,,Het zijn net mensen” is het gevoel dat bekruipt bij het aanhoren van het verhaal van Halderbergs VVD-raadslid Margo Bol. Een kleine maand voor de jaarwisseling duidt het ‘mensenmens’ een turbulente periode. Een tijdspanne waarvan ook in haar geval - als lid van de werkgroep ‘sociaal domein’ - de schets gemaakt is door het coronavirus. Al heeft ze besloten hem in te kleuren met positieve energie.
Na een jarenlange salescarrière in de transport ging het enkele jaren terug knagen aan de veertigjarige Bol. ,,Ineens ging ik denken: ‘Is dit het nou?’ Ik miste een vorm waarin ik kon bijdragen aan de maatschappij.” Dus besloot Bol uit interesse eens poolshoogte te nemen in de raadszaal. Oren en ogen open, want wat gebeurt daar nu eigenlijk? ,,Ik zat me eerlijk gezegd meer dan eens op te winden. Mensen luisterden gewoon niet naar elkaar. Het was zenden, zenden en nog eens zenden.”
,,Ik vroeg me dan af: waar wordt dit alles op gebaseerd? Wie heeft wie gesproken? Of is dit gewoon om tegen de ander te zijn?” De kloof tussen politici en de 'normale' persoon op straat bleek nog altijd te groot te zijn, vond Bol. ,,Leuk hoor, beroepspolitiek bedrijven, maar ik vind dat het gros buiten de raadszaal moet gebeuren. Benaderbaar, dat is wat ik wil zijn. Weet je, nog teveel mensen voelden zich lange tijd niet gehoord. En dat voelde ik met ze mee.”
Waar de gemeentepolitiek in haar sociale kring tot die tijd nauwelijks onderwerp van gesprek was, bleek wel degelijk interesse in de materie te zijn. ,,In mijn omgeving reageerde iedereen enthousiast. Niet over het politieke spel zelf, want de onderwerpen zijn belangrijker dan de poppetjes. Het was voor veel mensen een ver-van-mijn-bed-show. Toen dacht ik: iemand die in normale taal uitlegt wat er speelt, onbegrip wegneemt en een luisterend oor biedt, dáár is behoefte aan bij mensen.”
Coronacrisis zorgt voor volle emotionele rugzak,,De afgelopen maanden voelde het soms alsof er een deel van je leven geamputeerd werd”, bekent Bol. ,,Ik leefde voorheen als een Godin in Frankrijk. Met meiden afspreken, een terrasje pakken. Een festivalletje of naar het strand. De spontaniteit in het dagelijkse leven. Zoals in het dorp in de kroeg met iemand aan de praat raken. Dat mis ik.”Ze begrijpt het dondersgoed, dat de emotionele rugzak van de mensen vol begint te raken en steeds heviger op de rug drukt. ,,Maar laat duidelijk zijn: de maatregelen zijn nodig. En heel goed uit te leggen. Maar niks is een mens vreemd, ook mij als raadslid niet. Dus ook wij zijn wel eens toe aan het licht dat ons aan het einde van deze tunnel te wachten staat.”
,,Het eerste wat ik straks ga doen? Makkelijk.” Bol hoeft slechts een fractie van een seconde na te denken. ,,De TT van Assen. Dat is geen hobby, dat is een passie. Daar kan het veertig graden zijn, met de brandende zon recht op mijn hoofd, maar daar heb ik de hele dag kippenvel.”
Ze is hartstochtelijk fan van de makkelijk winnende MotoGP-veelvraat Marc Márquez. En kijkt niet enkel de race. Nee, vanaf half negen in de morgen zit ze klaar. Geen enkele aanpassing aan de motor, stap van de coureur en ontwikkeling rondom het circuit mag gemist worden. ,,Dat is de helft van de race. Vanaf de start begint de andere helft.”
Voorbeeldig Halderberge blijft rustig tussen verhitte randgemeentes,,Eigenlijk is het net de raadzaal.” Een politieke arena, noemt Bol het. Het debat is slechts de wedstrijd op het circuit. Maar het voorwerk is de halve Grand Prix. ,,En dat begint bij zichtbaarheid op straat. Wat mij betreft de grote kracht van onze partij. Wij zijn overal, binnen alle geledingen van de gemeente, te zien en vertegenwoordigd.”
,,We hebben de dynamiek in de lokale politiek voor de inwoner tastbaarder gemaakt”, legt Bol uit. ,,En juist de kleine dingen vervullen me dan met trots. Laatst kreeg ik bijvoorbeeld foto’s van dumpingen bij een glasbak, waardoor kinderen niet buiten konden spelen. Ik verwees die persoon door naar de ‘BeterBuiten’-app, hij kaartte de kwestie daar aan en de volgende dag was het opgeruimd. Met een lyrische reactie tot gevolg.”
De politieke queeste van Bol is nog lang niet ten einde. Ondanks een hoopvolle coalitie-samenwerking met WOS en Lokaal Halderberge, die gaandeweg de tijd vordert ingekleurd wordt. Trots is ze al wel. Op de Halderbergenaar. ,,Opgetogen bekijk ik de huidige situatie binnen de gemeenschap. En hoop ik dat de rust hier standhoudt. Zeker als ik enkele omliggende gemeentes zie. Maar - ook met dank aan onze geweldige BOA’s - Halderberge doet het voorbeeldig.”
Verbinding vinden door te mengen tussen de mensen,,Ik hoop de komende tijd dat mensen die het willen maar nog niet doen, ook mee kunnen gaan draaien in de maatschappij. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt koppelen aan werk. Dat in deze barre tijd mensen zin houden in het leven en het nut ervan inzien. Geloven in eigen kracht en kunnen. Elke fractie die ik daaraan bij kan dragen, vind ik belangrijk."
,,En ik waak over groeperingen die vaak weggeschoven worden. Mensen met een handicap, ouderenzorg en jeugdzorg. Zorgen dat daar niet te makkelijk over gedacht wordt.” En anders laat ze haar tanden zien, bevestigt Bol. ,,Als een wolvin die opkomt voor haar pack. Dat is de drijfveer in mijn politieke werk geworden.”
Het is duidelijk waar Bol voor staat. Benadering en toegankelijkheid. ,,Dat wil ik blijven. En nóg meer zijn. Ik ben geen beroepspoliticus en tracht dat niet te zijn. Ik ben een andere smaak in deze wereld.” Het gewone woord tussen ingestudeerde volzinnen. ,,Je kan via allerlei manieren je standpunten op mensen torpederen, maar ik ben er om de standpunten van de mensen op je terug te projecteren.”
Op de vraag wanneer ze tevreden is over haar rol als raadslid moet ze even nadenken. Dan vloeien enkele perfecte volzinnen over haar lippen: ,,Voor mij is het belangrijk om te luisteren naar de mening van anderen zonder onze eigen standpunten uit het oog te verliezen. Daarna is het zaak de verbinding te leggen. Alleen zo kun je draagvlak vinden voor een oplossing. Voor mij ben je dan een goed raadslid.”