Het coulissenlandschap van Achtkarspelen is ons visitekaartje. Wie hier is geweest moet zich herinneren dat de boomwallen kenmerkend zijn voor dit gebied. Een coulissenlandschap dat al jaren bestaat en nog steeds wordt bewaard en onderhouden. Een gebied waar zelfs de agrariërs nog brood kunnen verdienen. Waar fietsen en wandelen mogelijk is en zelfs kamperen tot de mogelijkheden behoort. Waar de geur van de intensieve veehouderij geaccepteerd wordt als onderdeel van de natuur en de economie.
Enige tijd geleden was op de TV een Friese boer te zien. Hij was op zijn land aan het werk; stond stil en genoot van de uitzichten die hij had. Het was zijn lievelingsplek, met water en riet, hij nam de tijd om er even bij stil te staan. Hij vond dat prachtig. Niet alleen deze boer, maar ook de burgers en de ondernemers in onze gemeente hebben hun connectie met het landschap. Zij hebben allemaal een belang in en een mening over onze omgeving. In Achtkarspelen is de binding met ons landschap groot; we vinden de speciale status van Nationaal Landschap van belang en willen die bewaren.
De agrarische sector is de grootste gebruiker van ons landschap en heeft een grote rol gespeeld in het ontstaan van het coulissenlandschap. Het is onderdeel van onze economie en cultuur. Daarom is het wrang dat het nieuwe geurbeleid eigenlijk geen rekening houdt met reeds lang lopende aanvragen voor uitbreiding, om economisch fit te blijven.
De San in Zuidelijk Afrika hebben een diepgaande kennis van hun omgeving, ze zijn er volledig van afhankelijk. Deze jagers-verzamelaars weten exact waar knollen in de grond zitten die hun het broodnodige vocht kunnen leveren. Aan sporen in het landschap weten zij op welke dieren ze kunnen jagen om te overleven. Zij zijn met heel hun ziel verbonden met het landschap, waarvan ze afhankelijk zijn. Het is een cultuur die misschien wel aan het verdwijnen is. Hun behoefte aan schoon water en schone lucht bepaalt de duurzaamheid van hun toekomst.
In ons land zijn er nieuwe technieken om geur en verontreiniging in de omgeving te beperken, maar ze vragen om een verdienmodel dat boeren in staat stelt om te investeren in hun duurzame toekomst. Alleen door te investeren kan worden voorkomen dat de kiloknallers de enige mogelijkheid zijn om een inkomen te verdienen. De druk van de grootwinkelbedrijven en de vraag naar diervriendelijk geproduceerd vlees wordt groter.
Ecologische, recreatieve en economische waarden botsen soms. Maar wij zijn allen, in wat voor hoedanigheid dan ook, de hoeder van ons landschap.