Ja, ik hoor mensen wel eens klagen. Het gaat hun in onze maatschappij niet naar de zin. Maatschappelijke onvrede over de rijken, de vervreemding, hoofddoekjes, #metoo en eenzaamheid zijn thema’s die je wel eens hoort als oorzaak van wrevel. Rationeel is deze onvrede gemakkelijk te pareren. De Nederlandse bevolking wordt immers steeds gezonder en gelukkiger leert betrouwbaar onderzoek. De levensverwachting stijgt, het opleidingsniveau neemt toe, de criminaliteit daalt en de armoede neemt af. Maar toch….
Dit positivisme schuurt met een andere sociale realiteit die ook waarneembaar is en die zorgen baart. Het aantal sociale contacten met familie, buren en vrienden neemt af. Ieder voor zich, zelfs inclusief communicatie via de sociale media.
Het gevoel er niet (meer) bij te horen is schrijnend. Lief en leed niet echt kunnen delen kan leiden tot twijfel over nut en noodzaak van het eigen leven. Het gevoel buitengesloten te zijn raakt de kern van het mens-zijn. Eenzaamheid is fnuikend en kan voor een ieder ontwrichtend werken.
En hier schuurt soms de economische realiteit met de sociale werkelijkheid. Elk mens wil er toe doen en niet aan de kant staan. Mensen willen welkom zijn, willen erbij horen, willen meetellen en vooral meedoen. En toch, sociale inclusie (erbij horen) is geen vanzelfsprekendheid maar wel nodig. De samenleving kan niet zonder mensen die naar elkaar omzien. Die om elkaar geven en naar elkaar luisteren.
In een echt sociaal Nederland beseffen we ons ten volle dat mensen elkaar nodig hebben. Eenzaam staat haaks op Samen.
Eind september organiseerde It Koartling in Buitenpost voor de 4e keer een Kom Erbij-festival. Twee dagen met aandacht voor sociale en emotionele eenzaamheid, voor uitsluiting en achterstelling. Maar vooral ook : aandacht voor wat werkt bij de aanpak van eenzaamheid. Want – net als in voorgaande jaren- werd er door It Koartling opnieuw veel aandacht besteed aan de oorzaken en gevolgen van eenzaamheid. Deze keer met actieve deelname van wethouder Margreet Jonker.
Het seminar dat hiervoor werd georganiseerd was waardevol. Maar helaas was de betrokkenheid van inwoners en maatschappelijke- en levensbeschouwelijke organisaties ver te zoeken. Waarom ? Eenzaamheid komt op iedere leeftijd voor. Iedereen kan door eenzaamheid worden getroffen. De cijfers zijn ronduit schokkend. Laat het ons koud ? Ontbreekt het ons aan ambitie ? Of kunnen / willen we niet samenwerken ?
Koningin Wilhelmina was eenzaam maar niet alleen. Ik hoop, in alle eerbied, dat er in de hemel koninklijk klaverjas wordt gespeeld. Lekker met z”n vieren dus niet alleen.
Het bericht Eenzaam en/of alleen verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.