Ieder jaar stelt de gemeenteraad (natuurlijk alleen wanneer de leden akkoord zijn) de Meerjaren Programma Begroting vast. Dit is het jaarlijkse huishoudboekje dat gekoppeld is aan de ambities.
Volgens D66 Apeldoorn is er door het college en de dienst een bijzondere prestatie geleverd. Terwijl de taken van de gemeente al jaren uitbreiden komt er steeds minder geld uit Den Haag. In Apeldoorn blijven de ambities ongeëvenaard hoog en ligt er met deze MPB een inhoudelijk mooi eindresultaat waar wij, als D66 Apeldoorn, trots op zijn.
Terwijl we oog houden voor de bruisende stad, de ondernemers, duurzaamheid en cultuur, gebeurt er in het sociale domein ook enorm veel en staan de ontwikkelingen niet stil. Er is veel extra geld naar het sociale domein gegaan en dat dwingt ons tot bezuinigingen op andere domeinen. De financiële tekorten dwingen ons binnen het sociale domein ook tot een andere manier van denken en handelen. Hierbij is normaliseren één van de grote uitdagingen. Wij gaan de moeilijke gesprekken niet uit de weg maar zorgen er wel voor dat onze gemeente sociaal blijft, hulp en ondersteuning biedt op een manier die veel efficiënter is, geld bespaart en sociaal is. Hiervoor moet de gemeente zakelijker worden en sturen op een manier waar meer verantwoordelijkheid van onze inwoners wordt verwacht. Want wij allen hebben de sleutel om uit deze moeilijke tijd uit te komen.
Natuurlijk is daarom niet alles vreugdevol, zoals de OZB verhoging, de bezuiniging op de cultuursector, het sociaal vangnet en openbaar groen. Er zijn geen heilige huisjes gespaard en er is binnen het hele werkveld van de gemeente gekeken. Zelfs het financieel herstel is iets uitgesteld. Het liefst hadden we in deze vette jaren meer gespaard en geïnvesteerd, maar er wordt niets afgebroken. Ambities blijven gelijk, het tempo om er te komen gaat iets omlaag.
Met trots kijken we naar deze MPB en het College omdat zij allerlei manieren vinden om door te gaan en ambities hoog te houden. Zoals ze zelf zeggen, “komen we er niet per fiets, dan gaan we te voet”. En zoals we bij D66 zeggen: “En nu vooruit”.
Maarten van Vierssen en Maria Camacho