Als bewoner van het Karveel schrik ik van de plannen om in ons mooie Tuindersbos te bouwen. Ik woon er nu bijna 3 jaar naar volle tevredenheid, en de groene omgeving is daar de hoofdreden van.
Hiervoor woonde ik in Utrecht, en wat ik daar niet had, bos, heb ik nu als achtertuin. Het Karveel zelf heeft niet overal evenveel groene openbare ruimte, maar de nabijheid van het Tuindersbos maakt dat meer dan goed. Het geeft wonen in het Karveel een gouden randje.
In korte tijd ben ik ernorm aan het Tuindersbos gehecht geraakt. Dit komt voor mij vooral door de enorme diversiteit aan inrichting. Het is niet alleen een bos met wat wandelpaden. Er zijn bomenlanen. Heggetjes. Veldjes. Sloten. Volkstuinen. Paardenweides. Dit diverse landschap verveelt nooit en blijft mij verrassen.
Ik kan er een wandeling van 15 minuten maken als pauze op een thuiswerkdag; tijdens een lange zomeravondwandeling kom ik geregeld een hertje tegen en hoor ik spechten tikken, en de nieuwsgierigheid die het gebied in mij opwekt zorgt ervoor dat ik geregeld veel langere rondjes hardloop dan ik van tevoren van plan was. Ik pluk er bramen, appels en pruimen en voel mij er verbonden met de natuur.
Als Utrechtse, afkomstig van het 'oude land', had ik zoiets in de polder niet verwacht. Je kunt in het Tuindersbos makkelijk vergeten dat je je op nieuw land bevindt.
Een dergelijk stuk natuur en landschap is uniek voor Lelystad en omgeving. Ik hoop dat de wethouder en de raadsleden hiervan ook de waarde hebben gezien tijdens hun wandeling op zaterdag 30 maart. Het zou jammer zijn als ons gouden randje wordt ingewisseld voor een gouden randje voor een klein aantal beterbedeelden.