Als de dag van gisteren herinner ik me nog wanneer ik Gemma voor het eerst vroeg of ik me kon aanmelden voor de talentenpool. Het was de zomer van 2013 en ik was op weg naar het Haagse stadhuis, waar ik werkte als fractiemedewerker. Zij was op weg naar een afspraak en ik op weg naar mijn droombaan.
Toch was mijn baan niet zoals in mijn dromen. Een pijnlijke aanvaring had me duidelijk gemaakt dat strijden voor dezelfde idealen niet betekende dat samenwerken altijd van een leien dakje gaat. De rottijd die volgde, was een ‘wake-up call’. Tijdens die zomer bedacht ik me: ik laat me niet gek maken!
Persoonlijke en politieke vaardigheden Zo gezegd, zo gedaan. In november had ik mijn intakegesprek bij de talentenpool. Manu groef naar de diepste drijfveren voor mijn deelname aan de pool. Door de huiselijke sfeer van de talentenpool kon ik me kwetsbaar opstellen om zo te werken aan een versterkte weerbaarheid en het verbeteren van mijn politieke en persoonlijke vaardigheden. En wat heb ik veel geleerd! Natuurlijk over het politieke handwerk en de vaardigheden waarover raadsleden, wethouders, persvoorlichters en anderen kwamen vertellen. Wat is de eerste stap en welke volgt daarna? Hoe kun je gebruik maken van elkaars kwaliteiten? Persoonlijker werd het tijdens de bijeenkomsten over drijfveren, sterktes en zwaktes, talenten en verbeterpunten. Een lastige klus in een grote groep met mensen die je soms maar oppervlakkig kent. De gesprekken en activiteiten hielden ons een spiegel voor. En gaven ons bouwblokken voor een doeltreffender handelen.
Praktisch idealisme Al met al gaf de talentenpool beter inzicht in mezelf, meer rust en grotere acceptatie dat ik niet alles kan doen. De realisatie dat we als GroenLinksers de wereld echt niet individueel kunnen redden. Hierdoor kreeg ik mijn doel scherper in beeld. Knokken voor wat kwetsbaar is, het blijkt een van mijn diepste drijfveren. Ik heb een grondige hekel aan onrecht en wordt verdrietig van uitbuiting. Dankzij deze realisatie ben ik bestuurslid geworden van COC Leiden. Daar kan ik emancipatie, de strijd voor gelijke rechten en acceptatie, concreet vormgeven. Homomannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders zijn vaker dan gedacht nog heel kwetsbaar. We werken aan het weerbaarder en zichtbaar maken van deze groep. Dat vergroot de acceptatie. Zo geef ik, met behulp van vier jaar talentenpool, vorm aan praktisch idealisme.
Dank Ik wil Pieter Kos, Gemma Lago, Marijke Markus en Manu Busschots danken voor hun begeleiding en alle leden van de talentenpool voor hun ervaringen en kameraadschap. Ivo van Spronsen