Het klinkt in eerste instantie sympathiek, maar is eigenlijk weer zo’n mooi voorbeeld van een perverse politieke gedachte: Het kabinet gaat een noodfonds inrichten om de schulden van de energierekening kwijt te schelden. Ze vangen de burgers liever op, dan dat voorkomen wordt dat ze vallen. In plaats van generieke maatregelen te nemen door een prijsplafond in te stellen en de accijns én de btw op energie te verlagen komen ze nu met een vangnet voor de politieke bühne. Deel 150 miljoen euro maar eens door het bedrag dat je kwijt bent voor 3 koude maanden energiekosten: Een lachertje hoeveel gezinnen dan geholpen kunnen worden! Dat zullen er zo’n 80-90 duizend zijn van de pakweg 3 miljoen huishoudens die in de problemen komen. Het kabinet int natuurlijk in de tussentijd ook veel liever accijns én btw over een hoge energierekening van bijvoorbeeld € 600,- dan over een lage energierekening van € 100,-. Het is geen kwestie kúnnen, waar dit kabinet en de regeringspartijen steeds mee schermen, maar een kwestie van wíllen. Hoe langer het duurt en hoe langer zij dit kunnen rekken en vertragen, hoe meer geld de schatkist instroomt. De burgers en ondernemers worden in de tussentijd nóg meer uitgeknepen. De grote vraag is, hoelang “het volk” dit nog accepteert?