Ruim 600 mensen, waaronder een heel aantal Groenlinksers, stonden afgelopen maandag 15 juni op het Zwitsalterrein om hun stem te laten horen tegen racisme. Een mooie mix aan mensen jong, oud, wit, zwart en alles daar tussenin. Wat nam ik mee van deze vreedzame betoging?
Aanvankelijk stond ik er met gemengde gevoelens. Op de een of andere manier voelde het ongemakkelijk om er als blanke vrouw te staan voor een zaak die mij persoonlijk niet betreft. Niet betreft? Ja, als ik eerlijk ben voelde dat zo. Ik stond er vooral om steun te betuigen want discrimineren? Dat deden anderen, maar ik toch niet?
Racisme is in onze maatschappij aanwezig, daar zijn voldoende onderzoeken naar gedaan. Denk maar even terug aan het etnisch profileren bij de politie en de perikelen bij de Belastingdienst. Maar ook in het dagelijks leven worden mensen met een niet blanke huidskleur voortdurend anders bejegend en beoordeeld. Het zit in alles. Het is er bij het kennismaken, het schooladvies, kansen in het onderwijs, het solliciteren, het carriere maken, de woningmarkt en ga zo maar door. Het zit ook in de voortdurende ‘domme’ vragen en aannames als ‘waar kom je eigenlijk vandaan’, ‘goh ik had niet verwacht dat je zo goed Nederlands zou praten’, etcetera, etcetera.
En natuurlijk denk ik, of dacht ik, nee hoor ‘ik doe dat niet’. Maar gaandeweg de betoging begon ik mij dat toch af te vragen. Is dat wel zo? Ben ik echt helemaal objectief en open? Ik ben er die avond nogmaals van doordrongen geraakt dat het heel diep zit in onze samenleving. Onderhuids, onbewust en veelal stil aanwezig.
De vraag werd gesteld ‘wat ga je zelf doen na deze betoging’? Ja, wat ga ik doen? Die vraag stel ik mij persoonlijk, maar het is ook een vraag voor ons bij GroenLinks. Een inclusieve samenleving, dat is één van onze speerpunten. Maar hoe gaat het echt binnen onze vereniging? Voelt iedereen zich welkom en opgenomen? Ongeacht kleur of achtergrond? Als ik een ding heb geleerd van de betoging is om de aanname dat je het zelf ‘wel goed doet’ moet loslaten. Laten we kritisch zijn en blijven, ook voor onszelf. En laten we de dialoog aangaan. Die begint met luisteren, niet naar onszelf, maar naar de ander. Wil je reageren? We horen en leren graag, dus laat je horen. Dat kan via bestuur@groenlinksapeldoorn.nl