Vrijdag 12 augustus ging ik samen met landelijke vertegenwoordigers van onze partij in gesprek met een aantal boeren in Salland. Dit kwam in de media terecht (zie ook bericht op RTV Oost en ook op twitter ging het los. En dan schiet het alle kanten op, ook negatief helaas. Ik heb niet gereageerd op twitter, maar wel nagedacht, daarom dit blog.
Individualisme en sociale cohesie Het is onrustig in Nederland, maar vooral op het platteland. Door alle onzekerheid is de sociale samenhang echt ver te zoeken. Inwoners en dus ook boeren roepen om duidelijkheid en perspectief. Dan schiet het door je hoofd: “Moeten we niet allemaal bijdragen aan het succes van ons land? Niet alleen onze regering en de overheid? Ook in tijden van schaarste?”.
We mogen echt meer kijken naar wat wél kan. In Nederland hebben we te maken met grote opgaven en we kunnen concluderen dat als we nu geen keuzes maken, we echt radicaal vastlopen. Dit geldt ook voor keuzes die niet fijn zijn. Die moet onze regering nu maken, dat is een enorme verantwoordelijkheid en doe dat dan maar eens goed.
Er is nu sprake van een harde onderhandeling, waar ieder zijn eigen belangen in het gedrang ziet komen. Veel opgaven gaan nu om het goed invullen van de schaarse ruimte in ons land. Jarenlang hebben we ingezet op groei en tussenoplossingen, dat kan dus niet meer.
Het is mij helder dat we voor een flinke opgave staan die politiek links en rechts overstijgt, die om creativiteit en positieve geluiden vraagt.
We kunnen namelijk elke dag opnieuw kiezen voor activiteiten die een positieve bijdrage leveren aan onze planeet en mét respect voor elkaar. Iedereen die vooruit wil, kan geholpen en gestimuleerd worden. Het begint in de situatie rondom stikstof ermee dat de hele keten wordt betrokken bij het veranderingsproces: de veevoederfabrikanten, de banken, de supermarkten, de kennisinstellingen en ook wij als consument. Iedere dag dat wij boodschappen doen, kunnen we daar allemaal voor kiezen.