzichten uit. Beiden presenteerden een tiental modellen hoe je naar onderwijs en schoolsystemen kunt kijken. Steeds gebaseerd op inclusief onderwijs. Dus iedereen kan mee doen en zich ontplooien. Grote uitdaging daarbij is steeds “samenwerken”(geldt ook voor andere domeinen dan het onderwijs). Ze lieten een paar mooie plaatjes zien. Een kijkje op Harry Volker Genootschap – NCJ leert je meer.