Vanuit haar diepste vezels is GroenLinks begaan met het lot van mensen die zich in armoede bevinden.
Het moet toch mogelijk zijn, om in een zo welvarend land als Nederland, armoede naar de geschiedenisboekjes te verwijzen. Helaas laat de actualiteit van alle dag een ander beeld zien. Wat GroenLinks betreft zou armoedebestrijding prioriteit nummer een moeten zijn, Wij juichen wij dan ook van harte toe, dat er met het voorliggende raadsvoorstel stappen in de goede richting worden gezet. Ik zal ze kort de revue laten passeren.
Verduurzaming van de schuldhulpverlening, of anders gezegd: het voorkomen dat mensen die eindelijk uit de ellende lijken te ontsnappen, met terugval te kampen krijgen, is een voorbeeld waar we met zijn allen de schouders onder moeten willen zetten.
Het meer grip krijgen op bewind voering is daarnaast een belangrijke succesfactor, omdat daar veel geld mee gemoeid gaat, dat nuttiger besteed zou kunnen worden.
En dat brengt mij bij de derde actielijn: voorkomen is beter dan genezen. Als we erin slagen om door vroegtijdige signalering, mensen te behoeden van armoede-ellende, dan pas kunnen we straks echt geschiedenis schrijven.
Het is spijtig te moeten vaststellen dat de gemeente al fors heeft moeten interen op het budget voor armoedebestrijding. De wethouder heeft al veren moeten laten. Echter, de financiële nood van de gemeente mag niet opleveren, dat we mensen in de kou laten staan. Voor GroenLinks is dat in elk geval een vanzelfsprekendheid, een daad van medemenselijkheid.
En mochten er toch nog twijfelaars in deze raad zijn: die economisten zou ik willen meegeven: bedenk dat elke euro bezuinigen op deze doelgroep, achteraf wel eens dubbele kosten met zich mee zou kunnen brengen. In goed Nederlands heet dat: “Penny wise, Pound foolish”
Math De Loo - raadslid