Poliflw

Fonda dient vandaag een initiatiefnota in met voorstellen om de zorg inclusiever te maken. Want terwijl we in de zorg vaak dezelfde procedures volgen, veranderen we zelf in rap tempo. Op het gebied van gender en seksuele gerichtheid wordt de diversiteit zichtbaarder. Maar omdat zorgmodellen en onderzoeken vaak het mannelijk lichaam als uitgangspunt nemen, blijven sommige medische klachten bij vrouwen onverklaard. Dat creëert een ongelijkheid.

Daarnaast vergrijst de samenleving in rap tempo en zijn er veel culturele verschillen. Onderzoek toont aan dat dementie vaker onopgemerkt blijft bij ouderen met een migratieachtergrond, waardoor zij zich eerder melden op de spoedeisende hulp. Mensen die door een hersenziekte terugvallen op hun moedertaal gaan door deze taalbarrière soms niet naar de dokter, of moeten juist vaker op consult komen om een duidelijke diagnose te krijgen. Dit alles duwt de zorgkosten omhoog, terwijl het juist belangrijk is om het zorgstelsel betaalbaar te houden.

Marijnissen: ‘Alle voorstellen die meer mensen stimuleren of dwingen om meer te gaan werken, werken positief uit in de doorrekeningen. Het tegenovergestelde is ook waar. De pensioenleeftijd verlagen is bijvoorbeeld desastreus in de CPB-modellen. Met deze modellen was kinderarbeid nooit verboden, de 8-urige werkdag nooit ingevoerd, waren sociale zekerheidsvoorzieningen nooit ingesteld en was er nooit een AOW gekomen. Die modellen belemmeren dus een goed politiek debat over dit soort ideeën.’

Marijnissen hekelt hoe het CPB bijvoorbeeld kostenbesparingen in zorg door het stoppen met de het marktdenken en het eigen risico uit de zorg weegt: ‘Wij willen een ander zorgsysteem zonder concurrentie en besparen daardoor een hoop geld door onder andere minder bureaucratie. Maar dit past niet in een CPB-model. We willen af van het eigen risico maar dit wordt door het CPB gezien als ‘kosten’ terwijl het op lange termijn juist kan besparen. In de discussie over de bezuinigingen op de GGZ stelde het CPB dat de bezuinigingen geld op zouden leveren. Maar later bleek dat de kosten tóch veel hoger waren door bijvoorbeeld overlast en duurdere zorg op andere plekken. Het is niet alsof dat niet gezegd werd destijds, het paste simpelweg niet in de modellen.’

Het CPB rekent ook geen zaken door die nu in strijd zijn met EU-wetten. Maar in de praktijk blijkt telkens dat die ingewikkelde set aan verdragen, verordeningen en richtlijnen kunnen veranderen onder druk. Ook rekent het CPB alleen door wat de overheid eigenhandig kan regelen in een kabinetstermijn. Voorstellen die medewerking van private organisaties vragen en complex zijn, worden vaak niet of beperkt meegenomen. Marijnissen: ‘Het CPB beperkt met de modellen de creativiteit en dwingt te denken binnen het huidige falende systeem. Op deze manier gaan we de echte problemen in de samenleving niet oplossen.’

Het kabinet Rutte 4 is opgestapt. Dat is goed nieuws voor Nederland! Dit kabinet heeft meer problemen gecreëerd dan opgelost. Het is tijd voor een andere, eerlijke politiek die wel wat doet aan de hoge kosten, de woningnood en de tekorten in de zorg. Wij zijn klaar voor nieuwe verkiezingen, maar daar hebben we u voor nodig.

Rutte 3 moest opstappen omdat zij de levens van mensen getroffen in het toeslagenschandaal heeft verwoest. Daarna gingen dezelfde partijen, met dezelfde ideeën en dezelfde mensen, gewoon door in Rutte 4. Maar ze kunnen niet de problemen oplossen waar ze zelf verantwoordelijk voor zijn. Dat is wel gebleken. Daarom moeten er snel nieuwe verkiezingen komen. Dit is onze kans om te kiezen voor een ander Nederland.

Wij zijn er klaar voor. Op zondag 17 september trappen wij onze verkiezingscampagne af in Den Haag en staan we op voor Nederland. Een Nederland met goede zorg, betaalbare woningen en een overheid die er voor mensen is. Een Nederland zonder Rutte.

In Den Haag hoor je politici volop zeggen hoe belangrijk voorzieningen ‘in de regio’ zijn. Maar als belangrijke basisvoorzieningen - zoals een ziekenhuis - uit een regio verdwijnen, weigeren diezelfde politici in te grijpen. In Zutphen en Zoetermeer wordt het ziekenhuis uitgekleed, in Friesland verdwijnen er twee ziekenhuizen en ook in de rest van het land dreigen (delen van) ziekenhuizen te verdwijnen. Zorgminister Kuipers wil nog verder ‘centraliseren’. Een foute manier van denken: schaalvergroting lost problemen niet op, maar maakt het juist slechter en duurder. Met een verbod op het sluiten van (delen) van ziekenhuizen, het stoppen met het marktdenken en inwoners en personeel meer zeggenschap geven, versterken we onze ziekenhuiszorg in plaats van deze uit te kleden.

Sinds enkele weken is in Zutphen de afdeling acute verloskunde gesloten en de spoedeisende hulp dreigt te worden uitgekleed. Na vele acties kwamen personeel en patiënten daarom vorige week met een bus naar het ziekenhuisdebat in de Tweede Kamer om minister Kuipers aan de tand te voelen. Hoewel Kuipers de sluiting wijt aan het personeelstekort, stelde ziekenhuisbaas Pier Eringa dat een ziekenhuis nu eenmaal ‘rendement’ moet maken en ‘concurrentievoordeel’ moet hebben. Terecht haalde hij hiermee de woede van vele Zutphenaren op de hals. Want zodra Eringa klaar is in Zutphen, laat hij zorgverleners en inwoners achter met een uitgekleed ziekenhuis. Een onafhankelijk onderzoek naar de gevolgen van sluiting – zoals een aangenomen SP-voorstel stelt - kwam er nooit in Zutphen, de minister weigert voorlopig dit onderzoek uit te voeren.

Sterker nog: als het aan de minister ligt worden in navolging van Zutphen nog veel meer afdelingen spoedzorg en acute verloskunde gesloten. Het personeel is er immers niet. Alle spoedzorg afdelingen openhouden, zou volgens hem leiden tot ‘schijnveiligheid’. Dit is een rampzalig plan. Iedereen begrijpt dat zeer complexe zorg niet in alle ziekenhuizen geboden kan worden. Maar dicht bij huis kunnen bevallen, een spoedeisende hulp in de buurt en naasten in het ziekenhuis kunnen bezoeken – dat is geen luxe, maar noodzaak. Het ziekenhuis is een basisvoorziening.

Het kabinet kiest een foute aanpak voor een zelfgecreëerd probleem. Eerst is de zorg jarenlang overgelaten aan de markt en op afstand geplaatst van de politiek. Ziekenhuizen moesten vooral concurreren, in plaats van samenwerken. Niet zorgverleners en inwoners, maar ziekenhuisbestuurders, zorgverzekeraars en banken beslissen over de toekomst van een ziekenhuis. De spoedzorg stroomde over door opeenvolgende bezuinigingen in de ouderenzorg, de geestelijke gezondheidszorg en de thuiszorg. Al voor corona sloten spoedposten in ziekenhuizen tijdelijk de deuren, vanwege de grote drukte. Nu vervolgens zorgverleners de zorg massaal verlaten vanwege de hoge werkdruk, enorme bureaucratie en slechte waardering, kiest de minister voor meer afbraak. Het gevolg? Méér mensen die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. En juist méér zorgverleners die de zorg verlaten omdat ze hun werk simpelweg niet meer kunnen doen.

We moeten nu ingrijpen. Stel daarom direct een verbod in op het sluiten van (delen van) ziekenhuizen, pak de verspilling in de zorg aan en investeer in de ziekenhuiszorg. Geef zorgverleners en inwoners zeggenschap over hun eigen (streek)ziekenhuis. Goede ziekenhuiszorg is bij mensen in betere en veiligere handen dan bij zorgverzekeraars, ziekenhuisbestuurders en neoliberale ministers.

Een versie van dit opiniestuk is op 1 juli 2023 verschenen in het Algemeen Dagblad.

‘Red onze ziekenhuizen’. Met die leus voerden vandaag patiënten, zorgverleners en omwonenden actie bij de Tweede Kamer. Actievoerders uit Zutphen overhandigden een boek met verhalen aan de aanwezige Kamerleden en Minister Kuipers, met daarin hun hartenkreten en verhalen over wat het ziekenhuis dichtbij voor hen betekent. Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de ziekenhuiszorg en de publieke tribune zit vol.

Ondertekenaars van het manifest stellen dat het hoognodig is dat de stille meerderheid zich luid laat horen tegen de verharding in de samenleving. Ook roepen de ondertekenaars werkgevers op aangifte namens hun medewerkers te doen, als mensen die behoefte hebben. Zo is het geen individueel probleem, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Daarnaast willen ondertekenaars dat het kabinet een samenwerkingsverband opricht waar werknemers én werkgevers terecht kunnen voor advies, hulp bij aangiften en weerbaarheidstrainingen kunnen krijgen voor alle beroepen met een publieke taak.

Op de zondag voor Prinsjesdag, als het kabinet Rutte/Kaag haar plannen presenteert, komen wij op voor Nederland.

Onder dit kabinet zijn onze kosten alleen maar gestegen, terwijl grote bedrijven woekerwinsten maken. Steeds meer mensen kunnen de kosten voor het dagelijks leven niet meer betalen. Niet alleen de boodschappen, maar ook de zorg, energie, wonen en OV zijn veel duurder geworden. Onze lonen blijven achter en onze pensioenen onzeker gemaakt.

Onze samenleving en voorzieningen zijn door de politiek van Rutte jarenlang afgebroken. Het is genoeg geweest. Nederland kan zoveel beter als we opkomen voor onszelf en elkaar. Voor onze zorg, natuur en volkshuisvesting.

Wanneer: 17 september, 13.00 uur

Waar: Den Haag (precieze locatie volgt)

Op de zaterdag voor Prinsjesdag, als het kabinet Rutte/Kaag haar plannen presenteert, komen wij op voor Nederland.

Onder dit kabinet zijn onze kosten alleen maar gestegen, terwijl grote bedrijven woekerwinsten maken. Steeds meer mensen kunnen de kosten voor het dagelijks leven niet meer betalen. Niet alleen de boodschappen, maar ook de zorg, energie, wonen en OV zijn veel duurder geworden. Onze lonen blijven achter en onze pensioenen onzeker gemaakt.

Onze samenleving en voorzieningen zijn door de politiek van Rutte jarenlang afgebroken. Het is genoeg geweest. Nederland kan zoveel beter als we opkomen voor onszelf en elkaar. Voor onze zorg, natuur en volkshuisvesting.

Wanneer: 16 september, 13.00 uur

Waar: Den Haag (precieze locatie volgt)

Door Mirjam Bikker op 7 juni 2023 om 21:33

Bijdrage tweede termijn Mirjam Bikker aan het debat over het rapport van de parlementaire enquêtecommissie Groningen

Ik denk dat we allemaal terugkijken op een intens debat, ook de mensen die al naar huis zijn en nog een lange reis voor de boeg hebben en misschien wel het allermeest voor de mensen die thuis in Groningen zaten en waarvan ik weet dat sommigen niet durfden te kijken omdat het al te vaak is mis gegaan.

En juist daarom vind ik het zo belangrijk dat we dit dikke rapport waarin de parlementaire enquêtecommissie, over 60 jaar gaswinning beleid en de gevolgen daarvan hier bespreken. Dat het erkenning is van de miskenning die jarenlang ervaren is in Groningen. Dat is voor mij ook een belangrijk eerste aspect in de bijdrage van mijn eerste termijn, na het lezen van het rapport en de bezoeken in Groningen, de contacten tot gisteravond aan toe.

Het tweede is of het kabinet zijn antwoord recht kan doen aan het perspectief wat Groningen keihard nodig heeft. Zowel qua schade en herstel, qua versterking en toekomstperspectief. Ik wil de bewindspersonen danken voor de beantwoording, voor de verheldering. En juist ook op de punten van de complexe schade, van de funderingen van de gevallen waar we telkens opnieuw zien hoe ingewikkeld het is. De mestkelders, de monumenten, mkb. Dat we daar gaan zorgen dat het beter gaat. En tegelijkertijd, in alle bescheidenheid, dat voel ik helemaal mee, dat we ook kijken ten aanzien van de grens van 40 duizend, kan dat nog net ietsje beter? Ik heb de motie meegetekend die collega Vedder van CDA straks zal indienen.

Derde punt is natuurlijk hoe wij dit rapport wegen, ook als fractie. En dat valt me zwaar. Het valt me zwaar omdat zestig jaar gasbeleid mij als inwoner van Gouda veel heeft gebracht. Ik kan zo naar het ziekenhuis, ik kan genieten van een verzorgingsstaat op heel veel punten, en dat is mede te danken aan de gaswinning waardoor anderen dik in de knel zitten. En ik als inwoner van de randstad op dit moment, maar ook toen ik op de Veluwe woonde, heb dat niet doorgehad. En daar baal ik ontzettend van want dat kan ik ook niet wegnemen. Het enige wat we kunnen doen is ons stikkende best doen om juist te zorgen dat als we de hersteloperatie, als we dit plan inzetten, dat we dat elke dag waarmaken.

En dan snap ik dat er op dit moment bij heel veel Groningers geen vertrouwen is. Maar dan spreek ik het committent uit dat ik me wel elke dag zal inzetten vanuit mijn positie om het iedere dag weer waar te maken. Dat we jullie zie staan, dat we de problemen te lijf gaan.

Als ik dan terugblik op die 60 jaar gasbeleid dan zijn er een aantal kernmomenten waarvan ik de minister-president heb gevraagd, reflecteer daar nou eens op. En we hadden daar een intens gesprek over. Maar ik heb ook geproefd - het duurde even maar het was er - de boosheid, de schaamte die er over het geheel is. En dat gaat dan over verschillende tijden en verschillende momenten. En voor mij is het belangrijkste moment daar waar het geld tekens opnieuw ging boven gezondheid en boven veiligheid. Ik wil dat het geborgd wordt op het ministerie dat dat niet meer kan gebeuren. Daar heb ik een motie over.

Ik wil ook op deze plek uitspreken dat wij allen, dat gaat breder dan het kabinet, het niet goed hebben gedaan.

onstaterende dat het rapport ‘Groningers boven gas’ concludeert dat 60 jaar aardgaswinning de belangen van Groningers structureel zijn genegeerd,

constaterende dat dit ongekende systeemfalen, van zowel publieke als private partijen die hun plichten hebben verzaakt, er toe heeft geleid dat er te laat is geluisterd naar de Groningers, hun gezondheid en veiligheid te lang is genegeerd en geld dominant was bij besluiten over gaswinning,

overwegende dat het rapport ook vaststelt dat op diverse belangrijke momenten de Tweede Kamer onvolledig of onjuist is geïnformeerd, waardoor ze haar controlerende functie niet goed heeft kunnen uitoefenen,

van mening dat deze uitkomsten van 60 jaar gasbeleid door de verschillende opeenvolgende kabinetten en goedgekeurd door de leden van de Staten-Generaal zeer te betreuren en af te keuren zijn,

spreekt uit dat de veiligheid en gezondheid van inwoners bij alle staatsdeelnemingen, publiek-private samenwerkingen en optreden van de Rijksoverheid zelf voorop moeten staan, en dat Groningers zich daar nu al elke dag verzekerd van moeten weten,

verzoekt de regering daartoe alles in het werk te stellen,

De nieuwe wet is hard nodig omdat de aanhoudende genderloonkloof in Europa gemiddeld blijft hangen op 13%. Zonder nieuwe bindende maatregelen wordt deze kloof pas in 2086 gecorrigeerd. Met deze nieuwe wet hebben alle werknemers het recht op informatie. Dat betekent dat werknemers informatie mogen opvragen bij hun werkgever over het gemiddelde salarisniveau van hun functie, en uitleg over de bepaling. Kandidaten in de laatste fase van sollicitatierondes krijgen deze informatie ook. Werkgevers mogen geen clausules over geheimhouding van salaris in contracten opnemen, en je mag ook niet meer worden gevraagd naar je vorige salaris. Aanvullend wordt er bij vacatureteksten en functietitels goed gekeken of deze neutraal worden opgeschreven om het sollicitatieproces zo inclusief mogelijk in te richten. De bewijslast ligt voortaan ook bij de werkgevers, en niet meer bij de werknemer.