”Dank u voorzitter, De komst van de 24-uursopvang voor ongedocumenteerden is wat Amsterdam BIJ1 betreft natuurlijk hartstikke welkom. Mensen zonder papieren werden tot voor kort iedere ochtend uit de opvang op straat gezet en dat gaat dankzij de 24-uursopvang gelukkig veranderen. Maar ook met de komst van de 24-uursopvang blijft de situatie van ongedocumenteerden in Nederland hachelijk omdat deze groep mensen nog steeds toegang wordt ontzegd tot de reguliere gezondheidszorg en huisvesting, werk en onderwijs. Hoe verschrikkelijk de situatie in Nederland ook is voor mensen zonder papieren, de reden dat veel van hen toch besluiten om hier te blijven laat zien dat zij zich hier – ondanks het gegeven dat hun basisrechten continue worden geschonden – toch veiliger voelen dan in het land van herkomst. Denk bijvoorbeeld aan Ezzedine van de actiegroep Wij Zijn Hier. Hij werd met dwang en geweld gedeporteerd naar Soedan. Ondanks dat Amnesty International Nederland al maanden geleden aan de staatssecretaris had gevraagd om uitzettingen naar Soedan stop te zetten, omdat uit hun onderzoek blijkt dat er gevangenschap, mishandeling en vernedering heeft plaatsgevonden in navolging van eerdere uitzettingen naar Soedan in de afgelopen jaren. Ondanks dat Ezzedine op de wachtlijst stond van het Instituut voor Mensenrechten en Medisch Onderzoek, waar hij zou worden onderzocht omdat hij had aangegeven te zijn gemarteld in Soedan. Ezzedine is toch gedeporteerd. Gedwongen uitgezet naar Soedan, het land waar dictator Al-Bashir en zijn militaire regime met de scepter zwaaien. Al-Bashir is een dictator die door het Internationale Strafhof wordt gezocht voor misdaden tegen de mensheid. En Sudan is een land waar de geheime dienst heeft gedreigd om mensen dood te schieten die in het buitenland protesteren tegen de dictator – iets dat Ezzedine vaak deed in Den Haag. Voorzitter, ik hoop dat u begrijpt dat ik door situaties zoals deze met argusogen kijk naar de samenwerking tussen de gemeente en de IND en DT&V. Het is namelijk de IND die bepaalt dat mensen zoals Ezzedine terug moeten naar Soedan. Het is vervolgens DT&V die vluchtelingen zoals Ezzedine op het vliegtuig zet, voor een enkeltje naar het land waar zij juist vandaan zijn gevlucht. Uit het voorgaande blijkt dat de 24-uursopvang niet de ultieme oplossing is. Sterker nog, de stap vooruit is noodzakelijk maar helemaal niet zo groot. Effectief komen er namelijk maar 25 plekken bij. Daarbij zegt het college dat er geen noodvoorziening komt voor mensen die om wat voor reden dan ook niet in de opvang terecht kunnen. Voorzitter, op basis van het voorgaande hebben wij een aantal vragen voor de wethouder. 1. Kan de wethouder toezeggen dat er geen informatie over ongedocumenteerden met IND en DT&V wordt gedeeld tenzij er expliciet toestemming voor is gegeven door de betreffende persoon? 2. Het college zegt te willen werken aan “vrijwillige en zelfstandige” terugkeer, betekent dit dat het college ongedocumenteerden gaat stimuleren om op “vrijwillig en zelfstandige” wijze terug te keren naar onveilige landen die toch als veilig worden bestempeld zoals Soedan en Afghanistan? 3. De organisatie Dokters van de Wereld (NL) roept op om expliciet in het uitvoeringsplan op te nemen dat iemand die het opvangtraject doorloopt niet in vreemdelingendetentie zal worden geplaatst. Kan de wethouder aan dit verzoek voldoen? 4. Alied Blom, Henk Griffioen en Marjan Sax, Amsterdammers die zich al jaren inzetten voor ongedocumenteerden, roepen het college op om haar uiterste best te doen om te komen tot werkelijk kleinschalige opvang en te vermijden dat meerdere woongroepen in hetzelfde gebouw wonen. Mijn vraag aan de wethouder is of hij op dit verzoek kan ingaan? 5. Is het echt zo dat als de opvang vol zit, of wanneer mensen om wat voor reden dan ook niet in de opvang terecht kunnen, dat zij alsnog op straat komen te staan? Zo ja, hoe rijmt dit volgens de wethouder met de wens van deze raad dat niemand op straat hoeft te slapen in onze stad? Afsluitend vind ik het belangrijk om te benoemen dat de Nederlandse staat met haar militaire interventies en politieke steun aan imperialistische oorlogen, en het Nederlands bedrijfsleven met haar neokoloniale handelsbeleid, zelf verantwoordelijk is – of op zijn minst medeplichtig is – voor de totstandkoming en het in stand houden van de redenen waarom mensen op de vlucht slaan. Met dat gegeven in mijn achterhoofd sluit ik af met de volgende woorden: say it loud, say it clear, refugees are welcome here!”