Het is wetenschappelijk bewezen: een mens wordt gelukkiger van de natuur. Gelukkig heeft Renkum heel veel prachtigs vlakbij. Bekende en meer verborgen plekken. GroenLinks neemt je mee naar de bijzonderste natuur om de hoek. Dit keer: Mister IJsbaan over het Hartense Klompenpad in het Renkums Broek, onderdeel van het Beekdal.
De liefde voor het Renkums Broek van Joop van der Gronden is begonnen met de Renkumse ijsbaan die er middenin ligt. ‘Ik had niks met ijs’, zegt Mister IJsbaan, terwijl hij uitkijkt op ‘zijn’ twee hectare grasland voor de deur van het clubhuis. Even groot als schaatstempel Thialf, maar dan met een complete ijsvloer in de winter. Drieëntwintig jaar geleden liep hij hier langs, het vroor dat het kraakte, iedereen schaatste. De ijsvereniging was in verval en had handjes nodig. ‘Dus hoe gaat dat’, zegt hij bescheiden. ‘Je helpt eens hier, je doet daar eens wat.’ Hij werd gegrepen door het zwarte natuurijs, midden in het mooiste natuurgebied dat hij kent, al zijn hele leven lang.
Inmiddels is Joop vergroeid met het ijs. Hij gaat vrij ver voor de vereniging: ‘Ik wilde een luchtfoto voor op de website. Dus via via kwam er een hoogwerker. Dat vond ik nog niet hoog genoeg. Dus na tien jaar proberen is het me gelukt: vanaf het midden van de ijsvloer steeg een heteluchtballon op voor foto’s.’ Joop glundert.
Ooievaars Hij weet nog goed hoe dat eruit zag vanuit de mand onder de ballon: ‘Het donkere ijs met al zijn ringen en kringen, zoals het hoort, met daar omheen witte bomen vol rijp, sneeuw op de velden… en als je hoger komt, is het land verdeeld in allemaal hokkies. Al die kleurverschillen, prachtig.’ Ook buiten de ijsbaan was veel werk te doen. ‘Ik heb geen rust in de kont, dus toen ik hoorde dat het ooievaarsnest in de Uiterwaarden niet werd onderhouden, heb ik hier zelf een ooievaarsnest gebouwd, op een lichtmast. Dit jaar kwam er voor het eerst een paartje op af, maar ze hebben niet gebroed.’ Het nest werd met verve verdedigd tegen concurrenten, dat wel. ‘Je zag complete gevechten in de lucht.’ Waarom het nog niet gelukt is? ‘Iemand in de buurt zei dat ooievaars op aardstralen broeden. Die lopen er net naast. Maar ik ga de lichtmast niet twee meter verplaatsen voor het nest hoor.’
Klompenpad Van het een kwam het ander. Zo raakte hij, ondanks zijn drukke baan in de weg- en waterbouw, vorig jaar betrokken bij de aanleg van klompenpaden. ‘Ze vroegen mensen om boerenpaadjes uit te zetten die ze met elkaar konden verbinden. Zo hebben we een pad gemaakt van de Bokkedijk tot aan het ‘Paradijs’, dwars door de velden. Het Hartense Klompenpad is mijn favoriet, samen met het Rosandepad in de uiterwaard van Oosterbeek. Het kronkelt leuk en is heel afwisselend.’ De ijsbaan ligt precies in het midden.
Joop van der Gronden kijkt tevreden om zich heen vanaf de vlonder bij het clubhuis, kopje koffie in de hand, taartje erbij. Er lopen schapen voorbij met lammetjes, die steeds met een lief stemmetje om hun moeder roepen. Boven het land hoor je talloze vogels. Proberen ze nou harder te fluiten dan hun buren? Dankzij de lage dijkjes om dit gebied verdwijnt het geluid van auto’s en hoor je de natuur versterkt. Het lijkt wel alsof iemand de natuur hier wat harder heeft gezet.
Lente ‘Ik vind de lente het mooiste seizoen’, zegt Joop. ‘Dan zijn er zoveel verschillende kleuren groen! Ik zit hier vaak ’s avonds. Kijken, even een schaap aaien.’ Nou hij het zegt: met de felle lentezon erop worden ook de kleuren hier extra helder. Het riet in de geultjes op de ijsbaan ritselt in de wind. Als het buigt, kleurt het wit met donkerpaarse halmen. Het gras is knalgroen, de lucht koningsblauw met een enkel spierwit wolkje. Een vakantiefolder zou erbij verbleken. Maar Joop was nog niet helemaal tevreden: ‘Ik miste iets. Dus heb ik een bankje gemaakt voor langs het klompenpad.’ Uiteraard met uitzicht op het grasland dat het hele jaar geduldig wacht op schaatsende kinderen.