Weekblad Gilze en Rijen, 29 maart 2023;
is een boeiende en prachtige film over het leven in de Nederlandse bodem. Welke planten en dieren zijn daar in te vinden, het filmische onderzoek laat dat op een unieke wijze zien.
Niet geheel toevallig draait het politieke veld ook om grond. Vroeger viel er een kabinet over: grondpolitiek. En ook nu wordt de draai gemaakt van stikstof naar de grondpositie van de agrariër die naast een Natura 2000 gebied woont en produceert. Natuur, milieu en economie zijn de ingrediënten van een ontvlambaar maatschappelijk debat. Plotseling zijn voor een grote bevolkingsgroep de klimaatdoelen uit het zicht geraakt. We willen er niet over nadenken: te groot, te dichtbij. Terwijl het net verschenen IPCC-rapport duidelijk maakt dat 1,5 graad opwarming al verleden tijd blijkt te zijn.
Liggen we in Gilze en Rijen wakker van die onheilspellende berichten? Ja en neen, hoewel belangrijke projecten stilgelegd worden, kijken we over de weidse akkers naar de aanleg van de Wijkevoortse vergroening, want daarachter zullen toch de logistieke centra verschijnen. Economische doelen worden gekoppeld aan de groen gerande zones. Economie en natuur zijn door de Tilburgse beleidsmakers voorzien van een gunstig milieulabel dat tegemoet moest komen aan de tegenstanders van het project Wijkevoort. Even verderop zijn ze in Hulten geschrokken van de recente provinciale ingreep: het stopzetten van het N282-project.
De kernvraag is steeds: welk belang weegt het zwaarst? De natuur, het milieu of toch de economie? Is er ook een combinatie mogelijk? Kunnen boven het maaiveld verstandige oplossingen verzinnen, zodat onder het maaiveld het leven blijft bestaan, want zonder die biodiversiteit gaan we de mist in. We zullen biologische boeren moeten gaan steunen, want zij kunnen een sleutelrol spelen in de veranderingen die nodig zijn. Bij welk maaiveld voelt u zich thuis?
GGR kiest voor de ontwikkeling van die gecombineerde aspecten waarin natuur, milieu en groene economie serieus worden genomen.
Info@groengilzerijen.nl
Hits: 106