Geacht college, beste collega’s, belangstellenden en luisteraars
Laat ik deze algemene beschouwing beginnen met mijn excuses te maken, aan jullie allemaal. Excuses voor het feit dat mijn fractie de laatste weken minder scherp is. Zeg maar wat afgeleid. U kent de SP-fractie als serieus, hardwerkend, gefocust, gedreven én bescheiden, maar sinds ongeveer een maand is dat anders. Ik zal er eerlijk voor uitkomen: de SP-fractie loopt met een roze bril op en het hoofd in de wolken. En dat alles vanwege één man: onze wethouder Paul Slettenhaar.
Willen we onszelf weer kunnen worden - dus serieus, hardwerkend, gefocust, gedreven én bescheiden - dan zullen we hem onze gevoelens moeten tonen. Vandaar dat we hem een brief hebben geschreven. Een liefdesbrief. Ik lees hem graag voor.
Lieve Paul,
Jouw komst in het college hebben we met wat gemengde gevoelens bekeken. Je weet dat de relatie tussen jouw partij en de onze doorgaans geen warme is. We keken de kat uit de boom, staken een teen in het water en vreesden het ergste voor de minder bedeelden in onze gemeente. Tot eind september, toen wisten we dat het allemaal goed zou komen.
Je verklaarde je liefde voor ons openlijk, in de lokale, nee zelfs landelijke pers, toen je aangaf de voorrang voor statushouders op de sociale woningmarkt te schrappen. Natuurlijk, ook wij begrepen je boodschap niet direct. We zagen aanvankelijk alleen de gevolgen voor die kleine groep statushouders. Die mensen die met gevaar voor eigen leven de ergste ontberingen hebben doorstaan, huis en haard, familie en vrienden zijn verloren, en nu hier een plekje krijgen. Eh, hier dus geen plekje krijgen. Je weet wel, die mensen die houden van hun kinderen, die het leuk vinden om samen te eten en een stukje te wandelen. Die mensen die ‘s middags een kopje thee zetten en ambities hebben voor hun loopbaan. Mensen als jij en ik eigenlijk, als je erover nadenkt.
Maar goed, het duurde even voordat we inzagen dat dat natuurlijk helemaal niet je boodschap was, noch je doel. Jouw doel was een nobel doel. Je wilt niet statushouders pesten, je draagt de linkse zaak gewoon een warm hart toe. Betaalbare huisvesting voor starters en senioren en mensen met een lager inkomen, dat is waar jij voor gaat! Niks dure koophuizen bouwen, maar rekening houden met de mensen hier en in de regio die willen beginnen of eindigen met een zelfstandig leven en de bizarre huizenprijzen niet kunnen opbrengen. Dat je rekening houdt met het sociale evenwicht in onze kernen. Dat statushouders dan geen plekje vinden, dat is een offer dat je met pijn in je hart brengt.
Sinds ons jouw werkelijke drijfveer duidelijk is, eten we nauwelijks meer, draaien we alleen nog Marvin Gaye en tekenen we roze hartjes op de raadsstukken.
En we wachten opgetogen op je plannen: bijvoorbeeld dat je niet 48, maar wel 96 sociale huurwoningen wilt bouwen op Dijk en Duin!
Dat je elke vierkante centimeter vrije ruimte in de gemeente eerlijk zult verdelen.
Dat je afspraken gaat maken met ontwikkelaars en verhuurders over de maximale middenhuur, zodat er weer doorgeschoven kan worden.
Dat je het percentage sociale huur in de gemeente gaat opkrikken van 15 naar 30%! Wat zeg ik, naar 40%.
Dat je laat zien dat je begrijpt hoe belangrijk een eigen plek is, voor iedereen.
Dat je laat zien dat je al die onderzoeken hebt gelezen waarin duidelijk wordt dat een eigen plek een voorwaarde is voor het voorkomen of verhelpen van veel sociale problematiek.
Dat je begrijpt dat steeds meer mensen zijn aangewezen op betaalbare woningen en dat er steeds minder beschikbaar zijn.
Dat je laat zien dat je dit eigenlijk doet zodat statushouders, en alle anderen die jouw hulp nodig hebben, straks veel makkelijker een huis toegewezen kunnen krijgen, simpelweg omdat er veel meer zijn.
Lieve Paul, aan plannen om onze gemeente toegankelijk te maken en te houden voor iedereen, werken we graag mee. We wachten op de eerste voorstellen. Met vlinders in de buik.
Liefs,
De SP-fractie