Poliflw

Stel, je woont met een aantal ouderen in een doodlopend straatje met speciaal voor jouw doelgroep bestemde woningen. De voor je deur aangelegde parkeerplekken heb je altijd gezien als bedoeld voor jou en je medebewoners. Met het toenemen van de parkeerdruk in omliggende straten zie je dat ‘jouw’ parkeerplekken meer en meer worden ingenomen door buitenstaanders. Vooral ‘s avonds en tijdens de weekeinden kom je erachter wat het gezegde ‘opgestaan, plaatsje vergaan’ in de praktijk voor jou betekent. Om te voorkomen dat je bij thuiskomst geen plek meer vindt voor je auto in je eigen straat, trek je er ‘s avonds maar zo min mogelijk op uit. Dat is vervelend, want hiermee komt het onderhouden van je sociale contacten in het gedrang. Je vindt dat het parkeerprobleem waar jij en een aantal van je mede-bewoners mee kampen niet past bij het adagium van de overheid, dat ouderen in staat moeten worden gesteld zo lang mogelijk op eigen benen thuis te blijven wonen. Je legt je probleem voor aan je college van burgemeester en wethouders en wat volgt is een kafkaiaans verhaal dat twee jaar in beslag gaat nemen.

De afloop slaat een extra deuk in je vertrouwen in de overheid. Je hoort tijdens de beantwoording van een vraag in de gemeenteraad  iemand achter de bestuurderstafel min of meer ‘officieel’ verklaren, dat het door jou en je medebewoners aangedragen probleem zich in de praktijk niet voordoet. Daar moet je het mee doen. De volksvertegenwoordigers in de raadszaal horen zwijgend aan hoe je wordt weggezet als brenger van onwaarheid. Dossier gesloten. En op dat antwoord heb je meer dan twee jaar moeten wachten…

Kees Koudstaal

Opnieuw een zaak die om een snelle afwikkeling van het college vraagt. De bewoners van Rustoord legden in mei 2017 dringende parkeerproblemen voor aan een medewerker van de gemeente. Wat volgde doet kafkiaans aan. Ten einde raad zochten de bewoners vorig jaar november met hun verhaal de pers. Leest u de reconstructie die de BOP eerder op haar website plaatste er op na en vergeet u vooral niet de schriftelijke vragen te bekijken die wij stelden aan het college én de  antwoorden daarop voorzien van ons commentaar.

’Wat gaat uw college ondernemen om dit dossier op korte termijn tot een goed einde te brengen?’

, luidde de hamvraag die wij stelden aan het college, een vraag die zo werd beantwoordt: ‘

In de afgelopen periode, nog vóór de publicatie in de Baarnsche Courant is door het team Beheer ruimte/omgeving onderzoek gedaan naar de parkeerdruk overdag én ‘s avonds in en om Rustoord. De resultaten van het onderzoek zullen binnen nu en twee weken met de bewoners worden gedeeld.’

Dat gebeurde op 18 december. De bewoners kregen te horen dat uit onderzoek was gebleken dat het wel meeviel met de parkeerproblemen in hun straat. Op de vraag of er ook ‘s avonds en in de weekeinden observaties hadden plaatsgevonden moesten de ambtenaren het antwoord schuldig blijven. Men zou er op terugkomen. Inmiddels zijn we twee maanden verder en door de bewoners is niets meer vernomen van gemeentezijde.

Parkeerproblematiek zorgt voor sociaal isolement

Rustoord is een tussen de Veldheimweg en Mauvestraat gelegen doodlopende zijstraat van de Zandvoortweg. De straatnaam verwijst niet alleen naar die van de aan de Eemnesserweg gelegen villa, maar past ook uitstekend bij het karakter van de straat met louter voor zelfstandig wonende ouderen bestemde woningen. Van de in totaal dertien in de jaren tachtig van de vorige eeuw gebouwde huizen beschikt er één over een eigen oprit plus garage. In totaal zijn er voor de Rustoorders achttien parkeerplaatsen beschikbaar. Daarvan is er momenteel één ingericht als een aan kenteken gebonden invalidenparkeerplaats.

In de afgelopen decennia is de parkeerdruk overal in ons dorp toegenomen met her en der alle parkeerproblemen van dien. Ook Rustoorders zien dat de overduidelijk voor hen bedoelde parkeerplaatsen meer en meer worden ingenomen door ‘vreemdparkeerders’. Ten gevolge hiervan moet er dikwijls worden uitgeweken naar parkeerplekken buiten de eigen straat. Dit maakt dat een aantal bewoners er noodgedwongen voor kiest om er zo min mogelijk met de auto op uit te trekken. Klimaatvorsers zullen dit misschien toejuichen, maar het is van belang te weten dat veel Rustoorders onder andere voor het onderhouden van sociale contacten zijn aangewezen op eigen autovervoer. Voor hen draagt de parkeerproblematiek bij tot een sociaal isolement. Daarbij komt dat ook mantel- en thuiszorgers en andere hulpverleners dikwijls geen parkeerplek vinden binnen een redelijke afstand van het te bezoeken Rustoordadres.

Inwoners betrekken bij lokale politiek

Het college van burgemeester en wethouders streeft er samen met een groot deel van de gemeenteraad naar inwoners te betrekken bij de lokale politiek. Ze worden uitgenodigd om mee te praten, denken of dromen over zaken die al dan niet spelen in hun directe woonomgeving. De Rustoorders benaderden de gemeente al meer dan twee jaar geleden met een voor hen zeer relevant probleem. Daarbij droegen zij een aantal gemakkelijk te realiseren en bovendien goed te verdedigen oplossingen aan. Zo zou er bijvoorbeeld een parkeervergunningenstelsel kunnen worden ingevoerd of hun doodlopende woonstraatje zou alleen toegankelijk kunnen worden verklaard voor bestemmingsverkeer. Het unieke karakter van Rustoord maakt dat er dan geen sprake is van precedentwerking. Bovendien zou een passende oplossing verdedigbaar zijn vanuit het adagium van de overheid, dat ouderen in staat moeten worden gesteld zolang mogelijk zelfstandig te wonen.

Alles bij elkaar genomen reden genoeg om het college tijdens de raadsvergadering van 20 februari as. opnieuw een aantal vragen voor te leggen, deze keer mondeling.

Mondelinge vragen 20 februari 2019